سرودی برای کارگران معدن

 

متن ترجمه:
بسوی کوره ی معدن پایین آمدم، به دیار الماس سیاه
گفتم گرم شود سطح زمین، ای دوست
سالها مشغول کندن زمین بودم، در سکوت این زندان
گفتم بچه هایم لبخند زنند، ای دوست
برای همین است، کسی در خانه ی ما لبخند نمی زند.

می گویند راه بی افت، راه بی افت، بسوی گرسنگی راه بی افت
اینک الماس سیاه تابوت شده است، اگر لازم باشد، می گویند بمیرید
روزی می رسد، با بیشرمی به آنانکه گریه می کنند، می گویند بخندید دیگر تحمل شنیدن دروغ ها را ندارم.

امروز به کوره ی معدن، به دیار الماس سیاه
نرفتیم، سلام بر تو ای دوست
برای آنکه در حال مرگ است، حسرت نور در چهره اش پژمرده است
اعتصاب و اعتصاب، نور زاییده است، ای دوست
دیگر چیزی برای از دست دادن نمانده است.

آنانکه، در زیر زمین منکوب گردیده اند، به کسانی که روز زمین هستند، فریاد برمیآورند
معادن مال ماست، حتی اگر بمیریم
روز اعتصاب رسید، ای دوست
دیگر چیزی برای از دست دادن نمانده است.

زونگولداک و اینک سوما

از اعماق زمین آمدند
در دستانشان نوری از عمق زمین که "سکوت" را نمی فهمد
هر چقدر در اعماق فرو برده شوند
به همان درجه، خفگی نمی داند، ارتعاش قلب شان
سنگین و مقاوم آمدند...

دوباره و هر روز بیشتر و بیشتر آمدند
با زنان و فرزندانشان و با کف زدن
همانند خمیر مایه های ماست ( وجه تشبه همبستگی)
یافتند نان های تفت شده در آتش را، چنان که تقسیم شان میان خود
همانند جریان آب و شعله ی آتش

هر روز زبانهای جدیدی بر زبانشان هک شد
آشنا شد پایشان به راه های جدید
هر روز پوسته های جدید ترک خورد
گوش های جدید شروع به شنیدن کردند، آنچه می گفتند
یک شهر شدند در آخر (جمعیتی گشتند)
و عوض کردند نام سرزمین را

روزبه کوراغلی - ۱۶ می ۲۰۱۴

توضیح: این سرود تا به امروز به فارسی ترجمه نگردیده بود، فاجعه کشتار معدن سوما مرا برآن داشت تا به ترجمه ی آن اقدام کنم. بار دیگر یاد کارگران جانباخته در انفجار معدن سوما - ترکیه را گرامی می داریم.

متن اصلی بزبان ترکی: