سالهاست که بیکاری امان از زندگی ما کارگران ربوده و هر روز سایه شومش را بیشتر و گسترده تر روی زندگیمان پهن میکند. روزی نیست که خبر تعطیلی کارخانه ایی را در اخبار نداشته باشیم . روزی نیست که خبر اخراج، تعدیل و بیکاری کارگران را نشنویم و در آخر روزی نیست که خبری از قراردادهای سفید امضا و حقوقهای معوقه نباشد.
در این اوضاع بی سامان، روزششم تیر ماه ٩١ در سایت ایلنا با تیتر درشت دیدم که آقای رحیمی معاون اول رئیس جمهوری فرموده اند:
بدون ميهمانان افغانی، آمار بیکاری کشور به صفر می‌رسد! در ادامه این خبر از قول معاون اول رئیس جمهور آمده است: "قدرت‌های بزرگ سه میلیون ميهمان افغانی را بر ما تحمیل کرده‌اند، اگر اين تعداد افغانی نباشند آمار بیکاری کشور به صفر می‌رسد"
من به عنوان یک کارگر سوالم از آقای رحیمی این است که آیا دو سال پیش که در خبرها اعلام شد حدود پنجاه هزار کارگر در عسلویه بیکار شدند و هر روزه خبر بیکاری کارگران پیمانی پتروشیمی ها و پروژه های پارس جنوبی و عسلویه را میشنویم تقصیر کارگران افغان است و کارگران افغان جایگزین کارگران ایرانی در عسلویه شده اند؟
آیا دهها و صدها کارخانه ایی که در سراسر کشور تعطیل شده اند و یا کاهش نیرو داده اند و ظرفیت تولیدشان را کاهش داده اند و کارگران خود را اخراج و بلاتکلیف گذاشته اند، تقصیر این مهمانان افغان است و این کارگران در این کارخانجات مشغول کار میباشند؟
آیا آمار بالای بیکاری در قشر تحصیل کرده و متخصص با رده های بالای مدارک دانشگاهی که هر روزه در خبررسانی ها وجود دارد و من کارگر به عینه آن را در خانواده ی خود لمس میکنم و بیکاری فرزندان تحصیل کرده مان را شاهدم، تقصیر کارگر افغان است و اینان پست های کلیدی و تخصصی شرکت ها را اشغال کرده اند؟
اگر چند میلیون ایرانی مهاجری که در کشورهای دیگر به سر میبرند در کشور خودمان می ماندند آیا باید برای آنان کار ایجاد می کردند و یا این آمار هم باید به میزان بیکاری مان اضافه می شد؟
آیا کارگران افغان به جز در کارهای سخت ساختمانی و کوره پزخانه ها بدون داشتن کوچکترین حمایت قانونی با کمترین مزد و بیشترین ساعات کار در جای دیگری همچون صنایع نساجی و ماشین سازی و نفت و پتروشیمی و صنایع فولاد و دیگر مراکز تولیدی و آموزش و پرورش و... مشغول به کار هستند؟
پس چگونه است که شما سخن از به صفر رساندن آمار بیکاری در صورت برگشتن این مهمانان به میان میاورید؟ آیا در صورت برگشتن این مهمانان افغان کارگران شهاب خودرو بر سر کارشان برمیگردند؟ آیا بلاتکلیفی کارگران مخابرات راه دور شیراز با ٢٦ ماه حقوق معوقه حل خواهد شد؟ آیا کارگران صنایع فلزی ایران که زمانی ١٢٠٠ کارگر داشت و اکنون به یک سوم آن موقع رسیده و ماههاست حقوق دریافت نکرده اند و آینده شغلیشان مشخص نیست حل خواهد شد؟ آیا کارگرانی که از ترس بیکاری و خانه خرابی با شنیدن خبر اخراجشان و بسته شدن کارخانه شان دست به خودکشی میزنند، امیدوار به زندگی میشوند؟ آیا تجمعات هر روزه کارگران کارخانجات و مراکز تولیدی در جلوی ریاست جمهوری و مجلس شورای اسلامی پایان میابد؟ و هزاران آیای بی جواب دیگر...!
پروین محمدی
اتحادیه آزادکارگران ایران