معدنچیان شرکت بزرگ طلا و مس مکموران فریپورت در ایالت پاپوا در اندونزی در پاسخ به تعیین ضربالاجل از سوی رئیس جمهور دولت اندونزی، اعتصاب خود را حداقل تا ١۵ دسامبر تمدید کردند. این اعتصاب ٢ ماهه طولانیترین اعتصاب در طول ۴ دهه از تاریخ معدن فریپورت است. و تبدیل به یکی از بزرگترین منازعات طبقاتی از زمان کودتای نظامی در سال ٦٦-١٩٦۵ تا کنون شده است.
با وجود اولتیماتوم پلیس حامی دولت ، ٨ هزار معدنچی اعتصاب کننده – که به ازای هر یک ساعت ١.۵ دلار آمریکا دستمزد میگیرند- از ١۵ سپتامبر تولید را متوقف کردهاند.
اتحادیه کارگران معدن، شیمیایی و انرژیSKEP)) این هفته اعلام کرد که اعتصاب برای ماه سوم نیز ادامه پیدا خواهد کرد. زیرا که هیچ توافقی برای پرداختها با کمپانی آریزونا به دست نیامده است.
قبلاً اتحادیه با قاطعیت دستمزد ی برابر ۴ دلار در ساعت را برای اعتصاب کنندگان پیشنهاد داده بود که این کمتر از یک چهارم مطالبه اصلی، ١٧.۵ دلار، است و خواهان آن بود که دستمزد معدنچیان پاپوا را با کارگران معدن در جنوب آمریکا- که پایینترین دستمزدها را دارند - هماهنگ کند.
با این وجود کمپانی مکموران-فریپورت افزایش بیش از ٣۵ درصدی در دستمزدها، بالاتر از ٢ دلار در ساعت، را رد کرد. این در حالی است که معدن گراسبرگ بزرگترین و سودآورترین تولیدکننده طلا و مس است و سرمایه آن ۵٠ میلیارد دلار برآورد شده است.
فریپورت، که ٩٠ درصد از سهام معدن را داراست، به نمایندگی از دولت اندونزی که تنها صاحب کمی بیش از ٩ درصد از سهام معدن است، معدن را اداره میکند. علی رغم پرداخت نرخ حق امتیاز بهرهبرداری، فریپورت بزرگترین منبع درآمد مالیاتی دولت است که در سال یک میلیارد دلار به دولت پرداخت میکند.
دولت اندونزی در این هفته بر حمایت خود از فریپورت تاکید کرد. نماینده وزیر منابع و معدن اصرار کرد که اعتصابکنندگان باید مطالبات خود را کاهش دهند. وی به جاکارتا گلوب گفته است :" آنها نباید دستمزد خود را با کارگران در بقیه کشورها مقایسه کنند. بلکه باید خود را با سایر کمپانیهای معدن در اندونزی مقایسه کنند."
این نماینده همچنین بر نقش دولت اندونزی در عملی کردن برنامه کاهش دستمزدها ، به نمایندگی از کمپانی های معدن چندملیتی و شرکای محلی آنان تاکید کرد.
بر اساس قانون، کارگران فریپورت تقریباً مشابه معدنچیان معدن طلا و مس باتو هیجاو در جزایر سامباوای اندونزی دستمزد دریافت میکنند. آن معدن دارایی مشترک شرکت آمریکایی نیومونت و سامیتوموی ژاپن و یک شرکت اندونزیایی است.
اواخر ماه گذشته، بعد از بحث با سفیر ایالات متحده و دولت اوباما، دولت اندونزی اعلام کردکه اعتصاب فریپورت باید به پایان برسد و نماینده وزیر معادن و منابع را برای بازگرداندن شرایط به حالت سابق به پاپوا فرستاد. پلیس اندونزی یک ضربالاجل ۴٨ ساعته را برای توقف اعتصاب و برگشتن به سرکار برای کارگران تعیین کرد.
اعتصاب کنندگان که توسط قبایل محلی حمایت میشوند، همچنان به بستن جاده اصلی نزدیک فرودگاه تیمیکا که فریپورت را به معدن وصل میکند، ادامه دادند. کارگران اعتصابکننده در ۴ نوامبر به ریوترز گفتند : "مردم مقاومت کردند. پلیس چندین بار با تیرهوایی به آنها هشدار داد ولی آنها اکنون اینجا را ترک کردهاند."
اعتصاب حمایت مردم محلی را به دنبال داشته است. زیرا که مردم محلی از فریپورت و سیاستهای دولت در مورد حق مالکیت زمینهایشان ناراضی هستند. همچنین آسیبهای محیطی ایجاد شده در اثر کار معدن و نیز نبودن منافع ویژه برای ساکنان این منطقه از دیگر دلایل نارضایتی مردم محلی است .
٢ تن از اعتصابکنندگان در این هفته با آژانس خبری فرانس پرس مصاحبه کردند و شرایط کاری کارگران فریپورت را بازگو کردند.Nus Magay ، ٣۵ ساله و راننده کامیون که بیشتر از یک دهه در معدن کار کرده است، میگوید : من عصبانی هستم . "من همیشه سخت کار می کنم و در طول این سالها هیچ وقت افزایش دستمزد یا ارتقا داشتهام . آیا ما برای کمپانیهای معدن جهانی کار نمیکنیم ؟ چرا دستمزد ما کمتر از کارگران فریپورت در کشورهای دیگر است ؟"
Magay از بیماری نقرس شکایت دارد. که با نشستن در کامیون در تمام طول روز و در دمای هوای پایین بدتر هم میشود. این بیماری در کوهستان های پاپوا شایع شده است. "بعد از تهیه غذا و سایر نیازمندی های خانواده، دیگر چیزی برای ما باقی نمیماند. من از پس هزینه های بیمارستان برنمیآیم."
Etinus Tabuni ، راننده جرثقیل که با همسر و ٤ فرزندش زندگی میکند، می گوید : "که من تنها میتوانم یکی از فرزندانم را به مدرسه بفرستم. من نمی توانم پول شهریه مدرسه آنها را تامین کنم. برای ثبت نام آنها در مدرسه در حدود ٢ میلیون روپیه (٢٢٤ دلار ) پول لازم دارم و شهریه ماهانه آنها در حدود ١٠٠٠٠٠ روپیه است."
چنین فقری با همکاری اتحادیه های جهانی معدن ایجاد شده است که با کمپانیهای بزرگ همکاری میکنند و از هر تلاشی برای متحد کردن مبارزات جهانی کارگران معدن دوری میکنند. هر اتحادیه ملی معدن به دنبال بالابردن منفعت حاصله از حضور این کمپانی ها در کشورشان است. و برای رسیدن به منافع و امتیاز، از سیاست بوروکراسی اتحادیهها پیروی میکنند.
این نقش اتحادیهها با مداخله اتحادیه استرالیایی انرژی، معدن و جنگلبانی CFMEU)) در اعتصاب فریپورت بیشتر آشکار میشود . رئیس اتحادیه ملی انرژی، معدن و جنگلبانی Wayne MacAndrew در اوائل این ماه به جاکارتا پرواز کرد تا با کمپانی و اتحادیه اندونزی صحبت کند و اصرار کرد که آنها باید برای کنترل شرایط با اعتصاب کنندگان به مذاکره بنشینند.
مکاندرو از پایتخت اندونزی در تاریخ 3 نوامبر در مصاحبه با رادیو استرالیا گفت : ما بر روی کمپانی و کارگران تاثیر گذاشته ایم و هر دو نیاز دارند که برای حل مسائل به میز مذاکره برگردند. مکآندرو تاکید کرد که در گفتوگویی که با اپراتور معدن داشته است، اپراتور معدن سخنرانی طولانی در مورد تاثیرات مخرب اعتصاب ارائه کرده است. او توضیح داده است که آن ها می خواهند هرچه زودتر مشکلشان با اتحادیه حل شود .
همین که فریپورت وارد بحثهای طولانی با CFMEU میشود، گواه این حقیقت است که غولهای استخراج معادن، از خدمات اتحادیهها برای تحمیل شرایط خود به کارگران معدن در سراسر جهان استفاده میکنند. در طول ٣ دهه گذشته ، CFMEU نقش اساسی در کم کردن موقعیتهای شغلی معدنچیان در استرالیا، و به ویژه در معادن زغال سنگ داشته است.
جداسازی کارگران فریپورت به وسیله اتحادیه ها، با این حقیقت بیشتر برجسته میشود که کارگران در کمپانی مس Sociedad Minera Cerro Verde در پرو از ٢٩ سپتامبر در اعتصاب هستند و خواهان ١١ درصد افزایش دستمزد در طول ٢ سال هستند. این اولین اعتصاب در تاریخ ۴٠ سال بهرهبرداری از معدن Cerro Verde است.
اعتصاب در پرو در طول این هفته همچنان ادامه داشت. در حالی که از طرف دولت منطقه ای آریکویپا، روز سه شنبه به عنوان ضربالاجل برای توافق انتخاب شده بود. نشانه قریب الوقوع بودن خیانت اتحادیه این است که رئیس اداره کار آریکویپا گفته است که مذاکرات بین کمپانی و اتحادیه به طور چشمگیری پیشرفت کرده است. رهبران اتحادیه گفتهاند که کمپانی افزایش سالانه ۴ درصدی را پیشنهاد داده است .
مایک هد - ١٧ نوامبر ٢٠١١
ترجمه : تیروژ آزاد - آذر ١٣٩٠
کمیتۀ هماهنگی برای کمک - يكشنبه ۰۶ آذر ۱۳۹۰
Working.article@gmail.com