درود،
میخواهم نامۀ سرگشاده ای که رفقا از قاهره فرستاده اند را تقدیم کنم. این نامه استراتژی های ضد انقلابی دور نهایی انتخابات ریاست جمهوری در مصر را توضیح می دهد.
به مقاومت ما علیه ضد انقلاب بپیوندید
به همرزمانی که در کنارشان مبارزه می کنیم،
از آغاز انقلاب مصر، قدرت حاکم به ضد انقلابی برای مهار کردن مبارزات مان دست زده تا صداهای مردم را در یک روند اصلاحاتی خُرد و بی معنایِ سیاسی فرو بَرَد. هدف این روند، منحرف کردن خط انقلاب و خواست های مردم، یعنی "نان، آزادی و عدالت اجتماعی" است.
تنها ١٨ روز پس از انقلاب و به دنبال سرنگونی مبارک از قدرت ، گفتمانِ اقشار سیاسی و ساختارِ نخبگانش، که شامل هر دو بخش آن، یعنی، دولت و رسانه های خصوصی می شود، به موضوعاتِ «تغییر وزیران در کابینه های رنگارنگ»، «همه پرسی ها»، «کمیته ها»، «قوانین اساسی» و براق تر از همه شان، «انتخابات پارلمانی»، و اکنون، «انتخابات ریاست جمهوری» محوریت داده اند.
انتخاب ما از همان آغاز، نفی کامل تلاش های رژیم برای کشانیدن انقلاب به بحث های مضحک با ضد انقلاب، در مسیر "روندِ دمکراتیک" بوده که نه بیانِ نیاز های و خواسته های انقلاب است، و نه در هیچ مقیاس قابل توجهی، بیانگر دمکراسی واقعی می باشد. بنابراین، انقلاب مان ادامه داشته و دارد.
مصریان امروز خود را در لحظه ای آسیب پذیر می یابند. گفتمان سیاسی رسمی به جهانیان این برداشت کاذب را القاء می کند که گویا ساز و کار "دمکراسی"، ما را به دو راهی انتخاب میان "بد و بدتر" رسانده است. یکی، احمد شفیق، که تحکیم رژیم فرو افتاده و بازگشت انتقام آمیزش، از طریق یورش جنایتکارانه یِ دستگاه های فاشیستی "امنیتی"، برای ایجادِ "ثبات" و حفاظت از "اقلیت های مذهبی" را علناً اعلام می کند. "اقلیت های مذهبی" ایکه برای ایجاد رعب و وحشت، کمپین های تهاجم علیه شان را به دستِ خود راه اندازی می کنند. دیگری، کاندیدای اخوان المسلمین، محمد مورسی است که باید تصور کنیم که ما را به وسیلۀ اسطوره های رنسانس فرهنگی از "رژیم سابق" "نجات" خواهد داد. و این در حالی است که او در حال استحکام بخشیدن به دژ مالی خود و هژمونی سرمایه داری منطقه است. منابعی که برای حفظ استثمار حاکم بر مردم و منابع مصر به این رژیم نیازمند می باشد. مطمئن هستیم که این استحکام بخشیدن رژیم، با تقویت دستگاه نظامی برای حفظ طبقۀ حاکم اخوان المسلمین، از خشم و طغیان قربانیانش همراه خواهد بود. همان اجزای دستگاهی که تا به حال رهبریِ این سازمان (اخوان المسلمین)، به خاطر منع مبارزات مان برای دستیابی به معاش، احترام به نفس و مساوات، محکوم می کرده است.
بنا به گفتۀ مسئولین انتخابات در اولین دور آن، اکثریت رأی دهندگان (٧۵%) به هیچکدام از این دو تن، یعنی شفیق و یا مورسی، رأی نداده اند. ما از انتخاب کردنِ بینِ "بد، و بدتر" خودداری میکنیم. این دلقکان شیطانی، به همان درجه، در جهت استقرار رژیم یکسانی رقابت میکنند. به نظر ما راه و انتخاب دیگری وجود دارد. هنگامیکه شعور عموم مردم در دورترین نقطه با حقیقت قرار دارد، احساس می کنیم که احتیاج به تکرارِ سخنانمان داریم.
ما مورد «انتخابات ریاست جمهوری در مصر» را به مثابه تلاشِ دستگاه نظامی و نیرو های ضد انقلابی شان، در جهتِ توجیه مقبولیت بین المللی، برای تثبیت بخشیدن رژیم کنونی و وارد آوردنِ ضربات مرگبار بیشتری به انقلاب مصر می بینیم. از شما میخواهیم که ما را در مقاومت علیه چنین منطقی که خواستار استحکام بخشیدن به تجاوزاتِ ضد انقلابی است، بیشتر یاری کنید.
مبارزۀ ما جدا از مبارزه شما نیست. انقلاب، به غیر از طردِ فوری و سازش ناپذیر وضعیت موجود، طردِ فوری و سازش ناپذیر قدرت نظامی، استثمار، تمایز طبقاتی و خشونت بیرحمانه ی پلیس نمی باشد. اینها تنها چند نمونه از ابتدایی ترین و خصوصیات سرطانی جامعه در شرایط کنونی است. این واقعیت های ساختاری منحصر به مصر و انقلاب مصری نمی باشد. در جوامع نیمکره هایِ جنوبی و شمالی، مردم، علیهِ آنچه می بایست بدون تردید مورد قبول گیرد، علیه دیدگاه تنگِ «واقع گرا» که به ما میگوید که «دمکراسی صرفاً انتخاب میان دو نیروی شیطانی ست» ، علیه انتخاباتی که برگزینی هر طرف، صرفاً انتخابِ ترکیبِ دولت است و نه انتخابِ بین «وضعیت موجود» و غیر از آن، علیهِ مناسباتِ لجام گسیخته یِ مهار نشدنیِ سرکوبگر و ضد انسانی سرمایه داری حاکم، برخاسته اند و مقاومت می کنند. ما در همبستگی با توده های تحت ستم ایستاده ایم. توده هایی که تصمیم گرفته اند برای نجات وجود خود، در برابرِ یک سیستم جهانی بحران زا مقاومت کنند؛ سیستم خشنی که در ساعات واپسینِ حیاتش، برای فرو نشاندنِ قیام هایمان، بطرز بی سابقه ای به نظارت، نظامی گری و خشونت متوسل شده است.
ما باید این قضیه را روشن کنیم که ما، علیرغم تحسینِ ساختارهایِ سیاسی بین المللی از "دمکراتیک" بودنِ دور اول انتخابات ریاست جمهوریِ مصر، بطور کامل و قاطعانه، نتایج این انتخابات را که بیانگرِ آرزو های مصریانی که در انقلاب ٢۵ ژانویه جنگیده و شرکت داشتند نیست، مردود می شماریم.
از این گذشته، به دلایل زیر، ما انتخابات را از نظر اصولی، قاطعانه رد می کنیم:
١ - حتی با استانداردهای سیستم های نمایندگیِ ناموجه و ساقط شده ای که زمانی در نیمکرۀ شمالی موجود بوده، هیچ گاه برگزاری «انتخابات آزاد و منصفانه»، تحت نظارت فرقهِ نظامی ایکه گرسنه قدرت است و بیرحمانه جهتِ تسلط مداوم سیاسی و امپراطوریِ عظیم اقتصادی اش می جنگد، امکان پذیر نبوده است. بخصوص، زمانیکه قانون اساسی ای برای تعریف قدرت ریاست جمهوری وجود ندارد. چگونه میتوانیم نظارت دیکتاتوری نظامی بر هر روند سیاسی را هنگامی تحمل کنیم که هزاران مصری در بازداشت های مستبدانه، در سیاه چال های نظامی و تحت شکنجه های سیستماتیک و محکمه هایِ ویژه نظامی، در حال پوسیدنند؟
٢ - سوء استفاده از قوانین به نفع ژنرال های نظامی قدرت طلبِ حاکم: برای شرکت دادن کاندیدای مورد علاقۀ فرقهِ نظامی، یعنی نخست وزیر سابق، احمد شفیق، کمیسیون عالی انتخابات ریاست جمهوری به سادگی و علناً قانون «محروم سازی سیاسی» مصوبه جهتِ ممنوع ساختن کاندید اتوریِ اعضاء رژیم مبارک در انتخابات ریاست جمهوری را نادیده گرفته است.
٣ - نا معقول بودنِ تمرکز قدرت نامحدود در دستان یک "کمیسیون انتخاباتی" متشکل از شخصیت های مرکزی دوران مبارک برای نظارت به روند «دمکراتیک».
۴ - ارائهِ برنامه های مبهم به وسیلۀ کاندیدا های قدرتمند، بر فراز ارزش ها و اهداف انقلاب. ارزش ها و اهدافی که برگزاریِ چنین انتخاباتی را در حال حاضر میسر ساخته و بیش از یک هزار مبارز در این راه جانسان را از دست داده و شهید شده اند. یعنی، به دست آوردن: نان، آزادی و عدالت اجتماعی.
اگر چنین انتخاباتی اجرا شود و به تأیید بین المللی برسد، آنگاه، رژیم مهر قبولی دنیا را، برای باطل کردن همهِ آنچه که انقلاب برای آن رخ داده، دریافت خواهد کرد. اگر این انتخابات با سکوت مان به پایان رسد، آنگاه، مطمئن هستیم که رژیم آتی، جواز شکار ، زندانی و شکنجه کردن مان را، برای فرو نشاندن همه اشکال مقاومت، بخود خواهد داد.
ما به راه انقلابی مان که مقاومت در برابر حاکمیت نظامی و پایان بخشیدن به محکمه های نظامی و، آزاد ساختن تمام بازداشت شدگان در زندان های نظامی است، ادامه میدهیم. به مبارزه مان در محل کار، مدارس و دانشگاه ها و با کمیته های مردمی در محله هایمان ادامه میدهیم. اما مبارزه مان به همان اندازه علیه دولت ها و سیستم هایی است که حامی رژیمی که به سرکوب ما مشغول است، میباشند. ما مصمم هستیم که به تمامی قرارداد های ابتیاعِ وام، که بین انستیتو های مالی بین المللی و دولت های خارجی، با رژیمی که مدعی به نمایندگی ماست، منعقد گشته و هنوز هم انعقادشان ادامه دارد، در حالی که مشغول استثمار مالی و سرکوبِ ماست، بازنگری کنیم. از شما خواستاریم که با مبارزه ما علیه تقویت ضد انقلاب همراه باشید. چگونه هم بسته به ما خواهید بود؟ اگر ما تحت حمله قرار گیریم، شما نیز مورد حمله خواهید بود. مبارزه ما، یک مبارزه جهانی علیه نیروهایی است که خواهانِ فرمانبری و خفقان ما هستند.
ما در موضع انقلابِ جاری می ایستیم. انقلابی که تنها با دست یافتن قدرت اجماع و پیگیری مردم و نه در یک انتخابات زهر آلود برای تسلط نظامی، عینیت می یابد.
رفقا از قاهره
منبع: شبکه مجامع عمومی مردم
ترجمه: بهروز نوایی، ویرایش: بینا داراب زند
چهارشنبه ١٣ ژوئن ٢٠١٢