چرا کارگران راه آهن فرانسه در اعتصاب بسر می برند

کارگران راه آهن فرانسه را "شومینو" می نامند. آنها از تاریخ ۳ آوریل در اعتصاب بسر می برند و حتا بعضی از بخش های آن از هشتم مارس بصورت متناوب اعتصاب می کردند، زیرا امنیت شغلی اکثریت "شومینو ها" ی فرانسه در خطر جدی قرار دارد. آنها همواره علیه نابرابری های شغلی ایستاده اند و در کارنامه ی اعتصابی خویش یک اعتصاب موفقیت آمیز سراسری را پشت سر گذاشته اند که در سال ١٩٩۵ علیه دولت "آلن ژوپه" در زمان ریاست جمهوری "ژاک شیراک" بود که بالاخره مطالبات شان را پذیرفتند و حتا پیروزی های اعتصاب سراسری دانشجویان و دانش آموزان در رابطه با CPE ((conseillers principaux d'éducation که ساختار آموزشی در رابطه با حرفه های شغلی را بوسیله (شور اساسی آموزشی) از طریق دیگرانی که بنام منخصص در این شور آموزشی حضور داشتند، تعیین می نمود و ابتکار فردی را از دانش آموختگان برای انتخاب حرفه ی مورد علاقه، خارج میساخت. این اعتصاب نیز در سال ٢٠٠٦ با پشتیبانی "شومینو ها" به پیروزی رسید. ولی اعتصاب کنونی کارگران راه آهن فرانسه فقط به دوره ی ریاست جمهوری امانوئل ماکرون خلاصه نمیشود و ریشه ی اساسی خود را از زمان ریاست جمهوری "فرانسوآ اولاند" و در دوره ی نخست وزیری "والس" با قنون کار "الخمری" (وزیر کار وقت) می یابد که موازین کار را به نفع کارفرمایان سرمایه تغییر میدهد و در چنین راستایی در تاریخ ٢۵ ژانویه ٢٠١٦، دستور عمل جدید کاری "شومینوها" بنام (décret-socle) را صادر می نماید و این عبارت فرانسوی در واقع فرمانی است که به اصلاحات در سیستم راه آهن فرانسه نام گذاری می شود که مطابق آن ساعات کار روزانه کارگران راه آهن افزوده گشته و زمان استراحت کاهش می یابد و دست مدیران و کارفرمایان این بخش بزرگ برای اخراج کارگران تحت هر بهانه ای که می توانند بوجود آورند را باز می گذارد. کارگران راه آهن فرانسه موظف اند که به تمام دستورات مدیران گوش فرا داده و آنها را اجرا نمایند و هر کارگری که دستورات کارفرمایان را رد نماید، میتواند بوسیله ی مدیران اخراج شود.
قانون کار سابق برای کارگران راه آهن فرانسه که با مبارزۀ پیگیرانه ی آنها در سالهای قبل بدست آمده بود، بنام (RH077) در بنامه های کارشان موجود بود. این قانون با موازین استثماری حداقل یک قرن قبل بصورت (décret-socle) بر علیه "شومینوها" تثبیت گردید. بعنوان نمونه مدیران و کارفرمایان می توانند از ٢۴ ساعت قبل تغییر مسسیر کار را به کارگران ابلاغ نمایند و نیز تغییر ساعات کار را فقط از یک ساعت قبل برای آنها و بنام کارگران به اجرا درآورند و این مسئله ما را به موازین بغایت استثماری قرن نوزده غوطه ور می سازد و در یک کلام دولت کارفرمایان بر مبنای اصلاحات ضد کارگری که بویژه از بحران ساختاری نظام سرمایه داری در سال ٢٠٠٨ آغاز گشته بود، منافع کارفرمایان را افزایش داده و به همان میزان با کاهش دستمزدها، ساعات کار "شومینه ها" سیر صعودی را طی می کند.
قانون کار الخمری که خصوصی سازی را در سیستم راه آهن فرانسه برنامه ریزی کرده بود، تکامل چنین مسیری را با موازین دیگری در زمان کنونی یعنی قانون کار ماکرون به صحنه می آورد و قصد دارد ٩٠٠٠ کیلومتر خطوط راه آهن فرانسه را که از نظر آنان هزینه پرداز است، حذف نماید و این در حالی است سود حاصله از SNCF هر ساله رشد زیادی مییابد. حذف این خطوط آهنی موجب بیکاری بسیار زیادی از "شومینه ها" را فراهم خواهد ساخت. یکی از دلایل پیگیری کارگران راه آهن فرانسه در رابطه با اعتصاب و اعتراض، موجودیت وسیع و فعال سندیکای "سولیدر سود" (SOLIDER SUD) مییباشد. در همین رابطه و در مجموع سندیکاهای CFDT و FO بیشتر در سازشکاری بسر میبرند. باید منتظر سیاست جدید FO بود زیرا رهبر خود را تعویض نموده است.
مبارزه "شومینوهای" فرانسه بسیار سخت و دشوار است ولی آنان تا کنون ثابت کرده اند که بصورت متحد و با اراده ای واحد به پیکار اعتصابی خود تداوم می بخشند و قصد دارند که این مبارزه را تا به آخر به پیش رانند. امانوئل ماکرون می گوید که "سندیکاها و رشته های خدماتی آن قادر نیستند خدمات واقعی انجام دهند و از گردونه خارج میباشند" و فیلیپ مارتینز رهبر سندیکای CGT پاسخ میدهد که سخنان تو بیش از بیش شبیه سخنان "لویی چهارده" می ماند که گفته بود "من حکومت فرانسه ام" (L'Etat' c'est moi) این مسئله را فیلیپ مارتینز در مصاحبه ای با مجله "اومانیته دیمانش" عنوان می نماید.
در یک کلام "شومینوها" یکی از نیروهای پیگیر و مبارز فرانسه میباشند و ما به پیکار شجاعانه شان ارج قائلیم و امیدواریم که بار دیگر همانند سال ١٩٩۵، پیروزی طبقاتی خود را علیه نظام استثمارگر سرمایه داری و بر ضد مدیران و کارفرمایان آن با موفقیت به انجام رسانند.