این کارخانه در کیلومتر ٣ جاده رشت - انزلی قرار دارد . در سال های ۵٨-۵٩ حدود ۵٠٠٠ کارگر در این کارخانه مشغول به کار بودند و در همین سال ها سالن اجتماعات کارخانه محل مجمع عمومی و جلسات شوراهای واقعی کارگران کارخانجات گیلان بود . جنگ ارتجاعی نقتی ایران و عراق بهانه ای بود تا حاکمیت دولت سرمایه داری ایران شوراهای واقعی کارگران را منحل و اعضا شورا زندانی کرده و دیگر کارگران مبارز را اخراج و تعدادی را به اجبار جنگ فرستاده و گوشت دم توپ کند . در دوران دولت رفسنجانی نیز اخراج کارگران ادامه داشت .
بحران کارخانه از سال ٨٣ با برف سنگین بهمن ماه شدت پیدا کرد و پس از فرو ریختن سقف قسمت های مختلف کارخانه تعطیل اعلام شد . در این سال (٨٣) حدود ١٣٠٠ کارگر در کارخانه مشغول به کار بودند . کارگران به اداره کار معرفی شدند که پس از مدتی کارگران دست به اعتراض در سال های ٨۴-٨۵-٨٦ زدند و بارها جاده رشت – انزلی را بسته و با مأموران نیروهای انتظامی و لباس شخصی ها درگیر شده و حتی بازداشت و زندانی شدند . در آن زمان این کارخانه توسط قرائتی برادر قرائتی مدرس معروف قران در تلویزیون مدیریت می شد که وی کارخانه را ورشکسته اعلام کرد . کارخانه ای که محصولات نساجی آن به خارج از ایران صادر می شد .
آتیه دماوند با ٨۵% سهم بانک ملی و نساجی غرب بقیه سهام را در اختیار دارند .
در حال حاضر ١١٦ کارگر که بیشتر آن ها در حدود ٢٣-٢۵ سال سابقه کار دارند در این کارخانه حضور دارند . از این تعداد ۴٠ نفر نگهبان و بقیه در بخش اداری و خدمات مشغولند . به تازگی ٢۵ نفر از کارگران ، بازنشسته شده و ٣۵ کارگر دیگر در لیست انتظار بازنشستگی بسر می برند . دستمزدها در سطح حداقل دستمزد مصوبه وزارت کار ( تو بخوان وزارت سرمایه ) می باشد.
اخیراً ٣٩ کارگر نیز به طور قرارداد موقت وارد کارخانه شدند که به شرکت فومنات پوشش (فومنات سابق کیلومتر ۵ جاده رشت - فومن) معرفی شدند . مسئول رسیدگی به وضعیت بازنشستگی کارگران فردی است به نام عسگرزاده که نماینده آتیه دماوند می باشد که بیشتر در مسیر بازنشستگی کارگران کار شکنی می کند که این موضوع مورد اعتراض مکرر کارگران قرار می گیرد .
قابل ذکر است که شرکت پوشش فومنات اینک متعلق به بخش خصوصی و مالک و کارفرما آن فردی به نام صمدی است . دستگاه های نساجی الغدیر (متعلق به پوشش و دستگاه های قبلی فومنات اینک همگی در کارخانه پوشش فومنات نصب شده تا در آینده نزدیک کارخانه راه اندازی شود گفتنی است دستمزد کارگران معمولاً با دو ماه تاخیر به آنها پرداخت می شود. کارگران سرویس ایاب و ذهاب نداشته و از نهار و صبحانه و شام خبری نیست .
شرکت بالک و موج اخراج کارگران
این شرکت واقع در شهر صنعتی رشت است . محصولاتش انواع روغن مایع خوراکی است . وهاب زاده و برادران عبدی کارفرما و مالکان شرکت می باشند . در پایان سال ١٣٩٠ ، تعداد ٧ نفر از کارگران اخراج شدند و در روز دوشنبه ٢/۵/٩١ نیز ١۴ کارگر دیگر اخراج شدند . از ١۴ کارگر ١٠ نفر خانم و ۴ نفر آقا بودند . شرکت با کارگران اخراجی پس از چند روز بطور خرید خدمتی تسویه حساب کرد . گفتنی است کارگران این کارخانه همگی قرار داد وقت می باشند . قراردادها نسبت به سابقه کار آنها به صورت یکماهه و سه ماهه بسته می شود و دستمزدها حداقل دستمزد مصوبه وزارت کار ( توبخوان وزارت سرمایه ) می باشد .
در حال حاضر شبح اخراج در بین کارگران ایجاد فشار عصبی و روانی کرده است . آری ، قرارداد موقت یعنی نداشتن امنیت شغلی است . تا زمانیکه ما کارگران دست به تشکیل شوراهای واقعی کارگری نزنیم همین اش است و همین کاسه .
سوال، از دولت سرمایه داری اسلامی که قرار بود در سال ١٣٩٠ بدینگونه ۵/٣ ( سه و نیم ) میلیون "فرصت شغلی" ایجاد کند؟
در حالیکه همه ما شاهد اخراج ده ها و صدها کارگر از کارخانجات در طول سال ١٣٩٠ و ادامه آن در سال ١٣٩١ هستیم چرا؟ چه کسی پاسخگو است؟
فعالان کارگری ضد سرمایه داری گیلان