جمهوری اسلامی کمر به قتل

تدریجی کارگران و زندانیان سیاسی بسته است

دولت سرمایه داران، نه تنها با تحمیل شرایط اقتصادی و اجتماعی به خانواده های کارگری و زحمتکشان ایران اسباب مرگ و میر را برای این میلیونها انسان که چرخهای اقتصاد این کشور را می چرخانند فراهم کرده است ، بلکه مداوما و دوره بدوره فعالین کارگری وسیاسی را مثل چین های گندم درو کرده است.حالا که قتل عام های بی سابقه دیگرمقدور نیست مرگ تدریجی رابرای سرکوب فعالین کارگری و سیاسی انتخاب کرده است.  محمود صالحی که در اثر سالها زحمت و زندان سلامتی اش کاملا به خطر افتاده و نیازمند هفته ای دوباردیالیزاست دوباره دستگیرمی شود .رضا شهابی و محمد نظری پس از اعتصاب غذای طولانی بی دارو و درمان در کنج زندان رها میشوند. آرش صادقی سهیل عربی، سعید شیرزاد، زینب جلالیان و...دهها زندانی دیگر اوضاع مشابهی دارند. وقتی از تنی رنجور وبیمار می ترسند نشانه زوال از در و دیوارشان میبارد .زیرا که دریافته اند حتی مرگ معترضان آتش اعتراض را فروزان تر میکند .تاکتیک مرگ تدریجی را تجربه میکنند شاید مفری یابند. این ترس اما با قتل خاموش شاهرخ و محمد جراحی برملا شده است.همه شواهد نشان میدهد که رفتنی هستند و از این موقعیت به هراس افتاده اند. مثل دهه شصت نمی شود پشت در های بسته بساط دار وشکنجه و کشتار را پنهان نمود مردم نمی گذارند ودیوار زندانها را بر سر زندان بانان خراب می کنند .اعتراضات گسترده زیر پای رژیم را داغ کرده است.
ساکت نمانیم و با هر امکان و زبان ممکن رژیم سرمایه داران را افشا و در منگنه فشار افکار عمومی مردم جهان قرار دهیم. شورای استکهلم بهمراه موج اعتراض سراسری در مقابل هرگونه تعدی و فشار بر محمود صالحی و رضا شهابی وهمه زندانیان سیاسی، صدای رسای آنها در مجامع توده ای خواهد بود.

آنها بی درنگ باید آزاد شوند.

مرگ بررژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم

کارگر زندانی، زندانی سیاسی، آزاد باید گردد

زندانهای سیاسی برچیده باید گردد