این کارخانه در شهر صنعتی رشت ورودی دوم در خیابان میرزا کوچک واقع است. کارخانه متعلق به بخش خصوصی و در سال ١٣٦٣ شروع به کار کرد.
سهامداران کارخانه اگوش نیا ، پور مهدی، فرزان ، شمس و بهبهانی هستند . سهامداران اعضای هیئت مدیره کارخانه بوده و از میان خود جعفر اگوش نیا را به عنوان مدیر عامل کارخانه انتخاب کردند.
اگوش نیا با سوء استفاده از موقعیت مدیر عاملی توانست سال های سال سود حاصل از تولید کارخانه را به جیب زده و کلاه بر سر سایر شرکای خود بگذارد.
او که در ابتدای ورود به کارخانه آه در بساط نداشت و سهامدار جزء بود از این رهگذر و با تعویق افتادن در پرداخت مطالبات کارگران توانست صاحب میلیاردها تومان سرمایه شود.
در طول این سالها بارها کارگران در اثر عدم تعمیرات و بازسازی اساسی دستگاه های کارخانه دچار حوادث نظیر مرگ کارگر جوان تیغ نورد ، قطع عضو عباسی و بهزاد و سوختگی شدید کارگران به اسامی مفخمی و میر حسینی و ... شدند.
در این میان شرکای دزدی اگوش نیا مدیر فنی بنام راموز و حسابدار شرکت بنام بهزاد علی پور بودند.
در این کارخانه ١۵ کارگر مشغول به کار بودند که پس از تعطیلی کارخانه در تاریخ ١٨/۶/٩١ به دادگاه سنگر و همچنین یکماه جلوتر به اداره کار شکایت کردند که کارخانه پلمپ شد در تاریخ ٨/٧/٩١ کارگران به دادگاه جهت دریافت جواب مراجعه کردند که قرار شد در تاریخ ٢٠/٧/٩١ کارشناس رسمی دادگستری جهت ارزیابی مایملک کارخانه و حراج آن اقدام کنند.
لازم به ذکر است که کارگران دارای سابقه کاری از سه سال و ١۵ سال و ٢٣ سال و ٢٨ سال کار می باشند.
کارگران همچنین از برج هفت سال ١٣٩٠ تا اول شهریور سال نود یک (١٣٩١) حقوق و مزایا و عیدی و پاداش خود را طلبکار می باشند. گفتنی است اگوش نیا یک لاقبا پس از غارت دسترنج کارگران توانست در تهران سکوی پخش گازهای طبی و صنعتی و همچنین در رشت سهامدار عمده سکوی پخش رفاه همراه با چند باب مغازه نانوایی و زمین سوله پشت کارخانه در شهر صنعتی و کارخانه تولید اکسیژن در کرمانشاه شده و زن و بچه خود را نیز سالهاست که به امریکا فرستاده است.
البته در حدود ١۴ سال پیش ١٣٧٧ نیز کارخانه ٨ ماه تعطیل شد و کارگران بیکار شدند که قرار بود کارخانه به مزایده دو نوبت در روزنامه ها اعلام مزایده شد گذاشته شود و مطالبات کارگران تسویه گردد که اگوش نیا با گرفتن وام با چرب زبانی توانست کارخانه را راه اندازی و کارگران را بر سر کار بازگرداند.
و اقدام به زمان دار کردن پرداخت مطالبات کارگران کرد در حال حاضر کارگران معتقدند ما می توانیم با مطالبات خود سهام کارخانه را خریدار و خودمان کارخانه را به شکل شورایی بچرخانیم .
کارخانه در ٢٤ ساعت کار می کرد . سه شیفت ، سالن غذاخوری نداشت و سرویس ایاب و ذهاب از رشت داشت . ظرفیت کامل کارخانه روزانه شارژ حدود ۴۵٠ کپسول اکسیژن بود.
فعالان کارگری ضد سرمایه داری گیلان