کارگران زن کیف وکفش مهرانه شوشتر
بادرودهای صمیمانه
چند روز پیش مطلع شدم که شما کارگران عزیز و گرامی جهت نیل به خواسته ها و مطالبات برحق کارگریتان دست به ایجاد هیئت موسس سندیکا زده اید و در این رابطه با اعلام اسامی پنج تن از این بانوان جسور و حق طلب گام اول خود در راه ایجاد تشکل مستقل کارگری که همانا هیئت موسس سندیکا میباشد برداشته اید. خود ما در سندیکای کارگران نیشکرهفت تپه هم گام اول را در راه ایجاد سندیکا با ایجاد هیئت موسس برداشتیم.دوای درد کارگرانی که بهمطالبهی حق خویش برمیخیزند تنها و تنها باهم بودن و متحد شدن است که منظورهمانا تشکل (سندیکا و اتحادیه) کارگریست. حال شما رفقای عزیز گام اول را به سوی هدفی بلند و انسانی برداشته اید. آغاز راهی بسوی زندگی بهتر با آرزوهای انسانی.
دوستان عزیز همانطورکه شما بدرستی در اطلاعیه خود آورده اید مصائب و دشواریهای زنان کارگر در ایران بدلایل مختلف از کارگران مرد بسیار بیشتر است. متاسفانه در کشور در اکثر موارد دستمزد زنان در موارد مشابه با مردان اصلا برابر نیست و در این مسیر یکی از مطالبات برحق و بدیهی ما، دستمزد برابر زنان در ازای کار برابر با مردان است. موردی دیگر، در جامعه ما حقوق زنان خانه دار هیچ انگاشته شده است و این در حالیست که پرورش فرزندان و بقای نسل تماماً به آنها سپرده شده است و همچنین پرداختن به کارهای سنگین و مهم و تمام وقت خانه اصلا قابل انکار نیست بواقع این زنان، کارگران بی جیره ومواجب هستند و امیدواریم روزی فرابرسد که انها نیز صاحب حقوقی مانند تامین اجتماعی و بیمه بازنشتگی شوند.
رفقای عزیز ما در کشوری زندگی می کنیم که تبعیض در تمام زمینه‌ها بیداد می‌کند و ریشه همه این تبعیضها هم در تبعیض طبقاتی است. به جای آموزش رایگان کودکان با نشاط، فرزندان خانواده‌های کارگر و تهیدست باید نان آور خانوار شوند و هر روز بر تعداد کودکان کار افزوده شود. به جای بهداشت رایگان در تمام سطوح، هزینه های پزشکی بر دوش مردم علی الخصوص قشر کارگر سنگینی می کند. در حالی که ثروتمندان جامعه از یک عمل زیبائی به عمل دیگری دست می زنند، متاسفانه آن چه که امروز ما مشاهده می کنیم اینست که اگر بیمار پول درمان و عمل لازم برای حفظ حیات خود را نداشته نباشد از بیمارستان بیرون انداخته میشود که این اصلا انسانی واخلاقی نیست. کدام یک از ما این تجربه تلخ را نداشته‌ایم که بیماران ما با درد و ناراحتی باید در راهروهای بیمارستانها در انتظار می ماندند تا ما پول دوا و درمانشان را تهیه کنیم. بهداشت رایگان برای تمامی شهروندان باید وجود داشته باشد نه اینکه بخاطر نداشتن پول، جان آدمی که بالاترین و گرانبهاترین چیز است بخطر بیافتد. این برای جامعه امروز شرم اوراست و اگر چنین اوضاعی در جامعه ما حاکم است، یک علت اساسی آن در نبود تشکلهای مستقل کارگران است. بدون تردید می‌توانیم دوش به دوش هم با ساختن تشکلهای خود تلاش برای رفع چنین تبعیضهایی را نیز هدف خود قرار دهیم.
درشرایط امروز ما و نابرابری در همه زمینه ها، همه وهمه نشان از شکاف عظیم طبقاتی درجامعه ماست. برای سود کارفرما و سرمایه داران هیچ مرزی وجود ندارد و بلکه همه چیز دست در دست هم می‌گذارد - از قانون تا دولت و غیره - که سود اینها افزایش حداکثری پیدا نماید. بخصوص که ، بعد از اجرای طرح یارانه ها کنترل دولتی بر روی کالاها و اصولا کارکرد، سود و زیان وغیره آنها تقلیل پیدا کرد. و درنتیجه سرمایه داران به بهانه افزایش هزینه تمام شده، کالا و یا خدمات، قیمت بیشتری علاوه بر هزینه تمام شده را بر مصرف کننده که اکثرا از طبقه کارگر و عموم مردم است تحمیل می کنند. اما همین کارگران برای تعیین نرخ تنها کالایی که برای عرضه دارند یعنی نیروی کار، باید منتظر اعلام آن توسط دولت بمانند.در این میان قانون کار که درحال تغییر است که این خود هدیه دیگری به کارفرماها توسط دولت محسوب میگردد. با این ترتیب، اوضاع ما کارگران نه تنها بهتر نخواهد شد، بلکه به وخامت بیشتر هم خواهد انجامید. برای ریشه‌کن کردن فقر و از بین بردن شکاف طبقاتی و تأمین یک زندگی انسانی قابل قبول برای تمام شهروندان جامعه، لازم است که ثروت عظیم تولید شده در جامعه به شکلی دیگر توزیع شود. این نمی‌شود که اقلیتی ناچیز بخش عظیم ثروت جامعه را در اختیار داشته باشد و اکثریت عظیم جامعه از فردای خود مطمئن نباشد. ثروتی که امروز هزینه زندگی مجلل اقلیت کاخ نشین میشود می‌تواند در راه رفاه عموم جامعه به کار گرفته شود. سندیکای ما در روز اول ماه مه امسال خواستار آن شده است که حداکثردرآمدها به هیچ وجه بیش از ده برابر حداقل دستمزدها نباشد. امیدوارم که شما نیز با طرح چنین خواستی صف مبارزه برای رسیدن به یک زندگی با نشاط برای اکثریت جامعه را تقویت نمائید.
درخاتمه : بار دیگر ضمن تبریک و خسته نباشی برای شمازنان کارگر در موسسه کیف و کفش مهرانه شوشتر آمادگی خود را جهت هرگونه کمک و یاری و همچنین درمیان گذاشتن تمامی تجربیات مبارزتی خود در سندیکای هفت تپه را به شما اعلام می نمایم با امید به این که بتوانید سندیکای خود را تشکیل داده و در راه حفظ استقلال طبقاتی آن از همه نیروهای غیر کارگری با موفقیت گام بردارید
دست شمارابه گرمی می فشارم. و امیدوارم دراینده دنیای انسانی تری داشته باشیم.
باارزوهای رفیقانه - رضارخشان
کارگراخراجی وعضوهیئت مدیره سندیکای هفت تپه
تاریخ:٢٢/۵/١٣٩٠