آن زمان که نعره های مستضعف پناهیِ جمهوری اسلامی گوش فلک را کرده بود و بخش های وسیعی از کارگران به این رژیم سخت توهم داشتند، توضیح این نکته برای توده های کارگر دشوار بود که سرمایه داری به هر حال سرمایه داری است و اسلامی و غیراسلامیِ آن ضدکارگر و ضدمستضعف است. اما اکنون که همان توده های کارگر از یک سو به عینه می بینند که سرمایه داران و مدیران دولتی با اختلاس و بی اختلاس پول روی پول می گذارند و روز به روز چاق و چله تر می شوند و، از سوی دیگر، می شنوند یا می بینند که رضا شهابی، کارگر شرکت واحد، فقط و فقط به علت اقدام به ایجاد تشکل کارگری به ٦ سال زندان و ۵ سال محرومیت از فعالیت سندیکایی و پرداخت ٧ میلیون تومان جریمه محکوم می شود، یا می شنوند که ده ها فعال کارگری در کرج به عنوان «اراذل و اوباش» و «تروریست و خرابکار» مورد هجوم وحشیانه نیروهای سرکوبگر قرار می گیرند، کوچک ترین تردیدی برای شان باقی نمی ماند که جمهوری اسلامی حکومت سرمایه و سرکوب عریان کارگران است. اما این کافی نیست. می توان انتظار داشت و باید امیدوار بود که این توده های کارگر اکنون از آنچه زمانی درباره جمهوری اسلامی سرمایه فکر می-کرده اند احساس شرم کنند، احساسی که بی شک انسانی و انقلابی است و کمترین معنای آن محکومیت احکامی نظیر حکم زندان و محرومیت رضا شهابی و به طور کلی اعتراض به سرکوب و دستگیری و زندانی کردن فعالان کارگری است.
کمیتۀ هماهنگی برای ایجاد تشکل کارگری
١۴ تیر ١٣٩١
derabaa.wordpress.com
khbitkzs@gmail.com