مصر، به لحظاتی تاریخی قدم می گذارد... مردم این کشور، متهوّرانه برای دفاع از حقّ یک زندگی شرافتمندانه مبارزه می کنند... حقّ عزّت، آزادی و عدالت اجتماعی... حقّ فرصت های مناسب و دستمزد عادلانه... حقّ یک جامعۀ دمکراتیک برای همه، جامعه ای که هر یک از شهروندان آن سهمی در ثروت و تولید ملی کشور داشته باشد... جامعه ای که در آن اقلیتی کوچک اجازۀ خرید "جت خصوصی" نداشته باشد، آن هم در حالی که مابقی جمعیّت حتی از عهدۀ هزینۀ حمل و نقل عمومی هم برنمی آید... جامعه ای که در آن درآمدهای نوک هرم، بیش از هزار برابر حدّاقل دستمزد نباشد.
جامعه ای که به مردم خود اجازه دهد آزادانه نفس بکشند... آزادانه صحبت کنند و خود را ابراز نمایند... جامعه ای که به تمامی گروه های مردم و طبقات اجازه می دهد تا از منافع خود دفاع کنند و آزادانه گفتگو نمایند... جامعه ای که مردم خود را تحت ستم قرار ندهد، از آمال مردم و توسعۀ ظرفیّت کارگران و بهبود شرایط معیشتی آنان جلوگیری نکند.
مردم و کارگران چندین دهه به مبارزه برخاستند و خصوصاً طی ۴ سال گذشته، در اعتراضات بی سابقۀ اخیر برای دفاع از حقوق قانونی خود شرکت نمودند. با وجود فقدان یک سازمان مستقل صنفی، که جزء جزء آن به مدّت چندین دهه به یغما رفته است، تلاش های آنان ثمربخش بود. آنان موفق شدند تا بخش های مختلف جامعه را جذب کنند و عظیم ترین حسّ همبستگی را در میان جامعۀ مصر، کارگران و جنبش های صنفی به چنگ آورند.
در مواجهه با شبح بیکاری- که جوانان را در کام خود می کشد- کارگران از حقّ اشتغال خود دفاع کردند و حدّاقل دستمزد عادلانه و جدیدی را مطالبه کردند که بتواند زندگی شرافتمندانه ای را برای تمامی کارگران تضمین نماید. آنان متهوّرانه به دفاع از حقّ دمکراتیک تشکیل و ایجاد سازمان های مستقل صنفی برخاستند.
مبارزات کارگری، راه را به سوی انقلاب کنونی مردم هموار نمود. کارگران و کارمندان، همگی می گویند که فدراسیون سراسری "دولتی" نمایندۀ آنان نیست و از جانب آنان سخن نمی گوید؛ چرا که این فدراسیون عموماً حقوق و خواسته های آنان را زیر پا می گذاشت و حتی بیانیۀ مشهوری را در روز ٢٧ ژانویه صادر کرد و طی آن با هر یک اعتراضات در طول این دوره، به مخالفت با برخاست.
بنابراین، اتحادیه ها و کمیته های مستقل (RETA، اتحادیۀ کارگران بازنشسته، اتحادیۀ متخصّصین امور بهداشتی و درمانی، اتحادیۀ مستقل معلمین) همراه با گروه های مستقل کارگری صنایع مختلف، تشکیل فدراسیون اتحادیه های مستقل مصر و هیأت مؤسّس آن را در روز یکشنیه، ٣٠ ژانویۀ ٢٠١١، اعلام می دارند و بر موارد زیر تأکید می کنند:
١- حقّ شهروندان مصری برای کار- و متعهّد نمودن دولت به پرداخت "هزینه های جبرانی بیکاری".
٢- تعیین حدّاقل دستمزدی که پایین تر از ١٢٠٠ لیرۀ مصر نباشد و سالیانه متناسب با نرخ تورّم افزایش یاید؛ تضمین حقّ کارگران در استفاده از پاداش و مزایا مطابق با ارزش کار، به خصوص هزینه های جبرانی برای آن دسته از مشاغلی که با شرایط کاری خطرناک رو به رو هستند. به علاوه، حدّاکثر دستمزد هرگز نباید بیش از ده برابر حدّاقل دستمزد باشد.
٣- حقّ تمامی شهروندان مصری برای برخورداری از امنیّت اجتماعی برابر، من جمله حقّ بهداشت و درمان، مسکن، آموزش (تضمین تحصیلات رایگان و بهبود سرفصل دروس مطابق با تکامل علم و تکنولوژی). حقّ بازنشستگان در برخورداری از حقوق مستمری و مزایای مناسب.
٤- حقّ کارگران و کارمندان برای تشکل، ایجاد آیین نامه های خود، و حذف تمامی موانع قانونی پیش روی حقّ مندرج در این بند.
۵- آزادی تمامی زندانیان سیاسی ای که از روز ٢۵ ژانویه به بعد، بازداشت گردیدند.
هیأت مؤسّس فدراسیون اتحادیه های کارگری مستقل، از تمامی کارگران مصر دعوت می کند تا با ایجاد کمیته های مدنی، از محلّ کار خود، کارگران و کارمندان، در این شرایط بحرانی دفاع نمایند و برای تحقق بخشیدن به مطالبات مردم مصر، به سازماندهی اعتراضات و اعتصابات در محل های کار، به جز در بخش های حیاتی، اقدام کنند.
فدراسیون اتحادیه های مستقل کارگری مصر
هیأت مؤسّس - ٣٠ ژانویۀ ٢٠١١
ترجمه از متن انگلیسی: بیژن شایسته
ملیتانت - سه شنبه نوزدهم بهمن ١٣٨٩
منبع:
http://www.unionbook.org/profiles/blogs/egypt-founding-declaration-of