!"آیا میتوان گفت "کوه موش زایید

سرانجام پس از شش دور مذاکره بین نمایندگان اتحادیه کارگران فلز والکترونیک آلمان و نماینده کارفرما آنان به توافق های زیر برای پایان دادن به اعتصاب هایی که از دوهفته پیش بصورت محدود و جهت اخطار و پای میز مذاکره کشاندن کارفرما برگزار میشد ، دست یافتند.
-- از اول آپریل ۴.۳ درصد به حقوق کارگران افزوده خواهد شد.علاوه برآن کارفرما موظف شد برای ماه ژانویه تا مارس ۱۰۰ یورو به حساب کارگران واریز کند.و برای جوانانی که درصنایع فلز و الکترونیک دوره کارآموزی را میگذرانند این مبلغ 70 یورو خواهد بود.
-- از سال ۲۰۱۹ به همه کارگران یکبارمبلغ ۴۰۰ یورو وبه کارآموزان مبلغ ۲۰۰ یورو پرداخت خواهد شد. ونیز ٢٧.۵ درصد یکماه ازحقوق، درصورتی به حساب کارگران واریز خواهد شد. که کارخانه از رشد و وضعیت خوب اقتصادی برخوردارباشد.
-- کارگرانی که بچه دارندویا از والدین خود پرستاری ویا بصورت شیفت کار میکنند و دوسال سابقه کار دارند میتوانند درعوض دریافت ٢٧.۵ درصد،از ٨ روز مرخصی اضافی درسال استقاده کنند. علاوه برآن این کارگرن میتوانند زمان کارشان را از شش ماه تا دوسال برمبنای هفته ای ٢٨ ساعت کاهش دهند. بعد از پایان این مدت آنان میتوانند دوباره درجهت تمدید یا بازگشت کامل به کار با کارفرما مذاکره کنند. پذیرش این بند منوط برآنست که درصورت نیاز کارخانه به نیروی کار، کارفرما مجاز خواهد بودبا کارگرانی که استخدام میکند قرارداد جمعی جدیدی برمبنای ۴٠ ساعت کار درهفته تنظیم کند.( این قرارداد قبلا ٣۵ ساعت کار در هفته بود.)
-- کارآموزان صنایع فلز و الکترونیک از این پس برای آماده گی در هر امتحان نهایی ٢ روز تعطیلی خواهند داشت. -- توافق های بالا برای مدت بیست و هفت ماه و برای جنوب غربی آلمان (البته نانوشته این قراداد برای کل این صنایع در آلمان است. تنها در شرق آلمان با منبا قرارگرفتن این قراداد، باتوجه به کاهش دستمزدها در آنجا میتواند اندکی تفاوت داشته باشد.) میباشد.
واقعی آنست اتحادیه کارگران صنایع فلزو الکترونیک که بیش ازدو میلیون و دویست هزار عضو دارد ازقدرتمندترین و بانفوذترین تشکل کارگری آلمان است.که باطرح خواست کاهش ساعت کار از ٣۵ ساعت به ٢٨ ساعت درهفته درکنار خواست افزایش دستمزد شش درصدی به میدان آمد. که بارقه ای ازتعجب و امید را درمحافل کارگری برانگیخت.تعجب از این لحاظ که درشرایطی که تهاجم نولیبرال ها همچنان و با گستاخی تمام بخصوص با روی کار آمدن ترامپ ادامه دارد. و علاوه برآن باتوجه به سیاست وهمکاری مشخص و بابرنامه دولت مرکل با ماکرون دراجرای آنچه در دوره دولت گرهارد شرودر و یوشکا فیشر (دولت متشکل از سوسیال دمکراتها و سبزها) علیه کارگران ومزد بگیران در آلمان با عوامفریبی باورنکردنی پیش رفت ؛ در فرانسه دنبال میشود ؛ طرح چنین خواستی از سوی اتحادیه فلز و الکترونیک چه میتواند ، باشد.آنهم با توجه به اینکه اکثر رهبران اتحادیه از اعضای حزب سوسیال دمکراتیک آلمان هستند. که خود این حزب در دو دهه گذشته در حکومت حضور داشته است. واکنون نیز پس از چهارماه پا درهوابودن تشکیل دولت مرکل ، تحت رهبری حزب دمکرات مسیحی ؛ در صدد تشکیل دولت با آنان پس از چانه زنی های زیاد برآمده است!؟.
امید برانگیز بود چون در شرایطی که در سالهای گذشته افزایش ساعت کار و اضافه کاری درکنار کاهش درآمدها که عمدتا بدلیل شرایظ تهاجم سیاست اقتصادی نئولیبرالی به کارگران تحمیل شده بود؛ این میتوانست بازگشتی به شرایط انسانی تر در مناسبات کار و زندگی کارگران ومزد بگیران باشد و آغاز دور جدیدی از مبارزه علیه تهاجم سرمایه را نوید میداد. خواستی که به کرسی نشستن آن عملا ناقوس پایان تهاجم نولیبرال ها را در اروپا ؛ که اکثریت قریب باتفاق کارگران ونیروی کار در آن هستی خودرا درچند دهه گذشته برباد رفته می بینند واز بی آینده گی رنج می برند ،به صدا در میآورد. خوشبینان به رویا فرورفتند. و چشم بر واقعیت بستند.بنابراین از تحلیل درست وامانده آرزو را فریادکشیدن!
رهبرانی که بنام کارگران چنین خواستی را مطرح کردنداول آنکه میدانستند طبق قوانین المان هرکسی که بچه ویا بیمار و یا والدین سالمند داشته باشد ،که نیاز به پرستاری دارند ، میتوانند با کاهش ساعت کارتا حد صفر (دو تا سه سال) به نگه داری آنان بپردازند.درصورت عدم موافقت کارفرما با این خواست میتوان به دادگاه مراجعه کرد.درهمین راستا در صورت عدم توانایی مالی شخص *پرستار* دولت مزایایی برای او از جیب مالیات دهندگان نه کارفرما! در نظر میگیرد.
آنچه اما نمایندگان آتحادیه کارگران صنایع فلز و الکترونیک بعنوان خواست مطرح کردند ؛ اول آنکه موضوع پرستاری از بچه و یا افراد سالمند خانواده درآن مطرح نشده بود !؟ بلکه کاهش ساعت کار در هفته از ٣۵ ساعت به ٢٨ ساعت بود.دوم آنکه کارفرما بدون کاهش دستمزد، کاهش ساعت کار را بپذیرد! اینهمه در شرایطی مطرح شد که صنایع فلز و الکترونیک آلمان با افزایش تولید و فروش بی سابقه در چند سال گذشته سودهای نجومی کسب کردند. تنها دایملر بنز در سال گذشته بالای یازده میلیارد یورو سود خالص داشت و ازمیان صد کارخانه بزرگ تولیدی در بخش فلز و الکترونیک هفتاد وشش تای آنها در کسب سود رکورد شکستند! و بیکاری در آلمان بنحو باورنکردنی کاهش یافت.وکارخانه ها با کمبود کارگر ماهر مواجه اندو..
جالب آنست که درست با اولین اعتصاب کارگران صنایع فلز و الکترونیک، کارفرما با درخواست کامل افزایش دستمزد موافقت کرد.تا بتواند با مقبولیت بخشیدن به خواست کارگران در کنار عوامفریبی های نمایندگان کارگران ساعت کاررا بالا ببرند.که همین اتفاق هم بدون اما و اگر وبسرعت افتاد. آنان به یکباره در روز دوشنبه در همه موارد به توافق رسیدند ! .مابه ازای چندنفرکه بدلیل شرایط ویژه خانواده گی وبرابربا مصوبه قانونی دولت میتوانند ساعت کار خودرا کاهش دهند؛ منبعد از این برابر قرارداد جمعی جدید که با کارگران بسته میشود ؛آنان باید درهفته نه ٣۵ ساعت ، بلکه چهل ساعت در هفته کار کنند !