تظاهرات ۹ ژوئن و پاشیدن تخم شک در

میان کارگران و انترناسیونالیست های فرانسوی

برخی از بزرگترین تشکل های کارگری فرانسه ، متشکل در کلکتو دفاع از کارگران مغرب و خاورمیانه، برای دفاع از ایجاد تشکل های خود ساخته (مستقل) کارگری و حمایت از کارگران زندانی در ایران فراخوان به تظاهراتی در مقابل مکان سازمان جهانی کار در سویس داده اند. این تظاهرات در زمان اجلاس سازمان جهانی کا ر که نمایندگان جمهوری ضد کارگر اسلامی قصد شرکت در ان را به عنوان نمایندگان خود خوانده کارگران ایران دارند قرار است بر پا شود.
ناگفته پیداست که این تظاهرات بخصوص از این جنبه که اقدامی بی سابقه از طرف کارگران فرانسه در حمایت از کارگران و جنبش کارگری ایران است از اهمیتی به سزا در حیطه همبستگی مبارزاتی طبقه کارگر بین المللی و طبقه کارگر ایران برخوردار است. به همین جهت نیز از طرف تشکلات مختلف حامی جنبش کارگری ایران در خارج کشور با استقبال رو برو شد. همچنین پیام هایی خطاب به هم سرنوشتان فرانسوی از طرف دو تن از فعالین جنبش کارگری در داخل کشور، یعنی محمود صالحی* و رضا رخشان** ، فرستاده شد.
توجه به این دو پیام و وجه تمایز آنها نشانگر دو شیوه برخورد متفاوت به جنبش طبقه کارگر و وظایف و عملکرد ان در صحنه همبستگی طبقاتی و مبارزاتی بین المللی است.

محمود صالحی مینویسد "
ا گر ما با اتحاد و همبستگی طبقاتی خود و بدون توهم به قدرت های سرمایه داری و تشکل های دست ساخته آنان، حرکت های خود را سازمان دهیم، به طور قطع پیروزی از آن ماست. من مجددا از تک تک مسئولان و اعضای تشکل های فرانسه که در حمایت از کارگران مغرب و خاورمیانه اقدام به تظاهرات ایستاده در مقابل سازمان جهانی کار کرده اند، تشکر و قدردانی کرده و دستشان را می فشارم."

و در مقابل پیام رضا رخشان به رفقای فرانسوی چنین است:
"یکی از دلايل مهم مشکلات کنونی طبقه کارگر ايران فقدان تشکلهای توده‌ای کارگران در ايران و تبليغات شديد ضد سنديکائی است که از جانب بسياری از دوستداران ظاهری طبقه کارگر اعمال می شود. بسياری از کسانی که با ارسال پيام به شما سنديکاهای فرانسه با شما اظهار دوستی می نمايند، در داخل ايران خود نه تنها در ايجاد سنديکاها و اتحاديه های محيط کار فعال نيستند، بلکه در حد توانشان در مقابل سنديکاهای موجود به کارشکنی نيز می پردازند." و از آنها میخواهد "نفوذ معنوی خود را برای تقويت تشکلهای درون محيط کار به کار بگيريد و ضرورت ايجاد سنديکاها و اتحاديه های مستقل را نيز به دوستان ايرانی خود گوشزد کنيد."
در حالی که پیام صالحی تکیه بر همبستگی و انترناسیونالیزم کارگری میکند، پیام رضا رخشان تخم شک و بی اعتمادی را در دل فعالین کارگری فرانسه و همه آنهایی که از این به بعد قصد داشتند برای دفاع از جنبش کارگری و فعالین کارگری ایران قدم به جلو بگذارند میکارد. فکرش را بکنید که کارگر فرانسوی یا سویسی که کف دستش را بو نکرده تا بداند کدامیک از ان "بسیاری" تشکل حامی جنبش کارگری ایران که از اقدام رفقای فرانسوی استقبال کرده اند جزو ان جریانات اپورتونیست سیاسی هستند که در خارج کشور ظاهرا حامی جنبش کارگری ایران هستند ولی در داخل به تبلیغات شدید ضد سندیکایی پرداخته که خود یکی از دلایل مهم مشکلات کنونی طبقه کارگری ایران است . و آنوقتی این رفیق کارگر فرانسوی پس از خواندن این پیام آقای رخشان چه برداشتی از فعالینی که قصد شرکت در تظاهراتی که از طرف فرانسوی ها فراخوان داده شد میکند؟ و آیا از این به بعد دست و دلش میرود که اقدامی دیگر در حمایت از جنبش کارگری ایران یا مغرب و خاورمیانه، که مسلما آنها نیز اختلاف نظری داخل خود را دارند. اقدام حمایتی ای به عمل بیاورد؟
اختلاف در درون جنبش کارگری امری طبیعی است و بایست بر سر نظرات مختلف مبارزه نظری کرد و از هیچ اصلی هم پایین نیامد، اما کشیدن اختلافات درونی جنبش کارگری ایران به سطح اتحادیه های کارگری بین المللی، انهم زمانی که صحبت از یک عمل مشخص در میان است و نیز به شکل شکایت بردن از جریان یا جریاناتی (موهوم و بی نام) به فعالین کارگری فرانسوی که علی العموم طرفدار جریان خاصی در میان جنبش کارگری ایران نیستند اگر اقدامی در خلاف منافع طبقه کارگر نباشد، اقدامی نا پخته و سهل انگارانه است. و در نهایت به همبستگی طبقاتی و انترنااسیونالیزم کارگری که مورد توجه و تاکید پیام محمود صالحی هست ضربه میزند.

بهمن فیروز

http://www.facebook.com/home.php#!/profile.php?id=1797503186

-----------------------------------------