طبق اطلاعیه کمیته حمایت از شاهرخ زمانی، در تاریخ اول جولای ۲۰۱۴، رضا شهابی در پی ۳۱ روز اعتصاب غذا و تاثیر امواج سرطان زای دستگاه های پارازیت انداز در زندان رجایی شهر دچار بیهوشی شد و به زمین افتاد. دو نفر از هم بندان رضا او را به بهداری زندان بردند، اما دکتر بهداری به جای انجام وظیفه پزشکی خود، درست مانند یک بازجو اعلام کرد تا زمانی که شهابی اعتصاب غذای خود را نشکسته است او هیچ کاری برایش انجام نخواهد داد. بنابراین همراهان رضا از ناچاری با زدن آب به سر و صورتش او را به هوش آوردند، اما رضا همچنان بی حال است و مداوم دچار سر گیجه می شود. بنا بر همین گزارش، ربابه رضایی، همسر رضا شهابی، دیروز به دفتر دادستانی رفته و ضمن اعتراض به اعمال و رفتار ماموران سازمان زندانها، اداره اطلاعات و مسئولین قوه قضائیه گزارش دقیقی از وضعیت و خواسته های رضا را به دادستانی ارایه داده است.
اینک رضا شهابی، کارگر زندانی و زندانی سیاسی، ۳۲ روز است که برای رسیدن به خواست های ابتدایی خود در اعتصاب غذا به سر می برد. مسئولین جمهوری اسلامی با وجود آگاهی کامل از وخامت وضع سلامتی رضا به جای بر آوردن خواسته های او به تهدیدهای بیشتر متوسل شده اند؛ از جمله مردانی رئیس زندان رجایی شهر، رضا را تهدید کرده که او را به بند انفرادی برده و حتی آ ب را نیز به رویش می بندد.
اعتصاب غذای رضا شهابی و مطالبات وی در داخل و خارج از کشور بطور وسیع انعکاس یافته است. اکنون باید تلاش کرد که ضمن ترغیب رضا به پایان دادن به اعتصاب غذای خود، از طرق دیگر از جمله تداوم کارزارهای حمایت از رضا شهابی و دیگر کارگران زندانی در ایران و در سطح جهانی، این مطالبات را به جمهوری اسلامی و ماموران آن تحمیل کرد. حفظ سلامتی رضا شهابی و تلاش برای آزادی وی وظیفه و امر کل جنبش کارگری است.
طبق گزارش دیگر از سوی کمیته حمایت از شاهرخ زمانی، ۶ روز پیش، ماموران زندان با تحریک یک زندانی که توسط مامورین حکومتی به اعتیاد کشیده شده است، او را وا داشتند که شاهرخ زمانی را مورد ضرب و شتم قرار دهد.
همچنین طبق اطلاعیه کمیته دفاع از بهنام ابراهیم زاده، در ۸ تیر ۱۳۹۳، نیروهای امنیتی به منزل بهنام ابراهیم زاده یورش بردند و با تهدید و ارعاب همسر وی و نیز پسر بیمارش نیما با آنان به خشونت برخورد کردند. نیروهای امنیتی وسایل منزل و کامپیوتر و مدارک شناسایی و نیز کارتهای بانکی اعضای خانواده را با خود بردند.
علاوه بر موارد فوق، تعقیب فعالین کارگری در اقصی نقاط کشور کماکان ادامه دارد و همانطور که پیش از این نیز تاکید کرده ایم در یک سال اخیر گسترش نیز یافته است. بنا به گزارش کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری، دادگاه تجدید نظر استان آذربایجان غربی، احکام صادره در دادگاه بدوی برای ۵ فعال کارگری و عضو کمیته هماهنگی را تایید نموده است. طبق گزارش کمیته هماهنگی، جمال میناشیری و هادی تنومند، هر یک به سه سال و نیم حبس تعزیری، و قاسم مصطفی پور، ابراهیم مصطفی پور و محمد کریمی، هر یک به دو سال حبس تعزیری محکوم شده اند.
همه شواهد بیان گر این است که بر متن گسترش فقر و فلاکت طبقه کارگر و مردم محروم در داخل و تحولات جاری در مناسبات بین المللی و دعوای قدرت میان جمهوری اسلامی و دیگر دولتهای سرمایه داری منطقه و قدرتهای امپریالیستی جهانی، حکومت سرمایه داری و ارتجاعی جمهوری اسلامی برای بقای خویش بیش از پیش سرکوب فعالین کارگری و تشکلات مستقل کارگری را در دستور کار خود قرار داده است. بر متن چنین اوضاعی است که تشکلات حکومتی که به نام کارگران فعالیت میکنند، از جمله خانه کارگر، شوراهای اسلامی و انجمن های صنفی، در تلاشند که نفوذ خود در میان کارگران را به هر شکل ممکن گسترش دهند که این در عمل به معنای مهار هر چه بیشتر مبارزات طبقه کارگر و جنبش مستقل کارگری و تداوم تعقیب و سرکوب فعالین کارگری خواهد بود.
در چنین شرایطی ضروری است که تشکلات مدافع جنبش کارگری در خارج از کشور همچون گذشته تمام نیروی خود را در دفاع از کارگران زندانی به کار گیرند؛ اما لازم به تاکید است که بدون اقدامات عملی و وسیع تر از جانب فعالین، تشکلات و کمیته های مستقل کارگری در داخل، فعالیتهای بین المللی در دفاع از طبقه کارگر ایران، آن چنان که باید، کار ساز نخواهد بود . بنابراین، گسترش کارزارهای طبقاتی و اقدامات گسترده تر در داخل و خارج از ایران در این مقطع بسیار مهم است و امید داریم در دستور کار قرار گیرد. اتحاد بین المللی به سهم خود همچنان از هر تلاشی در این راه کوتاهی نخواهد کرد.
اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران
info@workers-iran.org / http://www.etehadbinalmelali.com
دوم جولای ۲۰۱۴