اعتصاب کارگران خودروسازی در اولنه۱ فرانسه

در روز 16 ام ژانویه، اعتصابی در کارخانه خودروسازی شرکت سیتروئن در «اولنه» فرانسه شروع شد و فعالین سیاسی از اخگر2 شروع به تهیه گزارش روزانه نمودند. آن چه می خوانید گزارش روزانه این رفقا از اعتصاب است که بهروز می شود.
16 ژانویه
در روز چهارشنبه 16 ژانویه 2013، کارخانه اولنه به سب اعتصاب 450 تا 500 کارگر به حالت فلج در آمد. تعداد آن ها در ساعت 11 صبح 236 نفر بود که می توان گفت تا پایان شیفت صبح به 250 نفر رسید. در شیفت بعد از ظهر تعداد کمی کمتر بود. گرچه این تعداد هنوز هم اقلیت محسوب می شدند، اما نسبت به تعداد نفراتی که در دفعات قبل محل کار را ترک کرده یا تلاش به اعتصاب می نمودند، پیشرفت بزرگی محسوب می شد. این چیزی بود که همه، اعم از اعتصاب کنندگان، کارگرانی که اعتصاب نکرده بودند و هم چنین مدیریت به آن اذعان می کردند: هیچ کس که ادعای ریاست طلبانه بر کارگران داشته باشد، سعی نکرد - یا شاید موفق نشد - که قیم مآبانه خود را به جای کارگران قرار دهد.
اعتصاب کنندگان از هر دو شیفت کاری، تصمیم گرفتند در ساعت 7:30 صبح روز بعد دور هم گرد آیند. قرار بر آن شد که یک کمیته اعتصاب در مجمع عمومی انتخاب شود. یک هیئت هم به نمایندگی از اعتصاب کنندگان باید به دیگر کارگران آن منطقه که مشغول "راهپیمایی کار" بودند- این اقدام به وسیله کنفدراسیون سراسری کار3 و سازمان همبستگی دموکراتیک متحد4 سازمانیابی شده بو- می پیوستند. در عین حال دیگر اعتصاب کنندگان می بایستی به سرکشی در محوطه کارخانه به منظور متقاعد کردن دیگر کارگران به پیوستن به اعتصاب، ادامه می دادند.
این بار به نظر می رسید که اعتصاب کنندگان کاملاً مصمم بودند تا با اعتصاب کنندگان پژو همراهی کنند. نقطه عطفی در جنبش که بیش از یک سال و نیم ادامه داشته و یک جمع اقلیت توانسته اند بسیجی از نیروها را با راهپیمایی ها، تجمعات، ترک محل کار و تلاش برای اعتصاب با خود همراه کنند. گرچه این تعداد از نظر کمّی اقلیت محسوب می شوند، اما حالا یک اقلیت بزرگ تر هستند. کارگران دوباره به آخر خط رسیده اند. اواخر فوریه یا اوائل ماه مارس، با به کار افتادن برنامه اخراج کارگران و هم چنین انتقال کارگران به دیگر کارخانجات، یکی از دو شیفت کارگری به کلی حذف و 1000 نفر از نیروی کار کارخانه کاسته خواهد شد.
بنابراین کارگران دو هدف عمده دارند تا به وسیله آن ها کفه ترازوی قدرت را به نفع خودشان سنگین نمایند:
1- متقاعد کردن دیگر کارگران به پیوستن به اعتصاب برای ساختن یک بلوک اکثریت؛
2- کسب حمایت از خارج از کارخانه، از جانب کارگران شرکت هایی که یا تهدید به تعطیلی شده، و یا در معرض اخراج گروهی بوده و بنابراین علاقه به شرکت در مبارزه و بسیج عمومی دارند. در واقع موضوع اصلی بحث اعتصاب کنندگان در روز چهارشنبه، عزم شرکت رنو برای اخراج 7500 کارگر و همچنین ضرورت یک پاسخ متحد در صنعت خودروسازی بود.
17 ژانویه
روز پنجشنبه 18 ژانویه 2013، گرچه از تعداد اعتصاب کنندگان 50 نفر کاسته شده بود، تولید به روال گذشته کاملاً متوقف بود. یکسری تغییرات در پی جابهجایی تعدادی از کارگران با تعدادی دیگر که در اعتصاب شرکت نداشتند، به وجود آمد. این اتفاق می تواند نتیجه فشار از طرف مدیریت باشد که خواسته است این پیام را برساند که نه تنها اگر کارگری در مجمع عمومی دیده شود، فرض بر این خواهد بود که کل روز در اعتصاب بوده و کار نکرده است، بلکه پیامی واضح به منزله عدم تمایل مدیریت به پیشرَوی جنبشی است که می تواند طولانی شود. اتفاق مثبت امروز، پیوستن 35 تن از کارگران سرویس نظافتی، که از طرف یک پیمانکار استخدام شده بودند، به اعتصاب بود.
با این حال، کارگران شیفت صبح و شیفت بعد از ظهر طبق برنامه هم دیگر را ملاقات نکردند. طبق ساعات کاریشان به سر کار آمدند - ترک عادت موجب مرض است! بالأخص در ابتدای اعتصاب. اگرچه مجامع عمومی جداگانه باقی ماندند، اما انتخابات کمیته اعتصاب که برای همه اعتصاب کنندگان هر دو شیفت بود، برگزار شد. 60 کارگر در حال حاضر در کمیته حضور داشته و قدرت خود را با اعلام این موضوع به همگان نشان دادند که شرط حضور نمایندگان و رهبران اتحادیه کارگری، پذیرفتن این مسأله است که آن ها صرفاً کارگرانی ساده مانند بقیه اعتصاب کنندگان هستند.
درحالی که بیشتر روز صرف سازماندهی اعتصاب شد (مجامع عمومی، کمیته اعتصاب، کمیسیون ها )، جمعی شامل 50 کارگر به صف راهپیمایی دیگر کارگران منطقه پیوستند. متأسفانه این تجمع، جمعیت اندکی حدود 700 تا 1000 نفر داشت. این تجمع فرصتی بود تا با دیگر کارگران و اعضای اتحادیه صحبت کرده، تمایل قوی خود را برای تبدیل این اعتصاب به یک رهبری، برای متحد کردن همه کارگرانی که در حال مبارزه و بسیج شدن بوده یا تهدید به از دست دادن کارشان شده اند، اعلام نمایند.
18 ژانویه
اعتصاب ادامه پیدا کرد، گرچه رؤسا اقدام به فرستادن کارگران به خانه هایشان با استفاده از نظام اخراج موقتی کارگران نمودند. هیئت نمایندگی به یکی دیگر از کارخانجات پژو - سیتروئن در سن توئن5 رفت. علی رغم این که مدیریت کارخانه اقدام به گذاشتن استحکامات و سنگربندی به مظور جلوگیری از ورود هیئت نمایندگی به کارخانه کرده بود، آن ها موفق به ورود به کارخانه شدند. اعتصاب کنندگان با استقبال عده ای از اعضای کنفدراسیون سراسری کار که در محل حضور داشته و همچنین دیگر کارگرها روبهرو شدند. آن ها سپس شروع به گشت زنی در کارخانه نمودند، در حالی که مدیریت اقدام به خاموش کردن ماشین ها به علت هراس از تخریبشان به وسیله کارگرها نموده بود. حضور آن ها در کارخانه گرچه کاملاً مسالمت آمیز بود، ولی مدیریت تلاش نمود که کارگران را قانع نماید که اعتصاب کنندگان همانند اوباش عمل کرده اند، پروپاگاندایی که خریدار نداشت!
21 ژانویه
اخراج موقتی کارگران خللی در اراده اعتصاب کنندگان ایجاد ننمود.
این دوشنبه، 21 ژانویه، اعتصاب کنندگان در حالی با درهای قفل شده کارخانه مواجه شدند که در آن سوی شان مدیران، سرپرستان و گاردهایی ایستاده بودند تا از باز شدنشان جلوگیری نمایند. اخراج موقتی (نوعی بیکاری رسمی به دلیل اشکالاتی فنی که باعث از کار افتادن کارخانه می شود) که در بعدازظهر جمعه اعلام شده بود، ادامه یافت.
170 کارگری که با وجود برف و یخبندان حضور پیدا کرده بودند، در حالی که مملو از خشم بودند، به ساختمان اتحادیه سراسری کار پناه بردند. ملاقات های مجمع عمومی، کمیته اعتصاب و دیگر کمیسیون ها در آن جا برگزار شدند. در آن جا بود که اقداماتی که باید در طول آن روز و روزهای بعدی انجام می گرفت، به بحث گذاشته شدند. اقدامات دیگری نیز در آن جا سازماندهی شدند: پخش اعلامیه در کارفور6 و دیدار از شهر مرکزی شهرستان (بخش) اولنه.
اگرچه اعتصاب کنندگان از کارخانه دور نگه داشته شدند، ولی میزان عزم و جدّیتی که در کار نشان دادند، نسبت به روزهای قبل کمتر نبود. حداقل به میزانی بود که مدیریت را به فکر چاره وا دارد. در پایان بعد از ظهر، مدیریت دستور به باز کردن درها برای شیفت بعد از ظهر روز سه شنبه داد. بنابراین باقی مبارزه در کارخانه ادامه خواهد یافت.
22 ژانویه
روسا سیاست اخراج موقت را ادامه می دهند.
امروز 22 ژانویه ساعت 10 صبح اعتصاب کنندگان و دیگر کارگران متوجه شدند که برخلاف اعلام دیروز، کارخانه امروز بعد از ظهر و همچنین فردا چهارشنبه بازگشایی نخواهد شد. دلیلی که آورده شد، مشکل فنی بود که به موجب آن همه افراد باید در وضعیت اخراج موقتی باقی می ماندند.
این تغییر برنامه در لحظات آخر موجب شد که کارگران نتوانند در اعتراض معلمین در پاریس شرکت نمایند. آن ها تنها توانستند با بزرگترین فروشندگان سیتروئن و پژو در اولنه دیداری داشته باشند. در بعد از ظهر، با بستن عوارضی سانلیس7 در حالی که با روی خوش نیروی پلیس و رانندگان مواجه شدند، اقدام به جمع آوری عوارض از رانندگان نمودند.
علاوه بر آن، مجمع عمومی، کمیته اعتصاب و کمیسیون ها به گرد آمدن در ساختمان محلی کنفدراسیون سراسری کار، به منظور برنامه ریزی برای فعالیت های روزهای آینده از قبیل افزایش ارتباطات با دیگر کارگران از طریق بازدید از کارخانه هایشان بالأخص کارخانه رنو، که در آن جا ترک محل کار در روز چهارشنبه بعد از اعلام اخراج کارگران و ثابت ماندن حقوق برنامه ریزی شده است، و هم چنین شرکت در میتینگی که با حضور طرفداران اتحادیه ها که از سنوفی، رنو، ویرژین و دیگرشرکت ها فرستاده شده اند و در انستیتوی مطالعات سیاسی پاریس8 در پنجشنبه عصر برگزار خواهد شد، ادامه دادند. آن ها هم چنین به برنامه ریزی برای اولین ارتباط گیری با کارگرانی از دیگر شرکت ها، که همانند کارگران سیتروئن مورد تهدید قرار گرفته بودند، مبادرت نمودند. جهت اطلاع، اولین نشانه های همبستگی کارگری از طرف شعبه گویانکور9 کنفدراسیون سراسری کار در کارخانه رنو بروز کرد.
این ها قدم های کوچکی برای متصل کردن اعتصاب کنندگان سیتروئن با دیگر کارگران برای مبارزه هستند و این میزان باید چند برابر شود. وظیفه همه طرفداران این همگرایی باید بسط و گسترش این ارتباطات به هر وسیله ممکن باشد.
23 ژانویه
اولین قدم ها به سوی یک همگرائی بین پ اس آ10 - رنو
مهم ترین رویداد چهارشنبه بیست و سوم ژانویه، دیدار مشترکی بود که در فلن11 برگزار شده و به طور فراگیر از شبکه های مختلف تلویزیونی پخش شد. درهایی که به وسیله 250 اعتصاب کننده سیتروئن گشوده شدند، احساس خوشی که با گرد هم آمدن کارگران پ اس آ و رنوی فلن- که 450 نفر جمعیت داشته و با هم محل کار را ترک کرده بودند- به وجود آمده بود، سخنرانی مقامات اتحادیه از هر دو کارخانه و تأکید آن ها بر اهمیت مبارزه متحدانه علیه اخراج ها و تعطیلی کارخانجات، و همچنین علیه "موافقت نامه رقابتی" (که به کار بیشتر و حقوق کمتر می انجامد)، از جمله رویدادها بودند.
این گامی غیرقابل انکار به سوی همگرایی بود، گرچه این قبیل دیدارها در آینده پایه ریزی خواهند شد. در واقع اولین دیدار می بایستی ایده هایی به افراد بسیاری داده باشد، نه تنها در رنو که ترک کار در تمام شعباتش انجام شد، بلکه در جاهایی از قبیل کلئون12 که 900 تن از کارگران شرکت کرده و تصمیم گرفتند که این کارها را در هفته بعد به صورت قوی تر به انجام رسانند.
هیئت رئیسه سیتروئن اعلام نمود که تعطیلی کارخانه در دو روز بعدی (پنجشنبه و جمعه) ادامه خواهد یافت... ضمن پوزش بابت "بیکاری موقت"، این بار بهانه تهدیداتی را آوردند که از طرف اعتصاب کنندگان برای مدیران و کارگرانی که اعتصاب نکرده بودند، فرستاده شده بود. در ابتدا دلیل آوردند که یک به اصطلاح ایراد فنی باعث تعطیلی کارخانه شده بود، ولی بعد خسارت و زیان وارده احتمالی از طرف کارگران را دست آویز بهانه آوردن نمودند! همه چیز گفته شد، جز دلیل اصلی: این که آن ها خود مایلند به دلیل غیر قانونی بودن بستن کارخانه در زمان اعتصاب، این کار را به روشی متفاوت انجام دهند. زیرا اگر بخواهند بدون بهانه های بالا اقدام به بستن کارخانه نمایند، آن گاه قادر نخواهند بود یارانه ای را که از دولت برای پرداخت حقوق کارگران مشمول "اخراج موقت" دریافت می کنند، بگیرند. به هر روی این تعطیلی مزایایی هم داشت، چرا که اکنون اعتصاب کنندگان می توانستند با مردم عادی و دیگر کارگران در ایستگاه های عوارضی یا ایستگاه های قطار ارتباط برقرار کرده، از آن ها حمایت مالی و سیاسی بگیرند؛ این کاری است که در نیمه دوم این هفته به آن مشغول خواهند بود، به عنوان مثال از طریق شرکت در میتینگی در روز پنجشنبه در انستیتوی مطالعات سیاسی پاریس با کارگرانی از شرکت های سنوفی، ویرژین، رنو و ... .
24 ژانویه
آغاز دومین هفته اعتصاب
بعد از اتفاقات درهم و برهم دیروز، این پنجشنبه فرصتی برای اعتصاب کنندگان سیتروئن پیش آمد تا وقتشان را به جمع آوری پول و دیدار با تعدادی از اعضای شورای شهر به منظور حمایت از اعتصاب، اختصاص دهند. علاوه بر آن اعتصاب کنندگان قسمتی از زمانشان را صرف برنامه ریزی برای فعالیت های هفته بعد نمودند. در میتینگی که در انستیتوی مطالعات سیاسی پاریس برگزار شد، افرادی از پ اس آ، فیلیپ ژولیان 13دبیر کل شعبه اولنه کنفدراسیون سراسری کار، تعدادی از کارگران و اعضای اتحادیه از سنوفی، ویرژین، ایر فرانس14، پرستالیس15، گودیر16، رنو، تروا سوییس17 شرکت کرده و به صحبت پرداختند. گرچه هنوز از همگراثی و انسجام برای مبارزه دور هستیم، ولی مجموعه این فعالیت ها کمک کرد تا ارتباطاتی گرفته و مقدمات ساختن یک مجموعه فراهم شود.
در حال حاظر، هنوز کمی ابهام راجع به سیاست های مدیریت وجود دارد: آیا مدیریت به تعطیلی کارخانه که از جمعه هفته پبش شروع شده است، پایان می دهد؟ آیا شهامت بازگشایی کارخانه را دارد؟ به نظر نمی رسد که به خاطر استفاده از مزیت " بیکاری موقت" هم که شده، بخواهند که کارخانه را بازگشایی نمایند.
25 ژانویه
پایان نه چندان دور برای تعطیلی کارخانه
جمعه 25 ژانویه، اعتصاب کنندگان به دیدار مردم در ایستگاه " پاریس گار دو نور" 18 ( یکی از مراکز اصلی طبقه کارگر) و هم چنین کارگران اسنکما19 ( شرکتی که موتور هواپیما و راکت تولید می کند) در ژانویلیه20 رفتند. در آن جا بود که دریافتند دیگر کارکنان چه حمایتی از اعتصابشان می کنند.
نگرانی ای که در حال حاضر وجود دارد، بازگشایی کارخانه در روز دوشنبه 28 ژانویه است. مدیریت تصمیم به خبر کردن کارگران به بازگشت به کار گرفت، چون شاید این مرتبه بهانه ای برای بسته نگه داشتن کارخانه نداشت. آن ها هم چنین تصمیم گرفتند تعداد زیادی کادر هیئت اجرایی را از دیگر سایت های پ اس آ به کارخانه آورده، تعداد پرسنل گارد را به دو برابر افزایش دهند. یک تیم چند ده نفره از گاردها از گذشته تا به امروز در کارخانه حضور داشته اند. مد نظر داشته باشید شرکتی که این گاردها را استخدام می کند، نامش پریتوریس است، متعلق به برادر رئیس حفاظت سیتروئن. روح خانواده بر روابط افراد بالادستی پ اس آ حکمرانی می کند!
بی شک مدیریت در حال آماده شدن برای گذاشتن حداکثر فشار بر اعتصاب کنندگان در روز دوشنبه است. وقتی به گذشته سیتروئن نگاهی می اندازیم متوجه می شویم که ایجاد اتحادیه ها همواره تا اعتصاب دهه 80 مختل شده بود. به همین دلیل است که شایعه آماده شدن مدیریت برای روز دوشنبه چیزی فراتر از یک شایعه به نظر می رسد.
قطعاً اعتصاب کنندگان می بایستی بر قدرت و عزم و اراده خودشان تکیه نمایند، ولی این نکته را نباید فراموش نمود که حمایت کارگران صنعت خودروسازی و دیگر بخش ها بسیار پر اهمیت است. به عنوان مثال اتحادیه های رنو شعبه کلئون و گویانکور، حمایت و تمایلشان برای سازماندهی یک مبارزه مشترک را اعلام نموده اند. هر چه این اتفاق بیشتر بیفتد بهتر خواهد بود؛ زیرا که باعث بازگشت کارگران به کارخانه شده، ایجاد یک همگرایی همانند نمونه هفته پیش آن در فلن را موجب می شود.
28 ژانویه
کارخانه، بازگشائی شده است، اعتصاب ادامه می یابد.
دوشنبه 28 ژانویه بعد از 8 روز تعطیلی که عنوان "اخراج موقتی" به خود گرفته بود، کارخانه بازگشایی شده، مجمع عمومی، کمیته اعتصاب و دیگر کمیسیون ها توانستند جلسات خود را برگزار نمایند. مدیریت سعی کرده بود کمی نرمی از خود نشان دهد، به همین دلیل پرسنل گارد را از نظرها مخفی کرده و اکثریت هیئت اجرایی را که از سایت های دیگر "پ اس آ" آمده بودند از کارگران دور نگه داشته بود. حضور خبرنگاران و بازرسان باعث شده بود که از اقدامات غیر قانونی شرکت بر ضد اعتصاب جلوگیری شود، گرچه آن ها از تلاش برای از بین بردنش دست بر نداشته بودند. تعداد زیادی از مدیران بودند که تلاش می کردند تا کارگرانی را که در اعتصاب نبودند، از پیوستن به اعتصاب بر حذر دارند. البته این اقدام هیچ کمکی در بهبود اوضاع نکرد، چون خط تولید قطعاً کندتر از دوره پیش از تعطیلی به کار خود ادامه می داد و تولید کاهش یافته بود.
اعتصاب کنندگان تصمیم گرفتند تا در روز سه شنبه به دفتر مرکزی "پ اس آ" در شانزلیزه21 -جایی که در آن آخرین رایزنی ها پیش از ارائه "برنامه اخراج کارگران" انجام گرفت- ، سپس به مراسم کارگران شرک ویرژین که در همان خیابان بود و نهایتاً به وزارت کار که محل اعتراض تعدادی از کارگران دیگر شرکت ها بود، بروند. همگرایی مبارزات رفته رفته دارد به هدف این روز تبدیل می شود.
در طرف دیگر ماجرا نیز رؤسا بیکار ننشسته بودند، روز بعد از تعطیلی که قطعا نتایج مورد علاقه مدیریت را در بر نداشت، 5 نامه اخراج برای کارگران فرستادند. دلیلی که آوردند پاره شدن یک پوستر در کارخانه و چند نمونه طرح بر روی دیوارها بود. " تخریب غیر قابل پذیرش" به قول روسا ! ... . ویدئویی مرتبط با روز دوشنبه :
http://www.francetvinfo.fr/reprise-du-travail-tendue-a-l-usine-psa-d-aulnay-sous-bois_212911.html

29 ژانویه
امروز ویرژین، فردا رنوی کلئون
امروز سه شنبه 29 ژانویه، اعتصاب کنندگان با تعداد زیادی از کارگران دیگر شرکت ها که در پاریس بر ضد کاهش مشاغل بسیج شده بودند، دیدار کردند. بعد از تجمع در بیرون دفتر پ اس آ که محل گفتگوها بود و به همراهی کارگران سنوفی وکندیا22، به کارگران ویرژین پیوستند. جوّ حاکم بر اعتصاب کنندگان سیتروئن در مجمع عمومی صبح، بعد از شنیدن خبری مبنی بر رد شدن طرح تجدید سازمان پ اس آ به وسیله دادگاه فرجام پاریس، رو به التهاب گذاشت. در نهایت بخشی از کارگران پ اس آ، ویرژین، کندیا و سنوفی که صبح جمع شده بودند، به دیدار کارگران دیگر شرکت ها رفتند که وقت ملاقاتی در بعد از ظهر با وزارت کار داشتند.
دسترسی به وزارت کار به دلیل مسدود کردن راه توسط پلیس ضد شورش به جز برای تعداد محدودی میسر نشد. این مسأله باعث نشد که پیروزی این روز را دست کم بگیریم، زیرا که دیدیم که بعد از دیدار مشترک پ اس آ اولنه و رنوی فلن در هفته گذشته، همگرایی کارگران امری شدنی است. چیزی که باید برای آینده در نظر بگیریم، لزوم ایجاد یک اتحاد عمل به جای چندین اتحاد عمل ازهم گسسته است. اگر بخواهیم که با یک دیگر باشیم، چه بهتر که برنامه را طوری تنظیم کنیم که از همان ابتدا در نقطه ای مشترک فعالیت ها آغاز گردند.
به منظور پی گیری این خط مشی، اعتصاب کنندگان سیتروئن تصمیم به رفتن به سایت رنو در کلئون- که قرار بود در آن روز وارد اعتصاب شود- گرفتند ( بقیه شعبه ها رنو امروز در اعتصاب بودند ). این دیدار برای این باید انجام می پذیرفت تا یادآوری شود که گرچه تعطیلی و اخراج در پ اس آ و موافقت نامه رقابتی در رنو اجرا خواهد شد، ولی نهایتاً این سیاست ها باعث پایین آمدن سطح زندگی و استثمار همگان خواهد بود. بنابراین پیوستن به بسیج همگانی و مبارزه به نفع همه است. اعتصاب پ اس آ ( که فردا به دو هفته می رسد) به پشتیبانی همگان محتاج بوده و به سود همه افراد است که سرنوشتشان را به مبارزه پ اس آ گره بزنند. این به سود هر کارگر است که با کارگران دیگر صنایع ارتباط بگیرد و به شکل سازمان یافته به آن بنگرد.
به هر روی، اعتصاب در سیتروئن ادامه می یابد. این در حالیست که پژو با تمام توان اعم از فشار اقتصادی سعی بر بازگرداندن کارگران به کار دارد. شرکت پ اس آ هم با اعتراض به حکم دادگاه فرجام که باعث لغو طرح تجدید سازمان پ اس آ شده بود، اعلام کرد که در نتیجه این حکم طرح اخراج کارگران که برای آخر فوریه برنامه ریزی شده بود، به تأخیر افتاده است. فراموش نکنیم که 5 تن از کارگران در معرض اخراج قرار گرفته اند تا بدین وسیله تعدادی گر چه اندک را از کارخانه دور نگه دارند.

30 ژانویه
دیدار با کارگران رنو در کلئون
دیدار اعتصاب کنندگان سیتروئن با کارگران رنوی کلئون علی رغم تردیدهایی که در زمان تصمیم گیری در مورد این دیدار در مجمع عمومی وجود داشت، انجام پذیرفت. دیروز پس از اخراج شماری از کارگران و جابهجایی تعدادی از هیئت اجرایی به وسیله مدیریت، تولید به میزان بسیار کمی انجام گرفت (80 اتومبیل در مقایسه با ظرفیت معمول 680 اتومبیل). تعدادی از اعتصاب کنندگان تصمیم گرفتند در کارخانه بمانند تا ضمن مقاومت در برابر فشارهای مدیریت، به صحبت کردن با کارگرانی که در اعتصاب نبودند بپردازند. در نهایت 3 اتوبوس و 130 اعتصاب کننده به کلئون رفته و با استقبال کارگرانی که از 4 صبح در آن جا منتظر بودند، مواجه گشتند. علی رغم هوای بارانی و جوّ نامساعد، کارگران با خوشحالی همدیگر را در آغوش گرفته و به سخنرانی و هم چنین پیک نیک مشغول گردیدند. جوّی مشابه جوّ حاکم بر دیدار مشترک اولنه و فلن در هفته گذشته. اوضاع در کارخانه اولنه همانند روز قبل بود با این تفاوت که حضور سنگین مدیران و پرسنل گارد، باعث ایجاد تنش شد.
ملاقات کارگران از شرکت های مختلف بعد از دیدار دیروز، باعث هرچه بیشتر تقویت شدن این اعتقاد شد که نه تنها مبارزه متحد یک خواسته است، بلکه در عمل شدنی است. این نه تنها ربط مستقیم به توانایی اعتصاب کنندگان سیتروئن در نزدیک شدن به دیگران دارد - کمیته اعتصاب، یک کمیسیون ویژه برای این استراتژی ایجاد نمود- بلکه به توانایی دیگران در پاسخ دهی به این ندا و ایجاد یک توافق جمعی برای مبارزه نیز مربوط می شود.
همان روز در کلئون ( از متن گزارشی رفیقی از حزب NPA 23)
مدیریت تعداد اعتصاب کنندگان را 795 نفر اعلام نمود (23% نیروی کار). تنها کنفدراسیون سراسری دعوت به اعتصاب نمود.
در ساعت 4 صبح، 330 اعتصاب کننده در صف معترضان قرار داشته و از ورود ماشین ها به پارکینگ کارخانه جلوگیری نمودند. در اواخر صبح، 415 کارگر در اعتراض شرکت نمودند. تعداد کل افراد شرکت کننده اعم از کارگر و غیر کارگر به 500 تن می رسید. در ضمن باران هم به شدت باریدن گرفته بود. علاوه بر کارگران، تکنسین ها هم حضور داشتند.
در خط تولید به جای ظرفیت معمول 400 موتور تنها 100 موتور تولید گشت.
تعدادی اعتصاب کننده هم صبح از اولنه رسیدند و بدین ترتیب نشست مشترکی در جلوی کارخانه انجام گرفت. جوّ حاکم بسیار گرم، دوستانه و بسیار انرژی بخش بود !
در طول جلسه دیگری که ساعت 3 بعد از ظهر انجام گرفت، تعداد زیادی اعتصاب کنندگان با لحنی پر حرارت به مباحثه پرداختند. تنها افسوسی که باید خورد این بود که امکان متوقف کردن کامل خط تولید میسر نشد.
رادیو و تلویزیون حضور داشتند. مدیران با اعتصاب کنندگان تماس برقرار نکردند، ولی از ساعت 3 صبح در کارخانه حاضر بودند. آن ها همچنین نتوانستند پیش از برداشتن موانع و ترک کارگران در بعد از ظهر، کارخانه را ترک کنند، زیرا ماشین هایشان در داخل کارخانه گیر افتاده بود. ادامه اعتصاب برای روز بعد رأی نیاورد، ولی قرار شد برای سه شنبه بعدی این کار انجام گیرد.

تعدادی ویدئو که می توانید ببینید:
http://cgt-psa-aulnay.fr.
1 Aulnay
2 L'Etincelle
Confédération générale du travail 3
4 Solidaires Unitaires Démocratiques
5 Saint-Ouen
6 Carrefour، مجوعه ای از فروشگاه های زنجیره ای یک شرکت فرانسوی
7 Senlis، نام محلی در فرانسه
8 SciencePo Paris
9 Guyancourt، نام منطقه ای در فرانسه
10 شرکت تولید کننده پژو و سیتروئن
11 Felins ، نام منطقه ای در فرانسه
12 Cléon ، نام منطقه ای در فرانسه
13 Philippe Julien
14 Air France، شرکت هواپیمایی فرانسه
15 Presstalisنام یک بنگاه رسانه ای فرانسوی
16 Goodyearشرکت لاستیک سازی آمریکائی
17 3 Suissestvنام یک فروشگاه اینترنتی فرانسوی
18 Paris-Gare du Nord
19 Snecma
20 Gennevillierمنطقه ای در حومه پاریس
21 Champs-Elysées
22 Candia
23 Nouveau Parti anticapitalisteحزب ضد کاپیتالیست نوین