) تقدیم به خالد حسینی، یدالله صمدی و تمامی مردم شریف کرد و غیر کردی که در روز جهانی حمایت از مقاومت کوبانی، با حضور خود در تجمع این روز، این مقاومت را گرامی داشتند (
نزدیک به دو ماه است که مردم کوبانی، زنان و مردان این شهر، برای دفاع از هستی و موجودیت خویش، با ایادی و دست پروردگانی که از سوی دولت ها و نهادهای سرمایه داری جهانی و شیوخ منطقه، بسیج و سازمان دهی شده و نام "دولت اسلامی عراق و شام" (داعش) بر خود نهاده اند، می جنگند و حماسه می آفرینند. جانیان هار و تاریک اندیش "دولت اسلامی"، که با استفاده از سلاح ها و تجهیزات ارسالی اربابان سرمایه و امکانات و کمک های مالی و تسلیحاتی حاکمان مرتجع منطقه، تنها در عرض چند روز ارتش مجهز مالکی در موصل را شکست داده، تار و مار کرده بودند، در مقابل عزم و اراده مردمی متحد و همبسته که با اتکا به نیرو و اراده ی مستقیم خویش و حداقل امکانات و تجهیزات مبارزه و پایداری می کنند کاری از پیش نبرده و - لااقل تا به امروز - از پیش روی و تصرف آن شهر بازمانده اند. زن و مرد کوبانی با همه ی محدودیت ها و نارسایی هایی که از نظر امکانات و تجهیزات دامن گیر آن ها است در مقابل تبهکاران متحجّر و آدم کش "داعش" می رزمند و جانفشانی می کنند.
دو سوی این نبرد اما یکسان نیستند. در یک سوی آن نیروهایی مرتجع و وحشی، مجهز به امکانات و سلاح های سنگین و مدرن قرار گرفته اند که برای مرعوب کردن طرف مقابل و پیروزی در نبرد، به راحتی آب خوردن آدم می کشند و اعدام می کنند و جنایت می آفرینند و سر می برند و تجاوز می کنند و ... و در سوی دیگرش مردمانی با حداقل امکانات و تجهیزات ــ و البته اراده ای جمعی و متحد ــ که کوچه به کوچه و سنگر به سنگر، با آنان، این پرورش یافتگان دولت های امپریالیستی و منطقه ای می جنگند و مقاومت ِ مثال زدنی و شکوهمندی را از خود به نمایش می گذارند. مردمانی دلاور و جان برکف که از پیر و جوان و زن و مرد آن با سلاح های سبک و البته همه ی توان و بضاعت خویش، در مقابل آدم کشان خبیثی که به توپخانه و تانک و موشک و . . . مجهزند ایستادگی می کنند و در برخی از مناطق و محلات حتی آنان را وادار به عقب نشینی و هزیمت می نمایند. در کوبانی، امروز هر آن کس که توان برگرفتن سلاح دارد با داعشیان مزدور، به مثابه نماد جهل و جنایت وعقب ماندگی و توحش می جنگد و از زندگی و حرمت خویش در مقابله با تبهکاری و جنایت پیشگی مشتی متجاوز و تروریست دفاع می کند. نبرد در کوبانی در واقع مبارزه برای بود و بقای مردمی است که به خاطر هستی و آزادی خویش می جنگند و از مناسباتی دموکراتیک و پیشرو، در این منطقه بحران زده و متلاطم (خاور میانه) حفاظت و پاسداری می کنند. زن و مرد کوبانی، امروز به سمبل مقاومت و ایستادگی دربرابر منادیان واپس گرائی و بربریت تبدیل شده و از این طریق برگ زرین دیگری را در تاریخ مبارزات مردمی این مناطق، علیه بقایای جور و ستم و تاریک اندیشی و تحجر و زن ستیزی به ثبت می رسانند. مردم کوبانی امروز مستحق پشتیبانی و حمایت اند. زنده باد مبارزه دلاورانه مردم کوبانی، علیه جانوران و جانیان بسیج شده از جانب سرمایه جهانی و ارتجاع منطقه!
کوبانی، شهر کوچکی است واقع در استان حلب، در شمال سوریه و در دو کیلو متری مرز جنوبی ترکیه. این شهر از حدود دو سال پیش، با توجه به جنگ داخلی در سوریه و خلاء قدرت دولتی، به همراه دو شهر کرد نشین دیگر به نام های "جزیره" و "عفرین"، به صورت فدراسیونی از کانتون هایی خودگردان (سازمان ها و رهبران کرد، به اقتباس از استان های سوئیس، نام این شهرها را با این قصد که نشان دهند می خواهند کشوری با اوصاف و ویژگی های کشورسوئیس در منطقه ایجاد کنند، "کانتون" گذاشته اند) اداره می شود.
مناطق اطراف این سه شهر در خاک سوریه، از مدت ها پیش در تصرف اوباش "دولت اسلامی" بوده و این مرتجعین همواره در تلاش بوده اند که در ادامه پیشروی های خود در خاک سوریه، کنترل این شهرها را که به صورت هلالی، از استان حلب در شمال سوریه شروع شده و با گذر از رقهّ و دیرالزور در سوریه تا استان های نینوا، انبار و صلاح الدین در عراق امتداد پیدا می کند، تحت عنوان "کشور شش ولایتی" و شعار "دولت اسلامی عراق و شام" به دست گیرند. تبهکاران "دولت اسلامی" در راستای به مرحله اجرا درآوردن این قصد، از همان ایام، این شهرها را مورد محاصره اقتصادی و نظامی قرار داده و بالاخره در موقعیتی مناسب (حدود دو ماه پیش) به شهر کوبانی حمله ور شدند و از هر سو آن را ــ که در میان دو کانتون دیگر قرار گرفته است ــ با سلاح های سنگین و توپخانه مورد تهاجم قرار دادند. اما بر خلاف انتظار با مقاومت جدی و قهرمانانه مردم مواجه شده و لااقل تا به این جای کار از تصرف آن بازمانده اند.
کوبانی، به عنوان یکی از کانتون های سه گانه کردستان سوریه (روژآوا) در کنار عفرین و جزیره، از وضعیت سیاسی و اجتماعی و فرهنگی و جنسیتی نسبتاً خوب و مناسبی برخوردار است. زنان کوبانی از بسیاری جهات با مردان برابر بوده و در اداره تمامی امور این کانتون ها، از قوه مقننه گرفته تا قوای قضائیه و مجریه حضور دارند. این زنان از جمله در مبارزه و مقاومت علیه تبهکاران "دولت اسلامی" نقش ارزنده و چشم گیری بازی کرده و به سهم خود در رهبری و هدایت بسیاری از نهادها و جریان های سیاسی و اجتماعی و نظامی این کانتون ها نقش فعالی را بازی می کنند. زنان کوبانی برای رهایی و آزادی و حفظ حرمت و کرامت انسانی مبارزه می کنند و در این راه گاه حتی آگاهانه به استقبال مرگ می روند. آنان تصویری دیگر از زن را در جهان مصرف زده، متلّون و وارونه ی کنونی در مقابل چشم های جهانیان ترسیم کرده و به نمایش گذاشته اند. نقش برجسته زنان در مقاومت مسلحانه کوبانی، امروز زینت بخش صفحات، اخبار و و گزارشات بسیاری از رسانه ها و وسایل ارتباط جمعی در سرتاسر دنیاست.
ایستادگی و مبارزه سرافرازانه زنان و مردان کوبانی در جنگ علیه اوباش "دولت اسلامی"، در کنار درس آموزی های آن در ارتباط با ایستادگی و مقاومت مردمی متحد و یکپارچه، البته این مزیت را نیز داشت که یک بار دیگر مُشت دولت های سرمایه داری و در رأس آن دولت آمریکا را در به اصطلاح "ضدیت با تروریسم" و "گروه ها و دستجات مسلح تروریستی" و متقابلاً حمایت از "حقوق بشر" و "دمکراسی" و مقولات و مفاهیمی از این دست ــ اگر چه از نوع امریکایی و فریبکارانه آن ــ باز کرد و دم خروس آن را بر ملا نمود. مقاومت شکوهمند و دلاورانه ی مردم کوبانی، در مقابل مشتی اوباش متحجّر و واپس گرا، که به امکانات، سلاح ها و تجهیزات اهدایی سرمایه جهانی و ایادی منطقه ای آن مجهزند، و مقابلاً اقدامات فریب کارانه دولت های سرمایه داری غربی و دولت آمریکا، مثلاً در دفاع از مردم کوبانی؟!!! یک بار دیگر ــ و این بار دراین گوشه از جهان ــ نمایان ساخت که در واقع درجه ی دماسنج همه ی تب و تاب ها و شدت و ضعف های تصمیم گیری ها و اقدامات ِ دولت های سرمایه داری ِ مدعی دفاع از "دموکراسی" و "حقوق بشر" و ... را فقط و فقط جایگاه و موقعیت سرمایه در ابعادی جهانی و میزان سود و ثروتی که در این گیر و دار نصیب صاحبان کارتل ها و تراست های عظیم سرمایه داری و دولت های تابعه ی آن ها می شود، تعیین می نماید و لاغیر. تجربه نبرد کوبانی نشان داد که دولت های سرمایه داری و در صدر آن دولت امپریالیستی آمریکا، علی رغم تمامی قیل و قال ها و تبلیغات شبانه روزی شان علیه دستجات و گروه های مسلح تروریستی و به طور مشخص تبهکاران "دولت اسلامی"، در اساس، بدشان هم نمی آید که این قبیل آدم کشان و دارو دسته ها، با اسامی و عناوین مختلفی همچون "داعش"، "جبهة النصرة"، "احرار الشام"، جیش السلام"، "جیش المجاهدین، " و ... در این کشورها و مناطق باقی بمانند تا ضمن به آشوب کشاندن منطقه و کشتار بیرحمانه ی انسان های بی گناه و غارت و چپاول اموال آنان و به اسارت گرفتن زنان و دختران و تجاوز به آنان و از این طریق، ایجاد رعب و وحشت و ناامنی و نفرت و انزجار درمیان توده های مردم، زمینه های حضور منحوس و ضد مردمی آن ها را تحت عناوین "دخالت های انسان دوستانه" و دفاع از "دمکراسی" و "حقوق بشر" فراهم نموده به آن اعتبار و مشروعیت بخشند. لذا بدون علت نیست که دولت های سرمایه داری و به طور مشخص دولت آمریکا و رهبران آن، در این رابطه، تا می توانند روی قدرت و توانایی های این جانیان، بزرگ نمایی می کنند و آن ها را همچون هیولاهایی رام نشدنی جلوه می دند، تا بتوانند در هیئت فرشته نجات بشریت و مردم مظلوم و ستمدیده منطقه، دخالت های ویرانگر و جنایت کارانه ی خود را توجیه نموده، بر روی آن پرده ی ساتری بیفکنند. بگذریم از این که صرف وجود بلوا و آشوب و گسترش ناامنی و جنگ در منطقه، توسط این قبیل گروه های مسلح و جانی، می تواند به سهم خود، توجیه و بهانه ای باشد برای دخالت های هرچه بیش تر سرمایه ی جهانی و به ویژه امپریالیسم آمریکا، در منطقه و فروش انواع و اقسام سلاح و تجهیزات از دور خارج شده و انباشته شده در زرّادخانه های این کشورها. بی جهت نیست که قدر قدرتی چون امپریالیسم آمریکا، آن هم در مقام رهبریِ "ائتلافی بین المللی" با شرکت نزدیک به ۵٠ کشور جهان، خود را ناتوان از مقابله با مشتی جانی و تروریست می نمایاند و رئیس جمهور آن ــ اوباما ــ در تازه ترین سخنانش در میان وزرای دفاع و فرماندهان نظامی ِ کشورهای عضو "ائتلاف بین الملل"، "عملیاتی دراز مدت و طولانی" را علیه این گروه پیش بینی می نماید و اعلام می کند که: "جنگ با داعش، جنگی طولانی و دراز مدت خواهد بود که در آن گاهی پیشرفت و گاهی شکست حاصل خواهد شد. این نبرد با پستی و بلندی هایی همراه خواهد بود که باید با حضور جهانیان انجام شود"؟!!!
سخنان دیگر مقامات بلند پایه سیاسی و نظامی آمریکا و شواهد عینی در صحنه های نبرد نیز تماماً حکایت از آن دارند که دولت آمریکا و متحدینش برای منطقه، خواب های ناخوش و زیانباری دیده اند و طرح ها و نقشه های دراز مدتی را مد نظر دارند. وگر نه چه کسی باور می کند که رؤسا و سرکردان کشور قدرتمندی چون امپریالیسم آمریکا، در قالب ائتلافی با بیش از ۵٠ کشور جهان"، علیه مشتی تفاله ی واپس مانده از دل اعصار و قرون، این گونه زبونانه و مستأصل سخن بگویند و تا این حد اظهار عجز و ناتوانی کنند؟
و سئوال این است که: به راستی آمریکا چرا باید دراین معادلات سردرگم و روندهای پیچیده ای که انتهای آن هنوز برای دولت مردان این کشور و متحدین استراتژیک اش به روشنی معلوم و آشکار نیست و هنوز اما و اگرهایی را با خود یدک می کشد و ... برای پیروزی مردم کوبانی که در کانتون های خودگردان و دموکراتیکی متشکل از جوانانی پرشور و زنان و مردانی متحد و یکپارچه، دلاورانه برای بقا و حرمت انسانی خویش، مبارزه و جانفشانی می کنند و حق ِ برابر زنان و مردان را طلب می نمایند و ... از خود مایه بگذارد و در این رابطه، موجبات شکست و نابودی فرزندان خلف خود ("دولت اسلامی عراق و شام") را فراهم کند؟ کوبانی، همان طور که "جان کری" وزیر امور خارجه آمریکا نیز به صراحت گفته است "هدف استراتژیک آن کشور نیست و آمریکا بیش تر به حفظ و کنترل عراق و منابع نفت این کشور که داعش آن را به چالش کشیده است، توجه دارد". آری آمریکا و متحدینش در اساس نگران حضور و سلطه خویش در منطقه اند که به ویژه پس از حمله ی این کشورها به افغانستان و عراق و بی آبرویی و افتضاحی که در آن مناطق به بار آورده اند، به شدت لطمه دیده و به مخاطره افتاده است. زنان و مردان رزمنده و دلاور کوبانی، که برای اِعمال اراده مستقیم خود بر سرنوشت خویش، علیه جانیان "دولت اسلامی" می جنگند، چه اهمیتی می تواند برای دولت مردان آمریکا، کشورهای سرمایه داری غربی، و ارتجاع منطقه و به طور مشخص دولت ترکیه به مثابه متحد استراتژیک این کشور داشته باشند؟
مقاومت و پایداری مردم کوبانی، در رو در رویی با داعشیان مزدور، البته تنها دست دولت های سرمایه داری غرب و "ائتلاف بین الملل" به سرکردگی امپریالیسم آمریکا و همراه با آن ارتجاع منطقه را درارتباط با به اصطلاح "دفاع از دموکراسی و حقوق بشر" و متقابلاً "ضدیت با تروریسم" رو نکرد، بلکه شوینیسم کهنه و پوسیده ی "ترک" و ناسیونالیسم گندیده و ریاکار "کرد" را نیز که به ترتیب داعیه دمکراسی خواهی نئولیبرالیستی و دفاع از "منافع ملی خلق کرد"؟!!! را در توبره داشتند، بیش از پیش مفتضح و بی آبرو کرد و عمق حقه بازی و شارلاتانیسم آن ها را بر ملا نمود. مقاومت و ایستادگی مردم کوبانی یک بار دیگر نشان داد که مقولاتی چون "دموکراسی"، "حقوق بشر"، "لیبرالیسم"، "ناسیونالیسم" و معانی و مفاهیمی از این دست، در چنگ بازیگران و هدایت کنندگان سرمایه داری معاصر، چیزی جز بازیچه ها و ابزارهایی بیش نیستند که در هر کجا که لازم باشد به بازی گرفته می شوند، تا از این طریق در چشم توده های مردم محروم و تحت ستم و استثمار ِ این گونه کشورها و جوامع، خاک بپاشند و آن ها را منکوب نموده بر سر جای خود بنشانند و هر زمان هم که دیگر نیازی به آن ها نیست، جای آن ها را با مقولاتی چون دیکتاتوری و اختناق و سرکوب و کشتار و ... تعویض نمایند! دولت سرمایه داری ترکیه و سرکردگان ناسیونالیست و بورژوای اقلیم کردستان، خود دو نمونه ی مشخص از این دو دوزه بازی و ریاکاری بیّن و آشکارند که ایستادگی سرافرازانه و شورانگیز مردم کوبانی، درمقابله با حملات ِ تفاله های واپس گرای "دولت اسلامی"، دست شان را رو کرد و آن ها را بیش از پیش افشا نمود. سرمایه داران به اصطلاح نئولیبرال و میانه رو ِ؟!!! حاکم بر ترکیه، در مقام ضدیت دیرینه با کردهای این کشور و سازمان سیاسی آن "پ.ک.ک"، و همراه با آن، "حزب اتحاد دمکراتیک" کردستان سوریه ("پ.ی. د") ــ که خود را متحد پ.ک ک می داند - فرصت را غنیمت شمرده، با آرزوی تضعیف ِ پ.ک.ک و شکست مقاومت کوبانی و هسته های خودگردان و مردمی آن، به نحو احسن و تا آن جا که توانستند از گله های اوباش و مرتجع داعش حمایت نموده و در این راه ازهیچ کوششی فروگذار نکرده اند. سرکردگان ِ به اصطلاح نئولیبرال ترکیه، در تمامی مدتی که جنایت پیشگان "دولت اسلامی"، این نمایندگان جهل و توحش سرمایه، دسته دسته مردم را به خاک و خون کشیده، سرمی بریدند و زنان و فرزندان شان را آواره شهرها و کوه و بیابان می کردند و به اسارت و بردگی برده، به فروش می رساندند و ... به عناوین مختلف از این جریان هار و متحجّر دفاع نموده و ضمن ممانعت از خروج کردهای این کشور برای پیوستن به مبارزان کوبانی، و کشتار ده ها تن از آنان در درگیری های خیابانی و همچنین مسدود کردن راه ورود آوارگان کرد رژئآوا (کانتون های سه گانه کردنشین) به ترکیه و ... تمامی تسهیلات لازم را برای عبور آشکار و پنهان تروریست های داوطلبی که قصد پیوستن به مزدوران "دولت اسلامی"، از طریق مرزهای ترکیه را داشتند، فراهم می نمودند. سرمایه داران ترک حاکم بر این کشور، ضمن خرید نفت از قاچاقچیان داعش، به قیمت هایی بسیار نازل و کسب سودهای هنگفت و نجومی از این معاملات و متقابلاً امداد رسانی به مجروحین این گروه فاسد و تبهکار در بیمارستان ها و مراکز درمانی خویش و مهم تر از همه تأمین مالی و تسلیحاتی و لجستیکی این اوباشان و انتقال تجهیزات آنان از داخل ترکیه، برای درهم کوبیدن مقاومت مردم بپاخاسته ی کوبانی، در حمایت از این جانوران وحشی و آدم کش، سنگ تمام گذاشته و روی بسیاری از دولت های فاشیست و ضدبشری را سفید کردند. تا آن جا که به جرئت می توان سرمایه داری حاکم بر این کشور و سردمداران فاشیست آن را یک پای همه ی جنایات و فجایع پیش آمده در کوبانی و مناطق کردنشین اطراف آن به حساب آورد. آری ترکیه مدعی "نئولیبرالیسم" و "دمکراسی"؟!! به ناگهان سر از فاشیسم و سرکوب در می آورد و به دولت مستبدّی تبدیل می شود که حاضر است در راستای حمایت از اوباشان و جانیانی که به عقب ماندگی و تحجر و آدم کشی و زن ستیزی و تجاوز و ... شهره اند، به راحتی پوسته ی دمکراتیک خود را به کناری نهد و در دفاعی آشکار و وقیحانه از مشتی تروریست و جنایت کار، حتی مردم کشور خودی را از زمین و هوا مورد تهاجم قرار داده به خاک و خون بکشد.
پرونده سرکردگان اقلیم کردستان و رهبران عشیره ای و تازه به دوران رسیده آن نیز البته بهتر از دولت مردان بوژوا و فاشیست ترکیه نیست. آن ها که بر بال های حملات به اصطلاح "بشردوستانه" و "دمکراتیک" دولت آمریکا ؟!!! و متحدین وی به عراق و تصرف این کشور - و البته نابودی و ویرانی آن ــ بر خر ِ مراد سوار شده، به مقام و قدرت و ثروت و مُکنت و ... رسیده اند، در همسویی با اربابان منطقه ای و جهانی خود، ترکیه و آمریکا و در راستای خوش خدمتی به این دولت ها ــ و البته ضدیت با "پ.ک.ک" و "حزب اتحاد دمکراتیک" کردستان سوریه، (پ.ی.د) ــ از در ِ مخالفت با کردهای تحت ستم این مناطق برآمده و با ایجاد موانع و خندق، حتی از ورود آورگان کرد کوبانی نیز که در نتیجه حملات جنایت کارانه ی مرتجعین "دولت اسلامی" بعضاً به اقلیم کردستان پناه آورده بودند، جلوگیری کردند. سردمداران فاسد و ریاکار اقلیم کردستان علی رغم همه ی فریادهای ناسیونالیستی و "کوردایتی"، کوردایتی ِ" خود و ادعای طرفداری از"منافع ملی خلق کرد" و ... در بد ترین و سخت ترین شرایط ممکن، به مردم کرد کوبانی و شنگال و ایزدی و ... پشت کرده و همچون دولت ارتجاعی ترکیه، علیه درخواست ها و اعتراضات مردم شهرهای مختلف کردستان، که خواهان یاری رساندن به زنان و مردان رزمنده کوبانی و جنگیدن در کنار آنان بودند، سد و مانع ایجاد کردند. اگر چه سرانجام در نتیجه مخالفت ها و فشارهای شبانه روزی توده های مردم این مناطق ــ هم در اقلیم کردستان و هم در مناطق کردنشین ترکیه ــ که به کشته شده حدود ۴٠ تن و مجروح شدن تعداد زیادی از مردم در اعتراضات خیابانی منجر شد، سرانجام مجبور به عقب نشینی و پذیرش عبور یکصدو سی تن از کردهای کردستان عراق، از مرزهای ترکیه شدند.
مقاومت جانانه و سرافرازانه مردم کوبانی و موازی با آن، موضع گیری ها و عمل کردهای رهبران و سردمداران ناسیونالیست اقلیم کردستان، آن هم درطول مدتی که این مردم و هسته های خودگردان آن به شدیدترین شکل ممکن در معرض حملات بی رحمانه و ضدبشری مزدوران دست نشانده "دولت اسلامی" قرار داشتند، یک بار دیگر نشان داد که القابی چون "کوردایتی" و ادعاهایی چون دفاع از "منافع ملی خلق کرد" و در واقع داستان سرایی هایی از این دست، آن زمان که در مقابل معاملات و بده - بستان های سودجویانه و منفعت طلبانه ی نفتی و مالی و تجاری ِ مشتی سرمایه دار نو کیسه و جیره خوار - از هر رنگ و لباسی - قرار می گیرند، چیزی جز شعارهای پوچ و توخالی بیش نیستند که به راحتی از جانب آن حضرات و جریانات به بوته نسیان و فراموشی سپرده می شوند و رنگ می بازند. ایستادگی و پایداری زنان و مردان دلاور کوبانی، نه تنها شارلاتانیسم و ریاکاری بسیاری از دولت ها و جریانات، از جمله دولت های غربی، ارتجاع منطقه و در رأس آن ها دولت آمریکا را بیش از پیش نمایان کرد و عملکردهای فاشیستی و ضدبشری آن ها را در معرض نگاه و قضاوت جهانیان قرار داد، بلکه عمق پوسیدگی نئولیبرالیسم و گندیدگی و تعفن ناسیونالیسم را همراه با سرکردگان و رهبران آن بر ملا نمود. مقاومت کوبانی، البته نه فقط پرده ی ریا و تزویر از چهره متحدین وهم پیمانان دیروزی و به اصطلاح مخالفان امروزی آن ها برداشت، بلکه تمامی نیروهایی را که به هر دلیل، در قبال کجروی ها، خیانت ها و جنایات این به اصطلاح "دولت" و رهبران بدنام و فاسد آن، مهر سکوت بر لب زده اند به یک جا افشا نمود. آری مقاومت و مبارزه دلیر زنان و دلیر مردان کوبانی، کاری کرد کارستان! زنده باد مبارزات قهرمانانه ی مردم کوبانی!
***
زنان و مردان کوبانی هم اکنون نزدیک به دو ماه است که با سخت کوشی و رشادت تمام، در مقابل یکی از تاریک اندیش ترین و بی رحم ترین نیروهای پرورش یافته سرمایه ی جهانی، امپریالیسم آمریکا و ارتجاع منطقه می جنگند و مقاومت می کنند. مبارزات خانه به خانه و سنگر به سنگر زنان و مردان رزمنده و دلاور کوبانی، با جانیان واپس گرا و عقب مانده "دولت اسلامی"، امروزه توجه بسیاری از انسان های آزادی خواه و عدالت طلب جهان را به خود معطوف داشته و کم و بیش آن را به الگویی برای جنبش های اعتراضی و حق طلبانه توده های به جان آمده ی مردم، علیه ستم و استثمار سرمایه تبدیل نموده است. برپایی و تداوم این مبارزه امروز بیش از هر زمان دیگر افکار عمومی کارگران و محرومین جامعه را به ویژه در منطقه خاورمیانه و کشورهای همجوار، متوجه حقانیت این مبارزه و این مقاومت نموده و به سهم خود، دریچه امیدی در دل توده های ستمدیده و استثمار شده باز کرده است. موج فزاینده اعتراضات و تظاهرات و آمادگی صدها و هزاران جوان و مرد و زن آزاده برای پیوستن به این مبارزه، به ویژه در کشورهای پیرامونی، خود نشان از حقانیت این نبرد و این مبارزه دارد. کوبانی اکنون به سنگر مقاومت و پایداری علیه جرثومه های فساد و مروّجان خرافه و بردگی تبدیل شده است. نگاه بسیاری از مردم کارگر و زحمتکش جهان، امروز به کوبانی و مقاومت سرافرازانه و شکوهمند آن دوخته شده است. صف دوستداران و همراهان مردم کوبانی در شرایط موجود، همه ی انسان هایی هستند که درد و رنج توده های وسیع مردم کارگر و زحمتکش، دل های آنان را به درد می آورد و عواطف شان را برمی انگیزد. عزم و اراده ی راسخ زنان و مردان کوبانی در برابر چاقوکشان و اوباشان "دولت اسلامی" خود نشان دهنده ی پایمردی و رشادت مردمی است که حاضر نیستند به هر پستی و ذلتی تن در دهند و سلطه مشتی تبهکار ِ متحجّر و جانی را تحت هر نام و عنوانی، بر جان و مال و افکار خود بپذیرند. پیام مقاومت و مبارزه ی سنگر به سنگر مردم کوبانی، در برابر بربریت و توحش سازمان یافته از جانب ناتو، امپریالیسم آمریکا و ارتجاع منطقه، به توده های مردم رنج دیده و استثمار شده این است که: می توان حتی در مقابل دشمنی قهار، با همه ی قدرقدرتی و خشک مغزی اش ایستاد و در برابر تهاجم وحشیانه و ضدبشری آن به حقوق و مطالبات انسانی، اجتماعی و مدنی مقاومت و پایداری نمود. کوبانی امروز درس شجاعت، شهامت، آزادگی و پایداری می دهد. زنده باد کوبانی و مقاومت دلاورانه و حماسی آن!
***
کوبانی امروز تحت محاصره گماشتگان "دولت اسلامی" و موشک باران این گروه، شرایط بسیار سخت و طاقت فرسایی را سپری می کند و بعید نیست که علی رغم همه ی فداکاری ها و جانفشانی های شورانگیز زنان و مردان رزمنده اش، تحت شرایطی خاص، مقاومتش درهم بشکند و تسلیم اوباشان و واپس گرایان ِ "دولت اسلامی" شود. اما حتی در آن صورت نیز چیزی از ارزش ها و احترامی که مردم کوبانی به یمن مبارزه و مقاومت دلاورانه خویش در مقابله با مزدوران "دولت اسلامی" به دست آورده اند کم نخواهد شد. نبرد کوبانی و مقاومت دلیرانه زنان و مردان این شهر در برابر وحوش مرتجع و متحجر "دولت اسلامی"، تا همین جای کار نیز قابل تقدیر و ستودنی است و درس ها و تجارب گرانبهایی با خود دارد. کوبانی در حقیقت فصل نوینی را در تاریخ مبارزات مردم تحت ستم و استثمار منطقه و کشورهای همجوار باز کرده و به سهم خود نقشه ی راه تازه ای را در روند مبارزات و مقاومت های مردم کارگر و تحت ستم این سامان، ترسیم نموده است که از جمله ی آن ها می توان به گسترش جنبش های اعتراضی و حق طلبانه ی مردم در برخی از این کشورها یاد کرد. بگذریم از اینکه صرف شکست احتمالی شهر کوبانی و مبارزان جان برکف آن، بیش از آن که اعلام شکست مقاومت زنان و مردان کوبانی در برابر وحوش "دولت اسلامی" باشد، خود، اعلام شکست و بی آبرویی مضاعف دولت آمریکا و "ائتلافی بین المللی" از بیش از ۵٠ کشور جهان است که هیاهوی ضدیت و مبارزه با "تروریسم" شان، گوش فلک را کر کرده و بخش های وسیعی از فعالیت های تبلیغاتی و رسانه ای این دولت ها را به خود اختصاص داده است. آری شکست احتمالی کوبانی، - اگر شکستی در کار باشد - هیچ چیز جز سرافکندگی و شرمساری بیش تر نصیب مدعیان رسوای سرمایه داری جهانی، نئولیبرالیسم فریبکار و ناسیوناسیم دروغین توخالی ِ ترک و کرد منطقه و کل جهان نخواهد کرد. و به راستی که چه چیزی جز مبارزه قهرمانانه و حماسی، زنان و مردان دلیر کوبانی می توانست در مدتی کوتاه چنین تأثیری بر اذهان و قلوب میلیون ها انسان آزاده و آزادی خواه ِ سرتاسر جهان، به ویژه در کشورهای همجوار داشته و مشت دشمنان قسم خورده و فریبکار مردم را در مقابل دیدگان بخش های وسیعی از مردم آزاد اندیش و برابری طلب در سرتاسر دنیا باز نماید و تزویر و دورویی آن ها را بر ملا سازد؟
***
این مبارزه و مقاومت البته با همه ی دلاوری ها و جانفشانی هایش و امیدی را که در دل ها و اذهان توده های مردم، برای درهم شکستن توطئه های سرمایه جهانی و نوچه هایش ــ لااقل در این گوشه از جهان ــ ایجاد کرده است، در مجموع خالی از اشکال و ابهام نبوده و نیست که مهم ترین آن ها بر می گردد به پاره ای از مواضع و جهت گیری ها، که از جانب تنی چند از رهبران این مقاومت، در ارتباط با توسل ِ گاه و بی گاه و آشکار و پنهان شان به دولت های سرمایه داری و امپریالیستی و برخی جریانات فرصت طلب و مرتجع منطقه، عمدتاً برای دریافت امکانات و کمک های مالی، تسلیحاتی و نظامی از آن کشورها اتخاذ می شود. این موضع گیری ها و برخوردها که می توان آن ها را به عنوان یکی از نقاط ابهام برانگیز، کدر و نگران کننده در مبارزه ی مرگ و زندگی ِ مردم کوبانی به حساب آورد، در واقع آن پاشنه ی آشیلی است که می تواند مقاومت دلاورانه ی این مردم را به کجراهه برده، به شکست و نابودی بکشاند. دولت های سرمایه داری غربی و به ویژه دولت آمریکا، خود همواره یک پای تمامی منازعات، خونریزی ها و ویرانگری های پیش آمده در سرتاسر دنیا و به ویژه منطقه ی خاور میانه بوده و هستند. داعش و برادران تنی آن ها همچون طالبان و القاعده و دیگر اوباشان مسلح و جانی را خود این دولت ها و حاکمان در پهنه های جهانی سازمان داده و به جان مردم آزاده و طالب رهایی و بهروزی انداخته اند. آن ها چگونه می توانند با فرزندان خلف و نیروهای دست پروره ی خود به شکل جدی و پی گیری مبارزه کرده و برای زنان و مردان رزمنده ای که با اتکا به نیروهای خودگردان، متحد و همبسته ی توده های مردم، مسلحانه در مقابل داعشیان ایستاده و می جنگند، بدون هیچ گونه توقع و چشم داشتی، سلاح و تجهیزات بفرستند. رهبران مقاومت کوبانی ــ که عمدتاً از"حزب اتحاد دموکراتیک کردستان سوریه" پ.ی.د هستند، اگر می خواهند که این مبارزه و مقاومت به پیروزی برسد و داعشیان مزدور و جیره خوار را بر سر جای خود بنشاند، به ویژه می بایست خود را از دولت سرمایه داری آمریکا و متحدین و گماشتگانش در منقه، که دست هایشان تا مرفق به خون کارگران و زحمتکشان، در اقصا نقاط جهان آلوده است، دور نگه داشته و چشم از آنان بردارند. آن ها حتی می بایست از ارتباط و یاری جستن از رهبران فاسد برخی جریانات ناسیونالیست و خودفروخته، که هیچ چیز جز تزلزل و وابستگی و خیانت و شکست به اردوی مردم دلیر و مبارز کوبانی به ارمغان نخواهند آورد، پرهیز کنند وعطای این مراوده و همراهی را به لقایش ببخشند. مبارزه و مقاومت مردم کوبانی اگر می خواهد موفق باشد و راه نجات از وضعیت موجود و آزادگی و بهروزی را طی نماید، باید به مبارزات کارگران و مردم تحت ستم و استثمار سرتاسر جهان و به ویژه منطقه، گره بخورد و با آن ارتباطی تنگاتنگ و گسترده ای برقرار نماید. موفقیت و پیروزی این مقاومت، تنها و تنها از طریق جلب توده های وسیع مردم کارگر و زحمتکش در سراسر دنیا و به ویژه کشورها، شهرها و روستا های همجوار و سازمان دهی آن ها علیه راهزنان "دولت اسلامی" ممکن خواهد شد. گره زدن مبارزه و مقاومت مردم کوبانی، به طرح ها و برنامه های دولت ها و جریاناتی که به دفعات حساب خود را در همه ی نقاط دنیا، با زشتی و کراهت هرچه تمام تر پس داده اند و به حد کافی روسیاه و آبروباخته هستند، چه نفعی می تواند برای مردمی داشته باشد که به خاطر دفاع از شرف و آزادگی خویش در مقابل تفاله های به ارث رسیده از قرون وسطا می جنگند و جانفشانی می کنند. دولت های سرمایه داری غربی و ارتجاع منطقه، خود یک پای تمامی این اتفاقات و جنایت ها هستند. ناجوانمردانه و خیانت بار است اگر سرنوشت مبارزه ای تا این حد دلاورانه و شورانگیز را، که تنها و تنها با جانفشانی و رشادت دلیر زنان و دلیر مردان این شهر ــ و البته جان باختن بسیاری از رزمندگانش ــ ادامه یافته و به این جا رسیده است، با بده - بستان هایی عافیت طلبانه از جانب برخی افراد فرصت طلب و منحرف، به استراتژی و طرح و برنامه ی خون خواران و جنایت پیشگانی گره بزنیم که تمامی جریانات ضد بشری و مرتجعین واپس گرای عصر حاضر را یکی بعد از دیگری، با هدف خاصی ایجاد کرده و هر یک را برای انجام کاری و پیش برد امری، در جایی، گماشته اند ؟ گره زدن سرنوشت یک چنین مبارزه ای و یک چنین مقاومتی به استراتژی آمریکا و برنامه های آن، در واقع ظلم آشکاری است که به این مردم روا داشته می شود و البته خطری است که اصالت و موفقیت آن را تهدید می کند. باید در مقابل آن هشیار بود و ضمن یاری رساندن به مردم کوبانی از هر طریق ممکن و ارج نهادن به مبارزه و مقاومت دلیرانه آنان، در هرجا و به هر شکلی که چنین سازشی در حال اتفاق افتادن است، آن را افشا نمود و خطرات آن را به همه ی جهانیان و به ویژه مردم کوبانی گوشزد کرد.
***
کوبانی نزدیک به دوماه است که صرفاً با اتكاء به جانفشانی ها و اراده ی مردم متحد و مبارز خود، در برابر جانوران وحشی و جنايت كار "دولت اسلامى" می جنگد و ايستادگی می کند. نبرد مردم کوبانی با راهزنان و دست نشاندگان "دولت اسلامی" در شرایط کنونی، به مرکز ثقل مبارزات مردمی، علیه ارتجاع مجسّم، عقب مانده و وحشی سرمایه تبدیل شده است. این نبرد در واقع نبردی است در دفاع از انسانیت و آزادگی. حداقل توقعی که از آن می توان داشت بر سرجای خود نشاندن مشتی راهزن اجیر شده از جانب سرمایه و شکست و هزیمت آنان از این منطقه است. زن و مرد سرفراز کوبانی همچنان با سربلندی و افتخار می رزمند و مقاومت می کنند. مقاومت و پایداری این مردم ستودنی و تحسین برانگیز است. وظیفه همه ی نیروهای مترقی و انسان های آزادی خواه و برابری طلب جهان است که به هر شکل ممکن و از هر طریق که می توانند از کوبانی و مقاومت شورانگیز آن در مقابل توحش و بربریت سرمایه دفاع نموده و حمایت از این مردم و این مقاومت را وجهه ی همت خود قرار دهند. مردم کوبانی به راستی شایسته ی این حمایت ها و این همدلی ها هستند. این مردم را در این شرایط سخت و دهشت بار تنها نگذاریم. زنده و پیروز باد مبارزه و مقاومت زنان و مردان رشید و دلاور کوبانی!
سعید مقدم - ٩٣/٨/٢٠
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری