درود بر کارگران مبارز و مقاوم ایران ترانسفو

روی صحبت ما با همه کارگران ایران است ، دوستان کارگر:

امروز نوبت تعطیلی و اخراج کارگران ایران ترانسفو است !!!

فردا نوبت کارگران کدام کارخانه خواهد بود؟

سالهاست که حمله به دستمزد، حقوق و امنیت و نان کارگران توسط سرمایه داران هر روز بیشتر از قبل شدت می یابد و هر وقت کارگران به غارت و چپاول و استثمار اعتراض می کنند، دولت سرمایه داری جمهوری اسلامی با اشکال مختلف کارگران را سرکوب می کند. برای ایجاد رعب و وحشت و چنگ و دندان نشان دادن به کارگران، نیروهای پلیس و نظامی در شهر ها به طور علنی مانور های سرکوب برگزار می کنند، دستمزد کارگران را نه تنها قبل از خشک شدن عرق شان پرداخت نمی کنند، و نه تنها دست کارگران را نمی بوسند، بلکه بعد از ماهها به تعویق انداختن دستمزد کارگران در مقابل اعتراض به جای دادن مزدشان، کارگران را در خیابان شلاق می زنند.
با خصوصی کردن مدارس باعث افزایش کودکان کار و خیابان می شوند، با خصوصی کردن بیمارستانها و خدمات پزشکی بسیاری از بیماران را از دسترسی به دارو و درمان محروم می کنند ، با وارد کردن مواد غذایی آلوده ضمن افزایش انواع بیماری ها باعث ورشکستگی مراکز تولیدی می شوند ، به بهانه تغییر کاربری ، کوچک کردن کارخانه ها، ورشکستگی عمدی، خصوصی سازی با شرط اخراج کارگران، فروش کارخانه ها به بهانه افزایش سرمایه گذاری، و ... کارگران را دسته دسته اخراج می کنند و کارگران فعلا" اخراج نشده را تحت تاثیر چماق لشکر بیکاری و اخراج مجبور به قبول قرار دادهای موقت و سفید امضا و قبول شرکت های واسطه ای (شرکت های آدم فروشی) می کنند، امروز کار فرمای ایران ترانسفو دندان هایش را علیه آینده و نان سفره کارگران تیز کرده است ، فردا کارخانه دیگر مورد هدف خواهد بود و پس فردا یکی دیگر ... این غائله تا زمانی که کارگران به قدرت مستقلی برای مقابله با کارفرمایان تبدیل نشود، ادامه خواهد داشت، ما کارگران تنها زمانی می توانیم قدرت مقابله در مقابل کارفرمایان و دولت آنها داشته باشیم که تشکل مستقل و سراسری خودمان را ساخته باشیم. کارگرانی که هنوز اخراج نشدند و یا هنوز فکر می کنند امنیت شغلی دارند، باید از همین امروز به فکر فردا باشند، چون بدون اینکه خودشان بدانند فردا نوبت آنهاست، چون دولت سرمایه داری ایران سالهاست که به اشکال مختلف علیه کارگران و اخراج آنها طرح و نقشه های بسیاری کشیده است ، از جمله کلیت طرح های فوق را در کتاب "امنیت ملی و نظام اقتصادی ایران " که یکی از نویسندگان آن حسن روحانی است نوشته شده است ، ما کارگران در مقابل چنین طرح های تنها یک راه داریم ، متشکل و یک پارچه شدن ، که این کار را باید کارگران پیشرو هر کارخانه شروع کنند و در ادامه بقیه کارگران را سازماندهی کرده و با پیشروان کارخانه بغل دستی، طرح پیوند را بریزند و به ایجاد تشکل محلی خود و تشکیل، تشکل سراسری با استفاده از تشکل های محلی کارگری اقدام نمایند.
دوستان کارگر : این پنبه را از گوشمان خارج کنیم که نهاد های جمهوری اسلامی، برای جلو گیری از بیکار شدن ما کارگران کمک و یاری کنند، برای اینکه تمامی طرح های بیکار سازی طبق برنامه ها و طرح های خود دولت پیش برده می شوند.
ما باید از خود بپرسیم، چرا کارفرمایان و دولتشان در مقابل کارگران عقب نشینی کنند؟ ما کارگران در حال حاضر چون تشکل نداریم، و نتوانستیم، همبستگی طبقاتی خود را ممکن کنیم، بنا براین کارفرمایان و دولتشان مجبور به رعایت حقوق ما نمی شوند، این توهم را از خود درو کنیم، که ممکن است ، در بین سرمایه داران و دولتشان انسانی یا موجود دلسوزی وجود داشته باشد، دشمنان کارگران فقط به سود بیشتر، به اختلاس ، به رشوه خواری ، به دزدی ، به بیگاری کشیدن از کارگران ، به حقوق های بالای ١٠٠ میلیونی مدیران و پاداش های بالای ٣٠٠ میلیونی خودشان فکر می کنند، و همه آنها را نیز از دسترنج ما کارگران غارت می کنند، دوستان کارگر : آگاه باشید که دولت جمهوری اسلامی در رابطه با کارگران چگونه فکر می کند ، ما با مدرک می گوییم، این دولت دوست و حامی کارفرمایان و دشمن ما کارگران است ، مدرک ما برای اثبات این گفته کتاب " امنیت ملی و نظام اقتصادی ایران " است که یکی از نویسندگان این کتاب آقای حسن روحانی، رئیس جمهور فعلی است ، در بخشی از این کتاب نوشته شده است:
" یکی از معضلات کارفرمایان و کارخانه های کشور، وجود اتحادیه های کارگری است. لذا کارگران باید نسبت به خواسته های کارفرمایان انعطاف داشته باشند ، از سوی دیگر یکی از چالش های دیگر قانون کار است که در آن صاحب سرمایه معظلوم واقع شده است. لذا برای افزایش سطح اشتغال و رشد بهره وری و اینکه کارفرما در آینده بتواند باز هم استخدام انجام دهد ، باید در قانون "حداقل دستمزد و کف دستمزد" تغییر ایجاد کرد و به کارگر و کارفرما اجازه داده شود که در دستمزد های پایین تر و مزایای اجتماعی ناچیز تر برای یک دیگر کارکنند و آزادی های اقتصادی نباید محدود گردد ... یکی از مشکلات ، چانه زنی نیروی کار بر سر دستمزد است ، چالش دیگر هزینه بالای اخراج نیروی کار برای کار فرماست"
حالا همین نویسنده رئیس دستگاه اجرایی است و دارد همه نوشته های ضد کارگری خود را به اجرا می رساند، آیا می توان به کسانی که در این نظام طبق این نوشته ها فکر می کنند ، که "صاحب سرمایه مظلوم واقع شده است" می توان اعتماد کرد و امیدی به آنها داشت؟ سالهاست با چنین فکر ضد کارگری علیه ما کارگران کارکردند، هر روز قانون کار را به سود سرمایه داران عوض می کنند ، کارگاه های کمتر از ١٠ و ٢٠ نفر را از حیطه قانون خارج کردند ، به کارفرما اجازه هر گونه اخراج را می دهند، قانون استاد و شاگردی بر قرار می کنند، قرار داد های موقت و سفید امضا را به ما تحمیل می کنند، و با تصویب طرح "مناطق آزاد اقتصادی و ویژه" کل قانون نیم بند موجود را نیز نابود می کنند، آیا از افرادی که چنین کتابی را نوشتند و چنین کارهای را می کنند می توان انتظار انسانیت داشت؟
دوستان کار گر و کارگران پیش رو دوباره تکرار می کنیم ، ما کارگران تنها یک راه داریم ، ایجاد تشکل های خود، و حرکت به سمت سراسری کردن آنه،ا تا رسیدن به همبستگی طبقاتی، به شکل طبقه مستقل ، تنها در زمانی که تشکل سراسری داشته باشیم، می توانیم، دشمنان طبقاتی خود را در هر شکل و شمایلی که باشد به عقب برانیم.
ما ضمن حمایت از اعتراضات کارگران ایران ترانسفو، از تمامی کارگران و فعالین کارگری و دیگر زحمتکشان و دانشجویان می خواهیم، به حمایت از کارگران معترض ایران ترانسفو اقدام کنند، و همچنین از کارگران پیشرو ترانسفو و دیگر کارخانه ها می خواهیم، برای ایجاد تشکل های خود و بر قراری پیوند میان آنها، اقدام و برنامه ریزی کنند، این تنها راه نجات کارگران در مقابل چماق اجراج و عدم امنیت شغلی و همچنین تنها راه کسب مطالبات است .

پیش بسوی ایجاد تشکل در محل کار

پیش بسوی ایجاد تشکل سراسری کارگران