ساعت ٢٣:٢۵ پنجم بهمن در حالی كه كارگران شیفت شب ایران خودرو وارد كارخانه می شدند یك كامیون بنز ١٠ تنی که تعدادی از كارگران را زیر گرفت كه بر اثر آن، بر طبق اخبار واصله تاكنون، حداقل ٨ نفر كشته و ١٣ نفر زخمی شدند. راننده کامیون به علت بیماری قادر به کار نبوده ولی از طرف شرکت تحت فشار قرار می گیرد که آن شب را به کار ادامه دهد. گفتنی است كه خود شركت آمار را در سایت خود ۴ نفر كشته و ١٣ نفر زخمی اعلام كرده است. محل حادثه جلوی كتابخانه و تعاونی اعتبار بود.
در حاشیه خبر
سابقاً در زمان تعویض شیفت و هنگام تردد پرسنل حراست چهارراه تعاونی خاص و سه راهی جلو شاتل را مسدود می نمود كه پرسنل بتوانند به راحتی تردد نمایند. هنگام تعویض شیفت بیش از ٦ هزار نفر وارد شركت شده یا از آن خارج می شوند. ولی متأسفانه مدتی است كه برای بالا بردن بهره وری و شكستن ركورد حراست مانع تردد كامیون های باربر داخل شركت نمی شود. چند سال پیش در همان محلی كه این حادثه خونین اتفاق افتاد گودالی حفر شده بود كه كارگران بی خبر از وجود آن در حین خروج به داخل آن می افتادند و زخمی می شدند. به همین دلیل تا مدت ها دو طرف جاده را با گذاشتن ماشین سد می كردند و از عبور و مرور ماشین ها جلوگیری می كردند تا كارگران به راحتی از سالن خارج شوند؛ اما از چندی قبل این قبیل مسایل ایمنی نادیده گرفته می شد. دیشب هم بر اثر باز بودن چهارراه تعاونی خاص یك عدد كامیون بنز ١٠ تنی (كمپرسی) از داخل جمعیت گذشته و از پشت سر به پرسنلی كه قصد ورود به سالن رنگ و شاتل و كارخانه شمالی را داشتند برخورد كرد. پس از چند دقیقه آمبولانس ها برای انتقال اجساد سر رسیدند. شدت جراحات وارده به یكی از اجساد به حدی بود كه آن را داخل كیسه انداختند. پرسنل این جسد كه سرش از بدن جدا شده بود را بر روی دست بلند كرده و با سر دادن شعار «الله اكبر»، «لا الله الا الله»، «برادر شهیدم، حقتو پس می گیرم»، «مرگ بر نجم الدین»، «مرگ بر دهنادی» و «عزا عزاست امروز، روز عزاست امروز، كارگر بیچاره، پیش خداست امروز» سینه زنان به سمت داخل شركت حركت كردند. پس از انتقال جنازه به آمبولانس پرسنل شب كار كه بیش از ۵٠٠٠ نفر بودند شعارگویان عازم سمت شمالی كارخانه گردیدند. پرسنل شیفت بعدازظهر نیز - كه جمعیت آنها هم بالغ بر ۵٠٠٠ نفر می شد - كه ساعت ١٢ شب از شركت خارج شدند از سوار شدن به اتوبوس های داخل پاركینگ امتناع ورزیده و تا صبح در داخل پاركینگ به سر دادن شعارهای مشابه پرداختند. پرسنل شیفت شب در لابلای شعارهایشان شعار «فردا ساعت ٦ محل حادثه» سر می دادند. ساعت ۴ صبح تقریباً همگی كارگران به داخل سالن هایشان رفتند و صبح رأس ساعت ٦ در محل حادثه حاضر شدند، در حالی كه مابقی پرسنل داخل پاركینگ مانده بودند. نیروهای پلیس، گارد ویژه و سپاه از ورود پرسنل شیفت صبح به داخل محوطه پاركینگ جلوگیری نمودند و حراست تعدادی اتوبوس به داخل خود شركت انتقال داد تا پرسنل شیفت شب را از در دیگر كارخانه خارج كرده و به این طریق از اتحادشان با پرسنل شیفت بعدازظهر كه داخل پاركینگ بودند جلوگیری نماید. در همین حین كارگرها شروع كردند به سردادن شعار «كارگر باغیرت، حمایت حمایت» و بدین ترتیب تعدادی از كارگران كه سوار اتوبوس شده بودند پیاده شده و به صفوف كارگران خشمگین محلق شدند. پس از آن در داخل شركت وضعیت فوق العاده برقرار گردید و حجم عظیمی از نیروهای نظامی در سطح كارخانه شمالی و جنوبی دست به كار متفرق نمودن كارگران گردیدند. ماشین یكی از مدیران ارشد (مدیریت نیروی انسانی) مورد حمله كارگران قرار گرفت كه نیروهای حراست به سرعت او را از دسترس كارگران دور كنند. گروهی از كارگران نیز به دفتر مدیر كارخانه (نجم الدین) حمله كردند كه با ممانعت نیروهای محافظ روبرو شدند.
مواردی كه از لابلای صحبت هایی كه بین كارگران درباره كشته شدگان رد و بدل می شد می توان ذكر كرد یكی این است كه «یكی از كشته شدگان بچه هشت ماهه داشت»، و دیگر اینكه «یكی دیگرشان فروردین ماه بازنشسته می شد». هرچه از زمان وقوع این فاجعه می گذرد، زمزمه ها مبنی بر بیشتر بودن آمار كشته شدگان بیشتر می شود.
آنچه در این میان چشمگیرتر بود این بود كه مأموران حراست در انجام مسئولیت های محوله از طرف مدیران كارخانه كه همانا متفرق كردن كارگران و ممانعت از گره خوردن بخش های مختلف كارگری است بسیار كوشا عمل نمودند. بخشی از پرسنل شیفت شب را در كارخانه نگاه داشتند تا آنها را از اتحاد با دیگر كارگران بر علیه كارفرمایان و منافع صاحب سرمایه (دولت) بازدارند. آنجا هم كه احساس ناتوانی كردند كه مبادا در مقابل خشم كارگران كم بیاورند - مثل تمام موارد مشابه - از سپاه و دیگر ارگان های سركوب استفاده کردند. نیروهای نظامی فوج فوج برای كمك رساندن به حراستی ها از نیمه شب وارد كارخانه شدند و شروع كردند به خارج كردن كارگران از كارخانه و متفرق كردن كارگران خواستار تجمع در ساعت ٦. از ساعت ٨ صبح بخش زیادی از نیروهای سپاهی و انتظامی از درب های خروجی كارخانه خارج می شدند اما نیروهای ضدشورش هم چنان در كارخانه مستقر بودند. مدیریت كارخانه نیز برای مهار خشم كارگران و جلوگیری از بروز تجمع و راهپیمایی اعتراضی سه روز عزای عمومی در كارخانه اعلام كرده است.
واقعیت این است كه چنین حوادث خونینی صرفاً محدود به كارخانه های ماشین سازی نمی شود. بلكه این قبیل حوادث ناگوار به خاطر عدم ایمنی كار در كمین كلیه كارگران است. كارگران ساختمانی بیشترین قربانی را در این خصوص داده و می دهند. كارگران معدن كار نیز هرساله چندین نفر كشته می دهند. سكوت ما كارگرانی كه فعلاً با بخت یاری از آسیب این حوادث مصون مانده ایم تنها سكوت در برابر حق پایمال شده دیگران نیست بلكه سكوت در برابر ناچیزانگاشتن جان و بی-حقوقی كلیت طبقه كارگر است كه ما هم هركدام عضوی از آن هستیم. هر کدام از ما می توانیم از قربانیان بعدی باشیم، اگر به بی عملی و عافیت طلبی ادامه داده و از لاك از خودبیگانگی به در نیاییم.///
رامین كوهیاری