کارگران ایران خودرو هفده اسفند؛ سالروز

اعتصاب کارگران ایران خودرو را گرامی می دارند

دوستان وهمکاران گرامی
در١٧اسفند امسال ضمن پشتیبانی از خواستهای بر حق مردم روز سه شنبه همراه وهمگام با دیگر آزادیخواهان در اعتراض علیه دولت سرمایه علیه دیکناتوری علیه بی حقوقی ها علیه ستم سرمایه در میدان مبارزه حضور خواهیم یافت.
و به اعتراض و تلاش خود جهت رسیدن به خواسته هایمان ادامه خواهیم داد.
جمعی از کارگران ایران خودرو با صدور بیانیه ای سالروز اعتصاب هفدهم اسفندماه سال ٨۴ کارگران این شرکت را گرامی داشتند.

متن کامل این نامه به این شرح است:
دوستان و همکاران گرامی
روزسه شنبه هفدهم اسفند ماه سالروز اعتصاب شکوهمند کارگران ایران خودرو و مصادف با هشتم مارس روز جهانی زن می باشد. پنج سال پیش در چنین روزی عده ای از همکارانمان به عنوان اعتراض به کم بودن پرداخت رکورد تولید در سالنهای تولید تجمع کردند و به دنبال اعتراض کارگران این مساله در شرکت به یک اعتصاب همگانی در آمد. عده ای از دوستان ما به خاطر اعتراض بر علیه کم بودن حق رکورد تولید که خود مدیریت اعلام کرده بود که اگر کارگران در روزهای تعطیلی و غیر کاری در سرکار حاضر شوند و تعداد تولید خواسته شده را تولید کنند مبلغی به عنوان حق رکورد تولید به کارگران پرداخت خواهد کرد وما کارگران در روزهای تعطیلی و جمعه ها از زندگیمان زدیم ودر سر کار حاضر شده و رکورد تولید را شکستیم ولی مدیریت زیر قرار خود زد و مبلغی به ما کارگران پرداخت کرد که کمتر از یک پنجم مبلغ اعلام شده بود و برای همین کارگران اعتراض کردند و بلافاصله کمیته اعتصاب شکل گرفت و اعتصاب ادامه یافت.
هراس مدیریت از گسترش ادامه اعتصاب و ورود شبانه اعضای بلند پایه مدیریت به سالنها و قول آنها مبنی بر برآورده ساختن خواسته کارگران اعتصاب بعداز سه روز پایان یافت ولی بعداز گذشت چند ماه مدیریت عده ای از همکاران و فعالین اعتصاب را شناسائی و با ترفندهای زیرکانه (بهانه پایان قرارداد) ازکار اخراج کرد و عده ای رانیز به سالنهای دیگر تبعید کرد وبا تغییر شکل دادن در پرداخت رکورد تولید که در واقع همان افزایش آکورد تولید است وبا کنار گذشتن چند تن از مدیران ارشد از جمله مدیر حراست؛ پناهنده و رئیس روابط عمومی؛ غضنفری و مدیران مونتاژ چهار و رنگ توانستند تا حدودی از فشار این مساله بکاهند.

دوستان وهمکاران گرامی
پنج سال از اعتصاب شکوهمند ما کارگران گذشت. ما امسال نیز توانستیم با یک اعتصاب دیگر برگ زرینی در جنبش کارگری بوجود بیاوریم. ما بعد از اعتصاب اسفند ٨۴ باز هم اعتصاب کردیم ١٠ تیر ٨٦ نیز یکی از این اعتصابات گذشته است. ولی همچنان اندرخم یک کوچه ایم.
ناامنی های جانی همچنان کابوسی وحشتناک برای ما تبدیل شده است هر سال چندین کارگر به علت حوادث جان می بازند از پیمان رضی لو گرفته تا امید اولادی از کارگر که در آسانسور جان باخ تا کارگری که زیر قالبهای پرس له شد از جان باختن کارگری که زیر چرخهای کامیون جان داد تا کارگرانی که در جاده ها به علت فرسودگی اتوبوس ها کشته شدند واین بار دهها کارگر در جلو چشمان خودمان در ٦ بهمن پرپر شدند. همه این اتفاقات گویا طبیعی بود. هیچ کسی را به جرم کشتن کارگر ان محکوم نکردند. پرونده پیمان رضی لورا تبرئه وبه بایکانی سپردند وبرای دیگران حتی پرونده ای هم باز نکردند.
واکنون دادگاه رسیدگی کننده به پرونده کارگران کشته شده ٦ بهمن خواسته در صورتی به پرونده رسیدگی خواهد شد که از راننده کامیون شکایت کنید نه از مدیریت وآنوقت عده ای بیشرمانه در بوق کرنا کردند که چرا کارگران علیه مدیریت شورش می کنند. شرکتی که قتلگاه کارگران شده است وهیچ سالی را بدون حادثه مرگ بار سپری نکرده است. چکار باید کرد.
از نا امنی های جانی بگذریم نا امنی های شغلی نیز همچنان ادامه دارد.
شرکتهای پیمانکاری هر روز گسترش پیدا می کنند. بعد از آخرین قراردادهای استخدامی هنوز بعداز ١٢ سال همچنان با قراردادهای موقت به کار ادامه می دهیم. نمایندگان، مجلس مدیران شرکت، مسئولان دولتی اکنون صاحبان این شرکتها وحامیان قراردادهای موقت شده اند برای ما هیچگونه روزنه ای برای امنیت شغلی وجود ندارد. مجلس حامی سرمایه داران همچنان به دشمنی با ما کارگران ادامه می دهد و از تصویب قوانین به نفع ما کارگران خوداری می کند. سیستم های غیر عادلانه مالیاتی از ما کارگران همچنان ادامه دارد شغل ما کارگران سخت وزیان آور شناخته نمی شود.
دستمزدها همچنان زیر خط فقر قرار دارند. حقوق کارگرانی پیمانکاری به موقع پرداخت نمی شود.
از افزایش حقوقها در مقابل تورم سرسام آور خبری نیست.
مدیریت همچنان از ایجاد هر گونه تشکل کارگری جلوگیری می کند.
ما کارگران همچنان از نداشتن کوچکترین تربیون برای بیان خواستهای خود محرومیم. نشریه کارآمد، محلی برای تعریف و تبلیغ روسا شرکت تبدیل شده است.
نشریه پیام ایران خودرو با در آمد ما کارگران و سایتهای اینترنتی همگی در خدمت سرمایه داران برای چپاول ما کارگران قرار گرفته است.

از گذشته درس بیاموزیم
در زمان شروع اعتصاب اسفند ٨۴، ماشین توطئه و عوام فریبی سرمایه نیز در کنار دستگاه های سرکوب و کشتارش راه افتاد. مدیران شرکت با مشاهده توقف چرخ تولید یادشان آمد که قرار بوده است حق رکورد تولید را بپردازند! آنان به دست و پا افتادند تا کارگران را به سر کار باز گردانند. هراس مدیریت از گسترش ادامه اعتصاب و ورود شبانه اعضای بلند پایه مدیریت به سالنها و قول آنها مبنی بر برآورده ساختن خواسته کارگران اعتصاب بعداز سه روز پایان یافت
. باز هم کارگران خود را مجبور یافتند که در قبال وعده و وعیده به اعتصاب پایان ببخشند. در مقابل این وضع، صاحبان سرمایه نه فقط راه مشخص همیشگی خود را دنبال کردند که همه پاشنه آشیل ها، نقاط ضعف جنبش کارگران و نیاز حاد آن ها به فروش شبه رایگان نیروی کار برای کاهش فشار گرسنگی را هم به سلاح های مؤثر مقابله با مبارزات آنان مبدل ساختند. در همان حال، شمارقابل توجهی از اعتصاب کنندگان را از کار اخراج کردند و به عنوان نتیجه بلافصل آن، شدت، سرعت و سختی کار همکاران باقی مانده را بیش از پیش افزایش دادند. کارگران به این اقدام کارفرمایان معترض شدند و خواستار بازگشت همکاران اخراجی خویش گردیدند. صاحبان سرمایه ما در مقابل این اعتراضات با سرسختی تمام مقاومت کردند و اشتغال مجدد اخراج شدگان را به تعویق انداختند و درنهایت تعویق به محال کردند.
اینجا چند چیز روشن است. قبول طرح رکورد تولید از سوی ماکارگران و تن دادن ما به فرسایش هولناک تر برای صاحبان سرمایه بسیار بیش از آن که بتواند راهی برای بهبود زندگی ما باشد گامی در نشان دادن موقعیت ضعیف ماکارگران بود. نه طبقه کارگر و نه هیچ شماری از کارگران نمی توانند از این طریق فشار سهمگین گرسنگی ناشی از استثمار مرگبار سرمایه را بر گرده خود بکاهند. با عقب نشینی بیشتر و بیشتر در مقابل سرمایه نمی توان به پیشواز تدارک پیکار نیرومندتر علیه سرمایه داری رفت. با تن دادن به کار بیشتر، با قبول کارهای فرساینده تر و شاق تر، با کاهش مداوم انتظارات، با عقب نشینی از مطالبات پایه ای، با قبول زندگی بدتر و بدتر از هراس مرگ نمی توان حتی یک ریال افزایش حقوق و مطالبات را بر سرمایه داران تحمیل کرد.
هر گام عقب نشینی و هر میزان تن دادن در مقابل آنچه صاحبان سرمایه بر ما تحمیل می کنند صرف نفت بیشتری است که آتش طغیان تهاجم سرمایه را شعله ورتر می سازد. تنها راه کاهشِ حتی سر سوزنی از سیه روزی ناشی از فشار استثمار و اجحافات سرمایه داری، مبارزه نیرومندتر، طرح مطالبات بالاتر، سازمانیابی گسترده تر جنبش ضد سرمایه و به کارگیری مؤثرتر توان پیکار طبقاتی علیه صاحبان سرمایه و دولت آن هاست.
اولین نتیجه گیری مدیران شرکت از اقدام کارگران در قبول طرح رکورد تولید این بوده است که به هر حال در این توازن قوای وحشتناک میان کارگران و شرکت می توان نارضائی ها و شعله های خشم کارگران را از راه های کامل سرمایه دارانه و مناسب افزایش سود سرمایه، خاموش ساخت. از این گذشته، مدیران شرکت با درک این وضعیت فرصت را برای اخراج کارگران و تحمیل شدت، سرعت و سختی بیشتر کار بر همزنجیران شاغل را مغتنم شمردند. این ها واقعیت های تلخی است که امروز در پیش روی ماست. همه چیز بیانگر آن است که موقعیت ضعیف و پراکنده قدرت طبقاتی، زنجیر وار فاجعه پس از فاجعه را بر ما تحمیل می کند، عقب نشینی های ناشی از این ضعف و پراکندگی، توان حمله و تعرض دشمن را ده چندان می سازد، ما را به سوی توسل به راهکارهائی سوق می دهد که شالوده آن ها نه تحمیل خواست های خود بر سرمایه بلکه تن دادن به استثمار وحشیانه تر سرمایه داران از ماست. این مسیر به صورت بسیار هولناکی سیاه و بدفرجام است و جز شدت لحظه به لحظه سیه روزی های ما هیچ دورنمائی ندارد. سالها است که به طور بی امان عقب نشسته ایم، هر سال کشته داده ایم هر سال اخراج شده ایم هر سال موقت کار کرده ایم هیچ روزی نبوده است که وضع ما از روز قبل بدتر نباشد.

دوستان وهمکاران گرامی
یکبار دیگر حادثه ای روی داد تا ما اعتصاب واعتراض کنیم ورود سراسیمه نوکر سرمایه دهنادی ما را به یاد آنروز در سالن شاتل در زمان اعتصاب کارگران شاتل برای مرگ پیمان رضی لو بود. او آنروز اعلام کرد من با شما همدردی می کنم ولی نمی توانم جواب همه را بدهم نماینده انتخاب کنید. کارگران عده ای کاندید کردند رفتن کارگران پیش دهنادی همان واخراج ١٦ نفر همان.
اعتراض سراسری کارگران وسازمانهای بین المللی باعث شد که کارگران به سرکار برگردند.
اعتصابی دیگر در ١٧ اسفند
وبازهم ورود دهنادی واعوان دارودسته اش همان وبازهم وعده وعید وبازهم پایان اعتصاب ما درس نگرفنیم دوباره اعتصاب بدون سازمان یافتگی.
اما این بار صاحبان سرمایه مثل قبل ناشیانه بر خورد نکردند بلکه آنها دوباره دهها کارگر را بعد از یک ماه اعتصاب با بهانه پایان قرارداد اخراج کردند. وهمکاران بیچاره به هر کجا رفتند دست شان خالی بود.
آنها برای آرام کردند ما کارگران عده ای از مسئولان وقت را نیز از کار برکنار کردند. یعنی جایشانرا عوض کردند. و ما بازهم ما درس نیآموختیم.
اینبار اعتصاب ٧ بهمن
و باز هم ورود دهنادی ودارودسته اش این بار نه با غضنفری بلکه با گارد ضد شورش.
این بار نه اخراج بلکه با دستگیری دهها کارگر.
واینبار هم وعده وعید وبازهم باز هم برکناری چند مسئول.
و باز هم روزها خواهند گذشت وحادثه دیگر واعتصابی دیگر.

دوستان وهمکاران گرامی
تا زمانی که سیستم سرمایه داری حاکم است وضعیت ما نیز همینطوری خواهد بود ما برای رهائی از این وضع باید آگاه شویم، با تشکیل تشکل های کوچک در قسمت های خود شالوده یک تشکل بزرگ را پی ریزی کنیم. برای ما راهی جز پیکار سازمان یافته، متحد و نیرومند علیه سرمایه داری هیچ راه دیگری برای زندگی و زنده ماندن باقی نمانده است. در این پیکار ما کارگران به تنهائی نمی توانیم موفق شویم اولین قدم برای ما کارگران متشکل شدن در خود شرکت است وقتی که ما خودمان در شرکت متحد شدیم آنوقت باید همزمان دیگر کارگران رانیز آگاه کنیم ما تنها نیستیم فقط خود شرکت های خودرو سازی بیش از چند میلیون نفر می باشند ما خواست مشترک داریم برای درمان خواست مشترک باید متحد شد ما باید علیه سرمایه داری به طور سراسری متحد شویم و ماکارگران ایران خودرو می توانیم و باید در شعله ورساختن پیکار کارگران ایران، در سراسری کردن آن و در سازمانیابی سراسری ضد سرمایه داری آن نقش بسیار مهمی ایفا کنیم. ما برای این کار قبل از هر چیز باید آخرین مایه های توهم به امکان مماشات با نظام سرمایه داری را از تمامی تار و پود وجود خود پاک سازیم. ما بر این باوریم که تلاش وسیع و سازمان یافته برای متحد کردن همه کارگران ایران حول محور خواستهای مشترک کارگران که در اول ماه می توسط کارگران ایران اعلام شده است گرد هم بیآیم این می تواند شالوده محکمی برای سازمانیابی سراسری ما کارگر ان علیه سرمایه داری باشد.

دوستان و همکاران گرا می
ما روز هفتدهم اسفند ماه که مصادف با روز جهانی زن می باشد را گرامی داشته و این روز شکوهمند را به همکاران و بخصوص روز جهانی زن را به همه زنان زحمتکش به خصوص زنان همکار تبریک می گوئیم ما ضمن پافشاری بر اجرای بیست هفت خواسته که به مدیریت اعلام شده است خواهان بر آورده شدن فوری خواسته های زیر می باشیم ما خواهان تشکیل یک کمیته حقیقت یاب با شرکت نمایندگان کارگران و کارشناسان و وکلای مستقل در مورد حادثه و تعداد کشته شدگان واقعی می باشیم
ماخواهان معروفی ومحاکمه عاملان کشتار کارگران با حضور وکلای مستقل وجدا از وکلای دولت هستیم.
تشکل حق مسلم ماست ما خواهان ایجاد تشکل مستقل کارگری بدون دخالت دولت و مدیریت هستیم.
ما خواهان آزادی فوری تمام کارگران دستگیر شده می باشیم.
ما خواهان انحلال حراست پرسنلی وخروج نیروهای امنیتی از شرکت هستیم.
ما خواهان انحلال شرکتهای پیمانکاری و لغو قراردادهای موقت و استخدام تمام کارگران در گروه صنعتی ایران خودرو هستیم.
ما خواهان انحلال سیستم کنونی پرداخت دستمزدها و پرداخت دستمزد در مقابل کار کرد و نوع شغل و شیفت های کاری می باشیم.
ما خواهان لغو سیستم مالیاتی کنونی می باشیم دریافت مالیات از حقوق عیدی یک اجحاف برای ما کارگران می باشد. کسر دو برابر مالیات از عیدی مورد پذیرش ما کارگران نیست. مالیات های دریافتی باید به حساب ما بر گردد.
کارگران زندانی باید به سر کار بر گردند. این یکی از خواست های اساسی ما کارگران است. اعتصاب واعتراض حق مسلم ما کارگران در مقابل حق کشی ها و تعرض به منافع ما کارگران است. طبق قوانین بین المللی هیچ نهادی حق ندارد کارگران را به خاطر اعتصاب اخراج و یا زندانی کند.

دوستان وهمکاران گرامی
١٧ اسفند امسال روزخاصی در تاریخ مبارزات مردم ایران است ما ضمن پشتیبانی از خواستهای بر حق مردم روز سه شنبه همراه وهمگام با دیگر آزادیخواهان در اعتراض علیه دولت سرمایه علیه دیکناتوری علیه بی حقوقی ها علیه ستم سرمایه در میدان مبارزه حضور خواهیم یافت.
و به اعتراض و تلاش خود جهت رسیدن به خواسته هایمان ادامه خواهیم داد.

جمعی از کارگران ایران خودرو
١۴ اسفند ماه ١٣٨٩