ایستاده ایم تا پایان!
بیانیه جمعی از زنان کشور به مناسب دومین سالروز خیزش ژینا / مهسا امینی
دو سال از قتل حکومتی ژینا مهسا امینی می‌گذرد، قتلی که در پی‌خود جنبشی عظیم و در نوع خود بی‌سابقه پدید آورد و در بزنگاه مهمی از تاریخ با انتخاب شعار زن، زندگی، آزادی علیه حاکمیتِ دیکتاتوریِ اسلامی و مناسبات ارتجاعی، تبعیض‌گرایانه، بهره‌کشانه و زن‌ستیزانه‌ی آن بپاخاست. جنبشی که اگر چه با افت و خیز، ولی پیوسته به‌پیش می‌رود و دمی آرام نمی‌گیرد، جنبشی که زنان و به‌ویژه جوانان پیشقراولان آن هستند.
خیابان‌ها زیر پاهای دونده و پرشور نسلی معترض و مدرن به لرزه در آمد، نسلی که با ابتکار و خلاقیت در برابر شکل‌های وحشیانه‌ی سرکوب، شیوه‌های نوینی از مبارزه را به نمایش گذاشت و چشم جهانیان را به نقطه‌ای درخشان در خاورمیانه‌ی دین‌زده و مصیبت‌زده خیره کرد!
فراخوان اعتراضی و به‌موقع و تاریخی زنان در تاریخ ۲۷ شهریور ۱۴۰۱ علیه قتل مهسا امینی به‌دست گشت ارشاد، نقطه عطف جنبش شد که متعاقب آن در کردستان و سپس همه‌ی نقاط ایران اوج گرفت و جهانی شد، چنانکه در تظاهرات زنان و کارگران هند، پاکستان، افغانستان و همچنین در تظاهرات هزاران نفری ایرانیان ساکن خارج از کشور شاهدش بودیم. این جنبش که اندوخته‌ای از تجربه‌ی ده ها سال مبارزه و به‌ویژه اعتراضات گسترده در ۸۸ و ۹۶ و ۹۸ را با خود همراه داشت از ویژگی‌های منحصربه‌فردی برخوردار بود که آن‌را از سایر خیزشهای اعتراضی متمایز می‌کرد :
۱- جنبش مهسا توانست مبارزات آزادی‌خواهانه، عدالت‌خواهانه، ضدتبعیض، ضدارتجاع، ضدمذهب، محیط‌زیستی و ضدسرمایه‌داری را در سراسر ایران از کردستان تا بلوچستان و خوزستان و… به هم پیوند زده و در عرض چند روز شاهد درهم‌تنیدگی مطالبات میلیون‌ها انسان بودیم.
۲- ویژگی « سکولار و فمنیستی»ِ جنبش بسیار برجسته بود و منجر به تضعیف سنت‌های ارتجاعی، مردسالارانه و مذهبی شد. مطالبات و شعارها به گونه‌ای شکل گرفت که ذهنیت بخش‌های سنتی و مذهبی جامعه را نسبت به جایگاه زنان و جوانان و انتخاب سبک زندگی، به‌طورکلی، و در شکل‌دادن به آینده‌ی سیاسی جامعه بطور عموم تغییر داد. این تغییرات در مسیر خود بخش‌های بیشتری از جامعه را از بدنه‌ی سیاسی و ایدئولوژیک حکومت جدا و چنان ضربه‌‌ی کاری‌ای به اقتدار آن وارد کرد که هیچگاه قابل بازیابی نخواهد بود. کنش‌هایی چون سوزاندن روسری و عمامه‌پرانی و ده‌ها نمود دیگر از این جمله‌اند. در کنار بی‌حجابی و انتخاب پوششِ آزادِ زنان و‌مردان و نوع سبک زندگی، توقعات عینی مردم از نوع زندگی، روزبروز وسیع‌تر و ریشه‌ای‌تر شد و با تبلیغات و سیاست‌های ریاضت‌طلبانه‌ی حاکمیت هرچه بیشتر در تناقض قرارگرفت.
۳- آنچه از جنایات و کشتار و زخمی کردن مردم تا بحال منتشر شده فقط نوک کوه یخ جنایات بی‌شماری است که در طی این خیزش و پس از فروکشی موقت آن توسط حکومت انجام شده و در صورت عیان شدن این کوه یخ حجم وحشتناک این جنایات آشکار و برتعداد خانواده‌های مصیب‌دیده و دغدار به مراتب افزوده خواهد شد. اما افشای همین اندک هم باعث ایجاد همدلی میان خانواده‌های داغدار از دهه‌ی ۶۰، کوی دانشگاه، خیزشهای ۸۸، ۹۶، ۹۸، مسافران هواپیما پی اس۷۵۷ و ایجاد موج قدرتمندی از دادخواهی گردیده که امروز همراه با جنبش‌های دیگر با مطالبه‌ی مترقی «نه به اعدام» تا روز برپایی دادگاهی علنی برای افشا همه‌ی آمران و عاملان جنایت‌های بی‌حد وحصر حکومت کنار هم خواهند ایستاد.
۴- به‌رغم موج شدید سرکوب‌ها مردم تسلیم نشدند. مبارزات زندانیان سیاسی و اعتراضات مستمر و پیگیر آنان و «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» همچون ستاره‌ای در بستر مبارزات مردم می‌درخشد. هنرمندانِ معترض از رقص، موسیقی، نقاشی و هر هنر و به هر طریقی برای پیش‌راندن جنبش بهره‌می‌گیرند. جنبش‌های معیشتی کارگران، کشاورزان، بازنشستگان، معلمان، پرستاران و.. در کنار جنبش‌های محیط‌زیستی و حق به شهر، هر روز مطالبات رادیکالتری را به خیابان آورده و با تحریم گسترده‌ی انتخابات حکومتی، مُهر «نه به شرایط موجود» را پر رنگ‌تر کردند.
۵- به‌رغم ویژگی تکثر و تنوع مطالباتِ اقشار مختلف مردم، وجوه اشتراکی قوی و قابل اتکایی در بین این مطالبات وجود دارد. مطالبه‌ی رفاه و تامین معیشت، آزادی بی‌قید وشرط بیان و عقیده ،توقف سرکوب‌ها و آزادی همه زندانیان سیاسی ، نابودی تمامی اشکال ستم، تبعیض و سلطه اعم از ستم‌های طبقاتی، جنسیتی، ملیتی، دینی، توقفِ غارت اموال و دفعِ فساد سیستماتیک چنان زنجیرهای بهم‌پیوسته‌ای هستند که با تشکل‌یابی و انسجام می‌توانند هر نیرویی را به تسلیم وادارند.
گرامی داشت سالگرد خیزش زن، زندگی، آزادی، تاکیدی مجدد برتداوم مبارزه‌ی مردم برای تغییر این شرایط اسفبار و همچنین مرزبندی با هر گونه گرایش سلطه‌گرانه‌ای است که به صور مختلف مترصد سوار شدن بر موج اعتراضات مردم و حفظ اساس تبعیض و بهره‌کشی، اختناق و ارتجاع، سلطه و غارت‌اند.
تنها با اتحاد و همبستگی و پیگیری قاطعانه‌ی اهداف و مطالبات زنان، کارگران دانشجویان،دانش اموزان، بازنشستگان،معلمان، پرستاران، کشاورزان، مالباختگان، غارت‌شدگان و به حاشیه رانده‌شده‌گان و در حمایت از اعتصابات و اعتراضات ضد سرمایه‌داری و بهره‌کشانه است که می‌توانیم به جامعه‌ای رها و شاد برسیم.
ایستاده‌ایم تا پایان
جمعی از زنان داخل کشور