در آستانه سال نو

!جبهه کارگران ضد سرمایه داری را تقویت کنیم

درود به همقطاران و کارگران غیور خوزستان
شمارهٔ یازدهم بولتن کارگری هسته کارگران پیشتاز (خوزستان) را انتشار می دهیم.
درود های گرم به کارگران و همقطاران اعتصابی: شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت، پتروشیمی عسلویه و پالایشگاه آبادان، ماهشهر، رانندگان تانکرهای ، کامیوندارها، ذوب آهن اصفهان، کارخانه پارس، فولاد بافق، کارگران راه آهن، هفت تپه و غیره.
فرا رسیدن سال نو را به تمام کارگران و زحمتکشان ایران تبریک می گوییم. به امید پیشبرد منافع طبقاتی خود در راستای رسیدن به جامعه ای که در آن، خود کارگران در حاکمیت قرار گیرند.
در سال ۱۴۰۲ ما کارگران باید در صحنۀ اعتراضات توده ها، حضور فعّال داشته باشیم. ما باید سازماندهی این حرکت توده ای را به دست گیریم. توده های میلیونی به ما نیاز دارند. حضور، همبستگی با صدها هزار از جوانان و زنان در خیابان ها، تنها می تواند از طریق سازماندهی اعتصابات سراسری در کارخانه ها نشان داده شود. ما اکنون در مقامی هستیم که می توانیم با هماهنگی و در حمایت از حرکت های توده ای در مقابل حاکمیت جمهوری اسلامی ایستادگی کنیم. اکنون زمان آن فرا رسیده است که ما برای کسب مطالبات خود وارد صحنه گردیم. مطالبات ما نظارت بر تولید و توزیع به دست خود کارگران در کارخانه هاست. ما خواهان باز شدن دفتر های دخل و خرج کارخانه ها هستیم. ما خواهان کنترل بر تولید و توزیع و به دست گرفتن مدیریت کارخانه های هستیم. ایجاد کمیته های مخفی اعتصاب برای هماهنگی سراسری ضروری است. این کمیته ها می توانند در هماهنگی با یکدیگر، روز و موعد اعتصابات کارخانه ها را سازمان داده و در نقاط مختلف ایران با هم دست از کار کشیده و مطالبات کارگران را طلب کنیم. ما در گذشته، تجارب بسیار ارزنده ای از مبارزات خود بدست آورده ایم. اینک این تجارب باید مورد استفاده قرار گیرند. از تجربۀ کارگران کارگران نیشکر هفت تپه و سایر کارخانه ها باید درس بگیریم. باید کارخانه ها را اشغال کرده و تولید و توزیع را خود بدست گیریم. به منشورهای اصلاح طلبانه و در چارچوب نظام حاکم اعتماد نکنیم و بر اساس برنامه اقدام خود کارگران، امور را هدایت کنیم. اتحاد عمل ها را گسترش دهیم و وحدت سراسری را بین کارگران و ملیت های مختلف را تقویت کنیم.

ما کارگران خوزستان با «منشور حداقلی» مخالفیم!
در وضعیت امروزی که مبارزات و اعتصابات کارگری به خصوص در خوزستان علیه دولت سرمایه داری در جریان است، و در وضعیتی که مطالبه حداقلی معترضان در خیابان های سراسر ایران توسط جوانان و زنان مبارز چیزی کمتر از سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی نیست، چطور است که منشوری با خواسته های حداقلی که همین حالا هم توده ها از آن عبور کردند. انتشار می یابد؟
طرح مطالبات حداقلی مانند : برابری زنان با مردان، خصوصی بودن امر مذهب، تامین ایمنی کار، امحا قوانین بر ستم ملی و مذهبی، برچیده شدن ارگان های سرکوب، و غیره همه از مطالباتی هستند که پس از سرنگونی نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی می توانند تحقق یابند. پس از سپری شدن ۴۴ سال عقل سلیم به ما نشان می دهد که هیچ یک از این مطالبات در چارچوب نظام کنونی قابل تحقق نیستند. تحقق این حقوق دمکراتیک و صنفی به سرنگونی کامل این نظام پیوند خورده است.
درخواست این مطالبات در وضعیت امروزی قیام ها و اعترضات میلیونی در خیابان ها و قتل عام و کشتار و زندان و شکنجه قشر کارگر و دانشجو و فرهنگیان و مردم کردستان، زاهدان و خوزستان و تبعیض و همچنین کشتار زنان و دختران در کف خیابان براى مبارزات شان علیه حجاب اجباری تنها یک مفهوم دارد: کسب اعتبار برای رژیم در پهنه بین المللی در مذاکرات برجام و تثبیت هر چه بیشتر رژیم جمهوری اسلامی. طرح این مطالبات از رژیم جمهوری اسلامی در این وضعیت به این مفهوم است که رژیم قابلیت اصلاح را دارا می باشد و برخی از این مطالبات را می تواند به مردم اعطا کند! بنابراین اگر رژیم در مورد برخی از این مطالبات کوتاه آمد، به زعم منشور حداقلی، پس نشان داده می شود که این رژیم قابل تغییر است و کماکان می تواند باقی بماند. به عبارت دیگر این منشور آگاهانه و یا ناآگاهانه کمک بزرگی است به تثبیت رژیم جمهوری اسلامی. در صورتی که مطالبات مردم زحمتکش ایران سرنگونی این رژیم است و نه حفظ آن!
برخی از امضا کنندگان این منشور کارنامه مبارزاتی سالهای اخیرشان ناروشن است. از اینرو جمیع کارگران ایران را نمایندگی نمی كنند. امضا کنندگان «منشور حداقلی» باید هویتشان و کارنامه مبارزاتی خود علیه نظام حاکم روشن شود.
ما امضا کنندگان زیر با این منشور مرزبندی خود را اعلام می کنیم. ما با شیوه های تشکیلاتی و مبارزاتی خود از طریق ساختن هسته های مخفی و نهایتا ایجاد ستاد رهبری سراسری کارگران، خود به تدارک انقلاب کارگری از طریق سرنگون کامل این و یا هر نظام سرمایه داری را به فرجام می رسانیم و در دوره اعتلای انقلابی شوراهای کارگری با اتکا به آری اکثریت مردم زحمتکشان ایران خود حاکمیت را بدست می گیرند . در آن زمان تمام مطالبات صنفی و دمکراتیک و سیاسی را حاکمیت کارگری به قدرت رسیده متکی به آرا اکثریت مردم ایران، در اسرع وقت به مورد اجرا خواهد گذاشت.