نمیشود سرمایه و سرمایه داری را به حال خود گذاشت

در این دنیای امروز همه زندگی ما کارگران با سرمایه و سرمایه داری گره خورده است. هر حرکتی که سرمایه داران انجام می دهند مستقیما نتیجه اش به ما کارگران بر می گردد. در رابطه با محیط زیست برای اینکه سرمایه داری سود بیشتری ببرد تمامی منابع و ذخایر را به اختیار می گیرد و غارت می کند. نه امنیت جانی و نه هوائی برای تنفس برایمان می گذارد تمام آبها را آلوده می کند و دود کارخانه ها سلامتی را از ما ربوده. در سال گذشته ١٣ هزار حادثه ناشی از کار رخ داده که بیش از ١٨٠٠ مورد آن منجر به فوت شد.
قردادهای کار تغییر کرده به گونه ای که بیش از ٩٠ در صد قراردادهای کار در سال گذشته موقت بوده. سالانه ٩٠٠ هزار نفر در جهان بر اثر کار با مواد شیمیائی جان خود را از دست داده اند. با اعلام سازمان جهانی کار سالانه ٣٢١ هزار نفر براثر حوادث شغلی و حدود ٢٣٠٠/٠٠٠ نفر بر اثر بیماری های شغلی جان خود را از دست می دهند. هزینه های ناشی از حوادث کار در دنیا ٢ تریلیون دلار است. در رابطه با دستمزد هایمان انقدر ما را بی حقوق می کنند که ما حتی زندگی برای بقاء هم برایمان دشوارمیشود در رابطه با معیشتمان این مزد کفاف اجاره خانه امان هم نمیشود چه رسد به معاش زندگی و تحصیل کودکانمان و تفریح وگردش وشاد زندگی کردن و خانواده ها هرروز در گیر این وضعیت هستند. وقتی به جامعه نگاه می کنیم خیل عظیمی از بیکاران را مشاهده می کنی که برای معاش روزانه خود در مضیغه اند وقتی کارگران اخراج و بیکار میشوند و بیکاری تبدیل به سونامی میشود یعنی فقیر کردن انسان و یعنی بی حقوقی مطلق و در ادامه این بیکاری ها اعتیاد در جامعه بیداد می کند و هر روزه انسانها در مقابل چشمان مردم در جامعه پرپر میشوند. کودکان به خاطر بیکاری والدینشان از تحصیل و بازی و شادی محروم میگردند و به تبع این وضعیت نه جامعه ای سالم است نه به انتظار آینده ای. هر روز نگران فردای خود هستیم چون هیچ گونه امنیتی وجود ندارد. زنان بخاطر سختی معیشت و گرانی هر روزه که نمیتوانند زندگی کنند به تن فروشی روی می آورند تا بتوانند نیاز های معیشتی خود وخانواده وفرزندانشان را تامین کنند. این تورم افسار گسیخته بویژه از ابتدای سال بر جامعه حاکم شده وضع معیشتی کارگران را به شکل فاجعه باری در آورده است هر روز بخش عظیمی از کودکان و نوجوانان مجبور به ترک تحصیل میشوند تنها به دلیل اینکه پدران و مادران آنان کارگرند.
اما کارگران با اعتراضات و تشکل های خود و مجمع عمومی که حاصل مبارزاتشان است به سرمایه داران و کارفرمایان و حامیانشان نشان دادند که نمیگذارند این زندگی نکبت بار را بر سرشان خراب کنند. با مشاهده اعتراض کارگران خواهید دید که کارگران در این سالها هرگز سرمایه داران را به حال خود رها نکرده و دست از اعتراض و اعتصاب بر نداشته اند و به سرمایه داران گفتند که خیابانها را می بندیم تا متوجه شوید که در کنار گوشتان عده ای گرسنه هستند و معیشت کارگران را به شکل فاجعه باری در آورده اید و در این اعتراضات تشکل های خود را بر پا می کنند و هر روز قوی و متحدتر به اعتراضات خود ادامه می دهند و نمی گذارند که در شرایط تنهائی و فقر و بیکسی به استقبال مرگ بروند.
این اعتراضات ما کارگران به سرمایه داران نشان خواهد داد که ما انسانیم. موارد اعتراضات شامل: ١ - اعتصاب کارگران هفت تپه ٢- اعتصاب و اعتراض شگفت انگیز کارگران پروفیل ساوه ٣- اعتراض کارگران فولاد زاگرس ۴- اعتراض کارگران ایران تایر ۵- اعتصاب کارگران شرکت واحد ٦- اعتراض و اعتصاب موفقیت امیز کارگران معدن سنگ بافق ٧- اعتراض کارگران خباز ٨- اعتراض کارگران پتروشیمی شازند اراک ٩- اعتصاب کارگران شرکت جیسون در فاز ١٢ پارس جنوبی ١٠- اعتراض کارگران قند اهواز ١١- اعتصاب کارگران معدن آفریقای جنوبی و اعتصاب پیاپی معدنکاران در سراسر جهان ..... و ده ها و صد ها اعتراض واعتصابات دیگر. این اعتراضات واعتصابات به ما کارگران نشان داد که قادریم به حقوق خود برسیم و به اتحاد و همبستگی دست یابیم. سرمایه داران بدانند کارگران اعتراضات واعتصابات خود را شروع کرده اند آنان بدانند در محاصره گرسنگان قرار دارند. این اعتراضات واعتصابات نشانگر این است که کارگران مطالباتشان تعطیل بردار نیست و سرمایه داران را به حال خود رها نخواهند کرد. این زندگی هر روزه و همیشگی کارگران است. تمام ثروت های این جهان بدست ما کارگران و زحمتکشان بوجود آمده و متعلق به ماست. باید همیشه صدای کارگران شنیده شود و کارگران خوب زندگی کنند و در رفاه کامل باشند. ما نمیگذاریم سرمایه داران بین ما تبعیض جنسیتی ایجاد کنند برای آنان انسان مطرح نیست سود مطرح است. سرمایه داران را نباید به حال خود رها کرد. ما امضاء کنندگان طومار ۴٠ هزار نفری اعتراض به دستمزدهای زیر خط فقر دو سال در رابطه با دستمزد های ناچیزمان به اشکال مختلف اعتراضاتمان را به مسئولین رساندیم و در این رابطه با دستگیری نمایندگانمان روبرو گشتیم اما از مسئولین هیچگونه جوابی برای دستمزدهایمان نشنیدیم دستمزدی که امسال برای کارگران تعیین کردند واقعا فاجعه امیز بود. دستمزد ٦٠٨ هزار تومان یعنی مرگ تدریجی. این دستمزد پاسخ ابتدائی ترین نیاز ما کارگران را نمی دهد. ما بارها اعتراض کردیم و باز هم اعتراض خود را اعلام می داریم شما مسئولین باید جوابگو باشید این دستمزدها عواقب فاجعه امیزی برای جامعه خواهد داشت و شما مسئول این عواقب خواهد بود.

کارگر زندانی آزاد باید گردد.