کارگران، همکاران:
بیایید با هم یک صدا فریاد بزنیم ، دستمزدها را افزایش دهید. همانطور که قیمت کالاها
افزایش یافته وهم چنان این افزایش قیمت ها ادامه دارد. دستمزد : دررابطه کارگر و کارفرما جای بسیار حیاتی دارد. ما کارگران از فروش نیروی کارمان مزدی ناچیز را بدست می آوریم.
سرمایه دار نیز جهت کسب سود بیشتر خود پایین نگه داشتن حداقل دستمزدمان برایش از اهمیتی خاصی برخوردار است.
دستمزد همیشه در اعتراضات ما کارگران مطالبه ای مهم و ضروری به شمار می رود. جایی که کارگر برای تأمین سطح معیشیت خود ، باید دستمزدی کافی داشته باشد. این سطح معیشت ما کارگران برای سرمایه داران ، همان حداقل دستمزد است . پایین نگه داشتن دستمزدهایمان موجب سود بیشتر آنان می گردد.
ما کارگران می گوییم : بهای نیروی کارما ، مانند قیمت دیگر کالاها باید افزایش یابد. عملکرد حاص افزایش قیمتها به یک گونه نیست . بلکه در بازار فروش و درمیان طبقات موجود در جامعه بسیار متفاوت است. شرکت ها و کارخانه ها اگر قیمت کالاهای مورد نیازشان بالا برود.
تولید کنندگان دیگر نیز به همین مراتب قیمت کالاهای تولید شده خود را افزایش می دهند. چنانکه وقتی از کارفرمایان پرسیده شود چرا قیمت کالای خود را افزایش می دهند ؟ او هم به هزینه های تولید محصولات خود مراجعه می کند و لیست افزایش قیمت کالاهای مصرفی اش مانند مواد اولیه ، انرژی و سوخت ، استهلاک ماشین ها ، هزینه ترابری و ازجمله مزد کارگران اشاره می کند. او
می گوید " من بی تقصیرم من هم یک مصرف کننده بزرگ این بازار جامعه هستم . می بینید که کلیه هزینه های لازم برای تولید محصولات خودم چه افزایش قیمتی پرداخته ام درنتیجه چون هزینه تولید محصولم بالا رفته است ، قیمت محصول من نیز بالاجبار افزایش می یابد."
اکثریت ٩٠ درصدی جامعه جمعیت ما کارگران و دیگر زحمتکشان مصرف کنندگان همین بازار هستیم. ما کارگران با همین منطق و قانون بازار و کارفرمایان به ارزیابی خود ادامه می دهیم . ما کارگران فروشنده کالای خودمان " نیروی کار " هستیم. ما کارگران برای بازتولید نیروی کارمان نیاز به مصرف کالای بازار داریم. با گران شدن کالاهای مصرفی خودمان ، هزینه بازتولید نیروی کار خود (کالای خودمان) نیز افزایش می یابد. درنتیجه دستمزد ما کارگران احتیاج به افزایش دارد. دستمزد ما کارگران درطول سال یک بار افزایش می یابد و آن هم آخر سالی است که دارد تمام
می شود. ارزیابی میزان دستمزد هم با تورم سال درحال تمام شدن سنجیده می گردد. زمان افزایش دستمزدها هم با سال گذشته (جاری) که با تورم بسیار فاصله دارد. درصورتی که تورم و افزایش قیمتها در جامعه ما به روز رسیده است . همانطور تورم سیر صعودی خود را می گذراند. همانطوری که سال گذشته ، دستمزدهای افزایش یافته هم ، درهمان سال گذشته باقی می ماند و دستمزدهای ناچیز ما با گرانی و تورم روز به روز روبرو می شویم. این اختلاف دستمزدهای ما با قیمت ها هم روز به روز از فاصله ای بیشتر برخوردارمی شود . زندگی ما کارگران و دیگر فرودستان جامعه هر روز در فقر و فلاکت بیشتری فرو می رود. علاوه بر فقر و فلاکت ، معضلات دیگری هم روزانه به زندگی ما کارگران افزوده می گردد. ما کارگران و دیگر زحمتکشان امر حیاتی دیگری را به دوش می کشیم . تأمین هزینه " نیروی کار آینده جامعه را برعهده داریم. فرزندان ما کارگران درواقع ، نیروی کار آینده جامعه به شمار می روند. ما کارگران و خانواده و فرزندانمان زنده می مانیم که برعکس کارفرمایان و خانواده هایشان زندگی مرفه ای را داشته باشند.
زنده ماندن ما کارگران با معضلات دیگر همراه است. عدم امنیت شغلی ، اخراج های دسته جمعی و پیوستن به لشکر بزرگ بیکاران ترس و وحشتی است که موجب می گردد، هر بی حقوقی را تحمل کنیم. این معضلات چه ضربه های روحی و روانی را به ما و خانواده هایمان وارد می نماید. همچنین قراردادهای موقت و سفید امضاء و تأخیر در پرداخت دستمزدهایمان ما را در چه فقر و فلاکتی فرو نمی برد. لطمه های روحی و روانی به ما و خانواده مان هر لحظه بیشتر می گردد. دستمزدهای ناچیز و اندک که سال به سال قدرت خرید را از ما می گیرد، حاصل همان شرایطی است که شمرده شد. ازسوی دیگر نیز شرایط پلیسی است که بالای سرمان وجود دارد و حق
هر گونه اعتراض را از ما سلب کرده است.
زندگی ما کارگران با تهدیدی جدی همراه است . این زندگی و شرایط جامعه برای ما کارگران و دیگر زحمتکشان قابل تحمل نیست.
کودکان ما مجبور می شوند به جای کلاس درس به دنبال لقمه ای نان در کف خیابانها پرسه بزنند یا زیر بار کارهای شاق غیرقابل تحمل ، کودکی خود را با کار ازدست بدهند. چنانکه سال به سال به آمار کودکان کار افزوده می شود. کودکان ما مجبورند ترک تحصیل کنند. اکثریت قریب به اتفاق خانواده های ماکارگران جذب بازار کار شدند. هر فردی از خانواده مجبور شده کار کند.
خانواده های دیگری هستند که نان آور خانه مجبور است دو شغله باشد. واقعا" آنچه از سر ما و خانواده هایمان می گذرد. صورت کریه این قانون جامعه سرمایه داری است . آیا چنین دنیایی کریه و وارونه مستحق واژگون شدن نیست.
ما انسانیم و شایسته یک زندگی انسانی هستیم . ما کارگران با نیروی کار خود، حیات بخش این جامعه ایم . زندگی ما شایسته آن است که آموزش و پرورش برای فرزندانمان رایگان و از حرمت انسانی برخوردار باشد. حمل و نقل و کلیه وسایل نقلیه باید رایگان شود.
همچنین کلیه امور بهداشتی و پزشکی باید برای ما رایگان باشد. دستمزد ما باید برای یک زندگی مرفه انسانی کافی باشد. زیرا ما کارگران و دیگر زحمتکشان برای رفاه و آرامش جامعه و ثروت های بیکران افسانه ی سرمایه داران و کارفرمایان ، کار کردیم.
آنچه که باید انجام دهیم :
١- باید دولت و کارفرمایان را مجبور کنیم ، افزایش دستمزد را یکی از مهمترین دغدغه های ما کارگران بپذیرند و خود را موظف بدانند که باید آن را افزایش دهند.
٢- دولت به عنوان بزرگترین سرمایه دار و کارفرما و رئیس اجرایی نظام سرمایه داری موظف است ، حداقل دو بار در سال با احتساب تورم واقعی ، دستمزدها را افزایش دهد.
٣- ما کارگران باید همیشه از قیمت محصولات تولید خود آگاه باشیم .چنانکه هرگاه کارفرما قیمت محصولات خود را افزایش داد موظف به افزایش دستمزد ما کارگران است . زیرا که یکی از دلایل افزایش بهای تولیداتشان را افزایش دستمزد کارگران قلمداد می کنند پس باید آن را بپردازند.
۴- ما کارگران همیشه نیاز به اتحاد داریم . نیاز به ساز و کار مطالبات و اعتراضات داریم . ما کارگران باید از امنیت شغلی برخوردار باشیم . زمانی در دست یابی به مطالبات خود موفق خواهیم بود که از تشکیلات سندیکایی یا از دیگر تشکیلات واقعی برخوردارباشیم . مانند سندیکای کارگران شرکت اتوبوسرانی تهران و سندیکای شرکت نیشکرهفت تپه اهواز
۵- تلاش بی وقفه و با امید درجهت دست یابی به تشکیلات واقعی امر ضروری و اجتناب ناپذیر ماکارگران است . همکاران بیایید همه با هم برای درست کردن تشکیلات خود کوشش کنیم .
آیت نیافر