بر بستر تداوم بحران جاری سرمایۀ جهانی، دولت های سرمایه داری و طبقۀ سرمایه دار جوامع مختلف برای جلوگیری از سقوط بیشتر نرخ سود سرمایه هایشان، تهاجم جنایت کارانه خود به معیشت و حیات اجتماعی توده های کارگر را ادامه می دهند. کاهش دستمزد، افزایش سن بازنشستگی و ساعات کار، کاهش یا حذف بیمۀ بیکاری، حذف یا کم کردن فاحش امکانات ، بهداشتی، آموزشی و زیستی و ... از جمله اشکال مختلف تهاجم دولت های سرمایه داری به طبقۀ کارگر می باشد. این اقدامات ضد انسانی توسط سرمایه در شرایطی صورت می گیرد که جنبش طبقۀ کارگر در سطح جهانی در بدترین و اسفناک ترین موقعیت صف آرائی طبقاتی خود به سر می برد.
در چنین شرایطی دولت های سرمایه داری با همکاری مستقیم اتحادیه های کارگری عامل دست سرمایه، بدون تصادم با پیکار سازمان یافته و پرقوام ضد سرمایه داری کارگران به پیشبرد سیاست های ضد کارگری خود مشغولند.
توفش بحران در حلقه های از نظر اقتصادی ضعیف تر سرمایه داری از جمله اقتصادهای شکننده تر حوزه یورو حادتر و ضربات آن کوبنده تر است لذا در این کشورها شاهد سیاست گذاری ها و برنامه ریزی های توحش بارتر برای اشکال مختلف تهاجم به سفرۀ محقر توده های کارگر توسط سرمایه داران و دولت های آن ها هستیم. یونان، پرتقال، ایتالیا اسپانیا و جوامع مشابه در این ردیف قرار دارند.
دولت سرمایه داری اسپانیا در همین راستا و به عنوان گام دیگری برای مقابله با موج بحران به موازات تمامی اقدامات تهاجمی دیگر، به تصویب و اجرای « قانون» ضد انسانی دیگری مبادرت کرده است. بر مبنای این مصوبه در صورتی که والدین کارگران بیکار، شاغل باشند، بیمۀ بیکاری به آنان تعلق نمی‌گیرد یا به نسبت درآمد والدین، از میزان غرامت بیکاری کارگران کاسته می‌شود. اعلام این « قانون» با خشم و نفرت و تظاهرات گسترده توده های کارگر شهر مادرید رو به رو شده است.
میزان بیمۀ بیکاری در اسپانیا ۴٠٠ یورو است که یک سوم میزان غرامت بیکاری در سال های پیش است و تنها برای شش ماه به کارگران بیکار شده پرداخت می شود.
بیش از ۵ میلیون کارگر در اسپانیا یعنی ٢۵ درصد جمعیت کشور بیکار می باشند. طبق آمارهای منتشر شده دولت اسپانیا، این نرخ برای گروه سنی زیر ٢۵ سال بالغ بر ۵٢ در صد است.
صندوق بیمۀ بیکاری تحت مسئولیت و نظارت اتحادیه های کارگر ی قرار دارد و این سیاست ضد کارگری با همکاری و توافق اتحادیه ها صورت گرفته است.
کارگران اسپانیا علیه این تهاجم وحشیانه سرمایه داران و دولت سرمایه داری به حداقل معیشتی یا تنها ممر ارتزاق ایام بیکاری خود تظاهرات وسیعی را در شهر مادرید سازمان دادند. متعاقب این تظاهرات، تودۀ وسیع کارگر در شهر « مریدا» در غرب اسپانیا دست به کار اقدامی تهاجمی و مبتکرانه گردیدند. آنان به یک سوپرمارکت بزرگ سرمایه داران یورش بردند و اجناس این سوپرمارکت را بدون پرداخت بها، میان همزنجیران گرسنه خویش تقسیم کردند.
این اقدامات خود انگیختۀ توده های کارگر در اعتراض به برنامه ریزی های ضد کارگری دولت سرمایه داری، هرچند نشانگر همبستگی مردم کارگر با یکدیگر می باشد و ظرفیت آنان را برای مقاومت در مقابل دولت سرمایه داری نشان می دهد اما مسلماً کارآئی لازم را دارا نیست و منجر به عقب نشینی دولت سرمایه داری و صاحبان سرمایه از برنامه ریزی تهاجمات بیشتر نمی شود. باید بطور سراسری و شورایی علیۀ سرمایه متشکل شد و مبارزه جاری برای تحقق مطالبات روز را با جنبشی عظیم برای نابودی بردگی مزدی به هم آمیخت.
جمشید کارگر - آگوست ٢٠١٢