در پی مرگ و میرهای کارگری زیادی که در کشور ما در محل کار یا هنگام تردد کارگران رخ می دهد روز سه شنبه ٢٨ آذر ١٣٩١، هشت کارگر دیگر در معدن ذغال سنگ یال شمالی طبس بر اثر ریرزش معدن که بی تردید حاصل بی توجهی کارفرمایان به شرایط ایمنی کار و نادیده گرفتن جان و امنیت کارگران است، جان باختند. بی توجهی هایی که این چنین جان کارگران را نشان می گیرد و موجب مرگ، مصدومیت و معلولیت و فقر و بیچارگی باز هم بیشتر خانواده ها و بازماندگان وابسته به آنان می شود.
در سالهای اخیر به عوض آنکه با بهبود و شرایط و افزایش مراقبت های فنی روبرو باشیم، دائما وضعیت بدتر و مصیبت بارتر می شود هیچ چیز جز انگیزه ی سودجویی و حرص و آز توام با ناپاسخگویی مسئولان دولتی و مدیران خصوصی نمی تواند حاصل این خشونت های مرگبار و تعریف نشده باشد.
گرچه خصوصی سازی های معطوف به سودبری و ثروت اندوزی و مشارکت جویانه ی دولتی و خصوصی وضع را تشدید کرده است اما انگیزه ی سود در دولت نیز نفوذ کرده و جای احساس مسئولیت و انجام حداقل وظایف در جهت حفظ جان و امنیت مردم را گرفته است.
این معدن فرو ریخته ی خصوصی تنها و آخرین نماد سیاست های اقتصادی ضد انسانی و ضد مردمی و رواج ناامنی و بی ترحمی در جستجوی پول و مکنت و قدرت به هر راه ممکن نبوده و نخواهد بود. مگر آنکه راه و روش های اجتماعی و سیاسی و اقتصادی از بیخ و بن دگرگون شوند.
مرگ این عزیزان ما را هم مصیبت زده کرده و مدام شقایق داغ در گلستان سینه ی ماتم می روید و کسی به فکر گلها نیست. به خانواده این کارگران جان باخته در راه انجام وظیفه تولید و به همه ی جامعه کارگری ایران تسلیت و به مسئولان و مدیران شرم باد می گوییم.
فریبرز رئیس دانا، رضا شهابی، (اسعد) بهنام ابراهیم زاده
زندان اوین بند ٣۵٠ - دی ١٣٩١