درسحرگاه روز یک شنبه ١٩ اردیبهشت ١٣٨٩، جمهوری اسلامی پنج زندانی سیاسی دیگر به نام های شیرین علم هویی، فرزاد کمانگر، علی حیدریان، فرهاد وکیلی و مهدی اسلامیان را اعدام کرد. ما بارها اعلام کرده ایم که مجازات اعدام، حتی در مورد کسانی که واقعا مرتکب جرم شده باشند، قتل عمدی و سازمان یافته ای است که نه تنها هیچ کمکی به از میان برداشتن جرم نمی کند بلکه با مضاعف کردن قتل و کشتار به خون ریزی هرچه بیشتر دامن می زند. علاوه بر این، در شرایط کنونی که کارگران برای تحقق مطالبات برحق و عادلانه خود مبارزه می کنند، مجازات اعدام اقدامی برای مرعوب ساختن کارگران و بازداشتن آنان از پیگیری مطالباتشان است. به همه این دلایل، ما کارگران با اعدام مخالف هستیم و به آن اعتراض می کنیم. مجازات اعدام، عملی است محکوم که هرچه سریع تر باید متوقف شود.
کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکل کارگری
١٩اردیبهشت١٣٨٩