اعتراضات پرستاران سال هاست كه به اشكال مختلف خودنمایی كرده است.از دهه هفتاد اعتراض این بخش از مزدبگیران به سطح جامعه كشیده شده است.از جمله میتوان به این موارد اشاره كرد: اعتراض پرستاران اخراجی و تجمع آنها در اداره كار،اعتراضات پرستاران بیمارستان امام خمینی به بالا بردن شدت كار و كمبود كادر پرستاری،اعتراض دانشجویان پرستاری و ...
این اعتراضات هرچند خود انگیخته و بدون هماهنگی و بدون همبستگی با دیگر بخش های پرستاری و بخش خدماتی انجام گرفته است اما اعتراضات چنان گسترده بوده است كه مسئولان بالا ی نظام را وادار كرده است كه برای خاموش كردن اعتراضات پرستاران، وعده استخدام پرستاران را بارها از طریق رسانه ها و حتی تلویزیون مطرح كنند.اما پرستاران در عمل متوجه شدند این وعده و وعیدها فریب كاری ای ست كه قصد دارد از همدردی دیگر بخش های مزدبگیر نسبت به این بخش از مزدبگیران بكاهد و هم از بستگی و اعتراضات پرستاران جلوگیری كنند.
خواست ها و مطالبات پرستاران بیمارستان شریعتی زبان حال كلیه پرستاران ایران و زبان حال مزدبگیران بخش خدماتی بیمارستان هاست.همین چند سال پیش بود كه كارگران شركت " سفره گستر" بیمارستان شریعتی به كمی دستمزد و كمبود نیروی كار در بخش خدمات اعتراض داشتند.
پرستاران بیماراستان شریعتی اخیرا نامه ای خطاب به مدیریت بیمارستان و دیگر مسولان نظام نوشته اند كه در آن بخشی از مطالبات خود را بیان كرده اند.(ضمیمه)
قبل از اینكه به مطالبات پرستاران بپردازیم به چند نكته آمده در متن نامه ی مذكور رجوع می كنیم."در حالیكه كاركنان پرستاری بیشترین خدمات را به لحاظ كمی و كیفی .... ارائه میدهند... از درآمد حاصله نیز كمترین بهره را میبرند" انان همچنین در نامه شان به دوبرابر شدن درآمد بیمارستان و "افزایش تعرفه های خدماتی بهداشتی"اشاره كرده اند و گفته اند "كه این درآمدها كه حاصل كار شبانه روزی پرستاران و دیگر مزدبگیران است كجا میرود؟"
همانطوری كه در نامه آمده به جیب كارگزاران و مدیران و" عده ای خاص" میرود كه "حضور چندانی هم در بیمارستان ندارند" (موارد درون گیومه به نقل از نام هی پرستاران است).
اینان كارگزاران صاحب سرمایه - در اینجا دولت- هستند و به واقع همین عوامل سرمایه هستند كه شدت كار و كمی دستمزدها را مهندسی می كنند.منافع این بخش از كارچاق كن های سرمایه در تضاد با منافع كاركنان(مزدبگیران) ِ بیمارستان می باشد.آنجا هم كه برای انكه " به درآمدهای" صاحب سرمایه( دولت) بیافزایند،از خدمات دهی به بیماران و همراهان میكاهند.این پرستاران هستند كه بایستی جوابگوی مراجعین باشند.بیماران و همراهان بیمار هم كه معمولا ماهها در نوبت مانده اند و اغلب هم در صحن بیمارستان شب را صبح میكنند به خاطر ناآگاهی به جای آنكه یقه ی رئیس بیمارستان و دیگر عوامل مدیریت را بچسبند دیواری كوتاهتر از پرستاران پیدا نمیكنند.فرض كنیم كه همین افرادی كه بارها عمدتا از اطراف تهران و شهرستان ها برای گرفتن نوبت بیمارستانی مراجعه میكنند و عمدتا مزدبگیر هستند خواهان درمان رایگان شوند.فرضی كه دو از ذهن نیست و این یك مطالبه كارگری (كه پرستاران هم بخشی از این طبقه محسوب میشود) است كه تحقق آن در گروی مبارزات بخش های مختلف (اعم از یدی و فكری ) كارگری است (١) .درشرایطی كه درمان رایگان شود باز هم دولت موظف است شرایط مناسب كاری را برای كار شاق پرستاری فراهم كند؛چراكه دولت به عنوان حافظ سرمایه داران، خود هم سرمایه دار بزرگی است كه از راه تولید ارزش اضافی صدها میلیارد پول انباشت میكند و بایستی برای درمان رایگان مراجعین كه عمدتا هم چون پرستاران مزدبگیر هستند هزینه كند.اما واقع امر این است كه دولت مدافع منافع سرمایه داران است و وظیفه خود میداند كه برای تداوم كار ِ مزدی از تعداد كادر پرستاری بكاهد و در نتیجه یك پرستار كار یك یا چند كارگر ِ پرستاری را انجام دهد. در مواردی هم كه مشكلی پیش بیاید پرستاران را مقصر قلمداد می كنند.و از سوی دیگر پرستاران را سپر بلای نارضایتی های مراجعین میكنند.كارگزاران و عوامل سرمایه هم كه منافع شان در این است كه از قِبَل كار پرستاران پول های آنچنانی به جیب بزنند با توجه به این موضوع در تلاش هستند شرایط موجود را حفظ كنند.
رئیس جمهور به عنوان رئیس دولت سرمایه و وزیر سرمایه وظیفه خود میدانند با فریب و نیرنگ از "تعدیل كارانه و كاهش فاصله پرداخت .... " و به ویژه از "شفاف نمودن درآمد بیمارستان برای همه..." جلوگیری كنند.در واقع مدیران و مسوولان در راستای " تامین كادر پرستاری جهت جبران كمبود شدید نیرو ی كار طاقت فرسا" اقدامی نخواهند كرد چرا كه این اقدام برخلاف منافع شان است. این در حالی است كه بسیاری از آموزش دیدگان پرستاری در انتظار رفتن به سركار هستند و دولت هم بارها از استخدام چند میلیون كارگر سخن میگوید اما دولت سرمایه كه به تولید ارزش اضافی متعارف نظام سرمایه داری هم قانع نیست،آگاهانه از كادر پرستاری كم میكند تا بیشتر سرمایه اندوزی كند و در این میان زنان به خاطر نیاز به كار،نیاز زنده ماندن به دستمزد پایین ِ كمتر از مصوبه دولت هم تن میدهند.
یكی دیگر از مطالبات پرستاران" برقراری فوق العاده جذب كاركنان" میباشد.سه مطالبه فوق در حقیقت خواست و مطالبه كلیه پرستاران و بخشی از مطالبات كارگران مزدی است.
همانطوریكه در فوق اشاره شده دولت و كارگزاران و عوامل دولت سرمایه از این شرایط یعنی كار شاق ِ پرستاران،دستمزد پایین،ندادن حق جذب،بهترین بهره را میبرند و چه بسا از همین درآمدهای حاصل از كار پرستاران در بیمارستان ها ی خصوصی سرمایه گذاری كنند.
پس چه باید كرد؟
ما كارگران مزدی و از جمله پرستاران،قدرتمان در تعداد انبوهمان است كه متاسفانه پراكنده و بدون تشكل هستیم.اما با این وجود زمانی كه دسته جمعی نامه ای امضا میكنیم،زمانی كه مثل ١٢ مرداد كه پرستاران بیمارستان شریعتی در سالن مدیریت تجمع كردند نمایش قدرت ما به صحنه میآید؛ وقتی كه كارگران ذوب آهن برای گرفتن حق جذب اعتصاب غذا كردند و مدیریت ذوب آهن به لرزه افتاد،زمانی كه این كارگران با اعتصاب خود چرخه ی تولید ارزش اضافی بخشی از كارخانه را از حركت بازداشتند مدیران به خواست كارگران تمكین كردند و حق جذب ۴۵٠٠ كارگر ذوب آهن را پرداخت كردند.اینها نمایشی از قدرت مزدبگیران به اشكال مختلف است.تجربیات مبارزات اعتراضات كارگران مزدبگیر و از جمله پرستاران نشان می دهد،زمانی كه یكدل ویك صدا رودرو با مدیریت میایستیم و با توجه به برآورد نیرو و قدرتمان حركت اعتراضی را چون تجمع،راهپیمایی در محیط بیمارستان،گردهمایی جلوی فلان نهاد حكومتی را ترتیب میدهیم،دولت و كارگزاران بیمارستان را وادار میكنیم كه برخلاف وظیفه شان كه حفظ شرایط موجود است عمل كنند.مدیران بیمارستان باید متوجه شوند كه ما در گرفتن مطالبات خود مصر هستیم.دولت سرمایه زمانی عقب نشینی میكند كه ما قدرتمند ظاهر شویم.در این صورت چرا پرستاران از دیگر همكاران خود در دیگر بیمارستان نمی خواهند كه از خواست هایشان كه مطالبه آنها هم هست حمایت كنند؟ و آنها هم حركتی را در جهت تحقق خواست های مشتركشان شروع كنند؟چرا از كارگران خدماتی كه در شرایطی هم چون پرستاران و در مواردی بدتر از پرستاران دارند نمیخواهیم متحدانه پیگیر مطالباتی چون افزایش دستمزد،"كارانه" و افزایش نیروی كادر پرستاری و كادر خدماتی شویم؟
مطالبات پرستاران بیمارستان شریعتی به ویژه آنكه با امضای خود كه نشان از یك حركت جمعی است و به ویژه آنجا كه در ١٢ مرداد در سالن مدیریت تجمع میكنند نشان میدهد كه یك نیروی كاری پشت خواست ها و مطالبات وجود دارد كه حمایت و همراهی دیگر پرستاران را طلب میكند و هر كارگر مزدبگیری را بر آن میدارد در حد توان خود جهت متشكل كردن این بخش از جنبش كارگری عمل كند.
رامین کوهیاری - ٢ شهریور ٩٠
پی نوشت ها:
(١) - پرستاران بخشی از طبقه ی كارگر و جزوی از اندام ِ جمعی نیروی كار و طبقه ی اجتماعی كارگر هستند.در واقع پرستاران به مانند بقیه ی اقشار طبقه ی كارگر مانند معلمان،كارگران كارخانجات،معادن،كشاوزی و به طو كلی بقیه ی كارگران درون طبقه ی كارگر - اعم از یدی یا فكری- برای امرار معاش چاره ای جز فروش نیروی كارشان ندارند و صاحب ابزار تولید نیستند و از سویی جزو عوامل نظام سرمایه دای هم نیستند.طبقه ی سرمایه دار نیروی كار پرستاران را درست مانند بقیه ی كارگران و به هدف كسب ارزش اضافی را به قیمتی پایین تر از ارزش واقعی نیروی كارشان خریداری میكنند.در واقع به كارگران تنها معادل بخش اندكی از ارزش نیروی كارشان دستمزد میدهند و این مقدار به قدری است كه كارگر زنده بماند و بتواند دوباره مانند برده ی مزدی دوباره نیروی كار خود را بفروشد و برای سرمایه داری تولید ارزش اضافی كند. اگر چه حتا به اندازه ی تامین یك زندگی معمول نیز به كارگران دستمزد نمیدهند.
آن بخش از ارزش نیروی كار ِ كارگران كه توسط سرمایه داری پرداخت نمیشود در واقع ارزش همان ساعات اضافی ای كه كارگر به طور مجانی برای سرمایه دار كار میكند،ارزش اضافی را تشكیل میدهد.
ضمیمه: نامه ی پرستاران بیمارستان شریعتی
منبع :سایت " خانه پرستار"
http://www.khp.ir/NewsDetails.aspx?id=2397
شکواییه پرستاران بیمارستان شریعتی به رییس بیمارستان ومسولین کشوری
ارسال شده در تاریخ : ٢٦ / ۵ / ١٣٩٠
جناب آقای دکتر سروش
ریاست محترم بیمارستان دکتر شریعتی
سلام علیکم
احتراماً اینجانبان امضاء کنندگان ذیل جمعی ازپرستاران بیمارستان دکتر شریعتی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران مراتب مشروحه زیر را اعلام و تقاضای رسیدگی عاجل داریم:
علی رغم فشار سنگین کار به علت کمبود شدید کادر پرستاری و همچنین ماهیت شغل پرستاری و از طرفی حضور در صف اول وپاسخگویی به بیماران و همراهان در خصوص ضعف عملکرد سایر گروهها که اغلب باعث هتک حرمت پرستاران نیز می شودو در حالیکه کارکنان پرستار ی بیشترین خدمات را چه به لحاظ کمی و کیفی به صورت شبانه روزی به بیماران ارائه می دهند و بیشترین بار مسئولیت ، ارائه خدمات را پذیرا شده اندولی متاسفانه مورد کمترین توجه در زمینه های مختلف و از درامد حاصله نیز کمترین بهره را می برند و در این بیمارستان ما شاهد بی عدالتی های ، تبعیض فراوان و ظلم هستیم. برای مثال در حالیکه در آمد این بیمارستان با تلاش کادر پرستاری و سایر و کارکنان به حدود ٢ برابر رسیده یا حداقل به صورت عرف سالانه شاهد افزایش ١٠ -١۵ % تعرفه های خدمات بهداشتی درمانی هستیم ولی با کمال تاسف در عرض ٣-۴ سال گذشته تغییری در میزان پرداختی کارانه پرستاران صورت نپذیرفته و در نهایت به نظر می رسد بایستی بیش از ٩۵% از پرسنل تلاش نمایند تا با امکانات بیمارستان که در حقیقت از بودجه دولت و مردم است جیب عده ای خاص که حضور چندانی هم در بیمارستان ندارند پر شود !و این نوع پرداخت چند برابری در کارانه در هیچ کجای دنیا سابقه ندارد وبا این بی عدالتی ها و تبعیض ها بدیهی است که انگیزه ای برای کار برای پرستاران که بیشترین فشارها را تحمل می کنند باقی نماند و احسساس می کنند که چون مسئولین بیمارستان نیز از این موهبت (کارانه بالا) برخوردارند پس درد بقیه کارکنان را درک نمی کنند و انگیزه ای برای پی گیری مشکلات بقیه گروه ها نداشته باشند. لذا مجدداً حداقل خواسته های بدیهی کادر پرستاری را به صورت زیر اعلام و خواهان رسیدگی جدی و عاجل داریم:
١.تعدیل کارانه و کاهش فاصله پرداختها حداکثر تا ۵ برابر و مجزا نمودن سهم پرستاری و شفاف نمودن درآمد بیمارستان برای همه
٢. تامین کادر پرستاری جهت جبران کمبود شدید نیرو برای ارائه حداقل مراقبت از بیماران
٣. پی گیری جهت برقراری فوق العاده جذب کارکنان غیر هیئت علمی مشابه وزارت علوم
۴. اجرای بخشنامه دولت در آلودگی هوا و ماه مبارک رمضان در رابطه با کاهش ساعت کاری به ٣٢ ساعت در هفته همانند کارکنان ستادی وزارت بهداشت، دانشگاه و بیمارستان ها
جمع کثیری از پرستاران بیمارستان دکتر شریعتی ،وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران
رونوشت:
١. دفتر ریاست محترم جمهوری جهت استحضار و دستور اقدام مقتضی
٢.دفتروزیر محترم بهداشت جهت استحضار و پیگیری و اقدام مقتضی
٣.ریاست محترم دانشگاه علوم پزشکی تهران جهت استحضار و اقدام مقتضی
۴.مدیره پرستاری دانشگاه تهران جهت استحضار و پیگیری
۵.مدیره محترم بیمارستان دکتر شریعتی ، سرکار خانم شهبال جهت اطلاع و پیگیری