به مناسبت سالروزدومین اعتصاب سندیكای كارگران
شركت واحد و اشاره ای به دلایل اعتصاب ٨ بهمن ٨۴ رانندگان سندیكائی
بعد از اعتصاب اول سندیكای كارگران شركت واحد كه بجز وعده وعید و هزینه ای كه رانندگان داده بودند. و حدود یك سال تلاش مداوم چیزی نصیب كارگران نشد و رئیس هیئت مدیره هم همچنان در زندان بود. البته اعضای هیئت مدیره ملاقاتی با شهردار قالیباف داشتند كه در آن ملاقات هم فقط قول قرار گذاشتند كه هیچوقت تا زمان اعتصاب دوم تحقق نیافت و پس از پی گیریهای متعدد اعضای هیئت مدیره سندیكا جهت بدست اوردن مطالبات كارگران كه نه تنها نتیجه ای .نداشت بلكه حتی حاضر نبودند كه سنیكای شركت واحد را كه رانندگان به به آنها رای داده بودند را به رسمیت بشناسند و اعضای هیئت مدیره پس از پیگیری از طریق شهردار و مدیر عامل وقت شركت واحد .متاسفانه بدون هیچ سرانجامی دست خالی برگشتنند و قرار شد اتفاق های انجام شده را به گوش رانندگان در مجمع هفتگی سندیكای شركت واحد برسانیم .بعد از اطلاع رسانی در مجمع و در مراسمی كه در استادیم دوازده هزار نفری ازادی برگزار شد كه در آن شهردار قالیباف به عنوان تنها سخنران بطور یكطرفه صحبت میكردند و به گفته خودشان ایشان به نمایندگان كارگران كاری نداشتند و میخواستند كه خودشان به تنهائی و بدون دخالت نماینده رانندگان مشكلات را از سر راه بردارند. كه یكباره سالن كه متشكل از بیش از هشت هزار راننده تشكیل شده بود خواستار ازادی ریئس هیئت مدیره شد و خواستار اعتصابی دیگر جهت رسیدن به مطا لبات كارگران كه با شعار( قالیباف اعتصاب یادت نره)سر دادند كه شهردار سالن را ترك كرد و رانندگان همچنان شعار میدانند كه حتی رانندگان نمی خواستنند سالن را ترك كنند با پا درمیانی اعضای هیئت مدیره مراسم بپایان رسید. كه بعذآ این صحبتها از زبان مدیر عامل شركت واحد هم شنیده شد كه من كاری با نمایندگان كارگران ندارم و سندیكا را به رسمیت نمی شناسم كه همین مطالب در مجمع عمومی سندیكا مطرح شد و رانندگان از نمایندگان سندیكای خواستنند كه با اعتصاب دوم كه در هشتم بهمن ماه هشتاد و چهار اتفاق افتاد خوآستار ازادی اسالو و رسیدن به مطالبات خودشان كه مهمترین آن به رسمیت شناختن سندیكای شركت واحد و حق داشتن تشكل مستقل بدون دخالت دولت و كارفرما شدند و چون نمایندگان سندیكای هیچ وابستگی به دولت و كارفرما نداشتند و در اصل جیره خوار نبودند تن به اعتصاب دوم دادند و تا آخرین لحظه كوتاه نیامدند. هر چند بعد از اطلا عیه اعتصاب .مدیر عامل وقت و نماینده شهردار حاضر به مذاكره شدندولی ساعتها مذاكره هیچگونه دستاوردی نداشت و حتی حاضر به كوچكترین امتیازی به كارگران نشدند و بجای امتیاز از روش چماق و هویچ استفاده كردند كه در اراده محكم اعضای هیئت مدیره سندیكای هیچ تاثیری نگذاشت و اعضای هیئت مدیره بدون هیچ دستاوردی محل مذاكره راكه در دفتر مدیر عامل وقت شركت واحدبود ترك كردند كه بلافاصله بعد از ترك محل از طرف اطلاعات احضارو فردای آن روز درست یك هفته قبل از اعتصاب اكثر اعضای هیئت مدیره بازداشت شدند و ساعت های طولانی جهت منصرف كردن اعضای هیئت مدیره از اعتصاب مورد بازجوئی قرار گرفتند و اخر شب هم روانه بازداشتگاه ٢٠٩ اوین شدند كه باز هم اعضای هیئت مدیره از خواستهای رانندگان دست بر نداشتند و زندان را به كوتاه آمدن در برابر خواستهای رانندگان ترجیح دادند . اگربخواهم به دستگریهای فله ای سال٨۴ اشاره كنم كاغذ هفتاد من میخواهد فقط بگویم هر چند بیش از پنج سال از آن زمان میگذرد ولی هنوز فشار بروی اعضای سندیكا وجود دارد و تعداد ٧ نفر بیكار هستنند و سرگردان در دیوان عدالت اداری و تعدادی بعد از شاغل شدند بیكار شده اند و چهار نفر از اعضای این سندیكای در زندان بسر میبرند كه اسالو و مددی حبس گرفته اند و شهابی و غلامحسینی هنوزمنتظر حكم هستند در آخر بگویم ما همچنان جهت خواستهای صنفی كارگران پافشاری میكنیم و خواستار آزادی همه فعالین كارگری زندانی هستیم به امید روزی كه كارگری برای احقاق حقش در زندان نباشد
داوود رضوی عضو هیئت مدیره سندیكای شركت واحد
۴/١١/٨٩
سندیكای کارگران شركت واحد تهران و حومه