یورش وحشیانه رژیم سرمایه داری

اسلامی به کارگران و زحمتکشان را محکوم می کنیم

رژیم اسلامی سرمایه بار دیگر چنگ و دندان نشان داد. روز ٩ آبان، کارگران سیمان درود در استان لرستان، که برای تبدیل قراردادهای کاری موقت شان به قراردادهای رسمی و دایمی، دست به اعتراض و اعتصاب زده بودند به طرز وحشیا نه ای مورد ضرب و شتم مأموران سرکوبگر حکومت اسلامی سرمایه قرار گرفتند و٣٠ نفر از آنان دستگیر و روانه زندان شدند. تنها خواسته این کارگران تحقق وعده های دروغینی بود که سردمداران سرمایه در موقع نیاز و یا برای آرام کردن شان به آن ها داده بودند. اکنون که کارگران تحقق این وعده ها را خواستار شدند پاسخ شان چیزی نبود جز سرکوب، دستگیری و زندان.
حکومت سرمایه که با رشد کمی و کیفی مبارزات کارگران در سراسر ایران، از احتمال تشکل و به میدان آمدن این نیروی عظیم دچار وحشت شده، در تلاش است تا هرگونه حرکت از این دست را در نطفه خفه کند. این حکومت هنوز هم اتحادیه کارگران شرکت واحد را از یاد نبرده و هرازگاهی تلاش می کند با دستگیری نمایندگان کارگران یا تحت فشار قرار دادن آن ها و خانواده های شان، هزینه مبارزه با سرمایه را برای آنان افزایش دهد، تا شاید بتواند از رشد و گسترش این مبارزه به دیگر بخش ها و مناطق جلوگیری کند. هنوز هم سه تن از رهبران این اتحادیه، منصور اسالو، ابراهیم مددی و رضا شهابی، تنها به جرم دفاع از حقوق خود و هم کاران شان در زندان به سر می برند و اخیرن هم دوتن دیگر از رهبران اتحادیه به نام های سعید ترابیان و غلامرضا غلام حسینی دستگیر شده اند. غافل از آن که کارگران مانند ریشه هایی هستند که هر چه بیشتر بر سرشان بکوبند عمیق تر در خاک فرو می روند و محکم تر می شوند. سرکوب رژیم سرمایه نه تنها نتوانست اتحادیه کارگران شرکت واحد را از میان ببرد بلکه حتی قادر نشد جلوی گسترش آن را هم بگیرد. ما اکنون دو سالگی اتحادیه کارگران نیشکر هفت تپه را نیز شاهد هستیم.
حکومت اسلامی سرمایه که به درستی تشخیص داده که تشکل و آگاهی دو منبع قدرت کار در برابر سرمایه هستند، این هر دو را زیر ضرب قرار داده است. دستگیری دو تن از یاران فرزاد کمانگر، قاسم ویسی و فرهاد فلاحی، در هفته گذشته را، که در تدارک تهیه فیلمی مستند از زندگی او بودند، باید در این راستا دید.
حق اعتصاب و حق تشکل از اولیه ترین حقوق کارگران است که هرگز در جمهوری اسلامی به رسمیت شناخته نشده اند. در واقع این ها تنها سلاح های کارگران برای دفاع از خود در برابر یورش سرمایه هستند. بی عدالتی در جامعه سرمایه داری تا آن جاست که سرمایه داران که همه امکانات دولتی و غیردولتی را در اختیار دارند، قانونن از حق تشکل و هماهنگی در برابر کار برخوردارند و از این حق خود هم دائمن استفاده می کنند ومهم تر از همه این که در تمام مراحل، مورد حمایت تمام نهادهای رسمی و غیررسمی قرار می گیرند، اما کارگران از همه این حقوق محروم اند و در صورت بیان کوچکترین اعتراضی به شدت سرکوب می شوند، به خصوص اگر این اعتراض به صورت جمعی باشد.
ما ضمن حمایت قاطع از مبارزات کارگران کارخانه سیمان دورود، یورش وحشیانه ماموران رژیم سرمایه را محکوم کرده و خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط کارگران دستگیر شده سیمان دورود هستیم.
ما هم چنین خواهان توقف سرکوب کارگران شرکت واحد، ازادی دستگیر شدگان آن و به رسمیت شناخته شدن حق تشکیل اتحادیه های مستقل کارگری هستیم. ما خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط قاسم ویسی و فرهاد فلاحی هستیم.

کانون همبستگی با کارگران در ایران - ایالت نوردراین وستفالن (آلمان)

solidarity.labor@googlemail.com

شنبه ٧/١١/٢٠١٠