به ورزان
این کارخانه در شهر صنعتی رشت واقع است. در مالکیت بخش خصوصی و کارفرمای آن فردی ضدکارگر به نام واقفی است. واقفی در ضمن رئیس انجمن داروسازان ایران است. در کارخانه ١۵٠ کارگر مشغول به کار هستند که از این تعداد ۴٠ نفر زن و بقیه مردند. از بین ١۵٠ کارگر ٨ نفر استخدامی و بقیه قراردادی هستند. محصولات کارخانه، بتادین، سرم دیالیز ( تصفیه ادرار )، پماد جلدی داخلی مخصوص زنان است.
در گذشته مواد اولیه کارخانه از کشورهای اروپایی تهیه می شد که به علت بالا رفتن قیمت آن و به بهانه تحریم این مواد از کشورهای هند و بنگلادش ، پاکستان تهیه می شود که دارای کیفیت نازلی است. در حال حاضر حدود ٦ ماه مواد اولیه درانبار موجود است. کارخانه دارای سرویس ایاب و ذهاب و سالن نهارخوری است. ساعت کار از ٧ صبح الی ۵ بعدازظهر و یک ساعت بابت نهار خوری تعطیل است. یک هفته در میان، پنجشنبه ها کارخانه تعطیل است. دستمزد کارگران طبق مصوبه اداره کار است. مشکل تهیه مواد اولیه برای تولید محصول به دلیل عدم گشایش اعتبار توسط بانک ها نیز هست. کارخانه دارای شورای اسلامی کار است که وابسته به کارفرماست. گفتنی است واقفی شرکت دیگری را در دست احداث دارد که این شرکت نیز در زمینه تولید دارو فعالیت خواهد داشت.
***************
نساجی پارس ایران، ٤ ماه حقوق معوقه
این کارخانه قبلاً در کیلومتر ۵ جاده رشت لاکان قرار داشت. اینک جهت دادن کرایه سیلو به شرکت های مختلف مانند دخانیات و ... تبدیل به انبار شده است. مالک و کارفرمای آن افراشته ضدکارگر است. وی با خرید کارخانه گلتافت در شهر صنعتی از محل دریافت وام ورشکستگی برای کارخانه نساجی پارس ایران ، تابلوی کارخانه نساجی را از چند ماه پیش به سر در کارخانه گلتافت نصب کرد. دستگاه های جدید خریداری شده نساجی وی به کارخانه واقع در شهر صنعتی منتقل شد.
در حال حاضر، کارخانه تولیدی ندارد و ١٢ کارگر قراردادی و ٣ کارگر استخدامی در آن به سر می برند. افراشته با هزاران دوز و کلک توانسته بود از سال ٨٣ به بعد ٢٧٠ کارگر را به صلابه بکشد و ماه ها دستمزد آن ها را توقیف کرده و نپردازد که کارگران بارها با پلیس و نیروهای امنیتی که جهت سرکوب اعتراضات به حقشان وارد کارخانه یا در مقابل نهادهای دولتی بودند درگیر شدند. کارگران به سختی توانستند به مرز بازنشستگی برسند و مفاصاحسابشان را به صورت چک های مدت دار و با خلف وعده های مداوم از حلقوم افراشته بیرون کشیدند. هم اکنون نیز ١۵ کارگر مستقر در کارخانه در حدود ۴ ماه است که دیناری دستمزد دریافت نکرده اند و بابت مطالبات از گذشته هر یک از ٣ میلیون تا چهار میلیون تومان طلب کارند. کارخانه پارس ایران نمونه کوچکی از بحران در تولید صنعتی در گیلان است.
فعالان ضدسرمایه داری گیلان
١۴ بهمن ١٣٨٩
کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکل کارگری