!سرکوب کشاورزان و مردم اصفهان، تعرض به آزادی و حقوق همه مردم است

دستاورد چهار دهه پیشبرد سیاست‌ها و مدیریت آبی نادرست چیزی جز اختصاص غیر اصولی و کارشناسی آب زاینده رود به مصارف صنعتی و مناطق دیگر و در نتیجه خشک شدن این رود، نادیده گرفتن منافع کشاورزان و دیگر ساکنان منطقه، عدم اختصاص حق آبه و تخریب محیط زیست نبوده است. کشاورزان و مردمان آسیب دیده و معترض به این وضعیت، پس از نتیجه نگرفتن از پیگیری‌های طولانی از کانال‌های حقوقی و قانونی و اعتراض‌های مکرر خیابانی، ناگزیر در بستر خشک شده‌ی زاینده رود گردهم آمده و چادر زدند. این گردهمائی به صورت شبانه‌روزی همراه با شعارهای اعتراضی و بیان محکم و قاطع خواسته‌های تظاهر کنندگان ادامه یافت. نیروهای انتظامی و امنیتی این تجمع اعتراضی و بحق مردم را تحمل نکردند و از ساعت سه بامداد روز پنج‌شنبه تا نیمه‌های شب جمعه پنجم آذر با گسیل نیروهای بسیج و پلیس مردم را با سلاح گرم و گاز اشک آور سرکوب، زخمی و دستگیر کردند و پس از به آتش کشیدن چادرهای معترضین به ضرب و شتم و متفرق کردن آنان پرداختند. مردم معترض با صفوف متحد و جسارت تمام، مقاومت و ایستادگی کردند و نشان دادند که خشونت و بازداشت نمی‌تواند پاسخگوی خواسته‌های به حق مردم زحمتکش باشد.
مسئولان فریبکار طبق معمول، بی‌لیاقتی و ناکاِرآمدی خود را به قهر طبیعت و عذاب الهی نسبت دادند و فساد خود را با توسل به موهومات، لاپوشانی کردند. مسئولان تلاش می‌کنند با اعمال خشونت و سرکوب سازمان یافته و استفاده از زور سلاح، مردمانی را که از این سیاست‌های مخرب و ضدمردمی رویگردان شده‌اند به تبعیت و اطاعت از خود وادار کنند.
تخریب محیط زیست، اقتصاد ورشکسته و سیاست‌های نادرست آینۀ تمام نمای ساختار ِبیمار و چاره ناپذیر کنونی است. شرایط مساعد برای کار و زندگی کشاورزان، کارگران و دیگر بخش‌های مردم زحمتکش تنها با تغییرات بنیادی جامعه امکان پذیر است.
طی دهه‌های گذشته شاهد تخریب مستمر منابع طبیعی و آب، خاک و محیط زیست، تخصیص نادرست منابع و تشدید ناهماهنگی مناطق مختلف کشور به بهانه‌ی صنعتی کردن استان‌های اصفهان، خوزستان، چهار محال بختیاری و غیره بوده‌ایم. آثار مخرب این سیاست سال‌هاست در آلودگی بیشتر هوا، خاک، کمبود آب در مناطق مختلف این سرزمین، تخریب جنگل‌ها و تاثیر شدید آن بر نابودی کشاورزی و خانه خرابی‌کشاورزان و زندگی میلیون‌ها نفر مشاهده شده و تا سال‌های طولانی نیز ادامه خواهد داشت. این اعتراض‌ها بیان رسا و قاطع مطالبه‌هائی است که سال‌هاست از سوی حاکمیت نادیده گرفته شده و پاسخ حکومت به آنها سکوت و خشونت و سرکوب بوده است. اما خشونت و سرکوب و بازداشت در مقابل طلب حق طبیعی مردم زحمتکشی که سال‌ها محرومیت و نابرابری را با گوشت و پوست خود لمس کرده‌اند، پاسخی کار ساز نخواهد بود. اکنون کارگران، معلمان، بازنشستگان، زنان و جوانان این سرزمین با کشاورزان زحمتکش استان اصفهان همدل و همگام شده‌اند. جنبش کارگری و دیگر جنبش‌های اجتماعی پیشرو ضمن مخالفت با اقدامات مخرب زیست محیطی، پشتیبان کشاورزان زحمتکش هستند و از خواسته‌های آنان دفاع می کنند. ما سرکوب کشاورزان و مردم معترض اصفهان را محکوم می‌کنیم و خواهان مجازات سرکوب گران و آزادی بی قید و شرط همۀ دستگیر شدگان هستیم.

اکنون برای همگان مانند روز روشن است که بحران اقتصادی - اجتماعی، سیاسی و فرهنگی عمیقی بر جامعه‌ی ایران حاکم است. همچنین بر اکثریت عظیم افراد جامعه، بویژه کارگران و زحمت‌کشان پوشیده نیست که حاکمان اقتصادی و سیاسی مسئول اصلی بحران‌های بزرگی هستند که سال‌هاست بر زندگی بیش از ٩۵ درصد مردم تحمیل گردیده است. فقر و سیه‌روزی و محرومیت اکثریت عظیم مردم از حداقل معیشت، مسکن، بهداشت، آموزش، فرهنگ و بیمه‌های اجتماعی به طور روزافزونی شدت می‌یابد و در همان حال سرمایه، دارائی و درآمد اقلیت حاکم سر به فلک می‌کشد.
اما فشار خرد کننده بر کارگران و زحمت‌کشان تنها در عرصه‌ی اقتصادی نیست. هرچه بر شرایط فلاکت‌بار اقتصادی و اجتماعی افزوده می‌گردد، تهاجم قدرت سیاسی حاکم بر فعالان جنبش کارگری و دیگر جنبش‌های اجتماعی و مدنی و به طور کلی به معترضان وضع موجود نیز اضافه می‌گردد. افزایش دستگیری‌ها، بازداشت‌ها و احضار به مراکز قضایی و امنیتی و زندانی کردن فعالان در یکماه گذشته حاکی از آن است که نهادهای حاکم در مقابل فقر گسترده و روزافزون، بیکاری، تورم افسار گسیخته، عدم اطمینان به آینده و در یک کلام به بحرانی که زندگی اکثریت زحمت‌کشان جامعه را به تباهی می‌کشاند، پاسخی جز سرکوب، ارعاب و بازداشت و زندان ندارند. نهادهای حاکم در مقابل اعتراض بحق و طبیعی فعالان کارگری، معلمان، بازنشستگان، فعالان اجتماعی و مدنی، در مقابل ابتدائی‌ترین خواست‌هایی که برای انسان جزء بدیهی‌ترین حقوق به شمار می‌رود به سلاح سرکوب و اختناق روی می‌آورند.
این شیوه‌ای است که در ٤۳ سال گذشته به طور رسمی و متوالی از سوی حکومت‌گران در سطح جامعه به اجرا درآمده و تشدید شده است. هدف این روش سرکوب‌گرانه که اولویت خود را به بند کشیدن فعالان جنبش‌های کارگری، اجتماعی و سیاسی قرارداده است، حفظ منافع و سلطۀ استثمارگران بر جامعه است. حاکمان تصور می‌کنند که با سلب آزادی‌های اجتماعی و سیاسی، حاکم کردن سکوت و خفقان بر جامعه و حذف فعالان کارگری، معلمان، بازنشستگان، دانشجویان، نویسندگان، زنان، خبرنگاران، هنرمندان، وکلای دادگستری و غیره از صحنه اعتراضات اجتماعی و مدنی می‌توانند به هدف خود برسند. اما این امید آنها واهی است و تلاش‌شان در این راه به شکست منجر خواهد شد. تاریخ بارها نشان داده که: چنان نماند و چنین نیز هم نخواهد ماند!
ما در زیر اسامی برخی از فعالان کارگری، معلمان، بازنشستگان، دانشجویان، روشنفکران، زنان آزادیخواه را که هم اکنون در زندان هستند و یا برای بازجوئی و پرونده سازی احضار و یا بازداشت شده‌اند جهت اطلاع توده‌های مردم اعلام می‌کنیم.

اسماعیل گرامی (کارگر بازنشسته)
شاپور احسانی‌راد (فعال کارگری)
علی نجاتی (عضو سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه)
علی اسحاق (کارگر بازنشسته)
اسماعیل عبدی (معلم)
هاشم خواستار (معلم)
نصرت بهشتی (معلم)
ناهید فتحعلیان (معلم)
محمد ارکیان(معلم)
حسن حسین‌خانی (معلم)
محمدرضا رمضان‌زاده (معلم)
محمدحسین سپهری (معلم)
معصومه عسگری (معلم)
غلامرضا غلامی (معلم)
مهدی فتحی (معلم)
عزیز قاسم‌زاده (معلم)
زینب همرنگ (معلم)
یعقوب یزدانی (معلم)
حجت‌آله رافعی (معلم)
جعفر ابراهیمی (معلم)
محمود بهشتی لنگرودی (معلم)
محمود ملاکی (معلم)
حسین رضایی (معلم)
علی کروشات(معلم)
پیروز نامی (معلم)
لطیف روزیخواه (معلم)
روح‌آله مردانی (معلم)
حمید قندی (معلم)
مسعود فرهیخته (معلم)
محبوبه فرحزادی (معلم)
محمد تقی فلاحی (معلم)
رضا خندان مهابادی (کانون نویسندگان)
بکتاش آبتین (کانون نویسندگان)
کیوان باژن (کانون نویسندگان)
آرش گنجی (کانون نویسندگان)
خسرو صادقی بروجنی (روزنامه‌نگار و پژوهشگر حوزه‌ی کار)
امیرعباس آزرم‌وند (روزنامه‌نگار و حامی کارگران)
مهدی محمودیان (روزنامه‌نگار)
فرزانه زیلابی (وکیل مدافع کارگران)
امیر سالار داودی (وکیل)
محمدرضا فقیهی (وکیل)
آرش کیخسروی (وکیل)
مصطفی نیلی (وکیل)
محمد نجقی (وکیل)
کیوان مهتدی (حامی حقوق کارگران)
آنیشا اسدالهی (حامی حقوق کارگران)
رهام یگانه (حامی حقوق کارگران)
عاطفه رنگریز (حامی حقوق کارگران)
سروناز احمدی (حامی حقوق کارگران)
سپیده قلیان (حامی حقوق کارگران)
عسل محمدی (حامی حقوق کارگران)
هیراد پیربداغی (حامی حقوق کارگران)
کامیار فکور (حامی حقوق کارگران)
علی نوری (دانشجو)

ما امضا کنندگان این بیانیه احضار، بازداشت و زندانی کردن فعالان کارگری، معلمان، بازنشستگان، نویسندگان، خبرنگاران، دانشجویان، حامیان حقوق کارگران، هنرمندان، زنان، وکلای دادگستری و دیگر فعالان مدنی را محکوم می‌کنیم و خواهان آزادی فوری و بی‌قید و شرط همه آنان و منع تعقیب ایشان هستیم.