رزگار محمودی سیمای مدافع ستمدیدگان شهر پاوه با ما وداع کرد.
با اندوه فراوان به اطلاع میرسانیم که انسان صادق و صمیمی، رفیق عزیزمان رزگار محمودی متولد ۱۳۴٦، بعد از چهارسال جدال با بیماری سرطان و پس از سال‌ها مبارزه برای رهایی از استثمار و ستمگری سرمایه داری بامداد ٢/٧/۹۵ از میان ما رفت. پیکر او در بین انبوهی از مردم، بستگان، رفقا و دوستدارانش تشییع و به خاک سپرده شد. گرچه مراسم خاک‌سپاری او بنا به شرایط و دلایلی درخور جایگاه و شأن انسانی و سوسیالیستی‌اش نبود، اما بی‌گمان نه رفقایش و نه مردمی که او را از نزدیک می‌شناختند هرگز شخصیت انسانی و اعتبار اجتماعی او را از یاد نخواهند برد و همواره به یاد خواهند داشت که او در عمل و تا آخرین لحظات زندگی به آرمان رهایی‌بخشش وفادار ماند. به یاد خواهند داشت که کینه‌‌ی او نسبت به سیستم سرمایه‌داری و باورش به تغییر این مناسبات حتی لحظه‌ای دچار خلل نشد. گفتنی است بسیاری در بستر بیماری و با سوءاستفاده از رنجوری و ضعف جسمانی‌‌اش می‌خواستند او را در برابر خرافات و ستم به تسلیم وادارند، اما او همچنان راسخ و استوار و بسیار قاطع بر مواضع انسانیش پای فشرد و همچنان در جبهه‌ی انسانیت و بدون اسثمار باقی ماند.
رزگار محمودی نسبت به هم‌طبقه‌ای‌هایش، فارغ از تعلقات خاص قومی، نژادی و مذهبی، از هر فداکاری و کمکی که در توانش بود دریغ نمی‌کرد. بی‌تردید حمایت و همکاری عملی و مادی وی با فعالین کارگری و رفقای کارگرش فراموش نشدنی‌اند و دوستی و مهربانیش در قبال رفقا و آشنایان و اهالی شهر مثال زدنی است. خاطره‌ی روابط انسانی، فداکاری‌ها و صداقتش در ذهن ما جاودان خواهد بود و تصویر اخلاق و اندیشه سوسیالیستی و احساس عمیق انسانیِ این رفیق فداکار همیشه در قلب‌هایمان زنده خواهد ماند. به خانواده، بستگانش و رفقایش تسلیت می‌گوییم و قدردان آن رفقا و اهالی پاوه هستیم که در طول بیماری‌اش صمیمانه در مشکلات و سختی‌ها همیار و همراه او بودند.
یاد و خاطره‌اش گرامی و جاودان باد
***************
تو را نگاه می کنم / به یاد رزگار محمودی
* تو را نگاه می کنم
خورشید چند برابر می شود و روز را روشن میکند!
بیدار شو ،
با قلب و سر رنگین خود
بدشگونی شب را بگیر .*
با نهایت تاثر و تالم باخبر شدیم که صبحگاه روز جمعه ٩۵/٧/٢ رفیق رزگار محمودی از دوستان و نزدیکان رفقای کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری در شهر پاوه در سن ۴٩ سالگی ، بعد از ۴ سال دست و پنجه نرم کردن با بیماری سرطان جانش را از دست داد و جادوانه شد. رفیق رزگار انسانی وارسته ، شریف و خواهان برچیده شدن نظام استثمار سرمایه داری و بنیان نهادن دنیای آزاد و برابر و سعادت و خوشبختی برای بشریت بود. ما بمناسبت از دست دادن و فوت رفیق رزگار، این ضایعه بزرگ را به رفقا و دوستان و جامعه کارگری و اعضای کمیته هماهنگی همچنین به خانواده و بازماندگان آن مرحوم تسلیت عرض نموده و خودمان را در غم و اندوه از دست دادن آن رفیق عزیز شریک و داغدار میدانیم .
یادش گرامی باد.
" جمعی از فعالین کارگری و اجتماعی شهر مریوان " ١٣٩۵/٧/٢
***************
یاد رزگار محمودی گرامی و جاودانه است!
به درود رفیق
دیگر صدای آواز پرنده گان
زیبایی نور ماه و خورشید
رقص درختان،
نسیم کوهستان
را نخواهی دید
دیگر قهقهه دوستان،
جام شراب های تلخ و غمگین این جهان
نفرین شده سرمایه داری را نخواهید نوشید
به درود رفیق
در بامدادان
در طلوع زیبای خورشید تو را یاد خواهیم کرد
به درود رفیق
***************
قلب انسان زحمتکش رزگار محمودی از تپش باز ایستاد
سر انجام رفیق رزگار محمودی اهل شهرستان پاوه در روز دوم مهر ٩۵/٧/٢ بعد از چند سال مبارزه با دو پدیده بغرنج، از رنج سرطان و رنج ستمگری سرمایه داری قلب و احساس انسانیش از طبش باز ایستاد.
بی گمان کسانی که او را شناخته اند، صداقت و درستی و ایمان به رهایی و همکاری مالی و معنوی و انسانی وی را در حق جنبش کارگری و فعالین آن را به یاد خواهند آورد.
در سخت ترین شرایط این زندگی پر رنج با آن وضعیت و مشکلاتی که داشت باز هم از خود فداکاری نشان داده و رفیق و یاور انسان های مبارز و فعالین کارگری بود. بی شک کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری، یکی از بهترین ياران خود را از دست داده است. ما نیز در سوگ این عزیز از دست رفته ، بهترین گل های آزادی و زیبایی را تقدیم خانواده و دوستان و همشهریان پاوه تقدیم می داریم.
ياد رفيق رزگار برای هميشه گرامی و فراموش ناشدنی است.
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری - مهر٩۵
***************
درگذشت نصراله فتحی
بر اساس خبر ارسالی یکی از فعالین کارگری دهه ٧٠ به نام نصرالله فتحی امروز درگذشت.
او در یک سال اخیر در خانه بستری بود و در شرایط مالی مناسبی به سر نمی برد و از درمان عاجز بود. وی اهل روستای نایسر از توابع سنندج بود که بر اثر بیماری کلیوی، دیالیز می شد. نصراله فتحی درسال ١٣۵٧ نیز فعال سیاسی بوده و در دهه ٦٠ دو سال (سال ١٣٦١ تا ٦٣) را در پشت میله های زندان گذرانده است، طوری که بر اثر اذیت و آزارهای جسمی، دچار بیماری شد و کلیه های اش را از دست داه بود و از نظر روحی شرایط سختی را می گذراند.
ما درگذشت نصراله فتحی را به خانواده و دوستان اش تسلیت می گوییم.
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری - ١٣٩۵/٧/١