بیانیه پن سیدنی - استرالیا

پن سیدنی در روز یکشنبه ۳۰ خرداد ۱۴۰۰ برابر با ۲۰ ژوئن ۲۰۲۱ و یک روز پس از اعلام پیروزی ابراهیم رئیسی برای بدست گیری ریاست جمهوری بیانیه ای را صادر کرد که در آن از ابراهیم رئیسی خواسته است کلیه اعضای کانون نویسندگان ایران را که در زندان هستند آزاد کند. در این بیانیه اظهاریه مشترک رضا خندان مهابادی، بکتاش آبتین و کیوان باژن نقل شده است که دو هفته قبل از آن از درون زندان خطاب به کلیه نویسندگان و آزادیخواهان انتشار داده بودند.
نامه پن سیدنی را اینجا کلیک کنید.

متن ترجمه شده بیانیه پن سیدنی:
پن سیدنی از رئیس جمهور تازه انتخاب شده ایران می خواهد که کلیه اعضای کانون نویسندگان ایران را از زندان آزاد کند.
در ۱۱ اکتبر ۲۰۲۰ سه نویسنده ایرانی به زندان مخوف اوین رفتند تا دوران حبس خود را در رابطه با نوشته های منتقدانه خود، آغاز کنند. هر سه از اعضای کانون نویسندگان ایران هستند و هر کدام کتابهای متعددی را در باره تاریخ، جامعه شناسی و ادبیات انتقادی ایران منتشر کرده اند.
هر سه نفر آنها نیاز به مراقبتهای پزشکی دارند. در آپریل ۲۰۲۱ وکیل بکتاش آبتین اعلام کرد که موکلش به بیماری کووید مبتلا شده است و مراقبتهای مورد نیاز را به وی نرسانده اند. اخیرا پن سیدنی از طریق زندانیان مطلع شد که یک موج دیگر ویروس کرونا زندان را فرا گرفته است و آنها می گویند که جان زندانیان در خطر است. رضا خندان مهابادی از آرتروز در ناحیه گردن رنج می برد. کیوان هم باژن از بیماری تیروئید رنج می برد. هیچ از کدام از آنها به بیمارستان منتقل نشده اند.
آنها به اتهام (لینک )تبلیغات علیه نظام و اقدام علیه امنیت ملی محکوم شده اند که به دلیل انتشار مشترک کتابی درباره تاریخچه کانون بوده است، نهادی که در طی چند دهه گذشته دولتهای پی در پی ایران را به نقد کشیده است. آنها همچنین متهم شده اند که بر مزار شاعران و نویسندگان حاضر شده اند.
در ۶ ژوئن آنها در یک بیانیه نوشتند:
خطاب ما به همه نویسندگان و آزادی خواهانی است که "آزادی بیان در همه جا و برای همه کس" را سرلوحه کوششهای انسانی خود قرار داده اند. این خواسته ای است که جنبش تاریخی-جهانی آزادی بیان عملاً و همواره در پی آن بوده و هست. کانون نویسندگان ایران، که ما 3 تن از اعضای آن هستیم، به عنوان جزئی از این جنبش در بیش از نیم قرن فعال بوده است؛ جنبشی که باید بر توان و بلندی صدای آن افزود؛ زیرا گذشته از تهدید هر روزه ی آزادی بیان از سوی قدرتهای حاکم، مردم بسیاری در جهان از آن کاملاً محروم هستند؛ از جمله نویسندگان و مردم ایران. ما اکنون در زندان به سر میبریم و بنا به حکم صادره، باید مجموعاً ۱۳ سال و نیم حبس را تحمل کنیم به این سبب که نویسندگانی مخالف سانسور و خواهان آزادی بیان بی هیچ حصر و استثنا بوده ایم. ما اولین زندانیان و ستم رفتگان این جنبش نبوده و تا "آزادی بیان در همه جا و برای همه کس" محقق نشود آخرین آنها نیز نخواهیم بود.
رضا خندان مهابادی
بکتاش آبتین
کیوان باژن
آنها داستان خود (لینک) را برای مارک آیزاک پرزیدنت پن سیدنی تعریف کردند، در خاتمه بکتاش آبتین گفت: ”…هرگز در یک سینی رُبان زده آزادی را به هیچکسی تقدیم نمی کنند و برای آن باید هزینه های فراوانی پرداخت. (…) در کشوری مثل ایران برای روشنفکران، برای آزادی خواهان و برای کسانی که مبارزه می کنند برای آزادی بیان، مرگ بسیار ارزان است. همانطور که دوستم رضا خندان گفت ما برای اینکه به زندان برویم و مورد محاکمه قرار بگیریم و برای اینکه رنج ها را تحمل کنیم خیلی نگرانی نداریم چون تصمیم خودمان را گرفته ایم. (…)