سرمایه داران و دولت ترکیه مسبب کشتار کارگران معدن سوما هستند

مالک معدن سوما کیست؟

انفجاری که روز سه شنبه هفته گذشته در معدن ذغال سنگ ترکیه اتفاق افتاد، علاوه بر کارگران و مردم ترکیه، جهان یان را نیز در بهت فرو برد. فاجعه ای که به مرگ بیش از ٣٠٠ معدنچی انجامید، نه یک حادثه، بلکه کشتار دسته جمعی کارگران توسط حاکمان سرمایه داری ترکیه بود. کشوری که بر اساس آمار سازمان جهانی کار، در رده سوم ناامنی محیط کار قرار دارد و در اروپا رتبه اول را به خود اختصاص داده است. اگر چه دولت سرمایه داری اردوغان با دستگیری برخی مسئولین و مدیران معدن سوما و محاکمه فرمایشی آنها توسط نهادهای قضائی، می خواهد پرونده این کشتار را ببندد؛ اما خیابان های شهرهای ترکیه هم چنان صحنه اعتراض های کارگران و نیروهای چپ و آزادی خواه علیه حزب حاکم عدالت و توسعه است.
اما در لابلای خبرهای مرتبط با این فاجعه و تظاهرات های خیابانی و انتشار فیلم هائی از سرکوب معترضین توسط پلیس و محافظان و مشاور اردوغان نخست وزیر ترکیه، خبری هم از صاحب شرکت و معدن سوما انتشار یافت که توجه بسیاری را به خود جلب کرد. صاحب معدنی که فعلن پسرش به عنوان رئیس شرکت به اتهام قتل غیر عمد بازداشت شده، " آلپ گورکان " یکی از ثروتمند های حزب عدالت و توسعه است. او که چند سال پیش و در پی طرح های نئولیبرالیستی خصوصی کردن ها، مالک این معدن ذغال سنگ شد، توانسته مالیات این شرکت را از ١٢۵ دلار به ٢۴ دلار برساند و سود ناشی از آن را به ساخت برج در استانبول هدایت کند. علاوه بر این گورکان متهم به تبانی و مشارکت برای شکل دادن ورشکستگی جعلی شرکت‌ها و ایجاد شبکه‌های تبهکاری است. هم چنین برخی مطبوعات ترکیه نوشته اند که دولت برای کاستن فشارهای وارده به خود، از آلپ گورکان خواسته است تا گناه انفجار معدن را به گردن گرفته و در مقابل، دولت در حمایت از این عمل وی، مناقصات دیگر را به شرکت سوما واگذار کند.
رویدادهای ماه های اخیر ترکیه، هر کارگر آگاه و انسان آزاد اندیش را به این نتیجه می رساند که یک وجه اساسی از سیستم حاکم بر اقتصاد این کشور مبتنی بر فساد و رانت خواری، اختلاس، تبانی و پول شوئی است. بر خلاف شعارهای فریبنده حزب حاکم عدالت و توسعه و آقای اردوغان، حکومت استبدادی کنونی بخشی از این مناسبات اقتصادی مافیائی است. کشتار کارگران در معادن و دیگر محیط های کار را نیز باید بر بستر این واقعیت نگاه کرد. به عبارتی، یک وجه اساسی چنین اقتصادهائی، بی مسئولیتی مقام های دولتی و عدم پایبندی صاحبان سرمایه به همان قوانین نیم بندی است که در چنین کشورهائی وجود دارد. علاوه بر این دولت کنونی ترکیه برای حفظ موجودیت سرمایه و بهره کشی از اکثریت کارگران مزدی این کشور، سابقه سیاهی از سرکوب اعتراض های کارگری و دیگر جنبش های اجتماعی در کارنامه خود دارد.
کشتار کارگران معدن سوما از یک سو محصول وجود اقلیتی صاحب سرمایه مانند امثال آلپ گورکان و هیئت حاکمه ای فاسد در ترکیه است؛ اما از سوی دیگر نمودی عینی از مصائب مناسبات نئولیبرالیسم بر روابط اجتماعی انسان ها در جهان است. فجایعی نظیر انفجار معدن ذغال سنگ در سوما، نتیجه دیکته کردن توصیه های نهادهای سرمایه امپریالیستی مانند بانک جهانی و صندوق بین المللی پول به دولت ها برای خلاصی از بحران اقتصادی و بن بستی است که به آن دچار شده اند. مناسباتی که بیش از دو دهه است که با شعار کوچک کردن دولت و خصوصی سازی، دست سرمایه دارن و دولت های شان را در سراسر جهان، برای تعرض به کار و معیشت طبقه کارگر باز گذاشته است.

************

خسرو غلامی - ١٣٩٣/٣/٢

نامه سرگشاده نیما ابراهیم زاده فرزند کارگر زندانی بهنام ابراهیم زاده

کارگران، مردم آزاده، تشکلهای کارگری ایران ، جهان و سازمان جهانی کار

من نیما ابراهیم زاده فرزند کارگر زندانی بهنام ابراهیم زاده هستم. پدرم به اتهام دفاع از حقوق پایمال شده کارگران ایران درتاریخ ۲۲/۰۳/۱۳۸۹ توسط نیروهای لباس شخصی و امنیتی در شهر تهران دستگیر و با برخوردهای فیزیکی ایشان را به زندان انتقال دادند. بعد از اینکه پدرم ماه ها در سلول انفرادی بود او را در یک دادگاه فرمایشی به ۵ سال حبس تعزیری محکوم کردند و حال مدت ۴ سال است که برای سپری کردن احکام ناعادلانه در زندان اوین بسر می برد.
طبق اطلاعات پخش شده در تمام سایتها و رسانه های داخلی و خارجی نیروهای لباس شخصی و ماموران زندان در تاریخ ۲۸/۰۱/۱۳۹۳ به بند ۳۵۰ زندان اوین حمله کردند و بعد از اینکه زندانیان را مورد ضرب و شتم قرار دادند برای تعدادی از انان پرونده جدید تشکیل دادند و چند بار انان را به دادگاه احضار و مورد محاکمه قرار دادند. با استناد به گزارش های که به ما رسیده تا امروز چند بار پدرم را جهت محاکمه به شعبه دوم دادگاه زندان اوین احضار کردند. اما ما که خانواده این کارگر زندانی هستیم هیچ گونه اطلاعی از او و پرونده ای که برای ایشان تشکیل دادند نداریم.
با توجه به این موارد، ما خانواده بهنام ابراهیم زاده از زمانی که نیروهای امنیتی و لباس شخصی به بند ۳۵۰ زندان اوین حمله کردند و زندانیان بی دفاع را مورد ضرب و شتم قرار دادند،از سرنوشت پدرم بی اطلاع هستیم و تا نوشتن این نامه هیچ گونه اطلاعی از وضعیت ایشان نداریم. ما مکررا" به زندان جهت ملاقات پدرم مراجعه کردیم و هر بار بدون نتیجه به خانه برگشتیم و نتوانستیم با او ملاقات کنیم.

کارگران، تشکل های کارگری، وجدان های بیدار:
من فرزند ۱۶ ساله بهنام ابراهیم زاده با توجه به اینکه مبتلا به بیماری سرطان خون هستم و نیاز به مراقبت های ویژه دارم. بارها جهت ملاقات پدرم به زندان مراجعه کردم ولی هر بار مسئولین زندان به ما می گویند که ملاقات بهنام قطع است و تا اطلاع ثانوی مراجعه نکنید.
در تمام دنیا برای خانواده ای که یک نفر از افراد آنان مریضی خاص دارند، دولت ها برای آن خانواده امکانات ویژه ای تامین می کنند تا اینکه بتوانند از او مراقبت کنند. من که مبتلا به بیماری خاص هستم نه اینکه از هر نظر به ما کمک نمی کنند، بلکه همیشه علیه ما دست به اقداماتی می زنند که با هیچ یک از استاندارد های انسانی همخوانی ندارد و حتی به ما اجازه ملاقات با پدر زندانیم را هم نمی دهند. من به عنوان یک نو جوان که ۱۶ سال سن دارم وهر ۲۸ روز یک بار باید به بیمارستان محک رفته و مدت ۴ روز در آن بیمارستان جهت شیمی درمانی بستری بشم تا از طرف دکتر های متخصص درمان شوم.
از جامعه جهانی و از کسانی که خود را با شعارهای انسان دوستانه مسلح کردند و هر روز در رسانه ها از حقوق بشر حرف می زنند چند سئوال دارم. یک – آیا شما که سخن از حقوق بشر و حقوق شهروندی می زنید، ان اجحافی که علیه زندانیان سیاسی و کارگری در ایران اتفاع افتاده است را نمی بینید؟ دو- آیا سازمان های جهانی که از بدو تاسیس بنام دفاع از حقوق بشر تشکیل شدند و هر روز در تمام رسانه ها سخن از حقوق انسانی و حقوق شهروندی می زنند، نمی بینند که زندانیان سیاسی زندان اوین را چکار کردند؟
سه – آیا ما خانواده زندانی مجرم هستیم که ملاقات ما را با عزیزانمان قطع می کنند و هیچ مرجعی در کشور و جهان وجود ندارد تا به خواست و مطالبات ما شهروندان ایرانی رسیدگی کنند. اگر قرار باشد زندانیان در داخل زندان جرمی مرتکب شده باشند. برابر قانون با آنان برخورد شود. ما که زندانی نیستیم که مثل برده به ما امر و نهی می کنند. چهار- آیا من حق ندارم پدر داشته باشم و مثل تمام بچه ها یی که مریض می شوند و پدر و مادر در بالین آنان است، با خیال آسوده هر ۲۸ روز یک بار شیمی درمانی شوم؟ من یک نو جوان هستم و تمام فکر و ذکرم این است که چطور هزینه رفت و آمد خود از منزل به بیمارستان محک (همان بیمارستانی که به من گفتند شما سرطان خون دارید) را در ماه تهیه کنم و ۴ روز را با گریه های مادرم و داروهایی که به من تزریق می کنند تحمل کنم.
این روزها به جز دردهای شیمی درمانی، باید درد‌های دیگری را هم تحمل کنم و آن هم این است که هر روز رسانه های دنیا اعلام می کنند به بند ۳۵۰ زندان اوین حمله کردند و تعداد زیادی از جمله پدرم زخمی شده و برای ایشان یک پرونده دیگر تشکیل دادند.
من خیلی فکر کردم مخصوصا زمانی که در بیمارستان هستم و باید ۴ روز بستری باشم. در واقع به این نتیجه رسیده ام که تمام سازمان های جهانی و حقوق بشری در دنیا درخدمت سرمایه داری هستند و قلم آنان همیشه در خدمت دولت های سرکوبگر بوده و هست. اگر امروز سازمان جهانی کار مشغول تدارک مجمع عمومی سالیانه خود است تا دولت های سرکوبگر بدون بازخواست پشت تریبون این سازمان قرار بگیرند و سخنرانی کنند. ده ها کارگر به جرم دفاع از هم طبقه های خود در زندان هستند و خانواده آنان حتی توان خریدن نان روزانه خود را ندارند. حال از آن بگذریم که پرونده صد ها کارگر در دادگاه های دولتی در انتظار احکامی هستند که قضات این کشور بدون توجه به قوانین قضایی، کارگران را به احکام ناعادلانه فله ای محکوم می کنند.
تا جایی که من اطلاع دارم ده ها بار فعالان جنبش کارگری، گزارشات مربوط به سرکوب کارگران ایران را هم کتبی و هم شفاهی به گوش مسئولان سازمان جهانی کار رسانده اند. اما با کمال تاسف سازمان جهانی کار تنها به فکر این است که دولت های عضو در سال حق عضویت خود را پرداخت کنند. دیگر برای آن سازمان مهم نیست که دولت های عضو آن سازمان علیه کارگران کشورهای خود چه برخورد های سرکوبگرانه ی با آنان دارند.
سازمان جهانی کار چرا در مورد کارگرانی که به اتهام عضویت در یک تشکل کارگری و یا دفاع از حقوق کارگران به زندان محکوم شده اند ، سکوت کرده است!؟ شاید مسئولان چشم و گوش بسته سازمان جهانی کار در دنیایی زندگی می کنند که هنوز رسانه و اخبار در آن وجود نداشته باشد!!!
ما خانواده بهنام ابراهیم زاده ضمن محکوم کردن حمله به بند ۳۵۰ زندان اوین، خواستار آزادی کلیه زندانیان سیاسی و کارگران زندانی هستیم و رسما اعلام خواهیم کرد که ما خانواده بهنام ابراهیم زاده بعنوان یک شهروند که در ایران زندگی می کنیم علیه مسئولانی که دستور حمله به بند ۳۵۰ زندان اوین را صادر کردند و در این حمله تعداد زیادی از زندانیان از جمله پدر اینجانب که زخمی شده و یا برای انان پرونده تشکیل داد ند اعلام جرم می کنیم و اعلام خواهیم کرد که مسئولیت جان زندانیان سیاسی و کارگری به عهده قوه قضائیه می باشد.

نيما ابراهيم زاده فرزند کارگر زندانی بهنام ابراهیم زاده

یکم خرداد ماه ۱۳۹۳

باز تكثير از كميته دفاع از بهنام ابراهيم زاده

شماره تلفن سخنگوی کمیته دفاع از بهنام ابراهیم زاده آقای محمود صالحی ٠٩٣۵٧٣۵٣۴١٢

k.d.behnam.ebrahimzadeh@gmail.com
komitehbehnam1.blogfa.com

************

با فریاد نه اختیار خود را بدست بگیریم

کارگران، مرگ این عزیزان را به جامعه بشری تسلیت می گویند.
با تمام تاثر عمیق از کشتار کارگران معدن سوما ترکیه در اعماق ۱٦٠٠ متری زمین بدست سرمایه داران سود وثروت . انگار جهان بشریت به خود لرزید و در تمام جهان کارگران و انسانهای شریف با اعتراضات خود با آمدن به خیابانها لرزه به اندام این مفتخوران سرمایه انداختند و همگان با اعتراض به این کشتار، خیابانها را مملو از اعتراض نمودند و دولتمردان را مجبور به کرنش کردند و به جهان نشان دادند که مسببین این جنایات محاکمه شوند و سرمایه داران بدانند عواقب این فاجعه گریبانشان را خواهد گرفت . کارگران و مردم آزادیخواه و برابری طلب ، اگر یک در صدی ها بتوانند این دنیا را نا امن کنند ،از ۱٦٠٠ متر در اعماق زمین وهزاران پا در آسمان ها انسان ها بکشند و برای ما کارگران و مردم هیچگونه امنیتی ایجاد نکنند و برای ما زندگی ای را بسازند که یا باید کار کنیم و دیگر باز گشتی به خانه نداشته باشیم و یا از بیکاری و گرسنگی بمیریم ، تنها راه پایان دادن به این وضییت می باشد .
ما کارگران انتخاب خود را کرده ایم ما در مقابل این رنج ها و کشتار و بیکاری و بی خانمانی ها خواهیم ایستاد و با اعتراضمان به این دنیا پاسخ نه خواهیم داد ...از مرگ ۳٠٠ نفر از کارگران معدن سوما در تر کیه با خبر شدیم با دل وجان گریستیم ومنقلب شدیم . بار دیگر سرمایه داران جان انسان ها را گرفتند به خاطر سود وثروت .
اینان هیچگونه امکانات رفاهی و ایمنی و خدماتی برای کارگران ایجاد نکردند و باعث مرگشان شدند .کارگران و مردم ترکیه مسببین این جنایات را می شناسند . ما به کارگران و به تشکلات کارگری و اتحادیه وسندیکاهای ترکیه تسلیت می گوییم و خواهان اتحاد وهمدلی برای اعتراض سراسری بر علیه این کشتار فجیع می باشیم .سرمایه داران در بدست آوردن سود در تمامی معادن کارخانه ها کارگاه ها خیابان ها و شهر ها مسلخ خانه هایی ساخته اند که مرتبا قربانی می کیرند و سلامتی و وجود انسانی کارگران را گلوله باران می کنند . تا بتوانند سودهای عظیمی بدست اورند .برای آنان انسان مطرح نیست، سود مطرح است .ولی ما کارگران با اتحاد و همدلی وبا تشکل های مستقل خودمان برای یک زندگی انسانی مبارزه می کنیم و به سرمایه داران می گوییم که ما ۹۹ در صد این دنیا هستیم و سازندگان یک دنیایی که شایسته انسانها باشد .

شما وجدان دنیا را آزرده کردید       ما وجدان دنیا را بیدار خواهیم کرد.

حسن محمدی

************

کشتار کارگران معدن در ترکیه

در سراسر دنیا، کارگران معدن در اثر حوادث کار قربانیان بسیاری می دهند. در آخرین حادثه معدن در معدن سوما در ترکیه، بر طبق گزارشات رسمی تا کنون بیش از ۳٠٠ نفر کشته و تعدادی هنوز در دل معدن مفقود مانده‌اند. پیش از این مسولان اعلام کرده بودند که این معدن یکی از ایمن ترین معادن بوده است!؟ و در این راستا دولت ترکیه نیز دو هفته ی قبل از این حادثه طرح بررسی استانداردهای ایمنی در این معدن را رد کرده بود تا به قیمت جان کارگران به سود صاحبان معدن بیافزاید.
بارها و بارها مشخص شده که نظام سرمایه داری مقصر اصلی این حوادث است و جان کارگران برای این نظام سودمحور ارزشی ندارد. این نظام غیر انسانی برای سود بیشتر حاضر است جان هزاران هزار کارگر را به خطر بیاندازد و زندگی آنان را فدای سودآوری سرمایه کند.
اما اعتراض و اعتصاب سراسری اتحادیه‌های کارگری و حمایت تشکل‌های دانشجویی، مردمی و مبارز در ترکیه نشان از آن دارد که کارگران نیز دریافته‌اند تنها راه مقابله با این سودجویی‌ها چیست؟ هر چند پلیس فاشیست ترکیه نیز مانند تمامی نیروهای سرکوبگر دست به سرکوب اعتراض‌کنندگان زده که این خود نشانه‌ی حمایت یک رزیم دیکتاتوری سرمایه‌داری از سودطلبان سرمایه‌دار است.
کانون مدافعان حقوق کارگر ضمن همدردی به خانواده های این کارگران بار دیگر اعلام می دارد که تنها راه موجود برای مقابله با این فجایع، دگرگونی بنیادی این نظام سود‌محور است.

کانون مدافعان حقوق کارگر

۲۶ اردیبهشت ۹۳

************

ابرازهمدردی سندیکای کارگران شرکت واحد با فاجعه دیدگان كارگری كشور تركیه

قتل عام کارگران توسط کارفرماها را محکوم می کنیم

فاجعه هولناك و جانگذار كشته و زخمی شدن كارگران مظلوم معدنچی كشور تركیه موج بزرگی از غم و اندوه را در سراسر جهان و از جمله در كشور ما و به ویژه در میان جامعه كارگری بوجود آورد .
سندیكای كارگران شركت واحد همراه با همدردی و همبستگی با خانواده های داغدار مراتب همدردی خود را به ایشان و جامعه كارگری و دیگر مردم تركیه اعلام می دارد و در این راستا خشم و اعتراضات گسترده مردمی و سازمان های مبارز كارگری علیه مقصران و مسئولان و مقامات دولتی را تائید كرده و حمایت خود رااز این اعتراضات اعلام و سركوب حركات اعتراضی را محكوم می كند.
كشتار وحشتناك كارگران در حوادث كاری در كشور بنگلادش و تركیه و دیگر نقاط جهان نشان می دهد كه صاحبان شركت های بزرگ چند ملیتی فقط و فقط به افزایش سود و سرمایه خود می اندیشند و جان و زندگی كارگران برای انها اهمیتی ندارد،این وضعیت حاصل سركوب و تضعیف برنامه ریزی شده سازمان های كارگری در كشور های مختلف در چند دهه گذشته و غفلت و كم كاری سازمان بین الملی كار و دیگر نهادهای مسئول حقوق بشری می باشد.
متاسفانه در كشور ما نیز این شرایط وخیم وجود دارد و امار بالای مرگ و میر و صدمه دیده گی در محیط های كار و حوادث حین كار، ان را بخوبی نشان می دهد. از انجا كه مسئولیت مستقیم حفظ جان و جلوگیری از صدمات از وظایف مهم و اولیه حاكمیت ها می باشد ، ما ضمن در خواست بركناری و مجازات مسئولان مقصر در حوادث حین كار با اعلام هشدار باش ،از مسئولان دولتی می خواهیم برای جلوگیری از تكرار فجایعی همچون فاجعه كشور تركیه وظایف خود را به دقت انجام دهند ،كم كاری و كوتاهی و سهل نگاری در این باره را كارگران به هیچ وجه نپذیرفته و نمی بخشند و پیشاپیش ان را محكوم می نمایند.

سندیكای كارگران شركت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه

اردیبهشت ۹۳

************

هم طبقه ای هایم در ترکیه؛

خواهران و برادران زحمتکش؛
فاجعه ی تکان دهنده و تاسف بار معدن سوما و جان باختن، مجروح شدن و مفقود شدن صدها نفر از کارگران و هم طبقه ای هایمان، ما را در زندان غمگین و قلب مان را به درد آورد. من این ضایعه غم انگیز را به تمامی کارگران جهان به ویژه به کارگران معدن سوما، خانواده های کارگران جان باخته و سندیکاهای کارگری معدن، انرژی، آب و گاز و سایر نهادهای کارگری ترکیه صمیمانه تسلیت می گویم؛ دولت ترکیه و معدن داران مسئولین مستقیم این فاجعه دلخراش هستند.

تا نظم سرمایه برپاست، جان کارگران در این نظم بی ارزش است.

رضا شهابی

عضو هیئت مدیره و مسئول مالی سندیکای کارگران اتوبوسرانی تهران و حومه

۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۳

زندان اوین - تهران

************

سرمایه داران و دولت ترکیه مسبب کشتار کارگران معدن سوما هستند

تعداد جان باخته گان حادثه مرگ بار چهارشنبه ١٤ مه در معدن ذغال سنگ در منطقه سوما در ترکیه تا کنون به بیش از ٢٨٠ نفر رسیده و ١٠٠ نفر دیگر نیز ناپدید شده اند که به احتمال زیاد جان باخته اند. ابعاد این فاجعه هولناک حتی در کشوری چون ترکیه با آمار بسیار بالای حوادث ناشی کار، کم سابقه است. ترکیه از لحاظ عدم رعایت مقررات ایمنی محیط کار در اروپا رتبه نخست را دارد و طبق گزارش سازمان جهانی کار از این نظر سومین مقام را در جهان دارد. طبق آمارهای رسمی بطور متوسط هر روز سه کارگر در این کشور جان خود را در حوادث ناشی از کار از دست می دهند. در این میان، حوادث مرگ آفرین در معادن ترکیه هر چند مدت در ابعاد متفاوت به وقوع می پیوندد و قربانی می گیرد. در بدترین حادثه از این نوع در سال ١٩٩٢ به دلیل انفجار ناشی از گاز در معدنی نزدیک دریای سیاه ٣٦٣ کارگر جان شان را ازدست دادند. در سال های اخیر با خصوصی کردن معادن، شرایط ایمنی کار بیش از گذشته رو به وخامت گذاشته و سرمایه داران به منظور کسب حداکثر سود، در هزینه ایمن سازی محیط کار صرفه جویی می کنند و عملا معادن را به قربانگاه کارگران تبدیل کرده اند. در نتیجه این اقدام سود جویانه از سال ٢٠٠٢ تا کنون حدود ١۵٠٠ کارگر در حوادث محیط کار کشته شده اند. اوزگور اوزل یکی از نمایندگان پارلمان ترکیه در مورد تکرار حوادث در معادن می گوید: "ما هر سه ماه شاهد مرگ و مجروح شدن کارگران در حوادث معادن هستیم" و اضافه می کند که "ما دیگر از شرکت در مراسم تدفین معدنچیان خسته شده ایم."
به رغم تکرار حوادث کار به ویژه در معادن و قربانی شدن کارگران، دولت ترکیه از اقدام جدی در ایمن سازی محیط کار خود داری کرده است. دولت سرمایه داران ترکیه سه هفته پیش که طرح بازررسی همین معدن سوما مطرح شد با آن مخالفت کرد و مانع از بازرسی ایمنی معدن شد. بعد از وقوع حادثه، نخست وزیر رجب طیب اردوغان که به خوبی از نقش دولت در بروز این فاجعه آگاه بود برای کنترل و آرام کردن اوضاع و سلب مسئولیت از دولت به منطقه سفر کرد. او در سخنرانی خود بی شرمانه تلاش کرد که حادثه هولناک و جنایت کارانه در معدن را امری عادی و طبیعی جلوه دهد. او طی سخنرانی گفت " کار در معدن نمی تواند بدون حادثه باشد." و برای مستند کردن مدعای خویش، حوادث معدن در قرن نوزدهم در انگلستان را مثال آورد و گفت در سال ١٨٦٢ در حادثه معدن در آن کشور ٢٠٤ نفر جان باختند، در سال ١٨٦٦ نیز در حادثه مشابه ٢٠٤ نفر جانشان را از دست دادند و در حادثه دیگر در سال ١٨٩٤حدود ٢٩٠ معدنچی جان خود را از دست دادند. این نخست وزیر مسلمان حکومت سرمایه، البته می توانست به مرگ و میرعمومی ناشی از طاعون و وبا در قرون گذشته نیز برای توجیه فاجعه ای که مسبب اصلی آن صاحبان معدن سوما و دولت ترکیه هستند متوسل شود. اما این یاوه گویی ها تنها به زخم مردم و خانواده های داغ دیده کارگران نمک پاشید و موجی از خشم و نفرت را بر انگیخت. مردم علیه اردوغان شعار دادند و به سوی اتومبیل او سنگ پرتاب کردند. در صحنه ای دیگر اردوغان در فرار از خشم و نفرت مردم مجبور شد به کمک محافظان مسلح خود به یک سوپر مارکت پناه ببرد و در آن مخفی شود. در همان روز حادثه در آنکارا و استانبول نیز مردم دست به تظاهرات زدند و علیه دولت شعار دادند.
در روز پنج شنبه، اتحادیه ها و تشکل های کارگری ترکیه در اعتراض به حادثه معدن سوما و سیاست های دولت ترکیه و به ویژه خوداری دولت از اعمال مقررات ایمنی در محیط ها ی کار، دست به اعتصاب زدند. گزارش شده است که اعتصاب و اعتراضات بعد از حادثه فاجعه بار معدن سوما، سراسر ترکیه را فرا گرفته است.
صاحبان معدن ذغال سنگ سوما که با انگیزه کسب سود بیشتر حداقل امکانات ایمنی کار در معدن سوما را فراهم نکردند و دولت ترکیه که در اقدامی جنایت کارانه در حمایت از این سرمایه داران مانع بررسی و تحقیق از شراط ایمینی در این معدن شد، مسئول این جنایت اند و باید پاسخ گو باشند و به محاکمه کشیده شوند. این حادثه آنگونه که رجب طیب اردوغان ادعا می کند طببیعی و ناشی از ماهیت کار در معادن نبود بلکه به این دلیل اتفاق افتاد که که در نظام سرمایه داری و از نظر سرمایه داران و دولت شان، کسب سود، از جان کارگران مهمتر است.
اتحاد بین المللی ضمن ابراز هم دردی با خانواده های کارگران جان باخته معدن سوما همبستگی خود را با اعتصاب و مبارزات کارگران در ترکیه علیه دولت و سرمایه داران اعلام می دارد و خود را در کنار آنها می داند.

اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران

١۵-٠۵-٢٠١۴

************

در همبستگی با طبقه کارگر ترکیه

انفجار معدن سوما در ترکیه صدها کارگر را به کام مرگ فرستاد. تاکنون بیش از ۲۸۰ جسد از زیر آوار خارج شده است. هنوز روشن نیست چند نفر در زیر آوار مدفون و مفقودند، اما سخن از صدها نفر در میان است.
در پی این حادثه ده‌ها هزار تن از کارگران و زحمتکشان ترکیه در شهرهای مختلف، خشمگین به خیابان‌ها ریخته و اعتراض خود نسبت به شرایط وخیم کار در این معادن قبلا دولتی را که اکنون به سرمایه‌داران خصوصی واگذار شده‌اند، فریاد زدند.
در این موضوع هیچ تردیدی نیست که صاحبان سرمایه و معدن در قبال سودهای هنگفتی که از استثمار کارگران به جیب می‌زنند، حداقل شرایط ایمنی کار در معادن را فراهم نکرده و مسبب اصلی این فاجعه‌اند. در اکتبر سال گذشته، اپوزیسیون خواستار تصویب قانونی برای بهبود شرایط کار در سوما شده بود، اما دو هفته پیش دولت ترکیه آن را رد کرد.
واقعیتی‌ست که حوادث مرگبار معدن که بارها در ترکیه روی داده است، منحصر به این کشور نیست و در کشورهای دیگر نظیر آمریکا، چین، روسیه، ایران، پاکستان، بنگلادش و غیره نیز حوادث مشابه سبب مرگ هزاران کارگر شده است. اشاره وقیحانه اردوغان به این واقعیت تنها بیان‌گر این حقیقت است که ماهیت جنایتکارانه نظام سرمایه‌داری در تمامی نقاط جهان به یکسان ضد کارگری و ضد انسانی است.
اعتراضات و مبارزات کارگران و زحمتکشان در سراسر جهان چنان که این روزها شهرهای آنکارا، استانبول، ازمیر، آنتالیا و… را فراگرفته، بایستی نابودی سیستم سرمایه را هدف اصلی خود قرار دهد.
ما ضمن ابراز همدردی با بازماندگان و خانواده‌های کارگران معدن سوما، همبستگی مبارزاتی – طبقاتی خود را با اعتراضات کارگری بر علیه دولت سرمایه‌داری - اسلامی ترکیه اعلام می‌داریم.

زنده باد همبستگی بین‌المللی کارگران نابود باد نظام سرمایه‌داری - برقرار باد سوسیالیسم

کمیته خارج کشور سازمان فداییان (اقلیت)

۱۶ مه ۲۰۱۴ (۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۳)

************

مسئول قتل کارگران در ترکیه و همه نقاط جهان، سرمایه داران و حکومت های سرمایه داری هستند!

ضمن همدردی با خانواده‌ های کارگرانی که در انفجار معدن در شهر سوما - ترکیه جان باخته اند، باید گفت تا روزی که که سیستم سرمایه داری و حکومت های سرمایه داری به شکل کنونی در قدرت هستند، نمی توان چندان امیدی به کاستن درد و رنج کارگران و خطرات جانی در محیط های کار داشت.

بعد از ظهر روز سه ‌شنبه ١٣ مه ٢٠١٤ - ٢٣ اردیبهشت ١٣٩٣، انفجار معدن زغال سنگ در شهر سوما در غرب ترکیه جان بیش از ٢٨٤ کارگر را گرفت. به دلیل این که صدها کارگر نیز در زیر زمین و تونل های این معدن گرفتار شده اند هر لحظه به آمار کارگران جان باخته افزوده می شود. این انفجار، در عمق ١٦٠٠ متری زمین رخ داد و ۵٠٠ معدنچی به دلیل قطع برق در عمق این معدن با مشکل کمبود اکسیژن و مسمومیت احتمالی با گاز مونواکسید کربن روبرو هستند.
تانر ییلدیز، وزیر انرژی ترکیه می ‌گوید که در زمان حادثه ۷۸۷ نفر در این معدن کار می‌ کردند که تاکنون ۳۶۳ نفر از آن‌ ها نجات یافته‌ اند.
به گفته او، ۸۰ معدنچی نیز در این حادثه زخمی شده‌ اند که وضعیت ۴ نفر از آن‌ ها وخیم است. به نظر می ‌رسد هم چنان در حدود ۲۰۰ کارگر دیگر در عمق ۲ هزار متری معدن گرفتار هستند.
وزیر انرژی ترکیه، هم چنین دلیل مرگ اکثر قربانیان را مسمومیت بر اثر تنفس گاز منوکسید کربن اعلام کرد.
گفته می شود دولت از ترس گسترش اعتراضات مردمی، رقم واقعی کارگران جان باخته را اعلام نمی کند. خواهر یک معدنچی گفت: «من منتظر برادرم هستم. بیشتر از سی ساعت هست که هیچ اطلاعی به ما نداده اند. آیا این انسانیت است؟ ساعت هاست که منتظر هستیم؛ زنده یا مرده، او باید بیرون آورده شده بود.»
به گفته یکی از اتحادیه های کارگران معدن، مقامات ترکیه از بیم گسترش اعتراضات، آمار صحیح این فاجعه را اعلام نکرده اند و هنوز بیش از سیصد معدنچی ناپدید هستند. در طی ٧٠ سال گذشته، بیش از سه هزار کارگر معدن در ترکیه در حوادث مختلف جان خود را از دست داده‌ اند. بدترین فاجعه معدن در تاریخ کشور ترکیه در سال ١٩٩٢ رخ داده است.
ادامه مطلب ....

بهرام رحمانی

جمعه بیست و ششم اردیبهشت ١٩٩۳ - شانزدهم مه ٢٠١٤

************

مرگ صدها کارگر در انفجار معدن « سوما» در ترکیه

ماشین سودسازی سرمایه، ثانیه به ثانیاً جان آدمیزاد درو می کند. خون کارگر می نوشد، هستی کارگر را در تنور پخت سود خاکستر می سازد. سرمایه مخلوق کارگر و محصول کار اوست، کار پرداخت نشده اوست، شیرابه تاراج رفته جان اوست، سرمایه با کار کارگر هست می شود و برای بقای هستی خود، برای بالیدن و کوه شدن و کوهستان شدن خود، برای پر کردن دنیا از خود، برای تسخیر همه عالم، هستی کارگران کل دنیا را هر چه ژرف تر، هر چه سهمگین تر و هر چه فاجعه بارتر می فرساید، توده های کارگر را نیستی می بخشد تا وجود خود را عظیم تر، نیرومندتر، مخوف تر، غول آساتر و اختاپوسی تر سازد. این قانون هستی سرمایه است که برای هر چه بالیدن خود باید هر چه جنایتکارانه تر کارگر را مستهلک سازد، برای هر چه قدرتمندتر شدن خود، کارگر را ضعیف تر و فرسوده تر گرداند، برای گسترش هر چه افزون تر دامنه حکمرانی و اقتدار خود، ابراز حیات کارگران را هر چه صعب تر و ناممکن تر کند.
سرمایه در همین راستا به همه چیز کارگر، به تمامی زوایای هستی او، به هست بودنش می تازد، بهای نیروی کارش را هر چه هولناک تر می کاهد، معیشت و رفاه اجتماعی او را می فرساید، بهداشت و آموزش و سلامتی او را گلوله باران می کند، شرائط کارش را مرگبارتر می سازد. سرمایه همه این کارها را می کند تا رودهای سودش را پرخروش تر و جثه غول آسای خود را عظیم تر و بختک وارتر گرداند. سرمایه در همین راستا مدام جان توده های کارگر را می گیرد، در همه جا، در کارخانه و لای چرخ ماشین، در دریا و به گاه غرق شدن کشتی اسیر سانحه، در خودرو و وقت رانندگی درون بیابان ها و خیابان های فاقد ایمنی، در زلزله ها و کومه های محکوم به ویرانی، در کشتزارها و زمان بروز حوادث کاری، در سقوط هواپیماهای نامطمئن، در حمله بیماریها و محرومیت از وسائل پیشگیری یا درمان، در ورطه گرسنگی و نداشتن سرپناه و آب و پوشاک، در زندگی بدون امکانات بهداشتی و دارو و دکتر و در هر رابطه و شرائط و حالت دیگر، در همه جا عزرائیل انسانهاست.
معادن نیز از جمله قتلگاههای همه جا گستر و همیشه مفتوح سرمایه است. در اینجا نیز سرمایه مدام توده های کارگر را طعمه مرگ می سازد. معدن ها در زمره مراکز کار با بدترین و مرگزاترین شرائط هستند. سرمایه داران همه جای دنیا، به ویژه کشورهای فاقد جنبش کارگری نیرومند حاضر به پرداخت هزینه لازم برای امنیت جان کارگران، مخصوصاً توده کارگر شاغل در معدن ها نیستند. آن ها اگر بخواهند این هزینه را تقبل کنند باید درهم و دیناری از کوه عظیم سود خویش بکاهند. کاری که سرمایه داران حاضر به قبول و انجامش نیستند. از منظر آنها حریم سودهاست که باید پاسداری گردد. جان کارگر واجد هیچ ارزشی نیست و در یک چشم به هم زدن می تواند با جان های بیشمار دیگر جبران شود. منطق سرمایه این است و با همین منطق هر روز جان صدها کارگر را می گیرد.
صدها کارگر معدن « سوما» در غرب ترکیه، نیز مطابق همین قانون نهادین و سرشتی سرمایه حکم اعدام گرفتند و تسلیم جوخه مرگ شدند. بر اساس گزارش ها تا صبح امروز ٢٠١ جسد سوخته را از دل این معدن بیرون کشیده اند. شمار کشتگان به طور قطع بسیار بیشتر از اینهاست. صدها کارگر هنوز در عمق خاک اسیرند.حتی منابع بیشرم دولتی تصریح کرده اند که از ٧٨٧ کارگر درون معدن، سوای سوختگان و مردگان تنها ١٦٢ کارگر موفق به خروج شده اند. از این تعداد نیز خیلی ها به شدت مصدوم و در خطر مرگ قرار دارند.
٢٢ سال پیش نیز در همین شهر بیش از ٢۵٠ کارگر معدن در عید خون فزونی سود سرمایه ها، قربانی گردیدند. دولت بورژوازی، محافل قدرت سرمایه و نهادهای نظم سرمایه داری، موسوم به کارگری!! بسیار ساده، بدون تکان هیچ آبی در دل یا داشتن هیچ چروکی بر جبین زحمت کشیده اند و اعلام داشته اند که علت بروز حادثه اتصال سیم های برق و آتش سوزی بوده است. ظاهراً همین اندازه توضیح برای از دست رفتن جان چند صد کارگر، زخمی و مصدوم و معلول شدن چند صد کارگر دیگر، گرسنه شدن هزاران بازمانده آنها کافی است!! معلوم نیست چرا خانه هیچ سرمایه داری، کاخ ریاست جمهوری هیچ کشوری، پارلمان بورژوازی، هیچ جامعه ای، بیت رهبری هیچ قداره بند جنایکار سرمایه، مراکز پلیسی و نظامی هیچ نقطه ای و در یک کلام کاخ مالکیت و قدرت و سود و شکوه و جلال سرمایه در هیچ کجا اسیر این نوع اتصال کابل های برق و آتش سوزی ها نمی گردد.
یک نکته در این میان مهم و بسیار مهم تر از مهم است. سرمایه داری این است و جز این نمی تواند باشد. سرمایه، طبقه سرمایه دار و دولت سرمایه داری، نهادهای نظم سرمایه موسوم به کارگری قرار نیست به فکر جان کارگر و جلوگیری از مرگ وی یا مظطرب گرسنگی و بی سرپناهی فرزندان او باشد. اگر بناست میلیاردها برده مزدی جهان از این وضع، از مرگ ناشی از گرسنگی، بی بهداشتی، بی درمانی، بی آبی، بی سرپناهی، مرگ ناشی از جنگهای جهانی و محلی، مرگ مولود بی خانمانی و هولوکاست ها و بالاخره مرگ حاصل ریزش معدن ها و تصادفات جاده ها و سوانح محیط کار نجات یابند باید دست به کار نابودی سرمایه داری گردند. هیچ راه دیگری نیست.

فعالین جنبش لغو کار مزدی - مه ٢٠١۴

************

بیانیه کارگران ایران برای ابراز هم دردی با کارگران ترکیه!!!

بازهم کارفرمایان کارگران را قتل عام کردند.
کارگران و مردم آزادیخواه ترکیه، وقتی خبر کشته شدن معدنچیان سوما در استان مانیسا را بر اثر انفجار معدن سوما در تاریخ ٢٠١۴/۵/١٣ شنیدیم با دل و جان منقلب شده، گریستیم ، یکبار دیگر سرمایه داران جان صدها کارگر ( تا کنون ٣٠٠ نفر) را گرفتند.
در دنیای سرمایه داری، جان انسانها را به پول و سود تبدیل می کنند، هر روز آزادی انسانها را بیشتر سلب می کنند و هر روز خدمات عمومی و خدمات ایمنی را بیشتر حذف کرده به سود و ثروت کارفرمایان می افزایند، کارفرمایان تحت تسلط حکومت های سرمایه داری خود با چنان شتابی بدنبال کسب فوق سود هستند که استثمار انسان از انسان را به اوج خود رسانده اند، کار فرمایان تحت حمایت دولتهای خود برای افزایش سود سرمایه هر روز از وسائل ، ابزار ها ، خدمات و کنترل و بررسی استاندارد های ایمنی محل کار کسر می کنند ، از جمله (دولت ترکیه در تاریخ ٣٠ آپریل ٢٠١۴ برای صرفه جویی در هزینه کارفرمایان طرح کنترل و بررسی استاندارد های ایمنی در معدن سوما را رد کرده است یعنی ١۴ روز قبل، در حالی که اگر طرح فوق اجرایی می شد بدون شک امروز کارگران معدن سوما زنده بودند، این دلیل ثابت می کند که دولت ترکیه و کار فرمای شرکت سوما هولدینگز مرتکب جنایت آگاهانه شده اند، لازم است بدانیم ترکیه از لحاظ ناامنی محل کار که باعث کشته شدن کارگران می شود در اروپا مقام اول و در کل دنیا مقام سوم را دارد.)
در اقصا نقاط دنیا جهت افزایش سود سرمایه از طریق حذف کنترل استادارد ها و حذف ابزار ها و وسائل ایمنی، کارگران گروه ، گروه کشته می شوند و کارفرمایان با استفاده از وسائل و ابزار های تبلیغاتی خود کشته شدن کارگران را حوادث کار اعلام می کنند، طی سال گذشته چندین کارگاه خیاطی در کشور های مانند مالزی، اندونزی ، پاکستان ، بنگلادش و ... بر اثر کمبود وسائل ایمنی و استاندارد نبودن، دچار آتش سوزی شده اند، یا به خاطر فرسوده بودن بنا ها فرو ریخته اند یا به دلیل عدم ایمن سازی، معادن زیادی در چین ، هند ، ... و اکنون در ترکیه فروریخته یا دچار انفجار شدند، در پی چنین جنایات آگاهانه کارفرمایان و دولتشان، صد ها و هزاران کارگر جان خود را از دست داده اند. خانواده کارگران کشته شده ضمن تحمل درد و رنج عزیز از دست داده، باید تحت فشار های اقتصادی و روحی و روانی نیز خورد و خمیر شوند ، در مقابل این همه مصائب سرمایه داران و کارفرمایان تحت حمایت حکومت های خود هر روز به ثروت خود می افزایند.
ما بعنوان بخشی از کارگران ایران متشکل در سندیکای کارگران نقاش استان البرز، کمیته پیگیری ایجاد تشکل های کارگری ، کمیته دفاع از کارگران زندانی مهاباد، جمعی از کارگران و فعالین کارگری سنندج به همراه تعدادی از کارگران زندانی و زندانیان سیاسی در ایران با دلی پر خون و چشمان گریان کشته شدن کارگران معدن سوما در ترکیه را نه حاصل حوادث کار بلکه آن را جنایت کارفرمایان و دولتشان علیه کارگران قلمداد می کنیم ، ضمن ابراز همدردی با خانواده کارگران قتل عام شده و طبقه کارگر ترکیه، از تمامی تشکل های کارگری ، سازمانها و فعالین انقلابی و مردم آزادیخواه می خواهیم کارفرمایان و نهاد های دولتی که برای کسب سود بیشتر وسائل ایمنی را کم می کنند و در خصوص کشته شدن کارگران در معدن سوما کار فرمای شرکت سوما و مسئولین دولت ترکیه را برای محاکمه بعنوان عاملین و آمرین جنایت علیه بشریت به دادگاه بکشانند. و از تمامی کارگران و تشکل های کارگری در جهت پایان دادن به کشته شدن کارگران بطور متحدانه و هماهنگ حوادث کار را بعنوان جنایت علیه کارگران در محل کار دانسته و در جهت پایان دادن به آن مبارزه کنند. فراموش نکنیم اگر متحدانه و گسترده علیه جنایات در محل کار فعالیت نکنیم، کار فرمایان برای افزایش سود سرمایه با کمتر و کمتر کردن ایمنی کار کارگران بیشتری را به قتل خواهند رساند.

سندیکای کارگران نقاش استان البرز
کمیته پیگیری ایجاد تشکل های کارگری
جمعی از کارگران و فعالین کارگری سنندج
کمیته دفاع از کارگران زندانی مهاباد
تعدادی از زندانیان کارگری و سیاسی سالن ١٢ گوهر دشت و زندان تبریز به اسامی:
شاهرخ زمانی، صالح کهندل، ناصح یوسفی، پیروز منصوری، افشین حیرتیان، حشمت اله طبر زدی، حمید روحانی، محمد جراحی، خالد حردانی
٢٠١۴/٠۵/١۴
گروهها و تشکل های و افراد حمایت کننده از این بیانیه:
کمیته حمایت از شاهرخ زمانی

************

جان کارگران، بهای سود سرمایه

باردیگر سازوکاروشرایط مناسبات مزدی برای سودآوری وانباشت سرمایه ، فاجعه آفرید. روزچهارشنبه ٢۴ اردیبهشت (۱۴ می) انفجار وآتش سوزی درعمق حدود٢ کیلومتری درمعدن شهر سوما در استان مانیسا در ترکیه جان کارگران بسیاری راگرفت. اگر چه تاکنون خبرگزاریها ، اخباری مبنی بر بیش از ٢۵٠ قربانی و درمجموع بیش از ۴٠٠ کشته وزخمی ومفقودالاثر اعلام کرده اند. اما در تعداد واقعی قربانیان هنوز ابهامات وجود دارد. خانواده ها ومردم این شهر در بهت وحیرت و با اضطراب ونگرانی بسیار درمحل حادثه تجمع کرده و منتظر اخباری از عزیزانشان هستند. ازطرفی مردم خشمگین با پلیس درگیر شدند. عامل فنی این حادثه ، انفجار یکدستگاه برقی در عمق١٦٠٠ متری زیر زمین ، قطع برق وآتش سوزی اعلام شده که همچنان ادامه دارد! این معدن که متعلق به بخش خصوصی است شرایط ایمن واستانداردهای موجود کار درمعادن مشابه در کشورهای پیشرفته را نداشته است. علیرغم اینکه حوادث قربانی شدن کارگران معدن در ترکیه حداقل دوبار در سالهای ٢٠١٠ و١٩٩٢ در این کشور اتفاق افتاده است، اما از آنجاکه هزینه تامین شرایط ایمن مطابق با استانداردهای کنونی سرمایه داری نیز برای سرمایه داران ترکیه ، متضمن کاهش اندک سودشان میشود، از تامین وتضمین حداقل شرایط استاندارد سرباز زده ومانند رویکرداصلی دیگرسرمایه داران جهان بویژه در این قبیل کشورها با پائین نگهداشتن مزد و شرایط نا ایمن کار، وبا سودمحوری در تمام تصمیم گیریها، ضریب اینگونه فاجعه های انسانی را بالا میبرند. اتحادیه آزادکارگران ایران با تاسف وتاثربسیار، ضمن ابرازهمدردی عمیق با خانواده های قربانیان این حادثه مرگبار و عرض تسلیت به طبقه کارگر جهان، مناسبات سرمایه داری و حرص پایان ناپذیرسودآوری وانباشت حاصل ازدسترنج کارگران را در این مناسبات، عامل اصلی این فاجعه وحوادثی میداند که همه روزه در اقصی نقاط دنیا از طبقه کارگر قربانی میگیرد. اتحادیه آزادکارگران ایران استفاده همه جانبه وگسترده از همه امکانات را برای نجات جان بقیه کارگران گرفتارشده در معدن بفوریت خواستار است. مداوای مناسب زخمی شدگان ، جبران خسارت وپرداخت غرامت به بازماندگان این حادثه مرگبار، ابتدائی ترین مطالبه کارگران است.

اتحادیه آزاد کارگران ایران

************

اعتصاب و تظاهرات کارگری در ترکیه پس از فاجعه سوما

یک روز بعد از قتل عام فجبع کارگران معدن ذغال سنگ سوما بر اثر آتش سوزی و انفجار، شهرهای استانبول و آنکارا صحنه تظاهرات ضد دولتی بود. اعتراض هایی که با گاز اشک آور و اتومبیل های آب پاش پلیس مواجه شد.
در شهر سوما معترضان علیه اردوغان نخست وزیر که به آن شهر آمده بود شعار داده و به سوی خودروی او سنگ پرتاب کردند و خواستار استعفای اش شدند. هم زمان اتحادیه سندیکاهای انقلابی ترکیه امروز پنج شنبه را اعتصاب عمومی اعلام کرد و روز گذشته خانم چرقز اوغلو رئیس این اتحادیه از دیگر شهروندان خواسته بود که با این اعتراض کارگری همراهی کرده و تظاهرات کنند.
این در حالی است که تاکنون شمار جان باخته گان در انفجار سوما به ٢٨٢ تن رسید و گمان می رود که حدود ١٢٠ نفر هم چنان در زیر آوار باشند. از سوی دیگر اردوغان نخست وزیر حاکمیت سرمایه داری ترکیه در صحبت های اش با مقایسه انفجارهای معادن در دیگر کشورها گفته که چنین انفجارهایی همیشه اتفاق می افتد. علاوه بر این از او نقل شده که پس از کشته شدن ٣٠ کارگر در یک معدن در سال ٢٠١٠ گفته که " متاسفانه تقدیر این حرفه همین است! ".
اما پاسخ این جنایت ضد بشری و بی مسئولیتی صاحبان سرمایه در سوما را کارگران و مردم ترکیه با اعتصاب و اعتراض های خیابانی خواهند داد و کمترین خواست آنها استعفای دولت و مجازات عاملین این کشتار است. بدون شک طبقه کارگر ترکیه با اتکا به نیروی خود و تشکل های طبقاتی اش و تجربه مبارزاتی گذشته، می تواند در برابر فجایع سرمایه داری حاکم بر این کشور و به پیش بردن خواسته های اش بایستد. کارگران طبقه ای جهانی هستند و رنج و مصائب و مبارزه آنها برای رسیدن به زندگی شرافتمند و انسانی و داشتن جامعه ای عاری از تبعیض و نابرابری هم جهانی است. ما ضمن حمایت از اعتراض های کارگری در ترکیه، بار دیگر همبستگی خود را با طبقه کارگر این کشور اعلام می کنیم.

کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری - ٢۵ اردیبهشت ١٣٩٣/ ١۴ می ٢٠١۴

************

کشتار بیش از ٢٠٠ معدنچی در ترکیه

بر اساس خبرهایی که بامداد امروز به سراسر جهان مخابره شد بعد از ظهر روز گذشته، انفجار یک معدن ذغال سنگ در شهر " سما " در استان مانیسا در غرب ترکیه باعث مرگ بیش از ٢٠٠ نفر از کارگران معدنچی شده است.
انفجار در عمق ١٦٠٠ متری زمین اتفاق افتاده و علت مرگ بسیاری از آنها مسمومیت با گاز منواکسید کربن اعلام شده است. این در حالی است که تعداد بی شمار دیگری محبوس شده اند و این احتمال وجود دارد که کشته شده گان افزایش پیدا کند. گزارش های خبری تعداد معدن چیان شاغل به کار در این معدن را ٧٨٧ نفر اعلام کرده اند.
رئیس پیشین اتحادیه معدن چیان ترکیه این حادثه را " بدترین قتل در محل کار " نامیده است. اگر چه این نخستین سانحه از این دست در معادن ترکیه نیست، اما شدت و ابعاد تلفات انسانی آن، در نوع خود یک فاجعه محسوب می شود. در سال ١٩٩٢ نیز حدود ٢٧٠ نفر کارگر معدنچی در پی انفجار گاز جان باختند. در ٧٠ سال گذشته بیش از ٣ هزار کارگر معدن در ترکیه بر اثر حوادث و سوانح مختلف، جان خود را از دست داده اند .

زنان و مردان کارگر معدنچی ترکیه! هم طبقه ای ها!
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری که جمعی از کارگران و فعالین کارگری ایران در آن متشکل شده اند، همدردی خود را با خانواده های جان باخته گان، کارگران و اتحادیه ها و دیگر تشکل های کارگری ترکیه اعلام می دارد. ما به عنوان بخشی از طبقه کارگر ایران که بارها شاهد خبر مرگ کارگران معدنچی در کشور خود و کشورهائی مانند چین، افریقای جنوبی، افغانستان و دیگر نقاط جهان بوده ایم، چنین فاجعه هایی را نشانه ای از بربریت سرمایه داری معاصر می دانیم. بدون تردید راه جلوگیری از فجایعی مانند کشتار کارگران معدنچی در شهر سما، اتحاد و تشکل یابی کارگران حول مطالبات طبقاتی از جمله ایمنی در محیط کار و داشتن زندگی شایسته انسان امروزی است. همبستگی بین المللی کارگری و حمایت همه جانبه کارگران همه کشورها از دیگر کارگران در سراسر جهان، گامی موثر و تعیین کننده برای مقابله با توحش سرمایه داری است.

کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری - ٢۴ اردیبهشت ١٣٩٣/ ١۴ می ٢٠١۴