در حالی كه نزدیك به پنج سال از تشكیل و احیای سندیكای شركت واحد اتوبوسرانی میگذرد و طی این مدت بخشی از اخراجی های فعالین سندیكایی كه بعد از دستیكیرهای متعد دی كه داشته و ازاد شده توانسته اند به سر كار خود بازگردند. البته با احكام از مراجع ذیصلاح . اما از طرف كار فرما به عناوین مختلف باز هم تعدادی اخراج شده و تعدادی هم با توجه به رای بازگشت بكاری كه دارند هنوز نتوانسته اند به سر كار بروند چون كارفرما از اجرای رای خوداری میكند و این پروسه من بدو اهو بدو همچنان ادامه دارد. ولی خوشبختانه اكثریت اعضای سندیكایی به سر كار خود باز گشته اند .كه این البته مستلزم تلاش و پیگیری طاقت فرسا یی بوده كه در مورد گروه ٢۵ نفر اخر ۴ سال زمان برده كه هر كس كه در این كشور زندگی كند میداند چه شرایط سخت و دشواری را این كارگران پشت سر گذاشته اند و چه تلاشهایی برای بدست اوردن حقوق همكاران و رانندگان شركت واحد انجام داده اند و چه هزینه ها یی پرداخت كرده اند. البته من نمیخواهم راجب به دستاوردها و هزینه ها یی كه اعضای هییت مدیره و فعالین سندیكایی داده بگویم كه خود كاغذ هفتاد من نیاز است ولی سخنم در مورد احكام دیوان عدات اداری است كه شاید در واقع اخرین مرجع رسیدگی به احكام نا عا دلانه ای كه در مورد اعضای سندیكایی صورت گرفته بگویم.مثل رای اخراج منصور اسالو رییس سنیكای كارگران شركت واحد. یادم است كه تقریبا دو سال پیش بعد از پی گیریهای متعددی كه انجام دادیم .دیوان برای ٣ نفر رای اعتراض را وارد دانست. و الباقی شكایت و اعتراض به رای را قابل قبول ندانست كه من هم در لیست مردودی ها بودم كه جالب توجه بود كه اقای مددی نایب رییس سندیكا یكی از كسانی بود كه دیوان به نفع او رای صادر كرده و شكایتش را وارد دانسته بود. كه هم اكنون در زندان اوین بخاطر دفاع از حقوق كارگران و تشكیل سندیكا محكوم به۵/٣ سال حبس است كه در حال تحمل كیفر است .وقتی این رای های متعارض را دیدیم واقعا شگفت زده شدیم چون مبنای اخراج ما هیچگونه پایه و اساس حقوقی نداشت و حتی اگر كسی اابتدایی ترین مسائل حقوقی را میدانست مسلم میدانست كه رای صادر شده باید به سود كارگران صادر میشد . چون در پرونده اقای ابراهیم مددی ایراداتی را كه قاضی گرفته بود دقیقا برای همه شوكات صدق میكرد و اگر طبق قانون ماده ای تخلف محسوب میشود برای همه یكسان است همان طور كه اجرای قانون برای همه یكسان میباشد و دیگر علم قاضی مطرح نیست. ولی چون پروندها در شعب های متعدد دیوان مطرح شده بود قاضی ها استناد به علم قاضی میكردند.جالب توجه تر این است كه بعد از شكایت مجدد ما بخاطر تعارض در ارای دیوان كه بگذریم چه ها كشیدیم. تقریبا بعد از هجده ماه رای ورود به شكایت برای ٢٣ نفر صادر شد كه در شعبات هم عرض حل اختلاف منجر به رای بازگشت بكار شد . كه تعدای از این افراد با توجه به رای صادره به دلیل ممانعت كارفرما نتوانسته اند به كار خود باز گردند. هر چند این احكام در هییت عمومی دیوان كه تشكیل شده از جمعی از قضات صادر شده و حكم وحدت رویه دارد و خود رای هم كه جمعی و كلی است در روزنامه رسمی به چاپ رسیده ولی متاسفانه باز هم تعدادی از این شكات كه همه دارای یك نوع پرونده هستیم وبا توجه استنادهایی كه قضات در نظر گرفته اند برای همه اعضای سندیكای اخراجی صدق میكند. اما باز هم ٧ نفر را از قلم انداخته و درگیر امروز و فردا میباشند كه این بلاتكلیفی تاثیر منفی زیادی در زندگی این كارگران گذاشته كه شاید پیامد هایی از قبیل از هم پاشیدگی خانواده هایشان داشته باشد.و شرایط سخت معیشتی برای این ٧ نفر بوجود امده كه واقعا قابل تحمل نیست و زمان زیادی را باید تلف كنند تا شاید بتوانند رای صادره از دیوان را ببیند. در صورتی كه رایی كه قضات به سود كارگران صادر كرده اند رای جمعی و اكثریت قضات است.كه به استنادهایی چون عدم مدارك كافی كارفرما و رعایت نكردن و مغایرت با ماده ٢٧ قانون كار و .... صادر شده ولی متاسفانه این تعارض ارا معلوم نیست كه به چه دلیل است ایا مشكل از رای قاضی است و یا مشكل را باید در جایی دیگر جستجو كرد كه این خود بحثی كارشناسی در مسائل حقوقی میطلبد كه متاسفانه ندیده ایم كه حقوقدانان و وكلا تا بحال در مورد این احكام كه برای كارگران صادر میشود اظهار نظری كرده باشند و امیدواریم كه حقوقدانان ما را در این مورد تنها نگذارند. در پایان باید بگویم كه متاسفم از این كه اقای اسالو و ابراهیم مددی و رضا شهابی بخاطر همین دفاع از حقوق كارگران شركت واحد هنوز در زندان میباشند.
به امید روزی كه هیچ كس بخاطر دفاع از حقوق دیگر انسانها در زندان نباشد .
پایدار و پیروز باشید
داود رضوی عضو هیئت مدیره سندیكای شركت واحد - ٣١/٦/٨٩
سندیكای شركت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه