وضعیت کارگران گروه ملی فولاد در دوران کرونا

پیشگفتار
روابط عمومی گروه ملی فولاد در ۹ اردیبهشت بیانیه ای متشر کرد با این مفاد: جمعی از معاونین به همراهی سرگرد احمدی‌فر مسئول بسیج کارگری و کارخانجات سپاه حضرت ولیعصر (عج) با حضور در گروه ملی، ضمن تبریک روز کارگر و بسیج کارگری، از روند تولید کارخانه فولادسازی بازدید بعمل آورده و با اهداء گل از زحمات کارگران این مجموعه تولیدی قدردانی کردند. دکتر غمگین مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان خوزستان گفت “گروه ملی صنعتی فولاد ایران ” شرکت برتر استان به لحاظ کنترل و پیشگیری از شیوع ویروس کرونا است و یقیناً در سایه همدلی، تلاش و درایت مجموعه مدیریت و پرسنل گروه ملی دستیابی به اهداف ترسیم شده، طبق برنامه مدیریت ارشد سازمان محقق خواهد شد. با بررسی‌ها و ممیزی واحد بازرسی اداره کار از کلیه شرکت های استان، مجموعه گروه ملی بعنوان یکی از چهار شرکت برتر در زمینه کنترل و پیشگیری از شیوع کرونا ویروس معرفی و مورد تقدیر قرار گرفت.”
هیچ کدام این ادعاها با واقعیت همخوانی ندارد. از ابتدای سال ۱۳۹۸ تا زمان آمدن مسئولین به محیط کار در روزهای قبل از روز کارگر هم مانند سالهای قبل کارگران و خانواده های آنها در گروه ملی با مشکلات بسیاری روبرو بوده اند. فولاد اهواز تا سال ۹۷ در رسانه‌های دنیا در صدر اعتراضات کشوری قرار داشت ولی امروز آن اخبار اعتراض و اعتصاب جایش را به سکوت و ویروس کرونا داده که کابوسی است برای کارگران و پای این ویروس خطرناک به خاطر سهل انگاری مسئولین کشور به سرزمین ما هم رسیده است و متاسفانه از همان روزهای اول بر همگان مشخص بود که مسئولین کشور هیچ برنامه ریزی برای وارد آمدن خسارت کمتر جانی و مالی به قشر ضعیف جامعه ما که همان کارگران و خانواده های آن ها می باشند ، ندارند و باز هم مثل همیشه با برنامه‌های کوتاه مدت شعاری بدون ضمانت اجرایی ، بر همگان روشن است، کارگران و قشر زحمتکش بیشتر اواین قربانیان این فاجعه هستند و هر روز در خطر بیشتری خواهند بود و طبقه کارگر مجبور است برای گذران زندگی و امرار معاش در محل کار خود حاضر شود.
قدرت بدون جوابگویی نتیجه اش بحران کارگری است. اگر جواب کارگرانی که به حق در تمامی رشته های اقتصادی از متصدیان کشوری و استانی و محلی خواهان بسته های حمایتی هستند و کشوری که از لحاظ نقدینگی در صدر اقتصاد دنیا هست باید توانایی پرداخت حقوق و مزایای پرسنل را در زمان قرنطینه داشته باشد . تدابیر بهداشتی سخت تر و امکانات کافی بهداشتی چرا در اختیار کارگران که باید سرکار بروند وجود ندارد؟
متاسفانه خبرها از سراسر کشور در این زمینه چندان خوشایند نیست و شرکت گروه ملی صنعتی فولاد ایران هم مستثنا ازبقیه نبوده و علی رغم تمام پروتکل های بهداشتی که برای شرکتها و کارخانجات صنعتی که در سطح جهان وجود دارد و دولت به داشتن آن در گروه ملی ادعا می کند٬ حتی در سطح بسیار پایینی هم رعایت نمی‌شود! و کارگران شرکت با تمام مشکلاتی که در گذشته و حال با آن درگیر بودند و هستند شاهدند که بازهم مدیران این شرکت در این زمینه هم ضعف‌شان بیشتر از گذشته شده و هم بی لیاقتی های بیشتر خود را نشان داده‌اند و علی رغم تمام انتقادها و اعتراض ها که از طرف پرسنل نسبت به این وضعیت ضعیف بهداشتی صورت گرفته به هیچ عنوان تغییراتی در عملکرد و ضعف مدیریتی در زمینه بهداشتی در سطح شرکت بکار نرفته است و فقط ما شاهدیم که مدیران شرکت مانند بسیاری از وعده و و عید های گذشته و دروغ هایی که گفته اند، به همان روند ادامه داده و متاسفانه پرسنل بخاطر بیکاری های میلیونی مجبور هستند که به کارشان ادامه دهند. در طول چند ماه گذشته نه خبری از الکل و ژل های بهداشتی بود نه خبری از ماسک و دستگاه های تب سنج که بر طبق قول هایی که به پرسنل داده شده بود هم عملی نشد و خبرهایی که به گوش ما می رسد حتی اقلامی که برای کل شرکت خریداری شده عده ی کمی از این اقلام استفاده می کنند و اکثر پرسنل از این خرید ها اطلاعی نداشتند و حتی زمانی که افشا شد چندین هزار ژل و بشکه های الکل خریداری شده را حتی بین پرسنل تقسیم نکردند که مورد اعتراض پرسنل قرار گرفت، سرپرست واحد ایمنی و بهداشت HSE عنوان کرد که ما تشخیص می دهیم که این ژل ها و الکل ها به چه کسانی داده شود و همینطور هیچ نوع دستگاه تب سنج در ورودی و خروجی شرکت برای کنترل تب و همچنین امکانات ضد عفونی شرکت در بخش های مختلف وجود ندارد. به خاطر همین ضعف هایی اساسی چندین نفر از پرسنل به ویروس کرونا مبتلا شدند و مدیران شرکت برای جلوگیری ازافشا شدن ابتلای کارگران به ویروس سعی کردند با لاپوشانی خود از مسئولیت‌شان فرار کنند و پرسنل شرکت گرفتار در این بی تدبیری ها است. حال بگذرد که کارگران حتی جرات نمی کنند که بگویید که چه کسانی در خانواده هایشان به این ویروس مبتلا شده اند و اگر کسی هم بمیرد علت مرگ را نمی گویند. سوالی که برای پرسنل پیش می آید این است که وظیفه دولت چیست؟ کارفرما در کجای این خطا قرار می گیرد که با جان کارگران بازی می کند؟ وظیفه واحد ایمنی و بهداشت در شرکت گروه ملی چیست؟ رئیس و اشخاصی که در این واحد مشغول به کار هستند به چه فکر می کنند و بابت این حقوق و مزایای که دریافت می کنند٬ مسئولیت اشان چیست؟ عده ای بیمار و تمامی کارگران در استرس و اضطراب نسبت به این ویروس هستند تا مدیریت بتواند به راحتی و بدون داشتن استرس سود هایش را داشته باشند و به سوداگری خود ادامه دهد.
مدیریت ضعیف پس از یک سال و نیم از پایان اعتراضات سال ۹۷ مهمترین چالش برای( شرکت گروه ملی صنعتی فولاد ایران) بوده است. در یک سال و نیم گذشته سه مدیرعامل عوض شده و هر مدیری هم تیم خود را وارد شرکت کرده است و متاسفانه شاهد آن هستیم هیچ کدام از این مدیران تاثیر مثبتی در روند این شرکت نداشته اند و فقط هر کدام یک مافیای برای خودش درست کرده و با تصمیمات غلط و گذاشتن افراد ضعیف در سیستم مدیریتی فقط روند رو به سقوط شرکت را سریعتر کرده اند.
فاجعه روند نادرست انتخاب مدیران و سرپرستان بدون دانش و تجربه باعث شده که در این اوضاع حساس جهانی که این ویروس خطرناک از کنترل خارج شده و جان میلیونها نفر از مردم جهان در خطر است و در کشور ایران نیز تا بحال بر اساس آمار مسئولین نزدیک به صد هزار نفر مبتلا به ویروس هستند و نزدیک به ده هزار نفر جان خود را از دست داده اند و در شرکت گروه ملی نیز نمایان شده و چندین نفر از پرسنل این شرکت به این بیماری مبتلا شده اند و باز هم شاهد آن هستیم که مدیران این شرکت هیچ برنامه خاصی برای سلامتی پرسنل در دست ندارند و حتی یک روز هم برای میکروب زدایی و یا تحقیق کارخانه بسته نشد.
باید گفت تنها هنری که مدیران سابق و مدیران فعلی این شرکت دارند، سوءاستفاده از زحمات کارگران می باشد و عده ای از پرسنل هم در این سوء استفاده ها با مدیران همکاری می کنند و کارگران بیشترین ضرر و زیان را متحمل می شوند. در اول هر سال جدید کارگران نان اشان در گروی تصمیمات به اصطلاح دولت٬ کارفرما است که برای امرار معاش درصدی به حقوق آنها بیافزایند٬ ولی باز هم مشاهده می کنیم اضافه حقوقی که برای کارگران در نظر گرفته می شود بر اساس واقعیات و نرخ تورمی که در سطح کشور وجود دارد نیست. حداقل دستمزد که در سال ۱۳۹۹ با بحران شیوع ویروس کرونا آغاز شده همان ۲۱ درصد افزایش نسبت به سال قبل در نظر گرفته شده حال باید پرسید؟ آیا با تمام بحران هایی که کارگران با آن دست به گریبان هستند که از تورم ۴۰ درصدی و با ادامه پیدا کردن ویروس کرونا بیشتر شده و خواهد شد و قیمت تمامی اجناس که از اول اردیبهشت ماه به طور سرسام آوری گران شده است و دولتی که متاسفانه به هیچکدام از قول ها و تعهدات خود عمل نکرده ،این کارگران و زحمتکشان و خانواده های آنها چگونه باید این روزگار را تحمل کنند.
در چنین شرایطی که کارگران با بحران سلامتی و معیشتی دست به گریبان هستند شاهد آن هستیم که مدیران اقتصادی کشور به جای آن که باری از دوش کارگران این سرزمین کم کنند برعکس هر سال زخم جدیدی بر پیکر این کارگران زحمتکش وارد می‌کنند.
در ۲۷ فروردین سال ۱۳۹۹ شاید یکی از شوم ترین و سیاه ترین روزهای طبقه کارگر و زحمتکشان و بازنشستگان ایران در تاریخ معاصر باشد چرا که بار دیگر دولت فعلی در پی سیاست های پر از اشتباه دولت های قبل از خود در امر خصوصی سازی سیاست های خصوصی سازی خود را در ابعاد گسترده تری توسعه داد و بجای انکه حافظ منافع مردم باشند٬ که کارگران و زحمتکشان اکثریت این مردم را تشکیل می دهند ، در فروردین ۱۳۹۹ شاهد آن بودیم که آخرین ضربه نمایندگان سرمایه داری بر پیکر نحیف و رنجورکارگران و زحمتکشان و بازنشستگان ایران زده شد . متاسفانه دولت فعلی این روز را روزه مصیبت بزرگ بر زحمتکشان و اکثریت مردم ایران و شادباش به غارتگران چپاولگران تبدیل کرد و با افتخار اعلام کردکه ۰%۸۰ از اموال و دارایی های سازمان تامین اجتماعی( شستا) را برای فروش به بازار بورس عرضه کرده. دولت با فروش سهام در اصل بار بدهی و بی لیاقتی اش را بر دوش کارگران انداخت. فروش سهام ضرر ده و مالکیت و مدیریت سهام یعنی چه؟ بازار بورس یعنی مرکز قمارخانه ای اقتصاد . سهام شرکتهائی که یک یکبار ورشکست شده است ٬ پولش را در یک کادوی جدید از جیب کارگران و معلمان در آوردند. دروغ دادن مدیریت سهام به کارگران را هیچ کارگری باور نمی کند ولی کارگران می دانند که پول بازنشستگی اشان از بین رفت و بهای سنگینی فقط بر دوش کارگران گذاشته شد٬ داستان دزدی پول بازنشستگی کارگران که در پرتغال و یونان امتحان شده است. بازار سهام نفت که دود شد و رفت حالا نوبت بازار سهام اموال مردم شده است.
چهار دهه اعتراضات و مبارزات کارگری و بازنشستگان در مقابل این اقدامات غیرقانونی که در ۳۰ سال گذشته اتفاق افتاده است ثمری نداشته است٬ اما سوالی که پیش می آید این است که چرا کارگران و زحمتکشان این سرزمین در ضعف و پراکندگی هستند ، و نمی توانند جلوی اقدامات دولتی را بگیرند؟ آنهم دولتی که مدام ادعایش رای مردم است برای انتخاب شدن خودش در انتخابات های شهری ، مجلس و ریاست جمهوری. ما اعتراضاتمان محدود است و تا زمانی که نتوانیم یک اتحاد و تشکل سراسری جلوی دولت و معاون و وزیران قلدری بنا کنیم ، نمی توانیم به مطالبات اصلی در برابر عملکرد غیر قانونی در فروش اموال کارگران و بازنشستگان، فرزندان ، پدران و مادران درسازمان تامین اجتماعی و دیگر نهادهای اقتصادی بایستیم.
باید گفت رقابت و منافع فردی همگام با نبود فضای دمکراتیک و سرکوب سیستماتیک برای طبقه کارگر ایران ، نتیجه سیاست سرمایه داران دلال و غارتگرانی است که اموال مردم در طول چهار دهه گذشته در دست اشان بوده و این روند سیر نزولی ندارد . عقیم سازی فعالیت های نهادهای اجتماعی در کنار نابودی سازمانهای صنفی کارگری برخواسته از صدها سیاست ضد کارگری و گاها متفاوت دولت است و با از بین بردن خواست کارگران و عدالت که مردم برایش انقلاب کردند، شروع شد و با نخبه کشی و از بین بردن رهبران کارگری و انحلال تمامی تشکلهای واقعی کارگری ایران فوران کرد و در تحمیل خانه کارگر و حزب اسلامی کار در محیط های کارگری همه جا تداوم یافت و در چهار دهه گذشته با کنترل کارگران توسط شوراهای اسلامی در سراسر کشور و نهادهای دست ساز ی همانند آن در راستای همسو کردن کارگران با سیاست های دولت و حاکمیت حرکت شده است.
چگونه و چرا اموال کارگران و بازنشستگان به حراج گذاشته میشود؟ چاره کار چیست؟ این امر نیاز دارد که در محیط های کار و در سطح اتحاد سراسری کارگران و زحمتکشان بطور هماهنگ، متحد و با برنامه در برابر نا عدالتیها و نابرابریها بایستیم.

جمعبندی
در نبود حمایت دولتی و عدم اجرایی قرارهای بهداشتی در محیط کار٬ عمده نگرانی پرسنل شرکت گروه ملی رعایت نشدن پروتکلهای بهداشتی در شرکت میباشد. بسیاری از همکاران می گویند که اگر خودمان بهداشت فردی را در شرکت رعایت نکنیم مدیران شرکت هیچ برنامه یی برای آن ندارند ولی مشکلی که هست وسایلی هست و یا مکانهای کار و استراحت پرسنل که پرسنل در کنارهم کار میکنند و خوراک مصرف میکنند و به جز با تعطیلی شرکت راهی دیگر برای بر طرف کردن این مشکل وجود ندارد و بزرگترین دغدغه دیگر آنها خانوادها آنها هست از پدر مادر گرفته تا همسر و فرزندان که اگر این ویروس همراه آنها به خانواده انتقال داده شود چه اتفاقی خواهد افتاد.
استانداری و فرمانداری ها به هیچ عنوان نقش نظارتی خود را درست اجرا نکرده و در زمینه بازرسی از محل کار کارگران در تمام صنفها متاسفانه به شدت ضعیف عمل کرده و شاهد این مدعا سیر صعودی بیماران کرونایی در استان خوزستان است که به سرعت در حال افزایش است که مقصر اصلی همان بی برنامگی است که در چند ماه گذشته وجود داشته و ادامه پیدا کرده. ما معتقدیم جامعه پزشکی و پرستاری و بیمارستانها در حد امکانات کمی که به آنها داده میشود جانفشانی کرده و تاریخ این سرزمین هیچگاه زحمات آنها را فراموش نخواهد کرد.
بحرانی که در شرکت در مورد ویروس کرونا وجود دارد و مدیران شرکت هیچ برنامه پیشگیرانه برای آن ندارند. باندهای مافیای قدرت با سواستفاده از بیماری کرونا در شرکت حتی از این گزینه هم گذشت نکرده و حتی در مورد مرخصی استعلاجی برای کسانی که مشکوک به کرونا هستند و یا علائم آن را دارند را اقدام نمی شود و برعکس کسانی که هیچ موردی ندارند و با پارتی بازی به مرخصی طولانی مدت کرونا یی میروند ولی کسانی که واقعا دارای این علائم هستند مجبور هستند در شرکت حاضر شوند که این خود از عجایب روزگار میباشد.
حرف آخر: این هفتمین مقاله ی است که به نام (جمعی از کارگران شرکت گروه ملی صنعتی فولاد ایران منتشرمیشود ) و تمام سعی ما کارگران گفتن حقایق حتی اگر تلخ باشد در مورد این شرکت و مشکلات کارگران و مزایا و معایب و جریانات کارگری در چند سال گذشته برای زدودن تفرقه ، همکاری و مبارزه با منا فع فردی در این شرکت بوده است.
خواستهای به حق پرسنل داشتن تشکل مستقل و جدا از شوراهای اسلامی کار است که بتواند در مقابل سوءاستفاده ها و نابرابریها بایستد؛ نا برابری هائی که در چند سال گذشته، میان بسیاری از مدیران به همراه عده ایی از پرسنل خود فروخته و کارگران وجود داشته است . ما در آینده به عملکرد مافیا گونه مدیریت می پردازیم و بازوهای اجرایی آن را بی محابا به نقد خواهیم کشاند.

به امید پیروزی و سر افرازی کارگران و زحمتکشان این سرزمین