بر خورد های امنیتی با فعالین كارگری و عدم امنیت شغلی
دور تازه اخراج های رانندگان سندیكایی شركت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
مهمترین تاثیر برخوردهای امنیتی با كارگران باعث از دست رفتن امنیت شغلی آنان است و این عامل تاثیر به سزائی در مبارزات و آگاهی پیدا كردن كارگران از حق و حقوق خودشان دارد. این برخوردها در شركت واحد اتوبوسرانی به وضوح به چشم می خورد و دست كارفرمایان را در جهت اخراج كارگران بازتر می كند. نمونه بارز آن سال ٨۴ اوج مبارزات رانندگان شركت واحد در جهت ایجاد تشكیل تشكلی مستقل همچون سندیكای كارگران شركت واحد بود كه بر اساس ایستادگی و تلاش كارگران شركت واحد، این تشكل با وجود تمام عوامل بازدارنده ای چون فشار نیروهای اطلاعاتی و عوامل سركوب این نیروها (شوراهای اسلامی كار ده گانه شركت واحد) و نیروهای چماقدار( خانه كارگر) شكل گرفت. از همان ابتدا اخراج رانندگان فعال سندیكائی و اعضای هیات مدیره سندیكای كارگران شركت واحد به طور "فله ای" با همكاری و تائید اعضای شوراهای اسلامی كار در دستور كار نیروهای ضد كارگری قرار گرفت.
بطورنمونه بیش از ٣٠٠ نفر از رانندگان بدون در نظر گرفتن ابتدایی ترین حقوقشان و بدون حضور در كمیته انضباطی كار، از كار اخراج شدند و ادارات كار استان تهران كه ماهیتش رسیدگی و دادخواهی به مشكلات حقوقی كارگران است، مثل شوراهای اسلامی كار شركت واحد تبدیل به ماشین سركوب علیه كارگران شده و رای به اخراج این رانندگان زحمت كشی صادر كردند كه چیزی جزء حق تشكل خواهی نداشته اند. البته بعد از سالها بیكاری و سردرگمی در شعبات دیوان عدالت اداری ٩٨ درصد این رانندگان با رای دیوان عدالت اداری به سركار خود بازگشتند. صدور این احكام از طرف دیوان عدالت موجب ابطال شدن رای های حل اختلاف تمامی ادارات كار استان تهران گردید. نقض این رای ها از طرف دیوان كه به درستی و بر اساس مدارك و تخلفات ادارات كاراستان تهران صورت گرفته بود، باعث شد كه روسای ادارت كار تا همین سال گذشته نسبت به صدور رای علیه رانندگان شركت واحد بیشتر دقت و در اصل با ضابطه اقدام به صدور رای علیه رانندگان شركت واحد كنند، اما متاسفانه از آن جایی كه بیشترین فساد و رانت خواری در ادارات دولتی صورت می گیرد و عدم برخورد مناسب از طرف مسئولین با مدیران رشوه خوار باعث شده كه دوباره این روند بی قانونی در ادارات كار استان تهران شكل بگیرد و با سفارش و ملاقاتی كه مدیر عامل شركت واحد با روسای ادارات كار و رئیس اداره كار استان تهران داشته، مجددا روند قبلی را به جریان افتاده و بدون مدارك و مستندات و با پرونده سازی از سوی شوراهای اسلامی كارِ شركت واحد، ادارت كار اقدام به صدور رای علیه رانندگان سندیكائی می كنند.
بطور مشخص می شود از حسن سعیدی و ناصر محرم زاده از رانندگان سامانه ١٠ و وحید فریدونی از رانندگان سامانه یك نام برد كه در ماه های گذشته از كار خود اخراج شده اند. البته تعدادی دیگر هم هستند كه خواسته اند نام آنها را نبریم. لازم به توضیح است كه اقایان حسن سعیدی و وحید فریدونی از رانندگان آگاهی هستند كه نه تنها در ادارات كار از حقوق همكارانشان دفاع می كنند، بلكه طرح شكایت موضوع ماده ٢٢ ( رسیدگی به عملكرد شوراهای اسلامی كار شركت واحد) را در اداره كار غرب تهران به جریان انداختند. در مورخ ١٧/١٠/٩١ هیات رسیدگی به موضوع ماده ٢٢ تشكیل شد و حدود ٧٠ نفر از نمایندگان سندیكائی با حضور خود در اداره كار شمال غرب تهران از این نمایندگان سندیكائی حمایت كردند . مدارك ارائه شده از طرف نمایندگان سندیكائی آنقدر مشخص و روشن بود كه ٧ نفر از اعضای شورای سامانه یك به این هیات رسیدگی احضار شدند و در مقابل كارگران و نمایندگان آنها ملزم به پاسخگویی شدند. این اولین مرتبه ای بود كه اعضای شورای اسلامی كار شركت واحد به خاطر كوتاهی در وظایف مجبور به پاسخگویی شدند.
یكی از نمایندگان شورا (كه باید از او به عنوان فردی آگاه و شجاع نام برد ) لب به سخن گشود و بخشی از اعمال فشار مدیریت و حراست شركت واحد را برای اخراج كارگران و رانندگان افشاء كرد و گفت كه ما دائما جهت اینكه به خواست مدیریت جهت فشار بر رانندگان تحت فشار هستیم و در حضور تمام رانندگان اعلام كرد در مدت این یك سالی كه در شورا هستم بیشترین فشار روحی را داشتم زیرا مجبور بودم در مقابل تضیع حقوق همكارانم سكوت كنم، در صورتی كه دوست داشتم از حقوق همكارانم دفاع كنم، به همین دلیل از این نمایندگی كه چیزی جزء ابزاری در دست كارفرما نیست استعفاء می دهم تا بیش از این باعث بی عدالتی و از بین رفتن حقوق كارگران و رانندگان شركت واحد نباشم. لازم به توضیح است كه شوراهای اسلامی كار شركت واحد در پی حمایت ها و دخالت های نیروی های امنیتی و كارفرما ماهیت اصلی خودشان را از دست داده و تبدیل به ابزاری در دست كارفرما و عوامل حراست در جهت منافع كارفرما شده اند.
برخوردهای امنیتی با كارگران زندانی شدن كارگران و محكومیت های سنگینی كه علیه كارگران حق خواه از سوی دادگاه های انقلاب با هماهنگی عوامل اطلاعاتی صورت می گیرد. بطور مشخص دهها نفر از اعضای سندیكای شركت واحد در دادگاههای انقلاب محكوم و حبس های طولانی كشیده اند، مانند منصور اسانلو و ابراهیم مددی. رضا شهابی كه هم اكنون نزدیك به سه سال است در زندان به سر می برد. با توجه به اینكه دادستانی به خاطر مشكلات جسمی و جراحی سنگین مهر ه های گردن با مرخصی پزشكی نامحدود شهابی موافقت كرده و خانواده نامبرده ٦ روز است وثیقه برایش گذاشته اند اما هنوز به مرخصی نیامده و تا امروز ٢٣ روز است كه با این حال وخیم در اعتصاب غذا ی تر بسر می برد. از دیگر كارگران زندانی هم می توان از شاهرخ زمانی، محمد جراحی، بهنام ابراهیم زاده و............نام برد.
البته این تاثیرات نتوانسته مبارزات كارگران را متوقف كند هر چند به ظاهر و به طور موقت از شكل گیری دیگر تشكل های مستقل كارگری جلوگیری كرده است. در شرایطی که فاصله طبقاتی در جامعه افزایش یافته به طوری كه یك نفر به نان شب محتاج است و دیگری اتومبیل ۵٠٠ میلیونی سوار می شود، نبود تشکل های کارگری مستقل چه معنایی می تواند داشته باشد؟ این فاصله طبقاتی خود دلیلی بر افزایش فقر ناهنجاری های اجتماعی، افزایش طلاق، گسترش اعتیاد، رانت خواری، رشوه خواری و در كل بی تفاوتی مردم نسبت به اتفاقات و مشكلات جامعه می شود. به طوری كه شاهد هستیم در روز روشن در تهران در مقابل چشمان رهگذران سارقان اقدام به زور گیری و دزدی می كنند.
بهترین راه برون رفت از این گسترش فقر در جامعه، آزادی ایجاد تشكل های كارگری و ایجاد نهادهای مدنی و مردمی مستقل و آزادی احزاب می باشد. لذا مردم بهترین و مطمئن ترین ناظرین بر جامعه و كشورشان خواهند بود.بدون آزادی، عدالت اجتماعی توهمی بیش نخواهد بود.
داود رضوی فعال سندیكائی
کانون مدافعان حقوق کارگر