کارخانه پینک
این کارخانه در شهر صنعتی رشت و در ورودی دوم آن واقع است. کارخانه متعلق به بخش خصوصی است. مالکان کارخانه سه برادر تبریزی هستند که به جناح های قدرت و سرمایه وابسته اند. دراین کارخانه بیش از ٧٠٠ کارگر مشغول به کارند. حدود ١٠٠ نفر از این کارگر مرد و بقیه زن هستند. محصول کارخانه تولید کیسه ها و گونی هایی است که باید تحمل یک تن بتون را داشته باشد و از آن ها در حمل و جابه جایی بتون برای ساخت و ساز استفاده می شود. تمامی کارگران قراردادی بوده و توسط شرکت های مختلف خدماتی به این کارخانه معرفی شده اند. در پایان سال که با مصادف با پایان قرارداد کارگران است از آن ها به اجبار امضای خرید سنوات و تسویه حساب می گیرند. قراردادها برای کارگران قدیمی شش ماهه و یکساله است و برای کارگران جدید دو ماهه تمدید می شود. قدیمی ترین کارگران حدود ١۵ سال سابقه دارند. شیفت کاری در کارخانه برای کارگران زن سه شیفت و کارگران مرد دو شیفت است. کارخانه سالن نهار خوری ندارد و فقط به کارگرانی که اضافه کاری می کنند یک کلوچه داده می شود . کارخانه دارای سرویس ایاب و ذهاب برای کارگران است. مواد اولیه کارخانه به شکل پودر از روسیه وارد می شود که توسط دستگاه های تزریقی ژاپنی به رول و نخ پلاستیک و سپس با دستگاه های بافندگی بافته و سرانجام به صورت گونی در قسمت دوزندگی دوخته می شوند . اخراج ها و استخدام کارگران به طور سلیقه ای توسط کارفرما و نمایندگان ضدکارگرش انجام می شود. متاسفانه باید گفت که رقابت بین کارگران بر سر ماندن باعث شده که بعضی از کارگران زیرآب بعضی دیگر از هم طبقه ای های خود را بزنند. کارخانه دارای شورای اسلامی وابسته به کارفرماست.
اعضای شورا از کارگران قدیمی هستند.
------------
کارخانه فولاد گیلان
این کارخانه واقع در شهر صنعتی رشت است و گفته می شود که بیشترین سهامداران آن اعضای خاندان هاشمی رفسنجانی هستند. مدیر عامل شرکت که خود از سهامداران است شخصی به نام دانیال زاده است که در دفتر تهران حضور دارد. مدیر داخلی کارخانه فردی ضدکارگر به نام رزازاست که در نیمه اول خرداد ٨٩ اقدام به اخراج 4 تن از رانندگان تریلر با بیش از ۵ سال سابقه - آن هم به اتهام اعتیاد - کرد. این اخراج در حالی اتفاق افتاد که این رانندگان با آزمایش عدم اعتیاد ثابت کردند که این اتهام واهی است. سپس با مدارک عدم اعتیاد به دفتر تهران نزد دانیال زاده (مدیر عامل) رفتند. دانیال زاده با تماس با "رزاز" علت اخراج کارگران را جویا شد و پس از اثبات عدم اعتیاد رانندگان آن ها را به سر کار بازگرداند . فاصله اخراج کارگران راننده و بازگشتشان پس از اعتراض ٨ روز طول کشید. لازم به ذکر است در کارخانه فولاد گیلان ۵٣ راننده تریلر مشغول به کار هستند و ۵٠ تریلر توسط رانندگان هدایت شده و ٣ راننده دیگر به طور رزرو در کارخانه به سر می برند. اخیراً رزاز دستمزدهای ماهیانه ۵٠٠ هزار تومانی رانندگان را به حدود ٣٠٠ هزار تومان تقلیل داده و اضافه کاری های آن ها را نیز کاهش داده است. رزاز با استخدام کارگران قراردادموقت همواره این کارگران راننده را تهدید به اخراج می کند که این مسئله نگرانی رانندگان را به دنبال داشته است. رانندگان باید در هر سرویس با احتساب وزن تریلر چیزی حدود ۴٠ تن بار را به شهرهای ساوه و سمنان ببرند. کارخانه فاقد هرگونه تشکل کارگری است. اکثر بارها و ورق های نوردشده در فولاد گیلان به شهر صنعتی ساوه و کارخانه های نورد لوله، گالوانیزه و ماهان واقع در سمنان حمل می شود که همه آن ها در زنجیره مالکیت فولاد گیلان قرار دارد.
فعالان ضدسرمایه داری گیلان
تیر ١٣٨٩
کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکل کارگری
http://www.hamaahangi.net
khbitkzs@gmail.com