کارگران ایران در زنجیره های ظلم سرمایه گرفتارند و از بی حقوقی مطلق و اسارت مستمر رنج می برند و افزون بر کارفرمایان خصوصی، در برابر دولتی قرار دارند که به عنوان صاحبان و حامیان سرمایه، شدیدترین استثمار را نسبت به کارگران روا می دارند. با این وجود طبقه کارگر ایران در حوزه های کار و تولید و بخش های خدمات و نیز آموزشی و فکری، برای دستیابی به حداقل مطالبات خویش از اعتراض و مبارزه دست برنمی دارند؛ از حقوق معوقه گرفته تا قراردادهای سفید امضا، از حصول به بیمه های اجتماعی و بیکاری گرفته تا ایجاد امنیت شغلی، از مبارزه برای حداقل دستمزد کارگری گرفته تا ایجاد وسایل ایمنی کار، از حذف واسطه ها و شرکت های پیمانکاری گرفته تا لغو قراردادهای موقت کار و سرانجام، برای هر آنچه که موجب کمترین بهبودی در وضعیت اسفبارشان گردد، تلاش و مبارزه می کنند، به اعتصاب روی می آورند و در مقابل نهادهای مختلف دولتی نظیر مجلس، استانداری و فرمانداری ها با تجمع خویش، اعتراض می نمایند و فعالان آن، ایجاد تشکل های مستقل کارگری را به دور از هر گونه دخالت کارفرمایان و دولت اسلامی سرمایه و به دور از خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار، تبلیغ و ترویج می کنند.
نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی ایران و نیز کارفرمایان خصوصی به هر ابزاری متوسل می شوند تا در برابر تشکل های مستقل کارگری، سد ایجاد کنند و فعالان آن را با اتهام های دروغین و بی اساس نظیر "تبلیغ علیه امنیت نظام" و یا ارتباط با احزاب سیاسی مخالف دولت، متهم و محکوم سازند. هم اکنون بسیاری از فعالان کارگری یا در زندان هستند و یا با احضارهای تهدیدآمیز در دادسراهای مختلف کشور، مورد اذیت و آزار و اهانت مأموران امنیتی قرار می گیرند. امضای ٢١ نفر از اعضای "کمیته ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری"، که خطاب به "کارگران، تشکل های کارگری وجدان های بیدار و عدالت طلب جامعه" بیانیه ای صادر کرده اند و خواستار اقدام عاجل در دفاع از حقوق کارگران ایران شده اند. در بین این کارگران زندانی، نام پدرام نصرالهی و یا فرامرز فطرت نژاد که رنج زندان های نظام پادشاهی و جمهوری اسلامی ایران، به جرم دفاع از طبقه کارگر، در وجودشان انباشته است و به مبارزه ی بی محابا در این راه تا به امروز ادامه می دهند، به چشم می خورد. در این راه در کنار نام های شناخته شده، بسیاری از کارگران جوان مبارز نظیر بهزاد فرج الهی، ٢٠ ساله که نامش بین ٢١ تن از امضا کننده گان اطلاعیه ی کمیته ی هماهنگی نیز قرار دارد، حضور دارند. بهزاد فرج الهی، در انتظار «دادگاه» و محکومیت، روزگار می گذراند، اما با سری افراشته، همچنان از منافع طبقاتی خویش دفاع می کند. بنابراین وظیفه ی بدیهی همه ی نیروهای سیاسی و اجتماعی و نهادهای کارگری است که از حقوق ابتدایی و پایمال شده ی طبقه ی کارگر ایران و نیز فعالان آن، پشتیبانی نمایند. به ویژه با جلوس روحانی به ریاست جمهوری، سیاست سرکوب و «اعدام» (قتل دولتی)، شتاب بیشتری گرفته و حتا شدیدتر از گذشته ادامه دارد.
در چنین راستایی، ما بخشی از فعالان کارگری در پاریس تصمیم گرفتیم جهت همبستگی و دفاع از حقوق ابتدایی طبقه کارگر ایران، همزمان و متحد با سایر نیروهای سیاسی ـ کارگری و کمونیستی، تظاهرات ایستاده ای را در پاریس سازمان دهیم و از تمامی فعالان و نیروهای مبارز اجتماعی دعوت می نماییم تا با شرکت در تظاهرات روز شنبه ٢١ سپتامبر ٢٠١٣ که از ساعت ١۵ تا ١٧ در میدان باستیل انجام می گیرد، برای دفاع از طبقه ی کارگر ایران و فعالان دربند آن، صفوف اعتراضی خود را تقویت نموده و صدای کارگران در نزد افکار عمومی باشیم.

زنده باد همبستگی بین المللی کارگران

سرنگون باد نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی ایران

زنده باد آزادی - زنده باد سوسیالیسم

محل تظاهرات ایستاده: میدان باستیل. متروهای شماره ١ ، ۵ و ٨

Place de la Bastille Metro: Bastille