در تاریخ شنبه هفدهم اردیبهشت ١٣٩٠ مهدی کارگر جوان روزمزد ساختمانی همراه پدرش بر روی ساختمانی در رشت مشغول به کار بود. شغل این پدر و پسر آرماتور بندی است. ناگهان مهدی از ارتفاع ۴ متری بر روی سقف پارکینگ خانه مجاور سقوط کرد و دچار آسیب دیدگی شدید از ناحیه سر شد. وی را به بیمارستان منتقل کردند و سرش را بخیه زدند. مهدی همراه پدرش نان آور خانوار خود هستند. آن چنان درآمدی ندارند که خود و خانواده شان را بیمه کنند. اما کارفرما علیرغم قانون بیمه کردن کارگران ساختمانی در حین کار بر روی ساختمان آن ها را بیمه نکرده و کلیه هزینه درمان و هزینه زندگی زمان بیکاری مهدی را خودشان از جیب باید بپردازند. وضعیت سایر کارگران ساختمانی دیگر نیز همین طور است. چرا؟ چون کارفرمایان کارهای ساختمانی با شنیدن پرداخت بیمه زمان کار کردن از دادن کار به کارگران ساختمانی خودداری می کنند. پس از حادثه در محل کار ماموران نیز به بهانه نداشتن کارت مهارت از پرداخت خسارت خودداری می کنند و در گزارش خود آن را ناشی از بی احتیاطی کارگران و یا عدم مهارت فنی کارگران اعلام می کنند و با گرفتن رشوه از کارفرما، کارگر آسیب دیده را با هزینه های درمانی اش رها می کنند. چه کسی مسئول حفظ جان کارگران در حوادث ناشی از کار است؟ اگر کارگران شکایت هم علیه کارفرما بکنند چیزی گیرشان نمی آید و در راهروهای دادگاه ها سرگردان خواهند شد. به همین دلیل بیشتر آن ها از خیر شکایت می گذرند.
فعالان ضدسرمایه داری گیلان - ٣١ اردیبهشت ١٣٩٠
کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکل کارگری