یکی از مصائب و مشکلاتی که سال ها ست کارگران در ایران از آن رنج می برنند، عدم پرداخت حقوق های آنها از سوی کارفرمایان می باشد. وقتی کارگر در مناسباتی قرار گرفته که برای امرار معاش خود و خانواده اش، چاره ای جز فروش نیروی کارش را ندارد، کمترین انتظار را هم از صاحب سرمایه و خریدار نیروی کار او می رود که در زمان تعیین شده، حقوق او را بپردازد. اما سرمایه داران به بهانه هایی از جمله ورشکستگی و یا ضرر وزیان واحد تولیدی، مطالبات کارگران را پرداخت نمی کنند و روزها و ماه های متوالی، زندگی آنها را در شرایط سختی قرار می دهند. این امر باعث شده که مبارزه برای دریافت حقوق های معوقه به یکی از معظلات اساسی و مسائل روز طبقه کارگر در ایران تبدیل شود.
در چند سال اخیر، تعداد زیادی از کارفرمایان مراکز تولیدی، حقوق کارکنان خود را حتی بیش از یک سال است که پرداخت نکرده اند و کارگران ناچار شده اند که با مشقات و فشارهای مختلف دست وپنجه نرم کنند. اما مدیریت کارخانه " کنف کار " گیلان، این رکورد را شکست و ۵ سال است که حقوق و مطالبات کارگران را به تعویق می اندازد و آنها را در بدترین وضعیت معیشتی قرار داده است. خبرگزاری ایرنا روز گذشته خبر داد که جمعی از کارگران کارخانه خصوصی کنف کار گیلان روز یکشنبه ٢۴ آبان برای چندمین بار متوالی، در مقابل استانداری گیلان تجمع کرده و با آوردن دست نوشته هایی خطاب به مسئولان استان، اعلام کردند که 5 سال است که حقوق دریافت نکرده اند و کارخانه نیز تعطیل شده است. شرکت کنف کار، تنها تولید کننده گونی، کیسه و منسوجات کنفی در گیلان است که کارگران این شرکت بارها در اعتراض به وضعیت کاری خود و عدم پرداخت مطالبات شان، دست به تجمع زده اند.
بنا بر این گزارش، این کارخانه ١٨٦ نفر کارگر دارد و ١٢٠ نفر نیز در مرحله بازنشستگی هستند، اما وضعیت مطالبات آنها مشخص نیست. کارخانه مذکور در سال ٨٣ به فردی به نام زهرایی واگذار شد، اما او چند ماه بعد اعلام ورشکستگی می کند و در سال ٨۵ به مالکیت شخصی به نام جزایری در می آید. رئیس سازمان صنایع و معادن گیلان به ایرنا گفته که کارگران این کارخانه حدود ٦٠ میلیون ریال در دوران مدیریت قبلی طلب دارند.
این خبر گواه عمق فاجعه ای است که نظام سرمایه داری در ایران برای طبقه کارگر ترسیم کرده است. در شرایطی که کارگران و خانواده های آنها در اضطراب و نگرانی ناشی از عدم پرداخت همان دستمزد ناچیزی که شورای عالی کار کارفرمایان تعیین کرده، قرار دارند، صاحبان سرمایه از تسهیلات مالی و دیگر ابزارهای قانونی برای حفظ و تقویت موقعیت خود، بهره می برند. آنها در وزارتخانه هایی مانند وزرات کار و صنایع، آموزش می بینند که چگونه قراردادهای سفید امضا را به کارگران تحمیل کنند و از چه راه هایی حقوق کارگران را پایمال و مطالبات آنها را به تعویق بیاندازند.
بدون تردید عدم پرداخت حقوق، بار تورم، گرانی و فشارهای ناشی از آن را بر دوش کارگران سنگین تر می کند و آنها چاره ای جز این ندارند که از راه های مختلف برای بدست آوردن حقوق شان دست به مبارزه بزنند: به خیابان ها می آیند، جاده ها را می بندند، در محل کار و مراکز دولتی تجمع می کنند، تا شاید بتوانند حقوق پایمال شده خود را دریافت کنند. تجربه اعتراض های چند سال گذشته در رابطه با حقوق های معوقه، نشان داده که کارگران فقط با مبارزه متحدانه و مداوم توانسته اند به خواسته های خود برسند، چرا که همیشه سرمایه داران با ترفند و وعده های دروغین، می خواهند از پرداخت این حقوق سر باز بزنند.
رمز موفقیت و دستیابی کارگران مراکز کارگری به مطالبات و حقوق معوقه، همبستگی خود آنهاست. همچنین آنها باید خانواده های شان را در این اعتراضات با خود همراه کنند، زیرا که بخش زیادی از فشار زندگی بر روی دوش همسران و فرزندان شان قرار دارد. علاوه بر این کارکنان کارخانه ها و مراکز تولیدی و خدماتی دیگری که با این مصائب دست به گریبانند، باید از هر طریق ممکن از خواسته های هم طبقه ای های خود پشتیبانی و حمایت کنند. کارگران لوله سازی اهواز، کنف کار گیلان، صنایع مخابرات شیراز، لاستیک البرز، پرریس سنندج و دیگر کارخانه ها باید با هم بودن و در کنار یکدیگر قرار گرفتن را با تمام وجود احساس کنند.
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری، از اعتراض های کارگران کنف کار گیلان و دیگر مراکزی که برای پرداخت حقوق خود مبارزه می کنند، حمایت می کند. ما خواهان پرداخت همه حقوق های معوقه هستیم. این یکی از مطالبات طبقه کارگر ایران است که در قطعنامه تشکل های کارگری در اول ماه مه ٨٨، روز جهانی کارگر نیز آمده است. کارگران برای رسیدن به این خواسته، نیاز به اتحاد وهمبستگی هر چه بیشتر دارند.
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری
۸۸/۸/۲۶
www.komitteyehamahangi.com
www.komitteyehamahangi.blogfa.com
komite.hamahangi@gmail.com