در مورد سرکوب کارگران و معلمان در ایران ITUCگزارش

حق آزادی بیان و اجتماع
در اول ماه مه ٢٠٢٢، کارگران در سراسر ایران با وجود تلاش برای سرکوب توسط نیروهای دولتی، راهپیمایی های اعتراضی برگزار کردند. در مجموع، بیش از ۲٣۰ معلم به دلیل شرکت در تظاهرات اول ماه مه دستگیر شدند.
در تهران با وجود حضور نیروهای امنیتی مسلح که مجلس شورای اسلامی را محاصره کرده بودند، تعدادی از معلمان با در دست داشتن بنرهای اعتراضی و پوسترهای معلمان زندانی به مناسبت روز آزادی و برابری به سمت یکی از پارک های شهر راهپیمایی کردند.
در بوشهر نیز نیروهای انتظامی صبح همان روز به تجمع معلمان یورش بردند و حداقل ١٢ نفر از آنان را مورد ضرب و شتم قرار دادند و دستگیر کردند.
در ١٢ می، معلمان در بیش از ۴٠ شهر در سراسر ایران در اعتراض به ادامه بازداشت همکاران خود تجمع کردند. در یاسوج نیز نیروهای امنیتی برای جلوگیری از تجمع معلمان مقابل اداره کل آموزش و پرورش مستقر شدند و زمانی که معلمان قصد تجمع اعتراضی داشتند بیش از ۵٠ نفر دستگیر و بازداشت شدند.

حق در برابر عدالت
در ایران، هاله صفرزاده و علیرضا ثقفی، مدافعان باسابقه حقوق کارگری، در ١١ مارس ٢٠٢٢ دستگیر و بلافاصله به زندان کچویی کرج منتقل شدند تا محکومیت های یک ساله خود را از سال ٢٠۱۹ سپری کنند. صفرزاده، معلم و ثقفی، نویسنده و خودروساز. مکانیک، به اتهام همکاری با کانون حقوق کارگران، با هدف آگاه کردن کارگران از حقوق اساسی خود و دفاع از قربانیان سرکوب محکوم به زندان شدند.
این دو برای اولین بار همراه با دیگر مدافعان حقوق کارگران، در ٢٦ آوریل ٢٠۱۹، در آستانه برگزاری جشن اول ماه مه در سراسر ایران دستگیر شدند. آنها در اواخر همان سال به اتهامات ساختگی «تبلیغ علیه نظام» محاکمه و محکوم شدند.
هاله صفرزاده پس از گذراندن پنج ماه حبس، سرانجام در ١٠ مردادماه از زندان آزاد شد. اما علیرضا ثقفی علیرغم درخواست های مکرر برای مرخصی پزشکی برای معالجه مشکلات جدی او همچنان در زندان باقی ماند.

حق آزادی های مدنی
در اوت ٢٠٢٢، سه فعال صنفی معلمان در تظاهرات اول ماه مه دستگیر و به طور غیرقانونی بازداشت شدند. اسکندر لطفی، شعبان محمدی و مسعود نیکخواه اعضای هیئت مدیره انجمن صنفی معلمان مریوان در استان کردستان ایران بودند. لطفی همچنین سخنگوی شورای هماهنگی انجمن های صنفی معلمان ایران (CCITTA) است. وثیقه های سنگین برای آزادی این سه نفر تعیین شد و آنها همچنان با محاکمه روبرو هستند.
لطفی در زمان بازداشت به همراه سایر معلمان بازداشتی در اعتراض به اقدامات غیرقانونی و سرکوبگرانه نیروهای امنیتی دست به اعتصاب غذا زدند. همکارانش از وی خواسته بودند که به دلیل وخامت شدید وضعیت سلامتی خود پس از ١٠ روز به اعتصاب غذا پایان دهد. خانواده‌های بسیاری از فعالان کارگری زندانی نیز با صدور نامه‌ای سرگشاده، ادامه حبس غیرقانونی و شرایط غیرقابل قبول بازداشت را محکوم کردند.
تعدادی از معلمان در حوالی اول ماه مه دستگیر شدند و در بازداشت و گاه در سلول انفرادی ماندند، مانند رسول بوداقی، جعفر ابراهیمی و محمد حبیبی.
فعالان حقوق معلمان در موج سرکوبی که آموزگاران را در سراسر کشور هدف قرار داد در حدود اول ماه مه ٢٠٢٢ دستگیر شدند. مقامات درمانده از سرکوب اعتراضات مسالمت آمیز معلمان بر سر دستمزدهای زیر خط فقر ، بودجه نامناسب آموزش و پرورش با زندانی کردن معلمان نتوانستند این موج اعتراضی را خاموش کنند. حاکمان از آن زمان تاکنون بیش از ٢٠٠ معلم را با اتهامات بی پایه و اساس و دروغین در خطر انداختن امنیت ملی، دستگیر، احضار، همراه با بازجویی های طولانی و توهین و تهدید حقوق آنها در مورد آزادی تشکلات مستقل، ساماندهی و آزادی بیان را نقض کرده اند.

حق آزادی های مدنی
در ٨ مه ٢٠٢٢، معلم سیسیل کوهلر و معلم بازنشسته ژاک پاریس، هر دو از اعضای فدراسیون آموزش ملی و آموزش حرفه ای FO (FNEC FP FO) در فرانسه، به اتهام جاسوسی و ایجاد ناامنی در ایران دستگیر شدند. آنها در حالی که قصد خروج از کشور را داشتند، پس از یک سفر خصوصی که برای آن ویزای کوتاه مدت دریافت کرده بودند، در مسیر فرودگاه تهران دستگیر شدند.
تا اینکه در ١١ اردیبهشت بود که تلویزیون ایران به نقل از وزارت اطلاعات ایران از دستگیری ژاک پاریس و سیسیل کوهلر به بهانه «ورود به کشور با هدف ایجاد هرج و مرج و بی ثبات کردن جامعه [sic] خبر داد. ». این دو فعال اتحادیه ای رسما در ٦ ژوئیه، به "اجتماع و تبانی با هدف تضعیف امنیت کشور" متهم شدند.
محل اختفای کوهلر و پاریس به مدت هفت ماه و با وجود تلاش خانواده های آنها و دولت فرانسه، ناشناخته باقی ماند.
در نوامبر ٢٠٢٢، بالاخره اجازه ملاقات کوتاه کنسولی و تماس با خانواده های مربوطه به آنها داده شد. این تماس‌های کوتاه تأیید کرد که سیسیل کوهلر و ژاک پاریس هر دو در شرایط بد بازداشت در زندان اوین به سر می‌برند و سلامت روحی و جسمی آنها به شدت رو به وخامت گذاشته است. در سه ماه اول بازداشت غیرقانونی، آنها در سلول انفرادی نگه داشته شدند. تا ماه نوامبر، نه سفارت فرانسه و نه خانواده آنها هیچ خبری دریافت نکرده اند.

محاکمه رهبران اتحادیه ها به دلیل شرکت در اعتصابات
در ایران، هزاران نفر از کارگران نفت در شهرهای سراسر کشور در اوایل مهر ٢٠٢٢ دست به اعتصاب زدند. کارگران پتروشیمی هنگام در بوشهر در ١٠ مهرماه با حمایت از اعتراضات در سراسر کشور علیه دولت دست به اعتصاب زدند.
در ١١ اکتبر، پلیس با خشونت اعتصاب کنندگان را سرکوب و بسیاری از کارگران را دستگیر کرد. نیروهای امنیتی و ضد شورش حضور گسترده ای در سایت های صنعتی جنوب داشتند. بیش از ٣٠ نفر از کارگران صنعت نفت از جمله هادی مولایی، علی محمودی، مهدی جهانبخشی، نورعلی بهادری، فرید کوراوند، کامبیز محمدی، شاهین نجفی، احمد پور، فرشید مرادی، علی شاپوری و امید کوراوند دستگیر شدند. تا پایان مهرماه بیش از ۵٠٠ کارگر قراردادی در صنایع نفت و گاز عسلویه و آبادان دستگیر و بیش از ١٠٠ نفر اخراج شدند.