کارگران مصری ضمن شرکت در خیزش مردمی علیه سلطنت ٢٠ ساله مبارک!، کوشش خود را برای سازمان دهی خود در مراکز کار شتاب دادند.
سوای نامی که برای خود برگزیده اند نکات مثبتی در این بیانیه یا منشور دیده می شود که گرچه منشوری کاملا ضد سرمایه داری نیست اما با توجه به شرایط موجود، با توجه به جنبش خودبخودی بدون برنامه و بدون خواسته های روشن، گام هایی به پیش است و نشان می دهد که اگر جنبش کارگری پویا باشد و آینده نگر می تواند به موقع بطور موثر جهت حرکت های مردمی را به سمت خواسته های اساسی و پایه ای اعلام شده خود تغییردهد. این پویایی به معنی نوشتن صرف مطالبات نیست بلکه به معنی حضور مداوم در جنبش کارگری و جنبش اجتماعی است. به معنی تلاش برای ایجاد تشکل های ضد سرمایه داری کارگران در همه مراکز کار و تولید است. به معنی پایه ریزی خشت به خشت این بنا است. زمانی می توان چنین ادعایی را مطرح کرد که مطالبات منشور به مطالبات عمومی و سراسری جامعه تبدیل شود و مردم کوچه و بازار خواهان آن باشند. در چنین زمانی می شود از رشد آگاهی عمومی و آگاهی طبقاتی صحبت کرد.
فدراسیون اتحادیه ای مصر جهت ایجاد اتحادیه های مستقل
مصر از یک دوران تاریخی عبور می کند. مردمش برای دفاع از حق یک زندگی شایسته، حق حفظ "شان" انسانی ، حق آزادی و عدالت اجتماعی ... امکانات شایسته و پرداخت شایسته برای همه ... مبارزه می کنند. برای یک جامعه دموکراتیک برای همه که در آن هرشهروند در ثروت و درآمد ملی سهم داشته باشد... جامعه ای که اجازه ندهد در حالی که اکثریت مردم امکان دسترسی به حتی وسایل حمل و نقل عمومی را ندارند، درصد کوچکی از جامعه هواپیمای جت خصوصی داشته باشند ... جامعه ای که اجازه ندهد درآمد افراد راس هرم مزدی هزار برابر حداقل دستمزد باشد.
جامعه ای که به مردمش اجازه دهد تا آزادنه نفس بکشند ... آزادنه حرف بزنند و نظرشان را بیان کنند ... جامعه ای که به گروها و طبقات مردمی اجازه دهد از منافعشان دفاع کنند و آزادنه مذاکره نمایند ... جامعه ای که مردمش را تحت فشار قرار ندهد، خواسته های شان برای بهبود شرایط زندگی و تمایلات طبیعی شان برای رشد ظرفیت ها و توان کارگری را مهار نکند.
کارگران و مردم مصر دهه های متمادی مبارزه کردند، به ویژه طی چهار سال گذشته ، و در حرکت های اعتراضی بی نظیری که رخ داده برای دفاع از حقوق قانونی شان مشارکت کردند. آن ها در تلاش خود علی رغم فقدان سازمان اتحادیه ای مستقل موفق شدند. آن ها در جذب بخش های بزرگ اجتماعی و بسیج همدردی بزرگتر بین جامعه مصری، کارگران و جنبش های اتحادیه ای موفق شدند.
کارگران از حق شان برای کار وعدم مواجهه با شبح بیکاری- که جوانان را می بلعد- دفاع کردند و خواهان برقراری یک حداقل دستمزد عادلانه برای تضمین زندگی ای شایسته برای همه کارگران شدند. آن ها شجاعانه برای دفاع از حق سازمان یابی جنگیدند و سازمان های اتحادیه ای مسقل را ایجاد کردند.
مبارزات کارگری، راه انقلاب امروز مردم را هموار کرد. این است دلیل این که چرا کارگران و کارمندان به طور کلی مخالفت کردند که فدراسیون عمومی"وابسته به دولت" آنها را نمایندگی کند و بنام آن ها حرف بزند. زیرا اغلب حقوق و شکایات آن ها را نادیده گرفته بود و حتی در بیانیه مشهور ٢٧ ژانویه خود ادعا می کرد که مخالف هرگونه عمل منفرد اعتراضی در طی این دوره است.
بنابراین اتحادیه های مستقل و کمیته های مربوط به کارگران بخش بهداشت؛ بازنشستگی، معلمان و اتحادیه مستقل کارکنان بخش املاک و مستغلات و مالیات همراه با گروه های مستقل کارگری در صنایع، تاسیس فدراسیون مصری برای اتحادیه های مستقل و آئین نامه آن را در روز یکشنبه ٣٠ ژانویه ٢٠١١ اعلام نمودند و به مواد زیر تاکید کردند:
١- حق شهروندان مصری برای کار- و الزام حکومت به پرداخت پول بیکاری.
٢- تعین یک حداقل دستمزد که کمتر از ١٢٠٠ لیره مصری نباید باشد، با افزایش سالیانه دستمزدها برحسب نرخ تورم موجود، تضمین حقوق کارگران برای دریافت پاداش و مزایا براساس ارزش کار، به ویژه تاوان برای آنانی که با خطرات کاری مواجه اند. علاوه براین حداکثر دستمزد نباید بیش از ده برابر حداقل دستمزد باشد.
٣- حق برای همه شهروندان مصری برای تامین اجتماعی عادلانه که شامل حق مراقبت های بهداشتی، مسکن، آموزش" تضمین آموزش رایگان و توسعه برنامه درسی همراه با تکامل علوم و فن آوری" ، حق همه بازنشستگان برای حقوق و مزایای مناسب.
۴- حق کارگران و کارمندان برای سازمان یابی و ایجاد آئین نامه های خود برای حذف همه ی محدودیت های قانونی جهت تضمین این حق.
۵- آزادی همه زندانیان بعد از تاریخ ٢۵ ژانویه
هیات موسس فدراسیون مصری برای اتحادیه های مستقل، همه کارگران مصری را جهت ایجاد کمیته های شهری برای دفاع از محل های کار خود، و در طی این دوران بحرانی و برای سازماندهی حرکات اعتراضی و اعتصابات در محل های کار، به استثنای محل های کار بخش بهداشتی جهت واقعیت یابی خواسته های مردم مصر دعوت می کند.
هیات موسس فدراسیون اتحادیه های مصری ٣٠ ژانویه ٢٠١١
برای تنظیم این بیانیه چنان که در گزارش آن ها آمده نمایندگان کارگران و کارمندان بخش های مختلف مالیات و املاک، بازنشستگی، بهداشت فنی حرفه ای، نمایندگان کارگران مناطق صنعتی چون حلوان، ماحلا، الکبری، شهر سادات، شهر رمضان، کارگران بخش های مختلف صنعی و اقتصادی از قبیل ریسندگی و بافندگی، صنایع فولاد، داروسازی، صنایع شیمیایی، کارمندان دولتی آهن و فولاد، اتومبیل سازی و غیره شرکت کردند. آن ها برای یک کنفرانس خبری و اعلام ایجاد اتحادیه مستقل برای روز یکشنبه ٣٠ ژانویه موافقت نمودند. در این کنفرانس خبری ضمن بیان منشور بالا و قراردادن آن در دسترس عموم از همه کارگران و کارکنان کارخانه ها و شرکت ها برای ایجاد کمیته های محل کار برای حمایت و دفاع از خود و جنبش مردمی دعوت به عمل آوردند. در این کنفرانس تاریخ اعتصاب عمومی را اعلام کردند و تاکید نمودند که جنبش کارگری قلب و روح انقلاب مردم مصر است. بلافاصله بعد از اعلام موجودیت این اتحادیه مستقل و با توجه به اشکالات موجود درآن اتحادیه های کارگری موجود جهان خود را برای بلعیدن آن آماده کردند. سازمان جهانی کار تاسیس اتحادیه و ورود آن را به جنبش جهانی کارگری تبریک گفت و جهت دهی فکری خود را برای انحراف آن آغاز کرد و خواهان این شد که اتحادیه بتواند کارگران را به زمینه ای جدید از دموکراسی هدایت کند - به جای این که کارگران اتحادیه را برای اجرای مطالبات خود بکار گیرند- در حالی که اتحادیه رسمی مصر تا برکناری حسنی مبارک عضو همین سازمان بود. هم چنین کنفدراسیون کارگری آمریکا و دیگر اتحادیه های جهانی از جنبش موافق دموکراسی در مصر حمایت کردند و برای مسئولین اتحادیه مصر نامه نوشتند. امید است که کارگران با چشمداشت به واقعیت های دنیای سرمایه داری و نقش اتحادیه های فعلی، با رفع اشکالات راه درست به سمت جهت دهی آن را به تشکیلاتی ضد سرمایه داری هموار کنند که تنها در این صورت است که منافع طبقه کارگرمصر و اکثریت زحمتکش جامعه تامین خواهد شد.
در پایان نگاهی می اندازیم به بخشی از اعتصابات کارگری مصر در یک ماهه اخیر:
- دوهفته قبل از برکناری حسنی مبارک ۵٠٠ کارگر شاغل در یخش دولتی شرکت مخابرات مصر در سه محل مختلف دست به تظاهرات زدند خواهان تعین حداقل و حداکثر دستمزد برای شاغلان و مدیران شدند. آن ها سپس تا میدان تحریر راهپیمایی کردند و به مردم مستقر در میدان پیوستند. آن ها فساد مالی مدیران شرکت را افشا کردند.
- در شرکت کفر- ال- داور ٦٠٠ نفر از کارکنان آن خواهان تعدیل و تنظیم دستمزدی، پرداخت بن های پرداخت نشده شدند. این شرکت یک کارخانه پارچه بافی و ابریشم بافی دولتی است. کارگران قبل و بعد از شیفت کاری دست به تظاهرات زدند.
- ٦٠٠٠ نفر از کارگران کانال سوئز در محل کار خود به اعتصاب نشسته اقدام کردند. در شهرهای پورت سعید و اسماعیلیه نیز کارگران کانال خواهان عدالت دستمزدی شدند.
- ۴٠٠٠ هزار کارگر کوکا کولا و کمپانی شیمیایی حلوان با اعتصاب خواهان دستمزد بیشتر، قرارداد دائم کار برای کارگران قرارداد موقت، پرداخت بن کارگری و پایان فساد شدند.
- ٢٠٠٠ کارگر کارخانه ابریشم حلوان با اعتصاب خواهان برکناری مدیریت کارخانه شدند.
- در دلتای نیل در شهر محلا ١۵٠٠ کارگر بخش خصوصی کارخانه پارچه بافی ابول صباح خواهان پرداخت دستمزدهای عقب افتاده شدند آن ها علاوه براعتراض در محل شرکت در روز ٨ فوریه یک بزرگراه را مسدود کردند.
در کنار این اعتصابات می توانیم از اعتصابات کوتاه مدت پرستاران و کارگران بخش مختلف بیمارستانی نیز نام ببریم که به دلیل ویژگی کارشان از اعتصابات طولانی مدت صرفنطر می کنند.
فریده ثابتی، ١٩ فوریه ٢٠١١