پس از ماه ها اعتصابات مکرر کارگران نیشکر هفت تپه و بی اعتنایی و نادیده گرفتن حقوق مسلم آنان از سوی کارفرما و مقامات دولتی، این بار خانواده های به جان آمده از شرایط شرم آور زندگی که سرمایه داران برایشان رقم زده اند، با کارگران همراه شده و با بستن جاده شوش - اندیمشک و تجمع در معابر و خیابان، اعتراضات خود را به بیرون از محل شرکت کشاندند. کارگران هفت تپه که در مبارزات گذشته، از شنیدن وعده های پوچ کارفرما و مسئولان تا نامه نگاری و مذاکرات بی نتیجه با مقامات، وقت تلف کردن ها و سردواندن های آنان را تجربه کرده بودند، از مردم زحمتکش شهر طلب حمایت کردند. اما سه شنبه شب سوم مرداد ١٣٩٦، با یورش نیروهای امنیتی و انتظامی به خانه های کارگران ١٥ کارگر نیشکر دستگیر و به مکان نامعلومی منتقل شدند؛ آخرین خبر از افزایش شمار کارگران بازداشتی به ٢٠ نفر حکایت دارد.
نیروهای امنیتی و انتظامی، قوه قضائیه و دولت و کارفرما بار دیگر نشان دادند که همگی در دفاع از منافع سرمایه داران و در مقابل اعتراضات کارگری، با تکیه بر قوانین حاکم، متحد و متفق القولند. این سیستم ستمگرانه و ضد انسانی از کارگرانی که ماه ها مزدشان عقب افتاده و زیر فشار هزینه های سرسام آور، بدهکاری و زندگی اقساطی (چاپیدن بانک ها و مؤسسات سرمایه داری) تحت فشار قرار گرفته و پرس شده اند، دفترچه های بیمه شان مدت هاست اعتبار نخورده، کارگران بازنشسته شرکت که هنوز مزایای مربوط به بازنشستگی خود را دریافت نکرده اند، و کارگرانی که به واگذاری شرکت به بخش خصوصی معترض اند و آزادی همکاران بازداشت شدۀ خود را می خواهند، انتظار تحمل و سکوت دارد. به همین دلیل بارها و بارها تلاش کردند اعضای هیئت مدیره سندیکای نیشکر را با ضرب و شتم، زندانی کردن، اخراج سازی، قطع حقوق، اتهام امنیتی زدن و پرونده سازی، بریدن احکام مجدد، دستگیری اعضای خانواده و ...، وادار به عقب نشینی از مبارزه سازند تا روحیۀ رزمندگی را در کارگران نیشکر و سایر مراکز کارگری به شکست بکشانند. نام این شرایط تحمیلی و خفت بار زندگی نیست، بلکه مرگی تدریجی است که برای زنده ماندن شرافتمندانه نه می شود آن را تحمل کرد و نه در برابر تباه کنندگان انسانیت سکوت کرد. مطالبات کارگران نیشکر هفت تپه ابتدایی ترین حقوقی است که کارگران طی مبارزات طولانی به دست آورده اند و برای حفظ و برخورداری از آنها راهی جز ادامه مبارزه ندارند. تجارب مبارزه به آنها آموخته است: هنگامی که کارفرما و مدیران کارخانه و شرکت توسعه نیشکر از مطالبات آنها خودداری می کنند باید از نیرو و توان جمعی خود استفاده کنند و از کارگران سایر مراکز کارگری، از تشکل مستقل خود و سندیکای خود که با رشادت هایشان آن را برپا کرده اند و همچنین از خانواده و مردم زحمتکش انتظار یاری و همبستگی داشته باشند. سرکوب اعتراضات کارگران و یورش به خانه های آنها و بازداشت کارگرانی که برای مطالباتشان مبارزه می کنند نشانۀ عجز سیستمی است که فقط به زور و زندان و سرنیزه تکیه دارد. این سرکوب ها مبارزه طبقۀ کارگر به ضد نظام سرمایه داری را متوقف نخواهد کرد.
٣ مرداد ١٣٩٦
جمعی از کارگران پتروشیمی های منطقه ماهشهر و بندر امام
جمعی از کارگران محور تهران
کارگران پروژه های پارس جنوبی
فعالان کارگری شوش و اندیمشک
فعالان کارگری جنوب
Kargaran.parsjonobi@gmail.com