!در محکومیت کشتار کارگران اعتصابی معادن پلاتین آفریقای جنوبی

شانزده آگوست ٢٠١٢، پلیس آفریقای جنوبی، کارگران معدن ماریکانا را در مقابل دوربینهای تلویزیون به گلوله بست و ٣۴ نفر از آنها را کشته، ٧٨ نفر را زخمی و ٢۵٩ نفر را دستگیر نمود. این قتل عام آشکار، بار دیگر تاریخ خونین کارگران معادن آفریقای جنوبی را زنده کرد تقديم به کارگران معادن آفريقای جنوبی، رهائی.

 

رهائی

*******************

بیانیه زندانیان بند ٣۵٠ همبستگی با كارگران افریقای جنوبی

رنج سالیان دراز محرومیت و هلاكت میلیون ها نفر به ویژه كارگران سیاه پوست افریقای جنوبی كه از سوی حكومت آپارتاید تحمیل می شد جای خود را به آزادی و رهایی از عذاب فقر نداد. نولیبرالیسم اقتصادی با جابه جایی حكومت پیشین نه تنها از میان نرفت بلكه با چهره ای دژم و عزمی جهنمی برای غارت و بهره كشی به حیات خود جان تازه ای بخشید. دولت افریقای جنوبی اكنون و از مدتها پیش عهده دار وظیفه ای است كه پیش از آن آپارتاید انجام می داد، .یعنی بهره كشی از مردم و منابع این مردم حتا در مقیاسی وسیع تر وشدیدتر. آپارتاید میلیون ها نفر را در داخل و دركشورهای همسایه ی افریقای جنوبی با ددمنشی از پای در آورد واكنون در ادامه آن راه سرمایه داری بومی وجهانی به میلیون ها نفر دیگر داغ نكبت زده است. امپریالیسم جدید در لباس نولیبرالیسم پس از تغیییر حكومت در دفاع از شركت های معدنی و صنعتی و كشاورزی، به جان مردم فقیر سراسر افریقا وجنوبی افتاده است. نمونه ی اخیرش كشتارمعدنچیان معترض افریقای جنوبی است. تا زمانی كه این كارگران در جهت منافع سرمایه داری جان می كندند و فقیر وبی كار می شدند و زبان به اعتراض نمی گشودند، كارفرمایان و دولت هم از دموكراسی ظاهری لیبرال دم می زدند و چهره ی دولت آزادیخواه از خود به نمایش می گذاشتند، اما بلافاصله پس از آنكه فریاد اعتراض به محرومیت و گرسنگی كارگرانی بلند شد كه در اعماق ٣٠٠ متری زمین با كمترین ایمنی زمین را می شكافتند، رژیم آپارتاید اقتصادی و نولیبرالی به روی آنان آتش گشودند. پاسخ شركت های بومی وجهانی به درخواست كارگران معدن برای لقمه ای نان و نجات خانواده هایشان از مرارت،‌ كشتن بیش از ٣٠ نفر از كارگران و زخمی و از كار انداختن بیش از یك صد نفر دیگر بود. امپریالیسم نو و رسانه های وابسته یه آنان از یك سو و دولت حامی سرمایه داران از دیگر سو به تكاپو افتادند تا از داوری تاریخ بگریزند، خشم مردم اما نمی گذارد این جنایت از دامن تاریخ كارگر كشی پاك شود. معدن چیان درهمه ی كشورهای سرمایه داری در فرایند عادی كار خود نیز فجایع بیشماری را تجربه كرده اند. آنها در اعماق زمین جان باخته اند یا در اعتصاب واعتراض از پای در آمده اند یا رنج و فقر را تحمل می كنند و نمونه های آن در انگلستان، چین، اسپانیا، شیلی و افریقا راهمه به یاد داریم. امورز وضع زندگی در افریقای جنوبی رقت بار شده است. بیكاری ، فقر پس از اتمام دوره ی آپارتاید هنوز وجود دارد. زاغه ها پرشده است از زنان وكودكان و ازكارگران از افتاده،خیابان را لشگر بی كاران به نمایش گذاشته اند. دستمزدهای واقعی سقوط می كنند و از خدمات رفاهی و اجتماعی و آموزش برای بخش وسعی از مردم خبری نیست. مالكین پیشین داخلی وخارجی و عمدتا سفید پوست بر اریكه ی قدرت اقتصادی نشسته اند. اما سیاهان و رنگین پوستان و حتا بخشی ازمردم عادی سفید پوست در ناكامی كامل اقتصادی به سر می برند. دولت نئولیبرال كه مردم را به پایان یافتن آپارتاید دل خوش می كند و با ابزار سهمگین سركوب ادامه راه بهره كشی وغارت منابع گرانبهای كشور را هموار می سازد. این بار ماشین كشتار در جلوی معدن و نیز در زیر زمین به جان كارگران محروم و رنج دیده ی سیاه پوست افتاد. این دولت نیز مانند همه ی موارد مشابه از حمایت نظامی و سیاسی و رسانه ای امپریالیستی به ویژه امریكا و متحدان ناتو برخوردار است و جنایت بهای بیشتری را در حق مردم معترض در سر می پروراند . ما زندانیان كه در راه دفاع از حقوق انسانی، آزادی همگانی وعدالت مردم جهان ومیهن خود در بند ٣۵٠ عمر می گذرانیم وما كه خود را هم بسته ی كارگران جهان و ایران می دانیم، از این جنایت بشری به خشم آمده ایم. گر چه نمی توانیم آن را جز از این طریق ابراز داریم. درحالی كه دست ما برای یاری كارگران كشورمان كوتاه است كه با بیكاری بی سابقه و گسترده و گرانی سرسام آور و دستمزدهای مادون حداقلی روبه رویند و امكان تشكل و اعتراض از ایشان سلب شده است، همدل و همصدا با كارگران آگاه و مردم آزادیخواه جهان این جنایت را محكوم می كنیم كه بی شك از چهره های عریان همه روزه ی سرمایه داری جهانی است و دل واندیشه و بازوی خود را در كنار مقاومت معدنچیان افریقایی می گذاریم. به جانباختگان ادای احترام می كنیم و همدردی عمیق خود را با داغ دیدگان ابراز می داریم.

فریبرز رییس دانا، سعیدمتین پور، رضا شهابی، فریدون صیدی راد، سعید جلالی فر، بهنام ابراهیم زاده

*******************

کارگران ایران خودروکشتار کارگران معدن در آفریقای جنوبی را محکوم می کنند

همکاران گرامی ودوستان کارگر
هنوز از غم از کشتار مردم آذربایجان در زلزله رها نگشته بودیم که این بار شاهد کشتار هولناک انسان های بی گناه بدست انسان های دیگر شدیم این بار نه زلزله ونه سیل بلکه بازهم سرمایه داران جنایت آفریدند وباردیگر دستان خون آلود سرمایه داران به خون کارگران آغشته گردید دولت ضدکارگری آفریقای جنوبی در حمایت از منافع سرمایه داران اعنصاب شکوهمند کارگران معدن را به خاک وخون کشید ودر یک اقدام جنایتکاران ضدبشری و ضد انسانی کارگران را به گلوله بست ودهها کارگر کشت، ودهها نفررا زخمی کرد.
ما کارگران ایران خودرو ضمن محکومیت کشتار کارگران معدن خواهان دستگیری ومحاکمه عاملان آن این جنایت می باشیم.

کارگران ایران خودرو - مردادماه ٩١

*******************

تظاهرات در مقابل کنسولگری آفریقای جنوبی در تورنتو

شنبه، ۲۵ اگوست ۲۰۱۲ ، ساعت یک بعدازظهر

(110Sheppard Ave East, Suite 600, (Sheppard-Yonge Subway Station

قتل عام معدنچیان آفریقای جنوبی را محکوم کنیم!

تظاهراتی توسط فعالین و تشکلات کارگری و اجتماعی در مقابل کنسولگری آفریقای جنوبی در تورنتو، در همبستگی با جنبش کارگری در آفریقای جنوبی و محکومیت قتل عام کارگران معدن پلاتین ماریکانا، در ساعت یک بعد از ظهر شنبه ۲۵ اگوست ۲۰۱۲، برگزار میگردد. این تظاهرات مورد حمایت اتحادیه کارگران خدمات عمومی کانادا، فدراسیون کارگری انتاریو و تشکلات همبستگی بین المللی و کارگری از آفریقا تا آمریکای لاتین و آسیا و خاورمیانه قرار گرفته است. متن بیانیه به زبان انگلیسی با اطلاعات لازم در زیر آمده است.
اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران-کانادا به عنوان یکی از حمایت کنندگان از این تظاهرات از تمامی فعالین کارگری و اجتماعی و معترضین به سرکوب و کشتار کارگران در آفریقای جنوبی دعوت میکند که در این اکسیون اعتراضی شرکت نمایند.

در همبستگی با معدنچیان آفریقای جنوبی به پا خیزیم!

اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران- کانادا

*******************

تظاهرات

در محکومیت کشتار معدن چیان درآفریقای جنوبی

در روز ١۶ آگوست سال جاری جهان شاهد یکی دیگر از کشتارهای کارگران توسط سرمایه داران و دولت های آنان بود. اینبار نوبت دولت ضد کارگری آفریقای جنوبی بود که کارگران را سلاخی کند. در عرض دو سه دقیقه بیش از صد کارگر معدن پلاتین شرکت لونمن در منطقه ماریکانا که در اعتصاب هستند در خون غلطیدند. ٣۵ نفر فورا جان باختند و بیش از ٨٠ تن بطرز وخیمی زخمی و به بیمارستانها منتقل شدند و صدها نفر بازداشت و به زندانها روانه گشتند.
جرم این کارگران اعتراض علیه فقر و فلاکت و دستمزدهای ناچیز، علیه خانه های مخروبه و آب آشامیدنی آلوده وغیر بهداشتی، علیه فقدان امکانات مناسب تحصیلی برای فرزندانشان، و بالاخره عیله کلیت شرایط به غایت یرانسانی کار و زندگی شان در کشوری ثروتمند است که همه ثروتش توسط همین کارگران تولید شده است. اما علاوه بر اینها جرم این کارگران در محضر طبقه سرمایه دار و دولت حاکم در آفریقای جنوبی این بود که آنان با عزمی راسخ و با مبارزه ای رزمنده و سازش ناپذیر به میدان آمدند. کارگران بی هیچ اما و اگری حق خود را می خواستند، و دولت نیز همین حق طلبی را بخون کشید.
اما طبقه کارگر در آفریقای جنوبی تنها نیست و حمایت کارگران جهان را با خود دارد. از ١۶ آگوست تاکنون اعتراض به دولت ضد کارگری آفریقای جنوبی و حمایت از معدن چیان منطقه ماریکانا پیوسته در جریان است. در تورنتو نیز تظاهراتی در مقابل کنسولگری آفریقای جنوبی توسط فعالین کارگری و اجتماعی و با حمایت چند اتحادیه و تشکل کارگری فراخوانده شده است. «شورای پشتیبانی از مبارزات مردم در ایران ( تورنتو- کانادا)» از همه انسانهای آزادیخواه و برابری طلب دعوت می کند تا با شرکت در این حرکت اعتراضی به دولت آفریقای جنوبی، از کارگران اعتصابی حمایت کنند.

زمان: همین شنبه، ٢۵ آگوست، ساعت ١ بعد از ظهر

مکان: مقابل کنسولگری افریقای جنوبی در تورنتو واقع در: 110 Sheppard Ave East, Suite 600

شورای پشتیبانی از مبارزات مردم در ایران (تورنتو- کانادا)
٢٢ آگوست ٢٠١٢

*******************

قاتلان برای کارگران ضرب‌الاجل تعیین کرده‌اند!

به کارگران معدن‌چي آفريقای جنوبی يک روز ديگر برای بازگشت به کارشان در معدن ماريکانا فرصت داده شده است. شرکت «لان‌مين» مالک معدن ماریکانا گفته است که تمام کسانی را که تا روز دوشنبه ۲۰ اوت به اعتصاب ادامه دهند، از کار برکنار مي‌کند، اما در ادامه به دنبال گفت‌وگو با اتحاديه‌‌های کارگری اين مهلت را يک روز ديگر افزايش داد!
چند روز پیش‌تر اما پلیس سرسپرده و آدم‌کش آفریقای جنوبی در روز پنج‌شنبه شانزده اوت، به دستور حاکمان و فرماندهان سرمایه‌دار خود، در یورشی وحشیانه و به‌غایت حیوانی که تنها از مدافعان و حامیان سرسپرده و سینه‌چاک سرمایه برمی‌آید، به روی کارگران معدن ماریکانا واقع در شمال‌غربی این کشور آتش گشودند و بیش از 34 تن از آنان را کشته و تعداد زیادی را زخمی کردند. برخی خبرگزاری‌ها تعداد کشته‌شدگان را حتا بیش‌تر از این نیز اعلام کرده‌اند!
معدن ماریکانا یکی ازمعادن پلاتین موجود درآفریقای جنوبی است که به کمپانی «لان‌مین» تعلق دارد. دفتر این شرکت عظیم و چند‌ملیتی در لندن قرار دارد و این همان جایی است که داعیه‌ی حقوق بشرش گوش فلک را کر کرده است! لازم به توضیح است کارگران معادن آفریقای جنوبی 80% پلاتین جهان را تولید می‌کنند. کارگران این معدن در اعتراض به دستمزدهای پایین و شرایط طاقت‌فرسای کار و زندگی، دست به اعتراض زده و درتظاهراتی متحد و یک‌پارچه خواهان دست‌مزدهای بیش‌تر جهت مرهم نهادن بر زخم‌های کشنده و عمیق خود بودند که با این تهاجم ددمنشانه از جانب عوامل سرمایه مواجه گشته و به خاک و خون درغلطیدند.
یکی از کارگران در همین تظاهرات خطاب به هم‌زنجیران و حاضرین در این تجمع اعتراضی می‌گوید: «ما کارگران به شکل رنج‌آور و طاقت‌فرسائی کار می‌کنیم اما حتا نمی‌توانیم بچه‌های‌مان را به مدرسه بفرستیم!» و این همان منطق همیشگی سرمایه است که کارگران را حتا برای بهبود شرایط کار و فرستادن فرزندان‌شان به مدرسه، به گلوله می‌بندد و قتل عام می‌کند.
جنایت اخیر مدافعان سرمایه، که به نوبه‌ی خود یکی ازخشونت‌بارترین حوادث و جنایت‌های سرمایه‌داری حاکم در آفریقای جنوبی پس از دوران آپارتاید و تبعیض نژادی است، یک بار دیگر نشان داد که «همه جا آسمان سرمایه یک رنگ است» و نظم سرمایه درهر شکل و هیأتی و تحت هر نام و عنوانی آن هنگام که منافع‌اش ایجاب کند تنها و تنها زبان زور وسرکوب می‌فهمد و به راحتی آب خوردن دست به خشونت و کشتار می‌زند. این واقعه‌ی عجیب و خون‌بار هم‌چنین ثابت کرد که سرمایه چه به شکل استبدادی و خشونت‌بار آن و چه با پز دموکراتیک و بزک‌کرده‌اش چیزی جزسود و سرمایه و در یک کلام منفعت طبقاتی نمی‌شناسد و حاضر است برای تأمین و پاس‌داری از ذره‌ذره‌ی آن به ددمنشانه‌ترین جنایت‌ها دست بزند و تعداد زیادی کارگر بی‌گناه را که تنها به خاطر بهبود شرایط نکبت‌بار زندگی‌شان دست به تجمع اعتراضی می‌زنند به خاک و خون کشد. این حادثه‌ی دل‌خراش در عین حال نشان داد که عوامل و گماشته‌گان سرمایه، بازهم در جهت تأمین منفعت طبقاتی و پاس‌داشت و حفاظت از سرمایه، با وجود تمام ریاکاری‌ها و ادعاهای مزورانه‌ی خویش، آن زمان که لازم ببینند، نه سیاه می‌شناسند و نه سفید، نه دین می‌فهمند و نه مذهب، نه وطن برای آنان معنایی دارد ونه آئین و زبان و قومیت. آری کشتار بی‌رحمانه‌ی کارگران معدن ماریکانا در آفریقای جنوبی و عمل شنیع و ضد‌بشری پلیس این کشور، که به کلاه و جلیقه‌های ضد‌گلوله (لابد ساخت بهترین کارخانه‌های اروپائی) مجهز بوده‌اند، بار دیگر نشان داد که مقوله‌هائی چون «حقوق بشر»، «حقوق انسانی» و مفاهیمی از این دست فقط و فقط بازیچه‌ای در دست این جانیان است و نظم سرمایه به وقت لزوم و آن‌جا که منافع طبقه‌ی سرمایه‌دار حکم کند، همه این مفاهیم را تنها آن‌گونه می‌فهمد که منافع خودش را تضمین کند!
«کمیته‌ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری» بار دیگر ضمن اعلام انزجار و تنفر عمیق نسبت به این جنایت هولناک وهم‌دردی با آسیب‌دیدگان و خانواده‌های رنجدیده‌ی آنان، به سهم خود از تمامی کارگران آفریقای جنوبی می‌خواهد که به شکل متشکل و یک‌پارچه‌ای نسبت به این حادثه‌ی دل‌خراش اعتراض کرده و مسئولان و سران سرمایه‌دار حاکم بر کشور آفریقای جنوبی را وادار به پاسخ‌گویی کرده و عاملان و آمران این جنایت را محاکمه کنند. کمیته‌ی هماهنگی هم‌چنین از کارگران سراسر دنیا تقاضا می‌کند که به هر نحو ممکن و به شکل متشکل و منسجم نسبت به این واقعه‌ی تأسف‌بار اعتراض کرده و ضمن حمایت از کارگران مبارز آفریقای جنوبی، مراتب تنفر و انزجار خود را از این جنایت هولناک اعلام کنند.

کمیتۀ هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری

٣١ مردادماه ١٣٩١

*******************

قتل عام کارگران در آفريقاى جنوبى: چهره واقعى سرمايه دارى

روز پنج شنبه ١۶ اوت٬ پليس ضد شورش حکومت آفريقاى جنوبى٬ اعتصاب کارگران معدن پلاتين ماريکانا براى افزايش دستمزد را با گلوله جواب داد. نيروهاى سرکوبگر سرمايه داران اجتماع ٣٠٠٠ نفره کارگران اعتصابى را از هر سو به رگبار بستند و دستکم ٣۴ کارگر را به قتل رساندند و صدها نفر را زخمى و دستگير نمودند. امروز نيز کارفرماى معدن ميگويد اگر به اعتصاب خاتمه ندهيد همه را اخراج ميکنم.
آفريقاى جنوبى چهره واقعى سرمايه دارى است. خيلى ها پايان حکومت آپارتايد نژادى را پايان مشقات مردم تلقى کردند. پايان حکومت آپارتايد يک واقعيت شيرين بود اما همانوقت معلوم بود که اينبار بايد طبقه کارگر آفريقاى جنوبى در خدمت بورژواهاى تازه بقدرت رسيده کنگره ملى آفريقا جان بکند٬ و استثمار و سرکوب شود. واقعه اخير بار ديگر نشان داد که سرمايه دارى هر وقت منفعت اش به خطر بيافتد٬ با زبان نژاد پرستان و فاشيستها و مرتجع ترين سرکوبگران طبقه اش سخن ميگويد.
در اعتراض به اين جنايت بزرگ و در دفاع از طبقه کارگر و معدنچيان آفريقاى جنوبى٬ بايد همه جا عليه حکومت جنايتکار آفريقاى جنوبى اعتراض کرد. شورا همراه با ديگر نيروهاى آزاديخواه و سازمانها و احزاب چپ در سوئد٬ در اعتراض به قتل عام کارگران گرسنه در مقابل سفارت آفريقاى جنوبى تظاهرات برگزار ميکند. ما عموم آزاديخواهان و همه کسانى که از جنايت و کشتار منزجرند را به شرکت فعال در اين تظاهرات و اعلام همبستگى بين المللى با طبقه کارگر آفريقاى جنوبى فرا ميخوانيم.

زمان: روز دوشنبه ٢٧ آگوستی ساعت ١۵.٣٠

مکان: مقابل سفارت آفريقاى جنوبى واقع در Fleminggatan 20

مرگ بر سرمايه دارى!

زنده باد سوسياليسم!

شورای حمایت از مبارزات آزادیخواهانه مردم ایران - استکهلم
٢١ اوت ٢٠١٢

*******************

پیام همبستگی واعلام پشتیبانی از کارگران معادن آفریقای جنوبی

کارگران مبارز، خانواده های داغدیده معدن «لونمین»
اطلاع یافتیم که اعتصابات ٣٠٠٠ نفره شما کارگران معدن شرکت بریتانیائی «لونمین »،درصدکیلومتری ژوهانسبورگ بوسیله پلیس این کشور بخون کشیده شده است .تیراندازی مستقیم به صفوف کارگران اعتصابی و قتل و کشار بیش از چهل نفرازرفقا وهمرزمان همراه شما توسط پلیس ،زخمی شدن ده هانفر از کارگران و دستگیری بیش از سیصد نفرازکارگران اعتصابی، جنایت آشکاری است که بورژوازی آفریقای جنوبی ،دولت و همدستان امپریالیست آنها مرتکب شده اند. کسانیکه فریاد دموکراسی خواهی وحقوق بشردروغین شان گوش فلک را کرکرده است ، پاسخ گوی چنین جنایت هولناکی هستند. مشاهده فیلم کوتاهی از صحنه تیراندازی بسوی کارگران بیگناه ، دروغ پردازی صاحبان معدن ، ماموران ومسئولان پلیس وهمپیمانان آنها را مبنی بر«مسلح بودن کارگران» وادعای«دفاع از خود» پلیس مامورسرکوب را افشا و خشم ونفرت هربیننده ای را نسبت به آمرین وعاملین آن ونیز کل نظام سرمایه داری برمیانگیزد .
صاحبان معادن «لونمین » که به سومین تولید کننده پلاتین درجهان شهرت دارد ، به خواست ها و مطالبات برحق شما باگلوله پاسخ دادند .کشتار بیرحمانه کارگرانی که برای افزایش دستمزدشان دست به اعتصاب زده بودند. کارگرانی که ازفرط تشدید استثمار و بهره کشی درشرایط دوران برده داری، دروضعیت رقت باری به سر میبرند ،فشار کار ، درمحیط معدن عدم کفاف دستمزد های دریافتی برای گزران زندگی مشقت بار، جز پوست واسخوانی برای آنها باقی نگذاشته است، جنایتی است ضد انسانی ونابخشودنی. ما بمثابه بخشی از کارگران وزحمتکشان متشکل درسازمان اتحاد فدائیان کمونیست ، این جنایت شرم آور علیه شما کارگران اعتصابی را شدیدا محکوم میکنیم .ماازمبارزات شما پشتیبانی میکنیم و با شما وبازماندگان کارگران جانباخته اعلام همدردی مینمائیم. بدون تردید دولت آفریقای جنوبی ، سرمایه داران ومدیران شرکت لونمین دراین جنایت پلیس دست داشته ودستان آنها بخون کارگران آغشته است .
رفقا !نظام جهانی سرمایه که برای برون رفت از بحرانهای گریبانگیر خود دراقصی نقاط جهان به جنگ وخونریزی دست یازیده است، اینک با تیراندازی به صفوف کارگران اعتصابی معدن لونمین و کشتار کارگران اعتصابی برآن است تا به هرقیمتی بار این بحران را برگرده کارگران تحمیل کند. برای عقب راندن این تهاجم سازمانیافته میباید متحد تر و سازمانیافته تر ومصمم تر به میدان آمد ، به اشکال مختلف مبارزه تعرضی روی آورد.مبارزه صنفی و اقتصادی را بامبارزه سیاسی علیه نظام سرمایه داری و تعرضات آن تلفیق نموده ورای پیشروی جنبش کارگری را بازنمود.

باتشدید مبارزه علیه نظام سرمایه داری یاد جانباختگان اعتصابی معدن لونمین راگرامی داریم.

پیروز باد مبارزات کارگران معدن لونمین

زنده باد همبستگی بین المللی کارگران

نابود باد نظام سرمایه داری

زنده باد سوسیالیسم.

سازمان اتحاد فدائیان کمونیست ٢٠ آگوست ٢٠١٢

*******************

طبقه کارگر، به ویژه کارگران معادن سراسر جهان

با خشمی فروریخته، در ماتم فزاینده ای بسر می برند!

در طول کمتر از سه روز دو حادثه در معادن پلاتین از نواحی شهر"ماریکانا" در آفریقای جنوبی و در تعاقب آن، معدن قلع و طلا در منطقه ی "اورینتال" در کشور کنگو، بی رحمانه جان ده ها کارگر را گرفت و بی دریغ آنها را با همه ی رنج هایشان به دیار نیستی راند.
در آفریقای جنوبی اعتصاب معدنچیان پلاتین با مطالبه ی افزایش دستمزد، با تهاجم بربرمنشانه ی پلیس حامی نظام سرمایه داری به خون کشیده شد. آنها از اعتصاب کنندگان خواسته بودند که به اعتراض خویش پایان داده و به کار خود بازگردند و چون با مقاومت دلیرانه ی معدنچیان روبرو گشتند، آتش مسلسل سرمایه را گشودند و ٣٦ نفر از کارگران را به خاک و خون نشانده و بسیاری را زخمی نمودند. این واقعه، یکی از خونبارترین اعتصاب در تاریخ چند دهه ی معاصر معادن به شمار می رود که در تحقق جنایت یاد شده از طرف دولت سرمایه داری آفریقای جنوبی، حتا اخبارهای کشورهای امپریالیستی به این کشتار جمعی بغایت وحشیانه، پوشش واقعی و مداوم نداده و کوتاه و زودگذر از کنار آن گذشتند؛ چرا که همه ی آنها دستانی تا مرفق آلوده به خون کارگران و زحمتکشان جهان دارند و نیز برخی از نهادهای جهانی "کارگری" که در مواقع حساس خود را مخفی می سازند و به این ترتیب علیه منافع کارگران، جانب سرمایه داری را می گیرند، تقریبا بی تفاوت عمل نمودند.
پس از مدت کوتاهی مطابق گزارش رادیو "اوکابی" از جمهوری دمکراتیک کنگو، بیش از ٦٠ کارگر که در عمق صد متری زمین مشغول به کار بودند، به دلیل ریزش خاک معدن، جان خود را از دست دادند. این دو حادثه ی خونبار به فاصله ی دو روز، کارگران و به ویژه معدنچیان را در سراسر گیتی در اندوه عظیمی می نشاند. با چنین وضعیت جانکاه و غیر قابل تحمل، وظیفه ی همه ی ما کارگران و نهادهای مسئول کارگری است که نسبت به جنایت کاران قدرت سیاسی آفریقای جنوبی واکنش نشان دهیم و همراه با ریزش معدن "اورینتال"، اعتراض های گسترده ای را در سطح جهانی دامن زنیم.

همبستگی با جنبش طبقاتی کارگری ـ پاریس
Solidarité avec le mouvement de classe prolétarien - Paris
٣١ـ مرداد ١٣٩١ ـ ٢١ اوت (آگوست) ٢٠١٢

*******************

یورشِ جنایتکارانه پلیس و قتل عام کارگران اعتصابی افریقای جنوبی بی پاسخ نمی ماند.

خبر کوتاه بود، اما ابعاد جنایت بزرگ و تکان دهنده. شاید اگر فیلم کوتاهی که از طریق رساناها و یوتوب پخش نمی شد، باور خشونتی این چنین بی رحمانه سخت بود. اما متاسفانه اینگونه خبرهای وحشتناک تقریبان خبرهای روزمره زندگی ما شده است. روز پنچشنبه ١٦ اگوست پلیس جنایت کار افریقای جنوبی به روی کارگران اعتصابی معدن پلاتین در شهر«ماریکانا» واقع در ١٠٠ کیلومتری شمال غرب شهر «ژوهانسبورگ» ،آتش گشود و ٣٦ نفراز کارگران را به قتل رسانید و دها نفر نیز زخمی شده اند. همچنین صدها نفر دستگیر و به مکانهای نا معلوم برده شده اند. روزهای قبل نیز ٨ نفر از کارگران اعتصابی به ضرب گلوله های پلیس کشته شدند. جرم کارگران تیرباران شده تقاضای افزایش دستمزد می باشد. البته این اولین بار نیست که پلیس جنایتکار افریقای جنوبی به روی کارگران و خانواده های آنها آتش گشود، قتل عام و نسل کشی درشهرک کارگری سووتو درسال ١٩٧٦ و دهها نمونه دیگربخشی از تاریخ خونبار کارگران و مردم افریقای جنوبی است. در سالهای حاکمیت آپارتاید این نوع جنایت و کشتار جمعی را به نژاد پرستی پلیس افریقای جنوبی نسبت می دادند. اما تیرباران کارگران معدن پلاتین در روز جمعه ١٦ اگوست ٢٠١٢ به دست پلیس "خودی "و حتی "برادران سیاهپوست" و به دستور رئیس پلیس سیاه پوست صورت گرفت. به واقع درهر دو نمونه کشتار جمعی بالا سیاست جنایتکارانه پلیس نظام سرمایه داری دخیل است. دستان جنایتکار سیاه یا سفید، تنها توجیه گر جنایت نظام سرمایه داری است ، نژاد سیاه و سفید یا رنگی مثل لباس فرم پلیس می باشد که می تواند عوض شود، اما وظیفه همچنان ثابت ودست نخورده باقی می ماند. خشونت پلیس فراتر از منشاء نژادی است، ریشه آن در ذات سرکوبگرانه این حرفه نظامی است.
وقتی به خبرهای همین چند هفته یا چند ماهه اخیر توجه کنیم، بی درنگ پی می بریم که حتی منتسب کردن این نوع جنایت به پلیس افریقای جنوبی قدری ناروشن یا شاید تخفیفی برای شغلِ پلیسی و نظامی گری است. زیرا هم قطاران پلیس افریقای جنوبی درکشور سوریه نیز چندین شهراز جمله حما و حلب را به زیر بمباران هوایی و توبخانه مدرن خود در هم کوبیدن . دهها هزارنفرمردم آواره و صدها نفر مردم بی دفاع قتل عام شدند. البته که این جنایت درسوریه به وسیله نظامیان اسرائیلی یا دشمنان فرضی نبوده است، بلکه بدست ارتش"خودی"است که بعد از سالها چریدن از کیسه مردمِ زحمتکش وتجهیزشدن به سلاحهای مختلف و مُفتخرشدن به دریافت مدالهای "ملی و میهنی" که از بالای سر تا پایین شکم به خود آویز کردن درمقابل چشم جهانیان شهرها و روستاهای "مام وطن " را بمباران می کنند. این جنایت منتسب به سرشت سوری یا ملی و مذهبی و حماقت های فردیِ این نظامیان جنایتکار نیست، اصلا پدیده سوریه نیست ، پدیده جهانی است. خبرها حکایت از آن دارد که ارتش "قهرمان مصر" نیزبعد از آن همه آدم کشی و تجاوز به زنان و کودکان مصری از انقلاب یا "بهار عربی" جان سالم بدربرده، مجدا به روی مردم آتش گشودند و دها نفر را به قتل رسانیدن. همین عمل جنایتکارانه در تونس بعداز "انقلاب یاسمین" صورت گرفت. ارتش ترکیه نیز بخشی از خاک ترکیه را آنچنان به زیر سلاحهای سنگین گرفت و درهم کوبید که گویی در سرزمین اشغالی جولان می دهد یا با رژیم اسد در سوریه مسابقه گذاشت. از سپاهی، بسیجی و پلیس اسلامی ایران که باید مدل یا مجسمه ساخت ودر پادگانهای نظامی جهان به عنوان سمبل نظامیگری به نمایش گذاشته شود. دراروپا از اسپانیا و یونان تا فرانسه و انگلیس و امریکا نمونه های وحشیگری و خشونت های نظامی هم درعرصه داخلی وهم درعرصه خارجی کم نیست. فیلم هایی که همین چند سال اخیر فعالان اجتماعی، و" جنبش "وال استریت " و مخالفان جنگ و سایت ویکیلیکس منتشرکردند همگی اسناد مستند این خشونت پلیسی و نظامی است. از سوی دیگر کشتار میلیونی دو جنگ جهانیِ امپریالیستی که بزرگترین جنایت نظامی گریِ تاریخ بشریت می باشد، ازسوی همین کشورهای دمکراتیک صورت گرفت. به اعتبار این اسناد و شواهد تاریخی و خبرهای روزانه متاسفانه باید گفت، خبرهای فردا و هفته ها و ماه ها و سالهای آینده نیز تکرار میشود. به این سبب می توان گفت: پدیده نفرت انگیز نظامی گری یا پلیسی پدیده قومی یا مذهبی و ملی .. نیست پدیده نظام جنایتکاری است که اموراتش بدون این دستگاه جهنمی و خشونت جنایتکارانه نمی گذرد.
البته سالهاست از نظر تئوریک و پراتیک و تجربه های خونین برای مردم ماهیت سرکوبگرانه و ضد مردمی این پدیده آشکار است، با این وجود چرا این پدیده نفرت انگیزهنوز از چشم بسیاری از همین مردم سرکوب شده وظیفه ای مقدس جلوه می نماید؟ بنیان مادی و معنوی این ازخودبیگانگی و خود ستیزی در چیست؟ شاید مسئله نیاز، امنیت ، اگاهی و پدیده کالایی شدن انسانها یا شئی وارگی نقش مهمی ایفا می کنند.
بدون شک آگاهی نقش مهمی در مسائل اجتماعی دارد و نباید آن را دست کم گرفت با این وجود در گذشته های دور زمانی که آموزش عمومی وجود نداشت، و امکانات برای اگاهی عمومی کمتراز امروز بود، هیج انسان آزادی به شغل پلیسی و نظامی گری رو نمی آورد. بنا به شواهد تاریخی این شغل خوار و پست شمورده می شد و آن را در خور بردگان و اسیران می دانستند نه انسان آزاد این "وظیفه" بخشی از کار اجباری بود که به این نگون بختان تحمیل می شد، مگر نه این است تا همین چند دهه گذشته "عوام " و مردم ایران "خدمت نظام وظیفه" را "اجباری" و بعدها سربازی می گفتند. جای تعجب است که بشر مدرن امروز با این همه امکانات و رشد شعور و آگاهی یک گام به پس رفت و این کار به عنوان یک شغل و حرفه و با موقعیت اجتماعی ممتاز و حتی مقدس تلقی می کنند، یا دست کم به صورت یک شعل و حرفه معمولی در آمده است ، مثل صدها حرفه و شغل دیگر، موضوع کاراین شغل چیست؟ سرکوب مردم ، ابزا آن چیست؟ قتل، زندان، شکنجه، تجاوز، اهدف شان کدام است؟ حفظ نظم و نظام سرمایه داری. پس به همین سبب است که رئیس پلیس افریقای جنوبی از اقدام جنایتکارانه پلیس دفاع می کند و میگوید" پلیس به خوبی از پس مسئولیت خود برآمده است" یا سردار پاسدار رادان و خامنه ای از جنایتکاران تحت امر خود ستایش میکند از اینکه "فتنه را خفه کردند" و به وظیفه خود عمل کردند از آنها شاکر است.
در نظام سرمایه داری همه چیز به صورت کا لا در می آید و قابل خرید و فروش و مبادله می باشد، حتی انسانها. کارگر نیروی کاراش، اندیشمند دانش و توانایی مغزی خود، هنرمند هنراش، آدم درمانده و بی چیز بخشی از کالبد خود مثل خون يا کلیه و... را می فروشد، و قربانیان روسپیگری جسم شان ، سپاهی و نظامی یا پلیس نیز جسم، جان، شعور و اختیار و وجدان و سرشت انسانی خود را می فروشد و در نتیجه به مزدور و جنایتکار بی اختیار و رُبات گونه ای بدل می شود. بر بستر چنین مناسباتی کالایی است که جنایت نیز"حرفه شریف" و نان و آبداری بدل می شود، و بخشی از این جماعت غیر مولد از این طریق نیازهای زندگی خود را برآورده می سازند، البته به قیمت سلب زندگی وسلب نیازهای ضرویِ بخش مولد و اکثریت جامعه. از سوی دیگر بخش مهمی از سرمایه عمومی جامعه صرف مخارج و بودجه نظامیگری و وحشی گری وجنگ وخون ریرزی و... می شود در بسیاری از کشورها جهان بودجه نظامی آنها از بودجه آموزش و بهداشت افزون تر می باشد. به همین جهت نیز کسب و کار درعرصه نظامیگری و آدم کشی به مراتب سود آورتر از بخش خدمات اجتماعی است. توجیه نابود کردن این همۀ سرمایه و نامولد کردن نیروی انسانی تنها برای امنیت و نظم سرمایه داری است. حال اینکه رابطه امنیت واقعی با نظامیگری رابطه متضاد ومعکوس می باشد. درست است که امنیت در نظام سرمایه داری به صورت یک نیاز زندگی درآمده است ، اما در جهان نا امن سرمایه داری امنیت واقعی نیزمثل هرامکان دیگر در انحصاری گروهی از اقلیت جامعه می باشد، اقلیتی که امنیت آنها با امنیت اکثریت شهروندان رابطه معکوس دارد. با این وجود احساس امنیت خود به صورت نیاز ضروریِ اجتماعی و فردی جامعه در آمده است. نیازی که همچون غذا، پوشاک، مسکن ، وغیره... نا امنی جهان امروز بر بستر واقعیتهای مادی و اقتصادی و کارکرد نظام سرمایه داری درعرصه ملی و جهانی و حتی زندگی فردی است ، جنگ و تعارض خونین و تقسیم جهان میان درندگان تا به دندان مسلح پدیده واقعی است. تجربه خونین بشریت در یک قرن اخیر گواه این نا امنی است. در دل همین واقعیتها است که مسئله امنیت به شکل وارونه ای متحقق می شود، تحقق امنیت ازطریق عنصر نا امن آن هم به روشی جنایتکارانه. به سبب همین رابطه وارونه است که لباس نظامی و ارتشی مقدس از آب درمی آید و عمل و کارکرد جنایتکارانه آنها وظیفه مقدس و قاتل و مقتول این پدیده "قهرمان" یا "شهید" خوانده می شوند. وعمل قتل و غارت عملی اخلاقی و تقدس مذهبی می یابد. اما در زندگی

واقعی نظامی گری و روسپیگری دو روی یک سکه می باشند. تنها با این تفاوت که در اولی پاانداز فرد است در دومی دولت، در اولی پاانداز تنها برای لحظه ای جسم روسپی را در اختیار می گیرد، در دومی دولتِ پا انداز روح و وجدان، ارده، شعور و اختیار پلیس یا نظامی و سایر نیروهای سرکوبگر را دراختیار می گیرد. هردو پدیده نظامی گری و روسپیگری بیان بی پرده از خود بیگانگی انسان هستند.

با امید به اینکه جامعه از خشونت های پلیسی و نظامی و ازخود بیگانگی رهایی یابد. یاد رفقای کارگرِ به خون تپیده معدن پلاتین لامین درافریقای جنوبی را گرامی میداریم و خواهان محاکمه جنایتکاران این قتل عام ضد بشری هستیم. بدون شک این اقدام جنایتکارانه پلیس و صاحبان کمپانی پلاتین و دولت سرمایه داری از سوی کارگران بی پاسخ نمی ماند. کارگران افریقای جنوبی تجربه گرانبها و خونینی را پشت سر دارند و از دل همین مبارزات خونین قدرتمند، رادیکال و متشکل شده اند.

زند باد همبستگی بین المللی کارگری:

علی آزاد - (١٩.٠٨.٢٠١٢)

*******************

بیانیه در رابطه با کشتار کارگران معدن طلای وسترن

روز پنجشنبه ١٦ آگوست ٢٠١٢ برابر با ٢٦ مرداد ٩١ پلیس جنایت کار آفریقای جنوبی در حمله ای وحشیانه به صف کارگران اعتصابی معدن طلای پلاتینیوم لانمین و وسترن در شمال غربی یوهانسبورگ حداقل ۴٠ کارگر را کشتند. ماههاست که ٣٠٠٠ کارگر بزرگترین معدن طلای جهان برای بهبود وضعیت معیشت خود و افزایش دستمزدهایشان به ١٠٠٠ دلار مبارزه می کنند. جرم این کارگران این بوده کهدر ادامه مبارزه طولانی خود روز پنجشنبه برای تحقق خاسته شان اعتصاب کرده بودند. اما پلیس آدم کش آفریقای جنوبی مانند هر پلیس دیگر مدافع منافع سرمایه داران در هر نقطه ای دیگر از جهان، به روی کارگران آتش گشود و دهها نفر را کشته و زخمی کرد. این وحشیگری در جائی صورت گرفته که کمتر از سه دهه گذشته همین کارگران قتل عام شده در براندازی رژیم نژاد پرست حاکم با قدرت اعتصابات و مبارزات سازمان یافته همراه با مبارزات مردم به تنگ آمده از نابرابری و تبعیض، نقش تعیین کننده داشته اند. امروز دولت حاکم بر آفریقای جنوبی به روشنی نشان داد که آزادی خواهی و برابری طلبی خارج از چهارچوب منافع سرمایه داران را تحمل نمی کند و مانند هر نظام و دولت سرمایه دارانه دیگر تنها به رسالت خود پایبند است و از هیچ جنایتی علیه طبقه کارگر فرو گذار نیست.
ما کارگران در ایران ضمن اعلام همدردی با بازماندگان و اعلام همبستگی با کارگران معدن طلای وسترن، جنایت پلیس آفریقای جنوبی را شدیدا محکوم می نمائیم و خواهان محاکمه آمران و عاملان این قتل عام ددمنشانه هستیم.

انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه

انجمن کارگران برق و ساختمان اصفهان

جمعهائی از فعالین کارگری سنندج و کامیاران

٢٩/۵/١٣٩١ برابر با ١٩ آگوست ٢٠١٢

*******************

کشتار معدنچیان آفریقای جنوبی باید بمثابه جنایت علیه بشریت ثبت گردد

روز پنج شنبه ٢٦ مرداد ماه جاری خبری تکاندهنده مبنی بر کشتار وحشیانه کارگران معترض معدن لان مین در آفریقای جنوبی، بار دیگر خصلت جنایتکارانه نظام سرمایه داری را به نمایش گذاشت. این جنایت در کشور لغو آپارتاید نژادی و مهد دموکراسی قاره آفریقا رخ داد و نشان داد هر زمان که سود و سود آوری سرمایه به خطر بیافتد دموکراسی سرمایه داری و وجود فضای آزاد مبتنی بر مناسبات این نظام، نمیتواند متضمن تفاهم اجتماعی برای پایان دادن به فقر و فلاکت و جنایت علیه کارگران باشد.
مصادره سر پناه توده های مردم در آمریکا، تعرض هر روزه به زندگی و معیشت میلیونها کارگر در کشورهای مهد دموکراسی در اروپا، وجود میلیونها انسان گرسنه در سرتاسر جهان، جنگ و آدمکشی در بسیاری از مناطق دنیا و کشتار ددمنشانه ٣۴ کارگر معدنچی در آفریقای جنوبی که خواستی جز افزایش دستمزد نداشتند و بیشمار مصائب دیگری که همین امروز میلیاردها انسان را در کام خود فرو برده است، همه و همه چیزی جز بیانگر بن بست تاریخی و عجز و ناتوانی مناسبات سرمایه داری جهت تامین حداقلی از امنیت و رفاه برای بشریت معاصر نیست.
اتحادیه آزاد کارگران ایران با اعلام همبستگی و همدردی عمیق با خانواده های کارگران جان باخته و کارگران معدن لان مین در آفریقای جنوبی از همه سازمانهای کارگری در سرتاسر جهان میخواهد تا متحدانه و با عزمی راسخ خواهان ثبت کشتار کارگران معدن لان مین به مثابه جنایت علیه بشریت شوند، عاملین و آمرین این جنایت در دادگاهی علنی و در پیشگاه جهانیان به محاکمه کشیده شوند و ضایعات مادی و معنوی وارده بر خانواده های کارگران جان باخته در بالاترین سطح مورد جبران قرار بگیرد.

اتحادیه آزاد کارگران ایران - ٢٩ مرداد ماه ١٣٩١

*******************

اهداف پشت پرده کشتار کارگران معدن پلاتین ماریکانا و نمایش تصاویر آن

در چند روز گذشته آژانسهای خبری وابسته به کارتل های رسانه ائی سرمایه داری جهانی، تصاویر کشتار فجیع ٣۴ تن از معدنچیان، معدن پلاتین ماریکانا در آفریقای جنوبی را در بخش های خبری خود، وسیعا پخش نمودند. به رگبار بستن کارگران اعتصابی این معدن از فاصله چند متری، عبور پلیس از روی جنازه معدنچیان در خون غلطیده، و شلیک تیر خلاص به شماری از آنها تصاویری بود که بینندگان شبکه های تلویزیونی الجزیره، بی بی سی، یورونیوز، سی ان ان و شمار دیگری از خبرگزاریهای مشابه در این روزها مشاهد کردند.
• چرا مالکین و مدیران انگلیسی معدن وابسته به شرکت لانمین، کشتار معدنچیان را بر مذاکره فرمال با آنها ترجیح دادند، و خبرگزاریهای وابسته به دولتهای سرمایه داری تصاویر این کشتار بیرحمانه را بی ملاحظه و عدم توجه به بینندگان خردسال خود پخش نمود؟
• چرا پلیس دولت آفریقای جنوبی و کنگره ملی آفریقا دست به این کشتار زد و وزیر پلیس از اقدام جنایتکارانه پلیس تحت امر خود حمایت کرد و آنرا انجام وظیفه برشمرد؟
• چرا تاکنون کشتار معدنچیان منطقه ماریکانا در آفریقای جنوبی توسط دولتها، سازمانهای بنام حقوق بشری و سازمان جهانی کار و نهادهای مشابه محکوم نشده و کمپین های حمایتی در محکومیت این کشتار فجیع به جریان نیفتاده است؟
• آیا کشتار معدنچیان معدن پلاتین تحت مالکیت شرکت لانمین در منطقه مکاریکانا در استان نورث وست آفریقای جنوبی رابطه ائی با بحران جهانی سرمایه داری و سرمایه داری اروپا که امروز کانون تعمیق بحران است، دارد؟ و آیا سکوت و نمایش این تصاویر بخشی از نقشه سرکوب جنبش کارگری توسط سرمایه داری و ایجاد رعب و وحشت است؟
ضمن بیان همدردی و همبستگی طبقاتی با معدنچیان معدن ماریکانا و خانواده هایشان، و محکوم کردن این جنایت سرمایه داری، باید در جستجوی پاسخ این پرسش ها برآمد. آفریقای جنوبی دارای معادن غنی فلزات گرانبها و یکی از بزرگترین تولید کنندگان طلا و پلاتین در جهان است، و ٧٠ درصد ذخائر پلاتین جهان را در اعماق سرزمینهای خود جای داده است. معدن ماریکانا که در سال ١٩٠٩ میلادی کشف شده، بعداز سقوط رژیم آپارتاید حاکم بر این کشور و پایان بظاهر تبعیض علیه جمعیت ٧٩ درصدی رنگین پوستان این کشور، همچنان در مالکیت شرکت لانمین انگلستان قرار دارد که سومین تولید کننده پلاتین در جهان است، و دولت سرمایه داری حاکم بر آفریقای جنوبی وابسته به توسط کنگره ملی آفریقا به رهبری جاکوب زوما رئیس جمهور این کشور نیز سهم بر آن است. کنگره ملی آفریقا علی رغم فشارها و درخواستهای درون حزبی و کارگران این کشور تاکنون حاضر به ملی کردن معادن و بستن مالیاتهای سنگین به مالکان انگیسی معادن این کشور نشده است.
تولیدات این معادن به کشورهای سازنده اتوموبیل از جمله آمریکا، انگلیس، آلمان و ژاپن و ... صادر می شود و در صنعت اتوموبیل سازی این کشورها بکار می رود. معادنی که اعماقی سرشار از نعمت، اما لبریز از خون کارگران رنگین پوست آفریقای جنوبی است. کارگران این کشور که پیشتاز و پیشرو مبارزه علیه آپارتاید بودند، امروز خود گرسنه و در اعماق فقر زندگی می کنند. بیکاری، نداشتن مسکن مناسب و بالا بودن هزینه های زندگی و محروم بودن از امکانات اولیه زندگی سهم کارگران این کشور از مبارزه علیه آپارتاید و پایان دادن ظاهری به آن است. روزنامه بیزنس ریپورت در آخرین شماره اش با استناد به گزارش یکی از مقامات بهداشتی آفریقای جنوبی نوشت : به طور نمونه هزینه های بیمارستانی مربوط به زایمان در آفریقای جنوبی ٢۴ هزار و ٦٠۵ زند - در حدود سه هزار دلار- است. این در حالی است که هزینه های بیمارستانی مربوط به زایمان در میان اعضای کشورهای همکاری اقتصادی توسعه به طور میانگین ٢٢ هزار و ۵۵۴ زند یعنی در - حدود ٢ هزار و ٧۵٠ دلار- است. اگر نفت در خاورمیانه برکتی برای سرمایه داران و رنج و مصیبتی پایان ناپذیر برای کارگران این کشورها است، معادن آفریقای جنوبی هم چنین حکمی را برای رنگین پوستان این کشور دارد، و مالکیت آنها هنوز در انحصار سرمایه داران سفید و پاودهای آنها در کنگره ملی آفریقاست.
با تعمیق بحران سرمایه داری در جهان و کاهش تولید خودرو، مالکان معدن لانمین با توجیه کاهش قیمت و تقاضا برای پلاتین در بازارهای جهانی هزاران تن از کارگران خود را اخراج، و آنهائی که هنوز بر سر کارند در ناامنی شغلی بسر می برند. انجماد دستمزدها در شرایطی که هزینه های زندگی در کشور آفریقای جنوبی افزایش چشمگیری داشته است، یکی از سیاستهای مدیریت معدن لانمین طی این سالها، و زمینه های رشد اعتراضات کارگران این معدن بوده است. بحران سرمایه داری بخصوص در اروپا در حال تعمیق شدن است. بحران یورو همچنان ادامه دارد. سرمایه داری اروپا نه تنها برای اشتغال ٢۵ میلیون بیکار این قاره راه حلی ندارد، بلکه با آغاز فصل پائیز سخن از فرو رفتن در رکودی دیگر بخصوص در کشورهای که گویا نسبتا" توانسته اند از پیامدهای بحران در امان بمانند، می رود. در آمریکا زندگی ۴٦ میلیون نفر وابسته به جیره کوپنی دولت است که قرار است از این ببعد بصورت نقدی پرداخت شود و تنها برای خرید مواد خوراکی قابل برداشت خواهد بود. در چنین شرایطی دامنه اعتصابات و اعتراضات کارگری در جهان و در قلب سرمایه داری در حال گسترش است. سرمایه داری جهانی با کشتار کارگران در آفریقای جنوبی و پرتاپ و شلیک گاز اشک آور وگلوله های فعلا" پلاستیکی به کارگران اعتصابی در اسپانیا و ایتالیا به طبقه کارگر پیام می دهد که از هیچ وحشی گری برای حفظ سرمایه و منافع سرمایه داران پرهیز نخواهد کرد. نشان دادن تصاویر مچاله شده و در خون غلطیده کارگران معدن پلاتین ماریکانا در راستای خدمت به این هدف و ایجاد رعب و وحشت است.
اینکه گفته می شود یکی از دلائل راه انداختن حمام خون در معدن ماریکانا، اختلاف ما بین دو اتحادیه کارگری فعال در این معدن بوده است، در خود واقعیتی را در بر دارد. یکی از اتحادیه های کارگری فعال در این معدن اتحادیه ائی وابسته به کنگره ملی آفریقا و دولت است که از لحاظ ساختار و سیاست از جنس اتحادیه های کارگری اروپا و غرب است که رهبران آن، بروکراتهائی هستند در کنار دولت کنونی و مدیریت شرکت لانمین و علیه کارگران عمل می کنند. اما در کنار این اتحادیه زرد دولتی اتحادیه کارگری دیگری طی این سالها در این معادن از پائین و توسط کارگران شکل گرفته و در حال گسترش و شمار اعضای آن در حال افزایش است، بطوریکه اعضای اتحادیه کارگری دولتی و وابسته به کنگره ملی آفریقا مرتب از آن جدا شده و به این اتحادیه جدید رادیکال می پیوندند. اما کشتار کارگران معدن لانمین را با این اختلافات نمی توان توجیه کرد.
آیا کشتار کارگران معدن ماریکانا که خود از ثمره رنج خود محرومند و دستمزدهایشان با هزینه های زندگی تناسب ندارد، و تنها به این دلیل دست به اعتصاب زده بودند، طبقه کارگر جهانی تسلیم سرمایه داری خواهد شد و دست به عقب نشینی می زند؟ بعید به نظر می رسد. اگر آتش گشودن بسوی اعتراض هزاران نفره رنگین پوستان آفریقای جنوبی در منطقه "شارپه ویله" در ٢١ مارس سال ١٩٦٠ میلادی که منجر به مرگ ٦٩ تظاهر کننده شد، به سرآغاز جنبشی عظیم علیه آپارتاید تبدیل گردید و به عمر آن نظام ضد انسانی در آفریقای جنوبی پایان داد؛ کشتار معدنچیان ماریکانا سرآغاز جنبشی خواهد بود که قلب سرمایه داری در آفریقای جنوبی و حامیان بین المللی اش را نشانه می رود. در این مسیر معدنچیان ماریکانا نیازمند همبستگی و حمایت بین المللی اند. این همبستگی را تقویت کنیم.

فرهاد شعبانی

*******************

 

*******************

 

*******************

سرمایه قربانی می طلبد و کارگران گوشت دم توپ سرمایه اند

نگاهی کوتاه به عکس بالا نشان می دهد که اولا قصه "دفاع از خود" پلیس سرمایه آنگونه که خانم رئیس پلیس ادعا می کند، و سخنان نماینده کارفرما که پلیس چاره ای جز جلوگیری نداشت، چه بی معنی است. دوما نشان می دهد که این افراد که شاید هم از اقشار فقیر جامعه بودند چه سیاه چه سفید پوست همان گونه که در عکس می بینیم، برای دفاع بی چون و چرا از منافع سرمایه چگونه آموزش می بینند و به چه موجود بی رحمی تیدیل می شوند که حتی به مرده کارگر هم نفرت می ورزند و با همه ابزار چه لگد چه تفنگ چه دستگیری، بیک خواست ساده کارگر پاسخ می دهند و اصولا روی سخن کارگر در اعتصاب با او نیست اما او بعنوان نیروی سرکوب به مصاف کارگران فرستاده می شود . همین گونه بی پایه است شوکه شدن رئیس جمهور که سفرش را نیمه کاره رها کرده و بخانه برگشته است. زیرا این نیروها برای مواجهه با آن چه که آن ها اعتشاشات اجتماعی می نامند یعنی حرکات و اعتراضات مردمی به شرایط ناگوار زندگی شان، برای بهبودی اندک در آن و اعتراض به نابرابری های اجتماعی، تربیت می شوند و در آموزشی وحشیانه که شخصیت آن ها را می شکنند و نابود می کنند، به آن ها یاد می دهند که بیرحم باشند. که بکشند. که لحظه ای درنگ نکنند. که گوشهایشان را بر آن چه که بقول آن ها اغتشاش کنندگان می گویند نسپارند و چیزی نشنوند. که این آدم ها را به ماشین کشتار تبدیل می کنند. اما عجله جناب رئیس جمهور نه همدردی با کارگران و خانواده هایشان که خواباندن اغتشاش است. آرام کردن کارگران و اوضاع است. وی برای معلوم شدن دلیل اصلی واقعه - یعنی چه کسی اول حمله را آغاز کرد- یک کمیسیون تحقیق تشکیل می دهد و می گوید امروز وقت اتهام زدن به همدیگر نیست. آیا کشته شدن ۴٠ کارگر و زخمی شدن نزدیک به ١٠٠ کارگر دیگر اتهام است. کارگران در نزدیک محل کار خود یعنی نزدیک معدن بوده اند و چنان که خبرنگار SAPA می گوید:
کارگران در حالی که سرودهای انقلابی می خواندند راهپیمائی بسمت محل کار خود- معدن- را شروع کردند که مورد حمله پلیس قرار گرفتند. اما پلیس در محل کار خود و در اداره خود نبود بلکه با همه تجهیزات سرکوب کننده از جمله ماشین آب پاش، نارنجک، گاز اشک آور و تفنگ های خودکار و هلی کوپتر نظامی گشت به مصاف کارگرانی آمده بود که به جای پاسخ یابی در مورد خواسته هایشان تهدید به اخراج شده بودند - گوئی بطور سمبلیک به نشانه مبارزه جوئی، چوبی و ماچته ای در دست داشتند- تازه از این کمیسیون های تحقیق بسیار تشکیل شده است. کمیسیون تحقیق حمله به خوابگاه دانشگاه تهران، کمیسیون تحقیق جنایات کهریزک و غیره. مهم ترین کاری که این کمیسیون ها در بهترین حالت خواهند کرد، توبیخ چند مقام سطح پایین خواهند بود نه آن حکومتی که اجازه این اعمال را می دهد و اصولا نیروهایی را برای چنین اعمالی تربیت می کند و یا سیستمی که کارکرد این نوع حکومت و اعمال را فراهم می سازد.
سوما نشان می دهد که آپارتاید نه در آفریقای جنوبی از بین رفته و نه می توانست با وجود تداوم سرمایه داری در شکلی ملایم تراز بین برود. تنها برای بورژوازی سیاه پوست و شریک شدن وی در قدرت سیاسی راه را باز کرد اما آپارتاید طبقاتی و جنسیتی کماکان بشدت جریان دارد. گرچه گریبان سیاه پوستان را تنگ تر می فشارد اما برای کارگران سفید پوست آفریقای جنوبی هم حی و حاضر است. و تازه این پدیده ای جهانی است، زیرا تبعیض در اشکال مختلف خود و در سطح واقعی بخش جدائی ناپذیر سیستم طبقاتی است. ٣٠٠٠ کارگر، جان به لب آمده از شرایط غیر انسانی کار در اعماق زمین، برای کنسرنی که سومین تولید کننده بزرگ پلاتین جهان است- کنسرن لنمین در ماریکانا ٧٠ کیلومتری ژوهانسبورگ- در کشوری که ۴ پنجم ذخیره پلاتین جهان را داراست و کارگران را چون بردگان با دستمزدی که حداقل های زندگی را برای آن ها و خانواده شان تامین نمی کند، بکار می گیرد. این که کارفرمای کنسرن آمریکایی یا از کشور و ملیت دیگری باشند ، فرقی ایجاد نمی کند زیرا طبقه سرمایه دار همچون خود سرمایه که جهانی است، طبقه ای جهانی است که به شرایط خود آگاه است و همه ابزارهای همکاری و کمک و دفاع بین المللی را از منافع خود بعنوان طبقه فراهم کرده است. کارگران معدن خواهان افزایش دستمزد خود از ۴٠٠ به ١٠٠٠ دلار اند که با توجه به درآمد کنسرن تنها کندن موئی از خرس است. یک دهه است که کارگران به دلیل سلطه اتحادیه ملی کارگران معدن(NUM) که با کنگره ملی آفریقا در ارتباط تنگاتنگ قرار دارد و همانند سایر اتحادیه های بزرگ، کارگران را تنها بعنوان ابزار تامین مالی دستمزدهای بالای روسا و بوروکراسی اتحادیه ای و پرکردن صندوق های رای این یا آن نماینده سرمایه می بیند و به کاری که قرنی است بعنوان وظیفه ی قانونی یعنی واسطه گری برای خلع ید کردن کارگران از دخالت مستقیم مشغول اند، نصیبی از کوه ثروتی که ایجاد کرده اند نداشته اند. اعتصاب کارگران در روز جمعه ١٠ اگوست برخلاف میل رهبران اتحادیه کارگران معدن آغاز شد. این اعتصاب چون با اعلام آن توسط اتحادیه همراه نبود از طرف دولت غیرقانونی اعلام شد. یعنی شرکت ٣٠٠٠ کارگر در برابر یک نامه با امضای روسای اتحادیه هیچ شمرده می شود. روز ۵ شنبه ١٦ آگوست به درگیری بین این کارگران و هواداران اتحادیه ملی منجر شد که ١٠ نفر کشته برجا گذاشت مفسران سرمایه داری می گویند اختلافات بین رهبران اتحادیه سبب شد که یک گروه تندرو بتواند کارگران را جمع کند و اتحادیه ای جدید تشکیل بدهد که هدفش درگیری با رهبران اتحادیه ای و با کارفرمایان است تا دستمزد کارگران را بیشتر کند. جالب است مبارزه برای بالا بردن دستمزد و مبارزه با رهبران سیاستمدار شده اتحادیه ها تندروی و افراطی گری است. اگر کارگران مساله مبارزه با سیستمی را که آن ها را این چنین استثمار می کند یعنی مبارزه علیه کارمزدی را مطرح می کردند، بدون برو برگرد تروریست و خرابکار خوانده می شدند و کشته شدنشان کمیسیون تحقیقی هم لازم نداشت.

فریده ثابتی - ١٨ آگوست ٢٠١٢

*******************

در دفاع از کارگران معادن در آفریقای جنوبی:

جنایت نظام سرمایه داری علیه معدنچیان را محکوم کنیم!

رژیم ضدانسانی آپارتاید در آفریقای جنوبی که ابتدایی ترین حقوق اولیه انسانی را از کارگران و دیگر زحمتکشان سیاه پوست سلب کرده بود، حدود بیست سال پیش در نتیجه مبارزات طولانی کارگران و مردم آزادی خواه آفریقای جنوبی و حمایت گسترده بین المللی از این مبارزات بر افتاد؛ نظام استثمارگر سرمایه داری اما همچنان پا بر جا و دست نخورده باقی ماند. آپارتاید در ظاهر برافتاد اما کارگران همچنان و به شدت استثمار و سرکوب می شوند، با مسئله بیکاری و فقر روبرویند، جان خود را در سوانح کاری و بیماریهای قابل پیشگیری به آسانی از دست می دهند و توسط نیروهای سرکوب گر دولت سرمایه داری به قتل می رسند.
حدود سه هزار نفر از کارگران معدن پلاتین ماریکانا از یک هفته پیش برای اضافه دستمزد دست به اعتصاب زدند . پلیس و کارفرماها روز پنجشنبه ١٦ آگوست ٢٠١٢ را روز شروع بکار ( D-day ) و در هم شکستن اعتصاب نامیدند. نیرو های پلیس در این روز به هزاران کارگر اعتصابی که در بالای تپه ای تجمع کرده بودند، حمله بردند و بعد از چند اخطار به طرف کارگران اعتصابی شلیک کردند. طبق گزارش ها، در نتیجه تیر اندازی حدود ٣۴ نفر از کارگران معدن جان خود را از دست داده اند و صدها نفر نیز زخمی شده اند.
اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران از مبارزات کارگران معدن ماریکانا دفاع می کند و کشتار دسته جمعی کارگران توسط پلیس و کارفرمایان را عملی جنایت کارانه علیه کارگران آفریقای جنوبی و طبقه کارگر جهانی میداند. اتحاد بین المللی ضمن ابراز تسلیت و همدردی صمیمانه با کارگران و خانواده های آنان، خواستار اتحاد و همبستگی طبقه کارگر آفریقای جنوبی علیه سرمایه داران و نظام سرمایه داری جهانی که مسببین استثمار فزاینده و کشتار کارگران به انحای مختلف هستند می باشد. اتحاد بین المللی از کلیه تشکلهای کارگری، حقوق بشر، فعالین کارگری و انسان های آزادی خواه و برابری طلب می خواهد که به هر شکل که می توانند کشتار معدنچیان آفریقای جنوبی توسط پلیس جنایت کار، سرمایه داران و شرکتهای صاحب معدن و حکومت سرمایه داری آفریقای جنوبی را محکوم کنند. مسببین و عاملین این کشتار جمعی محاکمه و مجازات باید گردند.

زنده باد اتحاد و همبستگی طبقه کارگر

اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران

۱۸ اگوست ۲۰۱۲

*******************

کشتار برده گان مزدی در آفریقای جنوبی

بر اساس خبرهای منتشر شده، روز پنج شنبه پلیس آفریقای جنوبی به سوی هزاران کارگر اعتصابی معادن پلاتین تیراندازی کرد و بر اثر آن ده ها کارگر قتل عام شدند. نیروهای پلیس در حالی که جلیقه ضد گلوله و کلاهخود پوشیده بودند، معدن چیان لانمین را مورد شلیک گلوله قرار دادند و بعد از سه دقیقه باران آتش، شماری از کارگران غرق در خون شدند. این معدن سومین معدن بزرگ پلاتینیوم در جهان است که در یکصد کیلومتری ژوهانسبورگ پایتخت آفریقای جنوبی قرار دارد.
کارگران اعتصابی خواهان افزایش دستمزدهای خود هستند و بر اساس تصاویر زنده ای که امروز برخی شبکه های تلویزیونی از محل تجمع معدن چیان پخش کردند، علی رغم این کشتار، اعتراض و اعتصاب کارگران به شرایط سخت کاری و دستمزد ناچیز، هم چنان ادامه دارد. در یکی از تصاویری که روز گذشته پخش شد یکی از کارگران معدن فریاد می زد که ما به سختی کار می کنیم ولی حتی نمی توانیم فرزندان مان را به مدرسه بفرستیم.
منابع خبری چنین کشتاری در اعتراض های کارگری آفریقای جنوبی را پس از سقوط حکومت آپارتاید، بی سابقه خوانده اند. پلیس، سرکوب کارگران را دفاع از خود نامیده است. این در حالی است که رئیس پلیس محلی پیش از آغاز عملیات پلیس علیه معدن چیان معترض، طی کنفرانس خبری اعلام کرده بود که " ما از کارگران اعتصابی می خواهیم که معدن را ترک کنند و اگر از دستور پلیس سرپیچی کنند، ما این جریان را جمع خواهیم کرد!" همه ی شواهد نشان می دهد که نیروی پلیس نه برای دفاع از خود، بلکه برای دفاع از منافع سرمایه داران و صاحبان معادن و به قصد پایان دادن به اعتصاب کارگران این عملیات را آغاز کرده بود. پلیس ابتدا از آب فشار قوی و گاز اشک آور برای متفرق کردن جمعیت معترض استفاده می کند و پس از مقابله معدن چیان، آنها را به رگبار گلوله بسته است.
رئیس‌ جمهور آفریقای جنوبی بدون هیچ اشاره‌ای به ارتکاب این کشتار به وسیله پلیس، گفته که ما از این خشونت بی‌معنا متاسف و بهت‌زده هستیم! ما باور داریم که در نظام دموکراتیک ما به اندازه کافی فضا برای حل مشاجرات از طریق گفت‌وگو و بدون قانون‌شکنی و خشونت وجود دارد! به نظر می رسد که جناب رئیس جمهور دولت سرمایه داری آفریقای جنوبی می خواهد با این سخنان از یک سو خود را بی خبر از این جنایت، تبرئه کند و از سوی دیگر مانند همه ی دولت های سرکوبگر، حاکمیت اش را دمکراتیک و کارگران را قانون شکن و خشونت طلب معرفی کند! اما آقای رئیس جمهور نمی گوید که چه شرایطی باعث شده که کارگران معدنچی دست به اعتصاب بزنند و برای دفاع از خود در برابر تهاجم گسترده پلیس، خود را با سلاح سرد مسلح کنند؟ واقعیت این است که کارگران معدنچی دیگر تحمل شرایط سخت، ناامن و طاقت فرسای کار در معادن و دستمزدهای ناچیز را نیاورده و با اعلام اعتصاب، خواهان افزایش دستمزد خود شده اند. اما حکومت و نیروی سرکوب اش، به جای پاسخ گویی به مطالبات کارگران، آنها را بیرحمانه کشتار کرد و نشان داد که خشونت طلب واقعی خود آنها هستند نه کارگران اعتصابی! معدن چیان کدام قانون را شکسته اند؟ قانونی که برای حفظ و دفاع از موجودیت سرمایه و صاحبان معادنی که در لندن و دیگر کشورهای اروپایی بسر می برند، تدوین شده است؟!
علاوه بر این محافل رسانه ای سرمایه داری، تلاش می کنند که علت این کشتار را به اختلافات درونی اتحادیه کارگری معدن چیان و وجود دو دسته گی و شکل گیری یک جریان تندرو و افراطی در درون این اتحادیه را دلیل اصلی آن اعلام کنند. اما وجود رویکردها و تفکرهای متفاوت و یا مخالف یکدیگر در درون اتحادیه های کارگری، نمی تواند دولت و نیروی پلیس را از این فاجعه هولناک تبرئه کند؛ زیرا که هدف اصلی پلیس، پایان دادن به اعتصاب و تجمع اعتراضی کارگرانی بود که خواست افزایش دستمزد را طرح کرده بودند.
جنبش کارگری آفریقای جنوبی در چند دهه گذشته ثابت کرده که قدرت زیادی در امر سازماندهی خود دارد و نقش مهمی نیز در به زیر کشیدن حاکمیت چندین ساله آپارتاید در این کشور داشت. بدون شک کارگران معدنچی با اتکا به نیروی خود و حمایت دیگر کارگران در مناطق مختلف کشور و با جایگزین کردن تشکل های واقعی به جای اتحادیه های زرد و تحت نفوذ سرمایه داران، می توانند هم به خواسته های خود برسند و هم عاملین کشتار همکاران خود را به پای میز محاکمه بکشانند. در این میان حمایت همه جانبه کارگران سایر کشورها از کارگران معادن آفریقای جنوبی، نقش مهمی در موفقیت این کارگران و همبستگی بین المللی کارگری دارد.

خسرو غلامی - ۲۸/۵/۱۳۹۱

*******************

در محکومیت کشتار کارگران اعتصابی آفریقای جنوبی!

بنا بر خبرهای منتشر شده پلیس آفریقای جنوبی به روی چندهزار کارگر معدن پلاتین لانمین (سومین معدن بزرگ پلاتینیوم در جهان در شصت مایلی شمال‌غربی ژوهانسبورگ) که برای افزایش دستمزد اعتصاب کرده بودند آتش گشود و ٣٦ تن از این کارگران معترض را کشت. این اولین بار نیست که نیروهای سرکوب‌گر حاکمیت‌های سرمایه‌داری برای حفظ سودآوری سرمایه‌داران به کارگران معترض حمله‌ور می‌شوند و آنان را در خون‌شان غرق می‌کنند؛ صفحات تاریخ مناسبات سرمایه‌داری پر از چنین اقدامات سبوعانه‌ای از جانب سرمایه‌داران و حامیان آن‌ها است.
کمیته‌ی هماهنگی ضمن محکوم کردن این اقدام جنایت‌کارانه‌ی حکومت سرمایه‌داری آفریقای جنوبی، هم‌دردی و هم‌بستگی خود را با کارگران معدن پلاتین لانمین اعلام می‌دارد و از کارگران و تشکل‌های کارگری سراسر دنیا می‌خواهد به هر طریق ممکن به این اقدام وحشیانه اعتراض کنند.

کمیتۀ هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری

۲۸ مردادماه ۱۳۹۱

*******************

خون بارترین جنایت سیستم سرمایه داری علیه کارگران!

روز پنج شنبه ۱۶ آگوست ۲۰۱۲، پلیس حکومت آفریقای جنوبی، به بیش از ۳۰۰۰ نفر از کارگران در آفریقای جنوبی که در معادن پلاتین دست به اعتصاب زده بودند حمله کرد و آن ها را به رگبار بست.
خبرگزاری ها اعلام کرده اند که در این یورش وحشیانه پلیس، ۳۶ کارگر جان باخته و صدها تن نیز زحمی گردیدند. به گفته رییس پلیس آفریقای جنوبی، تعدادی جان باختگان در حال افزایش است.
«جرم» این کارگران، تنها و تنها این است که برای افزایش دست مزد خود دست به اعتصاب زده بودند و در مقابل تهاجم صدها پلیس ضد شورش مسلح، تنها چوب و تبر به دست گرفته بودند تا از خود دفاع کنند. اما فیلم های تلویزیونی نشان می دهند که صدها پلیس وحشی دولت آفریقای جنوبی، هم زمان و از فاصله نزدیک به آن ها آتش گشودند و حمام خون راه انداختند.
کارگران معدن خواهان افزایش دست مزد خود هستند. در حال حاضر دست مزد معدنچیان چهارصد یورو در ماه است و آن‌ ها خواستار افزایش آن تا سه برابر شده‌ اند. خبرگزاری (سابا) آفریقای جنوبی، اعلام کرده است: «پلیس آفریقای جنوبی امروز پنج شنبه به طرف هزاران معدنچی اعتصاب کننده تیراندازی کرد.»
حمله پلیس حکومت سرمایه درای آفریقای جنوبی به کارگران اعتصابی، از همان جمعه گذشته و هنگامی آغاز شد که کارگران معدن پلاتین «لون مین» دست به تظاهرات زدند. سخن گوی پلیس، ضمن تایید کشته شدن تعدادی از معدنچینان، بی شرمانه و وقیحانه از عملکرد نیروهای امنیتی دفاع کرد و گفت که آن ‌ها به بهترین شکل وظیفه خود را انجام داده‌ اند. او، هم چنین ادعا کرد که نخستین گلوله از سوی معدنچیان شلیک شد.
ناتی متهتوا، وزير پليس آفريقای جنوبی در گفتگو با يک شبکه راديويی محلی ضمن اقرار به افزايش کشته شدگان گفت: «بسياری مجروح شده بودند و تعداد (کشته شدگان) هم چنان در حال افزايش است.» اين کشتار کارگران، يکی از خون بارترين حملات سیستم سرمایه داری در آفريقای جنوبی از زمان فروپاشی آپارتايد بوده است. اين معدن پلاتين، در صد کيلومتری شمال غربی ژوهانسبورگ قرار دارد. هزاران کارگری که اعتصاب کرده اند خواهان افزايش حقوق خود به بيش از ۱۰۰۰ دلار در ماه شده اند.
این حادثه در سومین معدن بزرگ تولید کننده پلاتین جهان که شرکت معدنی «لون مین» بهره برداری آن را در دست دارد، روی داد. اعتراض کارگران این معدن که در شهر «ماریکانا» واقع در۱۰۰ کیلومتری شمال غرب شهر «ژوهانسبورگ» قرار دارد، برای افزایش دست مزد بیش تر از جمعه گذشته آغاز شده است.
آفريقای جنوبی بيش از ۸۰ در صد ذخيزه پلاتين جهان را در اختيار دارد و بزرگ ترين صادرکننده اين عنصر است. معدن ماريکانا يکی از بزرگ ترين معادن پلاتين اين کشور است و متعلق به شرکت لانمين است که دفتر مرکزی آن در لندن مستقر است.
مردم آفریقا از دیر باز، از سوی برده داران، باج‌ گیران و دزدان دریایی انگلیسی، اسپانیایی، پرتغالی، هلندی و فرانسوی مودر تهاجم و غارت و کشتار قرار گرفته اند به طوری که این سوداگران مرگ، برای تصرف و غارت ثروت ‌های فراوان سرزمین جدید با یکدیگر رقابت می ‌کردند. در پژوهش ها آمده است که بین سال‌ های ۱۴۵۰ تا ۱۹۰۰ میلادی بیش از یازده میلیون نفر از مردم آفریقا ربوده و به عنوان برده روانه‌ آمریکا شدند و بیش از ۲۰ درصد یعنی حدود دو میلیون و دویست هزار نفر در میانه‌ راه در اقیانوس اطلس جان باختند. کلیسیای مسیحیت نیز در توجیه این جنایت ‌ها و سودآوری کلان سرمایه ‌داران و زمین‌ داران نقش مهمی ایفا کرده است.
به این ترتیب، به شهادت تاریخ سیستم سرمایه داری علاوه بر استثمار شدید نیروی کار و کسب سود بیش تر، هر جا هم نیاز پیدا کرده دولت و پلیس خود را نیز وارد میدان نموده تا با سرکوب و کشتار کارگران و محرومان جامعه، به سلطه سرمایه داری خود ادامه دهند.
مسلما تنها سلاح کارگران در مقابل تهاجم پلیس و ارتش دولت های سرمایه داری، اتحاد و همبستگی و اعتصاب و اعتراض با استراتژی کارگری کمونیستی با هدف واژگونی سیتسم سرمایه درای و برپایی جامعه نوینی است که در آن جامعه، همه شهروندان در همه عرصه های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی از حقوق یک سان و برابری برخوردار می گردند.
این وحشی گری پلیس حکومت سرمایه داری آفریقای جنوبی که با همکاری شرکت انگیسی و سهام داران غربی آن صورت گرفته را باید شدیدا محکوم کرد و از هر طریق ممکن از مبارزات بر حق کارگران معادن آفریقای جنوبی حمایت کرد!

بهرام رحمانی - هفدهم اوت ۲۰۱۲