آقای طایی، کمترین جرم شما و دولت تدبیر و امید

آقای حسن طایی معاون کارآفرینی وتوسعه اشتغال!!! وزیر تعاون کارو رفاه اجتماعی در روز پنج شنبه در گفت وگویی با خبر گزاری رسمی دولت گفت : ما در کشور هفت میلیون بیکاره داریم که فاقد هرگونه در آمدی هستند، این افراد نه اشتغال دارند نه مهارت و در عین حال به دنبال اشتغال هم نمی گردند و ادامه داد در اصطلاح خارجی به ان گروه بیکاران neet گفته می شود که در دوره ایی به دنبال کار می روند ولی پس از مدتی به صورت ابر پراکنده و خبری از آنها نیست و به اصطلاح عامیانه به این بیکاران علاف گفته می شود وی افزود این گروه می توانند برای بازار کار و اقتصاد ما مشکل ساز شوند و به نظر می رسد باید راهکاری اساسی برای مهارت آموزی و اشتغال این گروه اندیشده شود.
ما امروز می توانیم با قاطعیت بگوییم کسانی مثل آقای طایی دهان کجی به میلیونها بیکار و انسان شریف را از حد گذارانده اند. آقای طایی خود مسئول کارآفرینی و اشتغال هستند و ناتوان از ایجاد اشتغال ، بجای وصل کردن ٧ میلیون بیکار به بیمه بیکاری و زیر پوشش قراردادن آنها در تامین اجتماعی و بجای پاسخگویی به خیل بیکاران و عذر خواهی از آنان برای ناتوانی دولت از ایجاد اشتغال با عوام فریبی می خواهد بحران اقتصادی و بحران بیکاری را در کشور پنهان، انکار یا اذهان را به جایی دیگر منحرف کند اما جدا از واقعیت های اجتماعی ، اخراج هزاران کارگر و ورشکستگی صدها کارخانه از سال ٨٣ به این سو، حتی گفته های مشاور وزیر کار آقای مسلم خانی و آمارهای رسمی حکومت نیزدروغگویی وی را نشان می دهد. طبق گفته مشاور وزیر کار بطور میانگین هر دقیقه بیش از یک نفر به بازار کار اضافه می شود که معمولا تحصیلکرده و دانشگاهی است و پیوند آموزش با محیط کار در قالب مهارت آموزی موجب می شود فارغ التحصیلان پس از پایان آموزش بلافاصله وارد بازار کار شوند. یعنی هرسال بیش از یک میلیون نیروی کار تحصیل کرده و ماهر شغل مناسب می خواهند. آمارهای رسمی حکومتی نیز از بیکاری ٢٠ هزار مهندس ساختمان و ٨٣ هزار کارشناس کشاورزی خبر می دهد و بیکاری تحصیلکرده ها نزدیک ١٦ در صد اعلام می شود که همه قرائن و شواهد بالا نشان میدهد که برخلاف گفته های آقای طایی اکثریت ارتش بیکاران از گروه کاردانشی می باشند و اتفاقا این ایشان می باشد که نه کارشناس است و نه درکار خود مهارت و تخصص دارد و کمترین جرم ایشان و دولت مطبوع او بیکار کردن دستکم هفت میلیون نیروی کار است.
اما از نظر کارشناسی در چارچوب وضعیت موجود جدا از عدم امنیت شغلی کارگران، نداشتن تشکل در محیط کار و غیر ایمن بودن مراکز تولیدی که به کشتار گاه کارگران مبدل شده اند، دو شاخص عمده در بیکاری میلیونها کارگر دخیل می باشد ١- فساد عمیق، گسترده و سیستماتیک در اقتصاد کشور ٢- دستمزد یک چهارم فقر کارگر
١- فساد گسترده و سیستمانیک در نفت و گاز، شبکه های بانکی و مالی، بیمه ها، گمرگات، قاچاق قانونی واردات و صادرات و بطور کلی در همه عرصه های کار و تولید و تجارت، معاف بودن ۴٠ درصد اقتصاد از مالیات(بطور اخص بخش خودمانی آن)، چنان انحصارات، اقتصاد رانتی و مافیایی را بر کشور حاکم کرده است و چنان پولهای باد آورده و بی درد سری را برای اربابان سرمایه به ارمغان می آورد که ضرورتی برای سرمایه گذاری در امر اشتغال و تولید نمی گذارد و بدین ترتیب احتیاجی هم به نیروی کار تحصیلکرده نیست و این روند فساد روز به روزهم عمیق تر و گسترده تر می شود یعنی ابعاد هولناک بیکاری از این هم فراتر خواهد رفت.
٢- سهم مزد کارگر در قیمت تمام شده کالا در ایران کمتر از پنج درصد است، این بدین معنی است که شدت استثمارکارگر در تولیدی که آخرین نفس های خود را میکشد بقدری وحشیانه است که نیروی کار تحصیلکرده ای که با شهریه های میلیونی و با هزار و یک امید فارغ الاتحصیل شده است حالا باید با حقوق حداقل قانون کار یعنی ار٦٠٩ هزارتومان جذب کار شود که حتی کفاف خوراک و رفت وآمد او به محل کار را هم نمی دهد چه برسد به امید تشکیل یک زندگی. مضاف بر اینکه بدلیل آشفته بازار حاکم بر کشور، کارفرماها در بخشهایی از تولید، مزدهای سیصد تا چهار صد هزارتومانی را حاکم کردند و حقوق های معوقه هم جزیی از از کار و زیست کارگر شده است از این روطبیعی است نیروی کار تحصیلکرده خود را برده نداند، نیروی کارش را ارزان نفروشد و وارد این بازار کار نشود.
در انتها جا دارد به آقای حسن طایی معاون اشتغال زدایی وزیر کار بگویم شما باید تا آنجا که به منافع استثمار گرایانه تان مربوط میشود از اینکه این هفت میلیون مثل ابرهای پراکنده باشند خیلی شکرگزار هم باشید اما حتم داشته باشید زودتر از آنچه تصور می کنید این ابرهای پراکنده جمع خواهند شد و چنان باران سیل آسایی فرو خواهند ریخت که امثال شما دیگر فرصت عذرخواهی از کارگران و مردم ایران را نیز نخواهید یافت.