دستگيرى، تھديد و شكنجه‌ى فعالين كارگرى توسط جمهوری اسلامی ایران را محکوم مى كنيم
از كسى پوشيده نيست كه جمهوری اسلامی ایران، ازبدو به قدرت رسیدنش، سياست ضد کارگری را در پيش گرفته و ھمواره تلاش كرده كه به ھر نحوى شده، مبارزه حق طلبانه و زندگى روزمره كارگران را با دشوارى رودرو سازد. اين رژيم، جھت تشديد ناعدالتى و بارآورى كار، از ترفندھاى مختلف استفاده كرده و در شرايطى كه عوامفريبى و حيله‌گريش كارساز نبوده باشد، بلافاصله سياست تھديد، اعدام، شكنجه و شلاق زدن فعالين كارگرى را در پيش گرفته است.
اكنون عوامفريبى، ترفندھاى رنگارنگ و كلأ سياست ھاى تفرقه افكنانه‌اش، در مقابل آگاھى و نارضايتى وسيع محرومان قرار گرفته و بخاطر اين مسئله، احساس آرامش نمى كنند. از اين رو، به فكر فضا و جنايت ھاى دھه‌ى ٦٠ افتاده و در صدد است كه از طريق از سرگيرى اين سياست، بقاى شوم خود را تضمين نمايند. براى تحقق اين ھدف ضد كارگرى، ھم اكنون فضاى جامعه را آلوده كرده و گام به گام به تعداد بازداشت ھا، اعدامھا و ... افزايش مى دھد. اما سرمايه‌داران و رژيم حاميشان كور خوانده‌اند زيرا با اينگونه روشھا، نه‌تنھا صداى نارضايتى بر حق كارگران فروكش و مرعوب نمى شود بلكه دستھا و قلب ھاى ميليونى آنھا را بيش از پيش به ھم نزديك و پيوند طبقاتى مى دھد. بنابراين، ارتجاع اسلامى بايد بفھمد كه با سركوب رنجديدگان، وضعيت كنونى به دوران دھه‌ى ٦٠ باز نمیگردد. زيرا كارگران با صداى بلند گفته و مى گويند كه چالش و مطالبه بر سر برگزارى جشن اول ماه مه، ايجاد تشكل مستقل كارگرى، پرداخت به موقع معاش ھاى ماھانه و ... جزء ابتدائى ترين حقوق آنھا مى باشد و اگر با دادن ھزينه‌ھاى بيشترى ھم تمام بشود، از اين حقوق كوتاه نمى آيم.
كارگران و مردم آزاده!
از سرگيرى موج وسيع دستگیرھاى چند روز اخير، اعدام، شكنجه و افزايش فشارھاى روحى بر چهره های سرشناس و خوشنام جنبش كارگرى، بخصوص در شرايط فعلى، از طرفى بيانگر ضعف و درماندگى رژيم و از سوى ديگر به معناى نفرت و انزجار عميق و ميليونى محرومان بشمار مى رود. فرياد برابرى خواھى و جواب توحش آميز، اين رژيم را به لبه‌ى پرتگاه سوق داده و بسيار بعيد بنظر مى رسد كه با تھديد و ميليتاريزه كردن محيط كار و زيست، نظام سرمايه‌دارى بتواند بيش از اين دوام بياورد.
رفقاى كارگر، امروز روز اتحاد و ھمبستگى است. روز كنار گذاشتن خرده گلايه و سكتاريزم مى باشد. بيايم دست در دست ھم بدھيم و جنبشى را راه بياندازيم كه اولين پيروزيش رفاه و سعادت باشد. بيايم ضمن محکوم کردن وحشیگری رژيم سرمايه‌دارى اسلامى، خواهان لغو اعدام و آزادی فوری و بی قید و شرط پدرام نصرالهی به مثابه فعال كارگرى و ديگر فعالين كارگرى در بند و ھم چنين خواھان آزادى زندانیان سياسى بشويم. بيايم به مثابه فعالين طبقه‌ى كارگر ايران، بطور متحدانه از تمامی نھادھا و آحاد طبقه‌ى كارگر جھانى بخواھيم كه در اين شرايط سخت به ياريمان بشتابند. از نظر ما، تضمين سلامتى روحى و جانى فعالين كارگرى و ھم چنين تحقق مطالبات حقه‌ى ما، تنھا در گرو اتحاد و چالش ھاى جمعى ماست.
زنده باد اتحاد كارگرى
اسماعيل خودكام و صديق جھانى
٢١ نوامبر ٢٠٠٩