همانطور که مستحضرید، دادگاه تجدید نظر استان آذربایجان غربی احکام صادره در دادگاه بدوی برای ۵ فعال کارگری و عضو کمیته هماهنگی را تایید نموده است. به این ترتیب جمال میناشیری و هادی تنومند هریک به ۵/٣ سال حبس تعزیری وقاسم مصطفی پور، ابراهیم مصطفی پور ومحمد کریمی هریک به ٢ سال حبس تعزیری محکوم شده اند.
این فعالین در تاریخ ٢٩ آذر سال ٩١ به جرم شرکت در مجمع عمومی کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری بازداشت و بعد از ۴٣ روز حبس، با قرار وثیقه ٣٠ میلیون تومانی آزاد شده بودند.
تحمیل چنین احکام سنگینی از جانب به اصطلاح مدعیان اجرای "عدالت" در جامعه و "دادگاه"هایی که تمثال ترازویی با کفه های برابر در آن؟! بر سر ِ در ِ تمامی محاکم آن نقش بسته است، در مرتبه اول نشان از تعمیق تضاد و نابرابری طبقاتی و متناسب با آن تشدید اختناق و سرکوب در جامعه داشته و عمق کینه و نفرت صاحبان سرمایه را نسبت به کارگران آگاه و جنبش رادیکال کارگری به نمایش می گذارد. جنبشی که همزمان، بهبود شرایط کار و زندگی کارگران را با رهایی از ستم و استثمار سرمایه، در دستور کار خود گذاشته و پیگیری خواست ها و مطالبات کارگران را در عرصه های مختلف، وجهه ی همت خود قرار داده است.
فشارها و تضییقات وارده بر کارگران و فعالان کارگری همچون رضا شهابی، شاهرخ زمانی، محمد جراحی، رسول بداغی، بهنام ابراهیم زاده، یوسف آبخرابات، واحد سیده، محمد مولانائی و بسیاری دیگر و به طور مشخص احکام صادره علیه کارگران و فعالان کارگری شهرهای بوکان، بانه و سنندج که در روز های آینده جهت اجرای احکام خود روانه زندان می شوند تنها می توان در این رابطه مورد بررسی و ارزیابی قرار داد.
هادی تنومند، جمال مینا شیری، قاسم و ابراهیم مصطفی پور و محمد کریمی به همراه حسن رسول نژاد، افشین ندیمی و غالب حسینی کارگران و فعالانی هستند که بخش قابل توجه ای از عمر و زندگی خود را درعرصه کار و تولید سپری کرده و با آگاهی از منافع تاریخی و طبقاتی کارگران، به دفاع از حقوق و مطالبات هم طبقه ای های خود برخاستند. این کارگران و فعالان کارگری هیچ جرمی جز دفاع از منافع طبقه کارگر، به مثابه خیل عظیمی از تولید کنندگان ثروت و رفاه در جامعه نداشته و ندارند. صاحبان سرمایه و حامیان آن ها در هراس از رشد و تعمیق جنبش آگاه، رادیکال و ضدسرمایه داری کارگران و ضدیت با آن، این کارگران را به زندان های طولانی مدت محکوم نموده اند.
پیگیری حقوق و مطالبات برحق کارگران و فعالیت برای احقاق حقوق طبقه کارگر در عرصه های مختلف، ظاهراً بد جوری برای سرمایه داران و عوامل آنان گران تمام شده و آنان را به خشم آورده است. حامیان سرمایه، با تحمیل چنین احکام سنگینی به کارگران و فعالان کارگری شهر بوکان و اعضای کمیته هماهنگی در این شهر و متعاقباً تأیید آن در دادگاه تجدید نظر استان و همچنین فراخوان برای اجرای احکام زندان حسن رسول نژاد، غالب حسینی و افشین ندیمی، در واقع عمق کینه و انزجار خود را از جنبش کارگری و رادیکالیسم این جنبش به نمایش گذاشته اند. آنان در دفاع از سرمایه و مناسبات استثماری و نابرابر حاکم، کارگران یاد شده را به بهانه ی شرکت در مجمع عمومی کمیته هماهنگی و طرح مطالباتی در دفاع از حقوق کارگران از جمله تبلیغ و تلاش برای ایجاد تشکل های مستقل کارگری، به ٢ تا ۵/٣ سال زندان تعزیری محکوم نموده و از این طریق بار دیگر دشمنی آشکار خود را با کارگران و خواست ها و مطالبات برحق آنان در معرض نگاه و قضاوت همگان گذاشته اند.
***
به طور قطع دستگیری هر کارگر و فعال کارگری و رنج و مشقتی که او در انزوا و به دور از خانواده تحمل می کند موجبات ناراحتی و کدورت خاطر کارگران آگاه، یاران و همرزمان آن عزیز و خانواده ی وی را فراهم می آورد. کارگران نباید به خاطر طرح مطالبات برحق و مسلم شان و به عنوان مثال اعتراض به دستمزدهای زیر خط فقر و یا عدم پرداخت همان دستمزدهای ناچیز برای ماه های متمادی، اعتراض به قراردادهای موقت و سفید امضا، اخراج و بیکارسازی دستجمعی کارگران و ... بازداشت و زندانی شوند. جای کارگرانی که برای بهبود شرایط زندگی و ارتقاء سطح معیشت خویش و بالاتر از آن، رهایی از نکبت سرمایه تلاش و مبارزه می کنند در زندان نیست. اما سرمایه داران در تقابل با طرح خواست ها و مطالبات معیشتی و انسانی طبقه کارگر، حربه ای جز احضار و تهدید کارگران و بازداشت و زندان آنان ندارند. سرمایه داران و حامیان آن ها، آن زمان که پای منافع طبقاتی شان در میان باشد و احیاناً به "ساحت مقدس" سود و سرمایه، خلل و خدشه ای وارد شود، تنها زبان زور را می شناسند و لاغیر.
***
طبیعی است که در مقابل این خیره سری و سرکوب، کارگران حربه ای جز اتحاد و همبستگی طبقاتی در میان صفوف خویش و تقویت آن از راه های مختلف، از جمله حمایت های مادی و معنوی از هم دیگر ندارند. کارگران آگاه می توانند در مقابله با تعرض طبقاتی سرمایه به شرایط کار و زندگی خویش، با ایجاد تشکل های مستقل کارگری و تلاش برای ایجاد ارتباط در میان آن تشکل ها، صفوف خود را استحکام بخشیده، به لحاظ کمی و کیفی، عمق و غنا ببخشند. کارگران آگاه می توانند با ایجاد صندوق های کمک مالی، از کارگران زندانی و خانواده های آنان حمایت نموده و ضمن ایجاد آسایش خاطر برای این کارگران و فعالان کارگری، بیش از پیش عزم آنان را برای ادامه فعالیت و مبارزه و پیگیری خواست ها و مطالبات طبقاتی کارگران جزم نمایند.
خوشبختانه طی سال های اخیر جنبش کارگری ایران به همت فعالان صدیق و راستین خود در داخل و خارج، قدم های مثبت و قابل توجه ای در حمایت از جنبش کارگری و کارگرانی که به عناوین مختلف از جانب سرمایه و حامیان آن تحت فشار و مضیقه قرار گرفته اند و بعضاً در زندان بسر می برند، برداشته و به سهم خود در این راه مثمر ثمر بوده اند. به باور ما این گونه حمایت ها باید باز هم ادامه پیدا کند و روز به روز منسجم تر و هماهنگ تر شده، از بر عمق و دامنه ی آن افزوده شود. کارگران به ویژه در شرایط کنونی نیاز مبرمی به این گونه حمایت ها و همدلی ها دارند.
کارگران! تشکل ها و فعالان کارگری! مردم آزاده و عدالت طلب!
در شرایط کنونی فرزندان شریف شما تنها به جرم تلاش برای بهبود شرایط زندگی کارگران و احقاق حقوق طبقه آنان و توده های مردم به جان آمده به سختی از جانب سرمایه و عوامل آن تحت فشار و تهدید قرار گرفته و به دفعات احضار، بازداشت و زندانی می شوند. احکام سنگین زندان برای فعالان کارگری شهرهای بوکان، بانه و سنندج، رفقا هادی تنومند، جمال مینا شیری، قاسم و ابراهیم مصطفی پور، محمد کریمی، حسن رسول نژاد، غالب حسینی و افشین ندیمی خود یک نمونه از این فشارها و تضییقات است. بسیاری از این کارگران و فعالان کارگری باز هم به جرم دفاع از خواست ها و منافع برحق و انسانی طبقه کارگر هم اکنون در زندان ها بسر می برند و به دور از اعضای خانواده در شرایط بسیار سختی، رنج و درد زندان را تحمل مینمایند. بیایید در هرکجا که هستیم و به هرشکل که برایتان امکان دارد علیه چنین احکام غیر عادلانه و ظالمانه ای که تنها سرمایه داران و عوامل آنان را شاد و راضی می کند، اعتراض کرده و با حمایت همه جانبه از این کارگران و خانواده های انان ، بار دیگر بذر اتحاد و همبستگی کارگری و طبقاتی را در میان کارگران و جنبش کارگری تقویت نماییم. سرمایه باید بداند که با دستگیری هر کارگر نه تنها جنبش کارگری قدمی به عقب بر نمی دارد ، بلکه بیش از پیش تقویت شده و بر همبستگی و اتحاد آن افزوده می شود.
زنده باد اتحاد و همبستگی طبقاتی کارگران
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری
٢/۴/١٣٩٣٢