احمدی نژاد صبح یکشنبه ٣/١١/٨٩ وارد رشت شد. از صبح زود، ماموران نیروی انتظامی در تمامی مسیر به فاصله ٢٠ متر از یکدیگر ایستاده بودند. به خیلی از دکه داران حاشیه خیابان مسیر عبور احمدی نژاد دستور داده بودند که دکه هایشان را تعطیل کنند. در حدود ساعت ٩ صبح جمعیت اندکی در میدان شهرداری حضور داشت. در ابتدای خیابان سعدی یک خودرو نیسان مخصوص حمل زباله متعلق به شهرداری مشغول توزیع پوسترهای احمدی نژاد بود. در سر تا سر شهر تصاویر بزرگی از احمدی نژاد زده شده بود. مردم زحمتکش رشت برای رفتن بر سر کار دچار مشکل شده بودند، زیرا بیشتر راه ها را بسته بودند و از تردد تاکسی ها و خودروهای مسافربر جلوگیری می کردند. جمعیتی که در تلویزیون با بزرگ نمایی زیاد نشان داده می شد کسانی بودند که یا پای ثابت حاضر در نماز جمعه هستند یا بسیجی ها و شوراهای اسلامی کارخانجات واردات یا دانش اموزان ابتدایی و راهنمایی مدارس تعطیل شده و یا افرادی بودند که توسط اتوبوس های شرکت واحد از شهرها و روستاهای استان گیلان آورده شده و به هریک از آنان ۵٠ هزار تومان داده بودند. بیشتر مردم رشت با بی اعتنایی و عمدتا با اعتراض از سفر احمدی نژاد سخن می گفتند. آن ها به کارشکنی عوامل استانداری و بانک ها در پرداخت وام اندک ریاست جمهوری اعتراض می کردند. به طور کلی دلایل بی اعتنایی و اعتراض مردم به ویژه کارگران گیلان به سفر احمدی نژاد را در واقعیت های زیر می توان یافت.
احمدی نژاد در سخنانش از سرمایه گذاری ١٨٠٠ میلیارد تومانی در ۵ سال گذشته در بخش صنعت استان گیلان گفت، در حالی که قربانی امام جمعه رشت به بیکاری به عنوان بزرگ ترین بلای این استان اشاره کرد و گفت : بسیاری از کارخانجات تعطیل یا نیمه تعطیل است. احمدی نژاد از احیای سازمان چای و پرداخت پول های خرید تضمینی به چایکاران سخن گفت، در حالی که همه می دانند سهم کارگران کشاورز در این زمینه چنان ناچیز است که به سختی زندگی بخور و نمیر خود را تامین می کنند و این پول ها در بین خرده مالکان و کارخانه داران چای خشک کنی توزیع می شود. احمدی نژاد از برنج و ابریشم صحبت کرد، در حالی که این دو صنعت کشاورزی به شدت آسیب دیده و از فن آوری روز بدور است و منافع این دو بخش از صنعت کشاورزی فقط به جیب دلالان مفتخور برنج سرازیر می شود و کشاورزان هزینه سالانه خانوار خود را با مشقت تامین می کنند و ....
سوال ما به عنوان کارگران ضدسرمایه داری این است که چگونه ١٨٠٠ میلیارد تومان در صنعت گیلان سرمایه گذاری شده اما بسیاری از کارخانجات در ورشکستگی به سر می برند یا نیمه تعطیل و تعطیل هستند؟ کارخانجاتی مانند پوشش، کنف کار، ایران کنف، نساجی پارس ایران، فومنات، کارخانه بجران زده ریسندگی خاور و نساجی ایران پوپلین. کارگران ایران کنف بیش از ٤٠ ماه مطالبات معوقه طلب کارند. هر یک از کارگران کنف کار بیش از ٧ میلیون تومان مطالبات معوقه طلب کار است و کارگرانِ به اجبار بازخرید شدۀ فرش گیلان که بیشتر آن ها بین ١۵ الی ٢٢ و ٢٣ سال دارای سابقه کار بودند به دست فروشی مشغول اند و شمار اندکی از آن ها به مرز بازنشستگی رسیدند و ....
اما آنچه ما کارگران ضدسرمایه داری به تجربه دیده ایم این است که تعطیل و یا نیمه تعطیل نگه داشتن این کارخانجات ترفند سرمایه داری بوده تا با اهرم فشار از پایین و چانه زنی از بالا بتوانند وام های کلانی از دولت دریافت کرده و مقدار اندکی از آن را بابت مطالبات عقب افتاده کارگران پرداخته و بقیه آن را در حوزه های دیگر غیر از کارخانه ورشکسته سرمایه گذاری کنند. کارگران همچنان در بحران مالی به سر می برند، آن هم با سونامی اقتصادی جدیدی که با حذف یارانه ها و تحمیل تورم در کالاهای اساسی و مصرفی آن ها به وجود آمده است. زیرا سیاست اقتصادی دولت سرمایه داری اسلامی همان اجرای سیاست های دیکته شده توسط سه نهاد سرمایه داری کلان جهان یعنی بانک جهانی ، صندوق بین المللی پول و سازمان تجارت جهانی است. قیمت محصولات کشاورزی متاثر از ورود کالاهای کشاورزی است، مانند برنج که ورود ۶٠٠ هزار تن برنج در ٩ ماهه نخست امسال نمونه بارز آن است، در حالی که هنوز برنج کشاورزان روی دستشان مانده است. فقر مردم رشت و استان گیلان با اجرای طرح حذف یارانه ها بیشتر و بیشتر شده است، حتی قیمت نان نسبت به استان های دیگر کشور بالاتر رفته است. مثلا نان لواش که قبلاٌ دانه ای ٣٠ تومان بود اکنون١٠٠ تومان و نان بربری که دانه ای ٧۵ تومان بود اکنون ٢۵٠ تومان شده، بدون تغییر در وزن و کیفیت آن. اعتراض شهروندان مزدبگیر هم به جایی نمی رسد. گوشت قرمز و مرغ و ماهی مدت هاست در سفره کارگران کمرنگ و عمدتا حذف شده و در عوض تخم مرغ به عنوان یکی از منابع تامین پروتئین مصرفی در سبد خانوار نقش بیشتری یافته است. بیشتر مصرف کنندگان گاز مایع CNG و LPG از توزیع نا مناسب گاز در جایگاه ها ناراضی هستند. بیکاری بستر مناسبی برای به وجود آمدن باندهای مخوف فحشا ، مواد مخدر و دزدی شده است. کافی است سری به دادگاه های رشت و سایر شهرستان های استان بزنید تا شاهد موارد سرقت لوازم خانگی حتی کفش ، آلومینیوم قراضه و ضایعات آهن آلات باشید. فقر باعث بالا رفتن سریع آمار طلاق و فروپاشی خانواده ها شده است . مردمان کارگر و زحمتکش رشت و استان گیلان این گسترش فقر را نتیجه سودجویی سرمایه داری و «عدالت پروری» دولت اسلامی مدافع آن می دانند، دولتی که افتخار آن سرکوب جنبش اجتماعی ٨٨ و اعتراضات کارگری است. کافی است بدانیم که به عوامل سرکوبگر بسیجی در جریان جنبش اجتماعی سال ٨٨ به خاطر خوش خدمتی شان به نظام سرمایه سالار اسلامی وام های بلاعوض از ٢٠ میلیون تا ٣٠ میلیون تومان پرداخت شده است . فساد در بخش اداری بیداد می کند و کارتان جز با دادن رشوه در دارایی، ثبت اسناد و یا چرب کردن سبیل رئیس بانک و معاونش برای گرفتن وام حل نمی شود.
فعالان ضدسرمایه داری گیلان
٧ بهمن ١٣٨٩
کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکل کارگری