در یكی دو ماه اخیر حوادث تلخ و وحشتناكی رخ داده كه هیچ انسان آزاده ای نمی توانست در محكومیت آن تردید داشته باشد و مایه تاسف جامعه ی كارگری از یك طرف و ضرورت هوشیاری ومقابله با چنین حوادثی از طرف دیگر خود را نشان داد.
یورش وحشیانه ی پلیس و نیروهای امنیتی درافریقای جنوبی به كارگران اعتصابی و كشتار وحشیانه بیش از ۴٠ معدنچی كه تنها خواهان اضافه دستمزد ودریافت حق وحقوق خود بودند هنوز همه را آزار می داد كه خبر سوختن كارگران پاكستانی در كارگاهی به آن اضافه شد. بر طبق معمول این آتش سوزی ها وكشتار كارگران تنها به علت عدم رعایت شرایط ایمنی و در حقیقت سودطلبی سرمایه داری است. در همین زمینه كشته شدن بیش از ۴ تن از كارگران ماهشهر در یك آتش سوزی و زخمی شدن تعداد زیادی از كارگران هم به دلیل سودطلبی سرمایه داری است.
نظام سرمایه داری جهانی یا انسان ها را برای تداوم سودطلبی خود به گلوله می بندد تا بتواند آنان را استثمار كند یا آنكه در شرایطی سخت و طاقت فرسا بدون ایمنی به كار می گیرد تا باز هم بر سودهای خود بیافزاید. این كشتار از هر نوع چه به وسیله ی پلیس های تا دندان مسلح و چه به وسیله ی شعله های آتش كه در اثر سودطلبی سرمایه درا ی جان كارگران را می گیرد و چه به وسیله ی انواع و اقسام بی حقوقی های تحمیلی به كارگران و زحمتكشان در سراسر جهان ضرورت وحدت هر چه بیشتر صفوف كارگران را در برابر نظام عقب مانده و ارتجاعی سرمایه داری از هر نوعش آشكار می كند. امروزه كارگران و زحمتكشان در سراسر جهان چه به وسیله ی نیروهای مسلح و چه با اهرم های فشار اقتصادی و اجتماعی، تحت فشارهای شدید و بی وقفه نظام سرمایه داری قرار دارند و نیروهای سركوبگر این نظام از آن چنان سبعیتی برخوردار شده اند كه برای حفظ سود خود از هیچ جنایتی فروگذار نمی كنند.
پیروزی كارگران معادن افریقای جنوبی در به دست آوردن اضافه دستمزد مورد تقاضا هر چند پیروزی اندكی در مقابله با استثمار سراسری وحشیانه سرمایه داری است اما بیانگر آن است كه كارگران می توانند با مبارزات متحدانه شرایط را تغییر دهند.
امروزه ضرورت اتحاد و همبستگی تشكل های كارگری و مدافعان حقوق كارگر نه تنها در یك كشور و منطقه بلكه در سراسر جهان بیش از هر زمان دیگری احساس می شود. درحالی كه سرمایه داری و نظام منحط آن از هر نوع و دسته اش چه لیبرالی و چه محافظه كار، چه مذهبی و چه سكولار خواهان به بند كشیدن هر چه بیشتر كارگران و زحمتكشان است. كارگران و زحمتكشان نیز چاره ای جز همبستگی و وحدت و همدلی وهمگامی برای به دست آوردن ابتدایی ترین و طبیعی ترین حق و حقوق خود ندارند.
نظام سرمایه داری كه كه با انحطاط اقتصادی و اجتماعی واخلاقی هر روز معیارهای شناخته شده ومورد قبول خود را زیر پا می گذارد برای فرار از بحران های روزافزون خود به جنگ طلبی وكشتار روی می آورد و كارگران و زحمتكشان را فدای توسعه طلبی ها و حل بحران های خود قرارمی دهد.
كارگران وزحمتكشان و مدافعان حقوق آنان می توانند با همدلی وهمبستگی و در پیش گرفتن راه های مختلف مبارزاتی هر چه بیشتر صفوف خود را هماهنگ تر كرده و بنیان های نظام سرمایه داری كه مبادرت از بهره كشی انسان از انسان است را مورد تهاجم قرار دهند.
امروزه دیگر روشن است كه اندكی از سرمایه داران كه انحصارات مالی و اقتصادی را در دست دارند و مبارزان ضد سرمایه داری آنان را یك درصدی ها نام نهاده اند، با قدرت سرنیزه و اسلحه و با استخدام مزدوران سركوبگر به نام پلیس و نیروهای امنیتی بر ٩٩ درصد مردم حكومت می كنند و برای حفظ حكومت خود دست به هر جنایتی می زنند و برای دیگران هیچ حقی جز استثمار شدن قائل نیستند.
آن حكومت ها مراكز قدرت و بنگاه های اقتصادی و تبلیغاتی را در اختیار دارند وحقوق اكثریت قاطع مردم را پایمال می كنند. تنها با همبستگی واتحاد هر چه بیشتر كارگران و زحمتكشان مدافعان حقوق زنان وكودكان و انسان های آزاده و باشرف است كه می توان در برابر این اقلیتی ناچیز ولی صاحب قدرت ایستاد و مقابله كرد.
پیش به سوی اتحاد هر چه بیشتر كارگران و زحمتكشان و كلیه اقشار تحت ستم حاكمیت سرمایه
كانون مدافعان حقوق كارگر
************
راه پیروزی
علی یزدانی
جسم ما بر زیر پای سودشان فرسود، شد
جان ما در خدمت سرمایه هاشان دود شد
چون توانِ كارمان را مفت و ارزان می خرند
بازتولیدش نشد ممكن توان مفقود شد
از گران جانی شدیم ارزان فروش كارمان
لشگر بیكارمان آمد ، بها نابود شد
ما تجارت پیشه ی نیروی خویشیم ای دریغ
قدر این كالا ندانستیم و جان مطرود شد
این چنین ارزان شدن معلول تن های جداست
درد تنهایی چه گویم دوزخ معهود شد
چونكه فانوس ره ما را شكستند از هراس
بی چراغ سر ندیدیم از چه خون پر سود شد
هر گل سرخی كه روئیدش بر این مرداب پیر
قیچی حذف سران مامور این موجود شد
ای گران جانان در این سودا نشاید سود جست
راه دیگر را بجویید ار چه ره مسدود شد
قطره هاییم و در این بازارِ كارِ پر ستم
می توان چون قطره بی هم ، یا به وحدت رود شد
دست ها آماده باید كرد بهر اتحاد
راه پیروزی رهین وحدت مشهود شد